อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 1202 จำกู้ชูหน่วนได้

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1202 จำกู้ชูหน่วนได้

น้ำเสียงของเซียวหยู่เซวียนเต็มล้นไปด้วยการข่มขู่ และกำลังจะกัดลิ้นตนเองทันที กู้ชูหน่วนจนใจ จึงจำต้องวางเขาลง

“เสี่ยวเซวียนเซวียน……”

“หัวหน้าตระกูลหนิงพ่ายแพ้แล้ว นางจะกลับมาแล้ว เจ้ารีบไป”

ได้ยินชื่อเสี่ยวเซวียนเซวียนสามคำที่คุ้นเคยนี้ เซียวหยู่เซวียนรู้สึกประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด แต่เสียงการต่อสู้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งอ่อนลง เขาเสี่ยงไม่ไหว และไม่กล้าเสี่ยง จำต้องเร่งไล่ให้กู้ชูหน่วนจากไปอีกครั้ง

“เชื่อข้า พวกเราล้วนจะสามารถไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย”

“เจ้าฟังไม่เข้าใจหรือ? ข้าไม่ต้องการให้เจ้าช่วย เจ้ารีบหนีไป ไป”

กู้ชูหน่วนยกมืออยากสะกดจุดเขาไว้ ป้องกันเขากัดลิ้นฆ่าตัวตาย แต่เซียวหยู่เซวียนรู้จักนางเป็นอย่างดี กู้ชูหน่วนยังไม่ทันได้ยกมือขึ้นมา เขาก็รู้แล้วว่านางคิดจะทำอะไร

“หากเจ้าสะกดจุดข้าแล้วพาตัวข้าไปจากที่ ข้าจะไม่มีวันให้อภัยเจ้าไปตลอดชั่วนิรันดร์”

“เรื่องในอนาคต ต่อไปค่อยว่ากัน”

“เจ้าคิดเองเอ่อเองแบบนี้มาตลอด เจ้าไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของคนอื่น เจ้าคิดว่าเจ้าช่วยข้าไปแล้ว เป็นการดีต่อข้าหรือ? อย่าบีบบังคับให้ข้าเกลียดเจ้า”

เซียวหยู่เซวียนพูดรุนแรงมาก

ความโกรธเคืองในดวงตาของเขาไม่สามารถปกปิดได้

กู้ชูหน่วนอึ้ง

ทำไมอยู่ดีๆ นางไม่รู้ว่าทำไมเซียวหยู่เซวียนถึงได้โกรธเคืองนางขนาดนั้น?

“ติ๋งๆ ติ๋ง…”

เสียงฝีเท้ายิ่งอยู่ยิ่งมาใกล้ ไม่ห่างไกลจากพวกเขา นางตัวคนเดียวคิดหนีไปยังเป็นเรื่องยาก หากพาเซียวหยู่เซวียนไปด้วยนั้น เป็นไปไม่ได้จริงๆ

ถึงแม้จะรู้ว่า เซียวหยู่เซวียนให้นางหนีไปเพราะไม่อยากเป็นภาระนาง

แต่สายตาตำหนิของเขานั้น กลับทำร้ายจิตใจนางอย่างลึกซึ้ง

ราวกับ….

นางกระทำเรื่องที่ทำให้เซียวหยู่เซวียนเสียใจผิดหวังจริงๆ

เซียวหยู่เซวียนรู้ว่าราชินีกำลังจะกลับมา

เขามองดูนางด้วยสายตาขอร้อง

ราวกับหากนางยังไม่ไป ต่อให้เขาออกไปได้ก็จะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย

กู้ชูหน่วนกัดฟัน จำต้องพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “ไม่ว่ายังไงก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป รอข้ากลับมาช่วยเจ้า”

เซียวหยู่เซวียนไม่ตอบ

ชิงเฟิงกลับพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า “พระชายา เจ้า….”

“เจ้าอะรไเจ้า แม้แต่เสี่ยวเซวียนเซวียนข้ายังพาออกไปไม่ได้ เจ้านึกว่าเรียกข้าพระชายาแล้วข้าจะพาเจ้าหนีไปหรือ? ขอพรภาวนาให้กับตนเอง รอนายท่านเจ้ามาช่วยเจ้าเถอะ”

พูดเสร็จ ตรงหน้าก็ไร้เงาร่างของกู้ชูหน่วนแล้ว

ชิงเฟิงอึ้ง

เขาไม่ได้อยากให้พระชายาช่วยเขาออกไป

เขาเพียงแค่อยากให้พระชายาระวังตัวให้ดี

เขาเพียงแค่อยากถามพระชายาว่า นายท่านจะอภิเษก คงไม่ใช่จะอภิเษกกับผู้หญิงบ้าคนนั้นใช่ไหม

ยังไงผู้หญิงบ้าคนนั้นก็เคยพูดว่า แต่งงานกับนายท่าน

“ติ๋ง….”

ราชินีเข้ามาในห้องลับ มือข้างหนึ่งหิ้วขาขวาของผู้เฒ่าหนิงไว้ ลากมาเหมือนอย่างหุ่นเชิด มือข้างหนึ่งวางในปาก เพลิดเพลินกับการเลียเลือดสด

ตรงที่เดินผ่าน ล้วนเปื้อนไปด้วยเลือดของผู้เฒ่าหนิง

กู้ชูหน่วนเพียงแค่หลบไป ไม่ได้หนีไปไกล

นางกับพวกซียวหยู่เซวียน ล้วนเห็นสภาพอนาถของผู้เฒ่าหนิง

สีหน้าผู้เฒ่าหนิงขาวซีด บนร่างกายเปื้อนแดงไปด้วยเลือด มีหลุมเลือดเป็นหลุมๆ แม้แต่แขนขวาก็ถูกตัดถึงโคน เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากหลุมเลือดเหล่านั้น

ผมของเขายุ่งเหยิง หายใจรวยริน ไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป

กู้ชูหน่วนตาแดง

ถึงจะได้รู้จักผู้เฒ่าหนิงไม่นาน

แต่ผู้เฒ่าหนิงดูแลนางเป็นอย่างดี ดูแลเหมือนอย่างเป็นหลานสะใภ้คนหนึ่ง

วันนั้นนางถูกแต่ละสำนักใหญ่ล้อมโจมตี ทุกคนเห็นนางเป็นเหมือนนางมารร้าย

มีเพียงผู้เฒ่าหนิงกับหนิงเทียนโย่วที่ยืนอยู่ข้างนาง ยอมเป็นศัตรูกับทุคนเพื่อนาง

ตอนนี้….

ผู้เฒ่าหนิงที่อายุมากแล้ว กลับถูกราชินีโหดทรมานจนกลายเป็นแบบนี้ นางจะไม่เจ็บปวดใจได้อย่างไร