อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 711 พลังภายในถูกดูดอีกแล้ว
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 711 พลังภายในถูกดูดอีกแล้ว
“ปัง……”
เสียงดังสนั่นเกิดขึ้นอีกครั้ง
พวกสวีหู่เงยหน้าขึ้น กลับเห็นว่าพิณหิมะของเวินเส้าหยีและดาบอ่อนของกู้ชูหน่วนถูกกระแทกปลิวออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ทั้งสองคนประสานฝ่ามือทั้งสี่เข้าด้วยกัน ก่อให้เกิดประกายไฟเป็นชั้นๆ
พลังภายในของเวินเส้าหยีไหลไปทางกู้ชูหน่วนไม่หยุด ทำเราร่างของกู้ชูหน่วนเปล่งประกายเป็นสีแดงเพลิงออกมาชั้นหนึ่ง
ใบหน้าเล็กๆของขมวดแน่น ราวกับกำลังอดทนต่อความเจ็บปวดอันใหญ่หลวง แต่ว่านางกลับเลื่อนขั้นแล้ว จากชั้นสามระดับต้น เข้าสู่ชั้นสามระดับกลาง
แล้วมองไปทางเวินเส้าหยี……กลับพบว่าระดับลดต่ำลง……
นี่มัน ……
นี่มันเกิดอะไรขึ้น
ทำไมวรยุทธของเวินเส้าหยีจึงถ่ายทอดไปที่นายหญิงได้
เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นกันแน่
“นายหญิง……”
สวีหู่ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว อยากจะไปช่วยเจ้านายของตนเอง แต่เสี่ยวลู่ดึงตัวเขากลับมา
“ตอนนี้พวกเขากำลังต่อสู้ถึงจุดสำคัญ เจ้ายื่นมือเข้าไปกะทันหันจะเป็นการทำร้ายนายหญิงได้ อีกอย่างนายหญิงกำลังดูดซับพลังภายในของเวินเส้าหยี คนที่เสียเปรียบไม่ใช่นายหญิงของเราเสียหน่อย”
“คือ……มันก็ใช่ เผ่าเทียนเฟิ่นไม่มีใครดีสักคน ดูพลังของเขาให้หมดน่ะดีที่สุดแล้ว”
ใบหน้าอบอุ่นของเวินเส้าหยีมีประกายความโกรธวาบขึ้นมา
“ปล่อยมือ รีบปล่อยมือเร็วเข้า”
ผู้หญิงคนนี้ นางดูดพลังภายในของเขาไปเท่าไหร่แล้ว
ไม่ง่ายเลยกว่าเขาจะฟื้นพลังกลับมาได้บางส่วน แล้วก็ถูกดูดอีกแล้ว
ถ้าขืนยังเป็นอย่างนี้ต่อไป เขายังจะมีหน้ากลับไปเป็นหัวหน้าเผ่าน้อยของเผ่าเทียนเฟิ่นได้อย่างไร
กู้ชูหน่วนก็อยากจะชักมือกลับมาเหมือนกัน แต่ว่าร่างกายของนางกลับไม่อยู่ในการควบคุมเสียแล้ว
พลังภายในที่แข็งแกร่งพุ่งมาที่ร่างนางไม่หยุด นางรู้สึกร้อนระอุไปทั้งตัว แทบจะระเบิดออกมาแล้ว
“เจ้าปล่อยมือเองไม่เป็นหรือไง”
เวินเส้าหยีโกรธจนลนไปหมด
ถ้าหากเขาสามารถปล่อยฝ่ามือได้ ก็ปล่อยตั้งนานแล้ว จะให้นางมาดูดพลังยุทธมากมายเช่นนี้หรือ
ครั้งที่แล้วถูกนางดูดพลังภายในไปมากมายอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ
ครั้งนี้สองฝ่ามือปะทะกัน ก็ยังสามารถถูกนางดูพลังภายในไปได้ นี่นางร่างกายอย่างไรกันแน่
เห็นสีหน้าไม่น่าดูของเวินเส้าหยี กู้ชูหน่วนก็กลอกตาหนึ่งที
“เจ้าปล่อยไม่ได้ ข้าก็ปล่อยไม่ได้ เจ้าว่ามา จะทำอย่างไร”
เวินเส้าหยีพยายามรวบรวมพลังภายใน อยากจะดึงพลังฝ่ามือของตนเองกลับ แต่ในขณะที่เขาเพิ่งจะรวบรวมได้เพียงบางส่วนอย่างยากลำบาก ก็ถูกนางดูไปเสียแล้ว
ร่างกายของหญิงสาวคนนี้เหมือนหลุมที่ไม่มีจุดสิ้นสุด ดูดพลังภายในของเขาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพัก
“เป็นเจ้าที่ดูพลังยุทธข้า หรือว่าควรเป็นเจ้าที่ต้องคิดหาทางปล่อยมือก่อน”
“ข้าไร้หนทางที่จะปล่อยมือได้ ท่านลองคิดหาวิธีอื่นดู ถ้าหากท่านคิดวิธีการไม่ออกละก็ จะถูกดูดพลังภายในจนหมดและตายในที่สุด นั่นก็เรื่องของท่าน ”
กู้ชูหน่วนกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเป็นระลอก โยนปัญหาให้กับเวินเส้าหยี
เวินเส้าหยีร้อนใจจนแทบคลั่ง
ในที่สุด
เขาก็อยู่ในระดับเดียวกับกู้ชูหน่วนแล้ว เหลือแค่ระดับสาม
เฮือก……
พลังภายในถูกสูบออกไปเรื่อยๆ แค่ชั่วพริบตา เขาก็เหลือแค่วรยุทธระดับสาม สู้กู้ชูหน่วนยังไม่ได้เลย
เขากล้ารับประกันว่า ถ้าขืนยังเป็นเช่นนี้ต่อไปเขาต้องตกไปอยู่ที่ระดับสอง ระดับหนึ่ง หรือกระทั่งอาจถูกดูดพลัง
ไปจนหมดสิ้นแน่ๆ
“นายหญิง……ท่านเป็นอะไรหรือไม่ สามารถย่อยพลังยุทธของเขาได้หรือไม่ “เสี่ยวลู่เห็นสีหน้าของกู้ชูหน่วนที่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งเจ็บปวดทรมาน รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล
“ไป……ไปตามผู้อาวุโสหกมา ให้ผู้อาวุโสหกมาแยกพวกเราออกจากกัน”
“ข้าน้อยจะช่วยแยกพวกท่านเอง”
“ห้ามเข้ามา ถ้าหากเจ้าเข้ามา เจ้าก็จะถูกข้าดูพลังภายในจนหมดเช่นกัน”
เสี่ยวลู่ชะงักฝีเท้าทันที นางกวักมือ ก็มีคนไปเชิญผู้อาวุโสหกมาทันที
เหงื่อของเวินเส้าหยีไหลลงมาเป็นทางไม่หยุด
ในที่สุด
เขาก็ตกไปอยู่ในระดับที่สอง
มุมปากของเวินเส้าหยีมีรอยยิ้มขมผุดขึ้น
ราวกับกำลังหัวเราะเยาะตนเอง
เห็นรอยยิ้มขมเช่นนี้ กู้ชูหน่วนก็ไม่สบายใจนัก
นางก็ไม่ได้อยากจะดูพลังภายในของเขาเช่นกัน
