อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 380 ออกจากหมู่บ้าน แคว้นฉู่เผ่าปีศาจเกิดอลเวง
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่380 ออกจากหมู่บ้าน แคว้นฉู่เผ่าปีศาจเกิดอลเวง
ณ กระท่อมร้านน้ำชาแห่งหนึ่งในเขาร้าง
กู้ชูหน่วนใส่ผ้าคลุมหน้าไว้ ปกปิดใบหน้าที่งดงามของตนเองเอาไว้ เผยให้เห็นเพียงดวงตาใสแจ๋วคู่นั้นของนาง
นางสวมชุดกระโปรงสีแดงเพลิง เนื้อผ้าไม่ได้แพงมากนัก แต่กลับแสดงรูปร่างเนินนูนที่สวยงามของนางออกมาได้อย่างชัดเจน
นางนั่งลงแล้วจิบเหล้าอย่างขี้เกียจ ถึงจะมองไม่เห็นใบหน้าของนาง คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็ถูกนางดึงดูดไปหมด
ไม่รู้ว่าแม่นางผู้นี้มาจากไหน รูปร่างบุคลิกใช้ได้ทีเดียว
ภายในกระท่อมร้านน้ำชา คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็ซุบซิบกัน
“พวกเจ้าได้ข่าวหรือยัง แคว้นฉู่กับเผ่าปีศาจสู้กันล่ะ”
“ฮะ……เกิดอะไรขึ้น แคว้นฉู่กับเผ่าปีศาจต่างคนต่างอยู่มาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ?”
“เจ้าน้องชาย ข้อมูลของเจ้าช่างน้อยนิดนัก ด้านนอกพูดกันให้แซ่ดแล้ว”
“ช่วงนี้ข้าล่าสัตว์อยู่ในป่าในเขา ไม่ได้กลับบ้านเลย เจ้ารีบเล่าให้ข้าฟังสิ ทำไมแคว้นฉู่กับเผ่าปีศาจถึงทะเลาะกันล่ะ?”
“แคว้นฉู่ฮองเฮาฉู่คลอดองค์ชายท่านหนึ่งออกมาเมื่อสิบปีก่อน แต่กลับถูกคนขโมยไป หลายปีมานี้ ฮ่องเต้ฉู่ไม่เคยมีทายาทอีกเลย เรื่องนี้เจ้ารู้ใช่ไหม”
“เรื่องนี้ใครไม่รู้บ้างล่ะ แคว้นฉู่ติดป้ายประกาศตามหาองค์ชาย ไม่เพียงแต่ในแคว้นฉู่เท่านั้น พวกเขาป่าวประกาศให้ทุกแคว้นในผืนแผ่นดินนี้รู้กันหมด ข้าจำได้ว่าป้ายประกาศนั้นยังบอกว่า ใครก็ตามที่บอกข้อมูลเกี่ยวกับองค์ชาย จะได้รับทองคำหนึ่งหมื่นตำลึง และได้รับยศขุนนางระดับหนึ่งด้วย จิ๊ๆๆ น่าอิจฉาจริงๆ แต่นี่เกี่ยวอะไรกับเผ่าปีศาจล่ะ”
“ฮ่องเต้ฉู่ตามหาองค์ชายเจอแล้ว แต่ถูกหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ของเผ่าปีศาจฆ่าตายเสียก่อน ตกลงไปในทะเลโลหิตทั้งเป็น ขนาดศพยังหาไม่เจอเลย ฮ่องเต้ฉู่กับฮองเฮาฉู่แค้นมาก จัดกองกำลังทั้งหมดต่อกรกับเผ่าปีศาจ ขอแค่เห็นคนของเผ่าปีศาจ พวกเขาก็จะฆ่าทั้งหมด นำกำลังพลทหารกำราบเผ่าปีศาจให้สิ้นซาก”
ตอนที่กู้ชูหน่วนได้ยินว่าองค์ชายแคว้นฉู่ตกลงไปในทะเลโลหิต ขนาดศพยังหาไม่เจอเลย มือที่ถือแก้วเหล้าอยู่ก็ชะงักค้างทันที นัยน์ตาประกายไปด้วยความเจ็บปวด
“ฮะ……ทำไมหัวหน้ากองธงกล้วยไม่ต้องฆ่าองค์ชายแคว้นฉู่ด้วยล่ะ? นี่มันตั้งใจหาเรื่องแคว้นฉู่ชัดๆ?”
คนที่พูดกวักมือเรียกพวกเขาอย่างลับๆล่อๆ พูดเสียงเบาว่า “ตามข้อมูลที่ข้าได้มา องค์ชายแคว้นฉู่ที่ที่ถูกขโมยไปเป็นทาสบำเรอของหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ และเป็นทาสบำเรอคนโปรดของหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ด้วย ตั้งแต่เล็กก็ถูกหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ทำเรื่องอย่างว่าแล้ว……”
“ไม่ใช่แล้วมั้ง เขาเป็นถึงองค์ชายเลยนะ ทำไมถึงได้……”
“ใครจะรู้ว่าเขาเป็นองค์ชายล่ะ ขนาดหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ยังไม่รู้เลย ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาเป็นนายบำเรอต่ำต้อยคนหนึ่ง”
“ถึงว่า……ถึงว่าหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ถึงอยากฆ่าเขา ยังฆ่าเขาโดยไม่เหลือซากศพไว้ด้วย ถ้าเป็นข้า ข้าก็จะทำเช่นนี้ ฆ่าแล้วทำลายศพซะ”
กู้ชูหน่วนดื่มเข้าไปหลายอึก อารมณ์ไม่ดีอย่างมาก
“องค์ชายแคว้นฉู่ตายแล้ว ฮ่องเต้ฉู่ก็ไม่มีทายาทน่ะสิ? ตำแหน่งฮ่องเต้แคว้นฉู่ในอนาคตมีใครรับต่อล่ะ”
“พวกเราจะรู้ได้ยังไงเล่า ข้ารู้แค่ว่าแคว้นฉู่กับเผ่าปีศาจต่อสู้กันอย่างดุเดือด ตอนนี้ด้านนอกอันตรายมาก ทุกคนต้องปกป้องตัวเองให้ดี ถ้าไม่มีเรื่องจำเป็น หลบอยู่ในป่าจะดีกว่า เดี๋ยวคนอื่นคิดว่าเป็นคนเผ่าปีศาจแล้วถูกฆ่าอีก”
“เผ่าปีศาจเก่งมากไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงถูกแคว้นฉู่ไล่ฆ่าขนาดนี้ล่ะ? จอมมารเผ่าปีศาจล่ะ เขาไม่สนใจเรื่องนี้เหรอ?”
“เหอะ เจ้าเดาถูกแล้วล่ะ จอมมารไม่สนใจเรื่องนี้ ดังนั้นเผ่าปีศาจถึงวุ่นวายยังไงล่ะ”
“ไม่ใช่แล้วมั้ง แล้วจอมมารไปไหนล่ะ?”
“ไม่มีใครรู้ว่าจอมมารไปไหน มีคนบอกว่าเขากำลังจำศีลภาวนาอยู่ แต่ก็มีคนบอกว่าเขาชอบผู้หญิงคนหนึ่ง ตามผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว แถมยังมีคนบอกว่าจอมมารถูกยอดฝีมือทำร้าย ตายไปแล้ว ข่าวลือยังมีอีกเยอะเลย”
