อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 675 คนที่อยู่เบื้องหลัง

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 675 คนที่อยู่เบื้องหลัง
กู้ชูหน่วนโกรธกระเหี้ยนกระหือรือ มือทั้งคู่กำหมัดแน่น

ขอเพียงอาจารย์ซ่างกวนกล้าพูดว่าใช่ นางรับประกันว่า หมัดทั้งคู่ของนางจะต่อยออกไปอย่างแน่นอน

อาจารย์ซ่างกวนหันหน้าไป พูดขึ้นราวสายลมอันแผ่วเบาว่า “เพิ่งรู้เมื่อกี้”

“เห้อ….เพิ่งรู้เมื่อกี้? อาจารย์ซ่างกวน ข่าวของเจ้าไวไปไหม”

นางกับเย่จิ่งหานก็เพิ่งรู้เมื่อกี้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน ในขณะที่ข่าวยังไม่เพ่งพายออกไป ซ่างกวนฉู่กลับสามารถรู้แล้ว?

กู้ชูหน่วนอดไม่ได้ที่จะสงสัยสถานะที่แท้จริงของอาจารย์ซ่างกวน ตลอดจนเขามีไส้ศึกอยู่ในจวนอ๋องหานมากเท่าไหร่กันแน่

ผู้ชายคนนี้ ยังไงนางก็เดาไม่ออก

ล้ำลึกเกินไป

“ในเมื่ออาจารย์ซ่างกวนรู้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกัน ก็น่าจะรู้ว่า ตอนนี้ข้าอารมณ์ไม่ดีอย่างที่สุด เจ้าอย่ามายุ่งกับจะดีที่สุด”

กู้ชูหน่วนสะบัดมือของเขาออก แล้วเดินจากไปอย่างไม่หันกลับมาอีก

นางคิดว่า ด้วยนิสัยของอาจารย์ซ่างกวน เขาจะไล่ตามมา แล้วก็ก่อกวนนางอีก กลับคิดไม่ถึงว่า อาจารย์ซ่างกวนไม่ได้ไล่ตามมา และก็ไม่ได้ก่อกวนนาง

แต่…..นางได้ยินเสียงอาจารย์ซ่างกวนถอนหายใจอย่างโศกเศร้า

เสียงถอนหายใจนี้แฝงไปด้วยความรู้สึกมากมาย นางไม่รู้ว่าอาจารย์ซ่างกวนยินดีปรีดาในความโชคร้ายของผู้อื่น หรือว่าสงสารนาง

แต่นางกลับเจอคนหนึ่งโดยบังเอิญ

เลว่อิ่ง

เขายังคงมาเพื่อฆ่านางเหมือนเคย

แต่ถูกองครักษ์ลับของนางจับตัวไว้ได้ ถูกกดจุดเส้นแนวลมปราณแล้วโยนมาตรงหน้านาง

กู้ชูหน่วนเอามือกอดอก มองดูเขาอย่างเย็นชา พร้อมพูดขึ้นว่า “ฮ่องเต้ฉู่ฮองเฮาฉู่ปล่อยเจ้าแล้วหรือ?”

เลว่อิ่งหันหน้าไปทางอื่น ราวกับไม่อยากตอบคำถามของนาง

“ข้าลองคิดดู ครั้งนี้เจ้าตกอยู่ในมือของข้าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว? ครั้งที่สาม? หรือว่าครั้งที่สี่?”

“ดูเหมือนจะบ่อยจนข้าเองก็จำไม่ได้แล้ว เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงปล่อยเจ้าไปทุกครั้ง? นอกจากเจ้าหน้าตาเหมือนเย่เฟิงแล้ว ข้ายังรู้สึกว่าเจ้าน่าสงสาร”

กู้ชูหน่วนกัดฟันพูดคำว่าสงสาร กลับไม่บอกว่าเขาน่าสงสารตรงไหน เพียงแค่สั่งให้ฝูกวงปล่อยเขาไป

ฝูกวงอึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “นายหญิงกู้ คนคนนี้มีพลังวิทยายุทธสูง ข้าน้อยจับตัวเขาในแต่ละครั้งนั้นยากมาก เขาไม่สำนึก คิดแต่จะลอบฆ่าท่าน ท่าน…..”

“สั่งให้เจ้าปล่อยก็ปล่อยเลย” ขอเพียงเขามีความเป็นไปได้ที่อาจจะเป็นพี่น้องเย่เฟิง นางก็จะไม่ฆ่าเขา

“ขอรับ…..”

อาจเป็นเพราะกู้ชูหน่วนอารมณ์ไม่ดี ฝูกวงก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง จำต้องปล่อยเขาไป พร้อมพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า

“หากครั้งต่อไปเจ้ากล้ามาลอบฆ่านายหญิงกู้อีก ต่อให้นายหญิงกู้ยอมปล่อยเจ้า ข้าก็จะไม่ยอมปล่อยเจ้า”

เลว่อิ่งมองดูกู้ชูหน่วนอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่งแล้วก็หายตัวจากไป

สีหน้าฝูกวงไม่พอใจ

กู้ชูหน่วนพูดขึ้นว่า “ไป สะกดรอยตามไป”

“สะกดรอยตามไป?”

“ตามไปดูว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเขาคือใคร?”