อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 1206 ฟันฝ่าถึงขั้นต้นระดับห้า
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1206 ฟันฝ่าถึงขั้นต้นระดับห้า
“ปัง…..”
พลังอันทรงพลังปะทุออกมาจากร่างกายกู้ชูหน่วน กระแทกผู้เฒ่าหนิงกระเด็นอย่างแรง
“พัฟ…..”
ผู้เฒ่าหนิงกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง เขาพ่นลมหายใจออกมาเยอะกว่าสูดลมหายใจเข้า อ่อนแรงจนแทบไร้ลมหายใจแล้ว
ไม่สนใจที่จะฟันฝ่าไปถึงขั้นต้นระดับห้า กู้ชูหน่วนโซเซมาประคองผู้เฒ่าหนิง
“ตาแก่….”
“ฟันฝ่าสองระดับ….ก็….ก็ดี พลังทั้งหมดของข้านับว่ามีประโยชน์อยู่บ้าง”
“ทำไมเจ้าจะต้องทำถึงขนาดนี้”
“เจ้าเป็นหลานสะใภ้ของข้า ข้าไม่ดีกับเจ้า แล้วจะไปดีกับใคร”
“เจ้ายังมีความตั้งใจอะไร ล้วนพูดออกมาเถอะ อะไรที่ข้าสามารถทำได้ ข้าจะทำให้เจ้าสมหวัง”
“ไม่….ไม่มีแล้ว สิ่งที่ข้าไม่วางใจอย่างที่สุด ก็คือโย่วเอ๋อร์กับตระกูลหนิง หนิง….ตระกูลหนิง……”
ผู้เฒ่าหนิงยังพูดไม่จบ หัวใจก็หยุดเต้น
เขาบาดเจ็บสาหัสเกินไป
แล้วก็เอาพลังทั้งหมดที่มีถ่ายทอดให้กับกู้ชูหน่วนจนหมด เดิมก็เพียงแค่กลั้นรักษาลมหายใจสุดท้ายไว้
ตอนนี้ทนไม่ไหวแล้ว จากไปอย่างสงบแล้ว
ในใจกู้ชูหน่วน เจ็บปวดอย่างที่สุด นางกอดผู้เฒ่าหนิงไว้แน่น อดกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ให้ไหลหล่นตกลงมา
ภาพเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาปรากฏในหัวสมองของนาง
ผู้เฒ่าหนิงดูแลเอาใจใส่นางเป็นอย่างดี อยากให้นางเป็นหลานสะใภ้ของเขา
ผู้เฒ่าหนิงช่วยนางพ้นจากอันตรายหลายครั้งมาก
ผู้เฒ่าหนิงยอมเป็นศัตรูกับทุกคน เพื่อปกป้องให้นางปลอดภัย
จนถึงคืนนี้ เพื่อไม่ให้ราชินีตัวปลอมเจอตัวนาง ยอมที่จะเสียสละชีวิตของตัวเอง
เดิมเขาสามารถที่จะไม่ต้องตาย
เคล็ดวิชาของตระกูลหนิงสามารถปิดกั้นลมปราณได้
แต่เขาก็แย่งเปิดเผยตัวออกมาก่อน
กู้ชูหน่วนวางเขาไว้บนพื้น ตนเองคุกเข่าลงแล้วคำนับหัวสามครั้ง
“ผู้เฒ่า ท่านวางใจ ขอเพียงข้ายังมีชีวิตอยู่ ก็จะไม่ปล่อยให้หนิงเทียนโย่วมีอันตราย ตระกูลหนิง ข้าก็จะพยายามปกป้องให้ถึงที่สุด ความแค้นของท่าน ข้าก็จะช่วยท่านล้างแค้น”
“เส้นทางลับซับซ้อนมาก ข้าหลงทางแล้ว จึงต้องให้ท่านหลับอยู่ที่นี่ก่อน รอฆ่าราชินีตัวปลอมแล้ว ข้าค่อยมารับท่านอีกที”
ถึงจะไม่เต็มใจ กู้ชูหน่วนก็ทำได้เพียงหาห้องลับที่ลึกลับ เอาศพของผู้เฒ่าหนิงไว้ที่นั่นก่อน แล้วตนเองก็ไปหาทางออกภายในวังใต้ดิน
ไม่มีเสียงตรงประตูหินไกลออกไปแล้ว
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะราชินีตัวปลอมพังทลายไม่ได้ จึงถอดใจไปแล้วหรือเปล่า
กู้ชูหน่วนร้อนใจ
ตนเองออกมาเป็นเวลานานเกินไปแล้ว
การกลับไปยังหอกระบี่ ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีอีกต่อไป
นางไม่กลับไป เย่จิ่งหานจะเป็นอันตรายไหม? จะสามารถรับมือได้ไหม?
คิดถึงวิทยายุทธที่สูงส่งของเย่จิ่งหานแล้ว กู้ชูหน่วนอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเขา
ราชินีตัวปลอมอภิเษกกับเขา ก็เพราะเห็นแก่วิทยายุทธของเขา อยากดูดมาครอบครองเอง
กู้ชูหน่วนเดินวนไปมา ไม่รู้ว่าเดินไปนานเท่าไหร่ รู้เพียงว่านางร้อนเหงื่อชุ่มจนเสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว
ใช้ว่านางจะไม่คิดที่จะย้อนกลับไปทางเดิม ตามหาทางเข้าเดิมของนาง
แต่ว่าเดินเส้นทางนั้น จะต้องเปิดประตูหินที่ขวางกั้นราชินีตัวปลอมไว้
ถึงตอนนั้น….
หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเผชิญหน้านางอีกครั้ง
กู้ชูหน่วนเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ
เดินจนนางแทบจะหมดแรงทั้งหมดที่มี แล้วในที่สุดก็รู้สึกได้ถึงลมพัดเล็กน้อย
นางดีใจอย่างมาก รีบวิ่งไปตามทิศทางลม
ค่ายกลแต่ละชั้นถูกเปิดออก ผ่านเส้นทางอันตรายแต่ละเส้นทั้งหมด
ในที่สุดกู้ชูหน่วนก็ตามหาเจอทางออก
ดันเปิดฝาด้านบน นางโผล่หัวขึ้นมา สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือภูเขา
กู้ชูหน่วนปืนขึ้นมา พร้อมดันปิดฝาไว้
มองดูรอบๆ ที่นี่เป็นยอดภูเขาสูง ไม่มีคน ต้นไม้หนาทึบ น่าจะอยู่ภายนอกวัง ไม่รู้ว่าเส้นทางลับมาโผล่ที่นี่ได้อย่างไร
กู้ชูหน่วนเลือกทิศทาง มุ่งหน้าเดินทางไปยังพระนคร
เมื่อนางเดินทางมาถึงพระนครก็ดึกมากแล้ว
ภายในพระนคร ติดรูปภาพประกาศจับตัวนางเต็มไปหมด
