อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 515 ตะลึงทั้งงาน
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 515 ตะลึงทั้งงาน
คนพวกนี้ แม้แต่ยาเทวะไท่ชิงที่พี่เทพธิดาไม่ต้องการก็ยังแย่งกันจนหัวร้างข้างแตก ถุยๆๆ ขายหน้าจริงเชียว!
เจ้าสำนักอู๋โยวเอ่ยด้วยความระทึกใจ “แปลก กล่องเมื่อครู่นั้นของนางไม่ใช่ยาจื่อหยางหรือ? ทำไมกล่องนี้กลับเป็นยาเทวะไท่ชิงได้ล่ะ?”
มีวาจานี้ ทุกคนจึงประหลาดใจอย่างหนัก แต่ละคนตบต้นขาฉาด
“นั่นสิ เตาหลอมใบเดียวไม่ใช่ว่าหลอมได้แค่ยาชนิดเดียวหรือ ทำไมเตาหลอมของนางใบนั้นหลอมยาสองชนิดได้ แถมยังเป็นระดับสามหมดด้วย?”
“นางคงไม่ได้ทำปลอมขึ้นกระมัง?”
“ไม่ค่อยเป็นไปได้ ยานี้ดูเหมือนเพิ่งออกจากเตาหลอม”
“เช่นนั้นคงไม่ได้วางอยู่แล้วนะ?”
“นี่ก็ไม่น่าเป็นไปได้ หากวางเอาไว้ก่อน ด้วยอุณหภูมิสูงเช่นนี้ เกรงว่ายาต้องละลายไปนานแล้ว อีกทั้งผู้ใดจะใช้ยาระดับสามขั้นกลางและระดับสามขั้นสูงมาสิ้นเปลืองเช่นนี้?”
“สวรรค์ หนึ่งเตาหลอมหลอมยาต่างกันได้สองชนิด นี่จะเหนือคาดเกินไปแล้วกระมัง?”
“เจ้าหยิกข้าหน่อยสิ ข้าฝันไปหรือไม่?”
“พอเถอะ ข้าก็เพิ่งคิดว่าตัวเองกำลังฝัน หยิกตัวเองไปเต็มแรง ตอนนี้ยังเจ็บอยู่เลย เจ้าหยิกตัวเองไปเถอะ”
ทุกคนพากันสบตากัน ราวกับรู้อะไร ขอกู้ชูหน่วนให้ขายยาให้พวกเขา
กู้ชูหน่วนกรอกตาขาวใส่พวกเขา คร้านให้ฮัวฉีหลัวเปิดกล่องแล้ว ตัวเองเปิดสามกล่องต่อกันรวด จะได้ประหยัดเวลา
ทุกครั้งที่เปิดกล่อง ทั้งงานล้วนมีเสียงสูดลมเย็นเป็นระลอกๆ
“ยังยาดวงจิต ยาจิตน้ำแข็ง แล้วยัง…ยังยาอเนกประสงค์ด้วย! สวรรค์! เป็นยาอเนกประสงค์แน่ะ!”
“ยังมีนักหลอมยาที่เหนือชั้นยิ่งกว่านางอีกไหม? เตาหลอมใบเดียวถึงกับได้ยาสุดยอดห้าชนิด ทั้งแต่ละกล่องล้วนมียาขึ้นรูป แถมระดับก็มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วย ข้าแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย!”
“ยาดวงจิตกับยาจิตน้ำแข็งเป็นยาระดับสามขั้นสูงเชียวนะ ยาอเนกประสงค์นั่นก็ระดับสี่ ระดับสี่เต็มๆ! ไม่ว่าฝึกพลังอะไร ขอเพียงกินยาอเนกประสงค์ก็จะขึ้นขั้นแน่นอน ถ้าดวงดีสักหน่อย ยังขึ้นได้อีกหลายระดับแน่ะ!”
ทุกคนต่างใช้สายตาตะลึงมองกู้ชูหน่วน แทบอยากมองกู้ชูหน่วนให้ทะลุทะลวงทั่วตัว
ฮัวฉีหลัวหัวเราะพลางเอ่ย “พี่กู้ ท่านร้ายมาก เตาหลอมใบเดียวได้ยาระดับสูงมากอย่างนี้ แถมตอนนี้ท่านเพิ่งจะแค่ระดับสามเบื้องต้นเท่านั้น”
ใบหน้าสีชิ่นและไป๋จิ่นพกพารอยยิ้มจางๆ ชื่นบานที่เห็นคนอื่นใช้สายตาเลื่อมใสมองกู้ชูหน่วน
ผู้อาวุโสเจ็ดดื่มสุราพลางลูบเคราหัวเราะเหอะๆ
นางหนูนี่ สมกับที่เป็นหัวหน้าเผ่าของพวกเขา ถึงจะสูญเสียพลังยุทธ์ทั้งหมด ก็ยังขึ้นระดับสามได้ในเวลาอันสั้น ทั้งยังหลอมยาระดับสี่ออกมาได้ด้วย
เย่จิ่งหานยิ่งคลุกคลีกับกู้ชูหน่วนก็ยิ่งถูกนางดึงดูด
นางผู้นี้ประหนึ่งขุมสมบัติ ขุดอย่างไรก็ไม่จบสิ้น
นางให้ความประหลาดใจกับเขาครั้งแล้วครั้งเล่าเสมอ
ทุกเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เมื่ออยู่กับนางแล้วกลับเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
จอมมารกรีดมือเรียวยาวดุจหยก ยิ้มอย่างสดใสบริสุทธิ์ ชมเชยต้อหน้ามวลชน จอมมารเอ่ยด้วยความภูมิใจ
“อยู่แล้ว! พี่สาวของข้าเป็นทุกอย่าง นางก็เท่ระเบิดสุดยอดเช่นนั้นแหละ!”
เสวียซาทั้งตะลึงทั้งเหงื่อตก
จอมมารอยู่กับแม่นางกู้นาน พูดจาชักจะเหมือนนางไปทุกที
ชิงเฟิงและเจี่ยงเสวียไม่กล้าดูถูกกู้ชูหน่วนอีก
ขนาดยาระดับสี่ยังหลอมออกมาได้ แล้วยังมีอะไรที่นางทำไม่ได้อีก?
มิน่าเล่า พระชายาถึงโอหังขนาดนั้น ที่แท้…นางก็มีความสามารถที่จะโอหังได้นั่นเอง
เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันลุกขึ้นพรึบ ใบหน้าล้วนเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
พวกเขาหุบเขาตันหุยหลอมยาเป็นหลัก เขารู้ดีกว่าใคร หากเตาหลอมใบหนึ่งได้ยาสองชนิด ปกตินั้นเป็นไปไม่ได้เลย เพราะไฟของยาแต่ละชนิดไม่เหมือนกัน นางจะใช้ไฟชนิดเดียวหลอมยาที่ต่างกันไม่ได้
บรรดาสุดยอดผู้อาวุโสที่ไม่ออกจากหุบเขาตันหุยนานแต่ละคนใจเต้นระส่ำ จวบจนตอนนี้ยังไม่กล้าเชื่อว่าโลกนี้จะมีอัจฉริยะขนาดนี้อยู่
ถ้าให้นางอยู่ที่หุบเขาตันหุยได้ พวกเขาหุบเขาตันหุยยังต้องปวดหัวว่าจะอยู่จุดสูงสุดของแผ่นดินไม่ได้ทำไม
“แม่นางกู้ ข้าขอร้องล่ะ เจ้าขายยาอเนกประสงค์ให้เราเถอะ เราหุบเขานรกต้องซาบซึ้งจนหาที่สุดมิได้แน่”
กู้ชูหน่วนตบมือ หาที่พักไขว่ห้างตรงจุดที่ห่างจากเตาหลอมตำแหน่งหนึ่ง
“ข้าก็บอกแล้ว เรื่องการประมูลอาไว้ค่อยพูดกัน พวกเจ้าถอยหน่อยสิ ข้าร้อนจะตายอยู่แล้ว”
กู้ชูหน่วนปรายตา ยิ้มจนหาที่เปรียบไม่ได้ในยุค งามสง่า “เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลัน ที่หนึ่งของงานประเดิมหลอมยาครั้งนี้ สรุปได้แล้วกระมัง?”
นางแค่อยากได้ที่หนึ่งเท่านั้น
