อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 408 จัดให้อย่างมากมายอลังการ
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 408 จัดให้อย่างมากมายอลังการ
“แล้วก็เอาปะการังร้อยฉื่อ ไข่มุกราตรี พลอยตาแมวที่หลิวกั๋วกงเอามาให้ก่อนหน้านี้ ไปให้พระชายาด้วย”
“ยังมีผ้าไหมผ้าแพรของโรงงานหยุนเทียนที่ออกมาใหม่ล่าสุด เอาไปให้พระชายาทั้งหมด”
“พระชายาชอบของมีค่า และก็ชอบเรือนร้านค้า เจ้าเอาโฉนดที่ดินร้านค้าถนนเฉิงหนาน กับโฉนดที่ดินเรือนพักร้อนเฉิงหนานทั้งหมด ไปให้พระชายา”
เย่จิ่งหานยังพูดอยู่อย่างไม่หยุด
เจี่ยงเสวียอดไม่ได้ พูดแทรกขึ้นว่า “ท่านอ๋อง ท่านยกให้พระชายาอย่างมากมายแล้ว แม้แต่ฮ่องเต้อภิเษกกับฮองเฮา ก็ยังไม่ยกสินสอดให้มากมายขนาดนี้”
ส่วนพระชายา เพียงบำเรอแค่คืนเดียว
การบำเรอ พระชายายังเหิมเกริม ให้ท่านอ๋องอยู่ข้างล่าง
พูดว่าบำเรอ ท่านอ๋องของตนเองเป็นฝ่ายบำเรอนางมากกว่า
แล้วนี่ ยังต้องยกทรัพย์สินเงินทองให้มากมายขนาดนี้ มากเกินไปไหม
เย่จิ่งหานพูดพึมพำขึ้นว่า “ใช่หรือ?”
ทำไมเขารู้สึกว่า ยังไม่เพียงพอ
“พวกเจ้าคิดว่า ผู้หญิงยังชอบอะไรอีก? เครื่องประดับ?”
ชิงเฟิงก็อดไม่ได้พูดเตือนเขาว่า “ท่านอ๋อง ท่านให้เครื่องประดับแก่พระชายาอย่างมากมายแล้ว เครื่องประดับพวกนั้น แทบจะไม่มีที่เก็บแล้ว”
“เอาเถอะ งั้นก็ให้เท่านี้ไปก่อน”
“ขอรับ”
ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียไม่เห็นด้วยอย่างมาก
บำเรอหนึ่งคืน ก็ยกสิ่งของล้ำค่าให้มากมายขนาดนี้ แทบจะไม่เคยได้ยินมาก่อน และก็ไม่เคยมีมาก่อน ไม่รู้จริงๆว่าท่านอ๋องคิดยังไง
หากเป็นที่เลื่องลือออกไป เรื่องนี้จะต้องแตกตื่นกันไปทั่วแผ่นดินแน่
คิดไปคิดมา ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียก็ยิ่งทำใจไม่ได้
เย่จิ่งหานอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มที่มุมปาก หวนคิดถึงความหวานซึ้งเมื่อคืนอยู่อย่างหยุดไม่ได้
คิดไปคิดมา เย่จิ่งหานก็เบิกบานใจ เริ่มคิดว่าครั้งต่อไปตนเองจะเป็นคนควบคุมเกมยังไง เอาชนะกู้ชูหน่วนให้ได้
ภายในห้องนอน
กู้ชูหน่วนนอนไม่หลับ ให้ชิวเอ๋อร์มาแต่งตัวให้นาง
ใบหน้าชิวเอ๋อร์อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตื่นเต้นยิ่งกว่ากู้ชูหน่วน
“คุณหนู ในที่สุดท่านก็ได้นอนกับท่านอ๋องแล้ว ชิวเอ๋อร์รอคอยวันนี้มานานมากแล้ว”
“ต่อไปท่านก็จะเป็นผู้หญิงของจวนอ๋องหานอย่างแท้จริงแล้ว และก็เป็นพระชายาที่แท้จริงของท่านอ๋อง นิสัยก่อนหน้านี้ของท่าน ต้องปรับปรุงแล้วนะ ต่อไปใช้ชีวิตอยู่กับท่านอ๋องอย่างมีความสุข”
กู้ชูหน่วนหันซ้ายหันขวาอยู่ตลอดเวลา รอคอยม้วนหนังแกะโบราณของนาง
ร้อนใจจนถูฝ่ามืออยู่อย่างไม่หยุด หวังเพียงว่าในม้วนหนังแกะโบราณบันทึกข้อมูลมุกมังกร ไม่อย่างนั้นนางก็ไม่รู้ที่จะไปหามุกมังกรที่ไหนแล้ว
ชิวเอ๋อร์เห็นเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเอามือปิดปากหัวเราะ
“คุณหนู ดูท่านตื่นเต้นสิ ท่านอ๋องรักใคร่ท่านขนาดนั้น ไม่มีทางทอดทิ้งท่านแน่ ท่านวางใจเถอะ ชิวเอ๋อร์เดาว่า สักพักท่านอ๋องจะต้องประทานสิ่งของมาให้แน่นอน”
“ขอให้เป็นเช่นนั้นเถอะ”
เพิ่งพูดเสร็จ ชิงเฟิงก็มาแล้ว
“ข้าน้อยถวายความเคารพพระชายา พระชายาอายุยืนพันปีพันๆปี”
“ชิงเฟิง ท่านอ๋องให้เจ้าเอาของมาให้ข้าใช่ไหม?”
“ใช่ ท่านอ๋อง…..”
“เอาล่ะ เจ้าว่ามา ท่านอ๋องยกอะไรให้ข้า รีบเอาของมา”
“ขอรับ….” ชิงเฟิงเม้นริมฝีปาก ไม่เคยเห็นพระชายาใจร้อนขนาดนี้
“ท่านอ๋องประทานไข่มุกราตรีอายุพันปีสองลูก ปะการังร้อยฉื่อหนึ่งคู่ กวนอิมหยกหนึ่งคู่ พลอยตาแมวหนึ่งลัง ทองพันชั่ง ผ้าไหมผ้าแพรที่ดีที่สุดของโรงงานหยุนเทียนสิบสองลัง…..”
โห…..
คนด้านข้างได้ยินแต่ละประโยค ต่างอดไม่ได้ตกใจจนอ้าปากค้าง
ไข่มุกราตรีหมื่นปี?
ปะการังที่ยาวร้อยฉื่อ?
ยังมีผ้าไหมจากโรงงานหยุนเทียน?
นี่ล้วนเป็นสิ่งของล้ำค่าที่หายากมาก
คนธรรมดา ต่อให้ร่ำรวย ก็หาซื้อไม่ได้
ท่านอ๋องกลับประทานให้มากมายขนาดนี้
กู้ชูหน่วนก็อึ้ง
คิดไม่ถึงว่า เย่จิ่งหานจะให้เยอะแยะมากมายขนาดนี้ ไม่เสียแรงที่เป็นถึงเทพสงคราม
