อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 667 ข้าไม่รู้
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 667 ข้าไม่รู้
พูดเสร็จ มือกู้ชูหน่วนออกแรง บนคอกู้ชูหยุนปรากฏแผลเพิ่มขึ้น เลือดสดๆ ค่อยๆ ไหลผ่านลำคอขาวผ่องของนาง ราวกับดอกบัวโลหิตบานสะพรั่ง
กู้ชูหยุนเจ็บปวด เอื้อมมือไปปิดคออย่างทรมาน กลับคิดไม่ถึงว่ามือขวาถูกกู้ชูหน่วนหักอย่างจัง
“อ้าก มีดพลั้งมือไป กรีดไม่โดนใบหน้าของเจ้า กรีดผ่านบนคอไป แต่ยังดี แผลนี้ไม่ลึก ไม่บาดคอของเจ้าขาด”
“กู้ชูหน่วน ที่ควรพูดข้าก็พูดหมดแล้ว เจ้ายังอยากทำยังไงอีก”
“คำตอบของเจ้า ข้าไม่พอใจ และเมื่อข้าไม่พอใจ เรื่องบ้าคลั่งยังไงก็สามารถทำได้”
กู้ชูหน่วนออกแรงมือ มือข้างซ้ายกู้ชูหยุนก็ถูกหักอีก นางเจ็บปวดทรมานมากจนแทบขาดหายใจ
มือทั้งสองข้างถูกหัก ทำได้เพียงปล่อยให้กู้ชูหน่วนทำตามอำเภอใจ ความรู้สึกแบบนี้ไม่ดีอย่างมาก
“ข้านับถึงสาม หากเจ้าไม่พูด แผลต่อไปข้าจะกรีดบนใบหน้าของเจ้า ใบหน้างดงามราวกับดอกไม้แบบนี้ ไม่รู้ว่าจะมีคนเสียดายมากแค่ไหน หนึ่งในนั้นคงเป็นอาจารย์ซ่างกวน”
“หนึ่ง…….”
ในใจกู้ชูหยุนอัดแน่น ความเฉยเมยบนใบหน้าหายไปอย่างไร้ร่องรอยแต่แรกแล้ว
“สอง……”
กู้ชูหยุนกำลังลังเลอยู่ว่าจะพูดดีไหม หรือจะพูดยังไง มีดของกู้ชูหน่วนก็กรีดลงมาอย่างรุนแรง
บนใบหน้าเจ็บปวด เลือดอุ่นๆ ก็ค่อยๆ หยดลงไหลผ่านบนใบหน้าของนาง กู้ชูหยุนตกตะลึง จนลืมความเจ็บปวดบนใบหน้า
นางร้องตะโกนพูดขึ้นว่า “กู้ชูหน่วน เจ้าจะนับถึงสามไม่ใช่หรือ?”
“ไอหยา เหมือนข้าจะนับผิดไป เรานับกันใหม่ดีไหม พี่รอง เจ้าก็รู้ ข้าเป็นแค่คนไม่ได้เรื่อง คนทั้งใต้หล้าต่างก็รู้ว่าคุณหนูสามจวนเฉิงเซี่ยง ไม่มีการศึกษา อ่านหนังสือไม่ออก”
กู้ชูหยุนโกรธแทบบ้า
“ไม่มีการศึกษา?”
“อ่านหนังสือไม่ออก?”
นางไม่อายหรือ?
ผู้ชนะเลิศงานชุมนุมแข่งขันบุ๋น กล้าพูดว่าตนเองไม่มีความรู้?
เห็นได้ชัดว่าล้อนางเล่น
“ข้าเริ่มนับใหม่นะ หากนับผิด พี่รองอย่าโกรธนะ”
“หนึ่ง……”
“แควก…..”
ใบหน้ากู้ชูหยุนเจ็บปวดขึ้นมาอีก เลือดสดๆ หยดไหลลงที่เท้าของนาง เปื้อนกระโปรงของนางจนแดง
นางแทบไม่กล้าคิดเลยว่าตนเองเสียโฉมแล้วหรือยัง
กู้ชูหน่วนรีบพูดขึ้นว่า “พี่รอง ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ครั้งนี้มีดเบี้ยวไป แต่ยังดีที่ทั้งสองแผลไม่ลึก หากรักษาน่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ แต่ไม่รู้ว่าแผลที่สามจะลึกไหม”
“หรือว่า เรานับใหม่กันอีกครั้ง? ครั้งนี้ข้าจะตั้งใจนับให้ดี?” กู้ชูหน่วนพูดขึ้นอย่างน่าสงสาร
กู้ชูหยุนยับยั้งความโกรธทั้งหมดไว้ กัดฟันพร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไม่รู้ว่าใครฆ่าแม่ทัพใหญ่เซียว แต่เจ้าลองไปหาที่เผ่าเทียนเฟิ่นดู มุกมังกรน่าจะเป็นพวกเขาแย่งไป ข้ารู้เพียงเท่านี้ ต่อให้เจ้าทำให้ข้าเสียโฉม ข้าก็ไม่รู้”
