อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 716 บาดเจ็บสาหัส
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 716 บาดเจ็บสาหัส
ใช่แล้ว สงครามระหว่างเผ่าเทียนเฟิ่นกับเผ่าหยกเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง ระหว่างพวกเขาต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ที่ต้องตาย
เพียงแต่เสียดายชีวิตที่บริสุทธิ์มากมายเหล่านั้นนัก
รถม้าบุกออกไป แต่เสียงฆ่าฟันกันยังคงได้ยินต่อเนื่องไม่สิ้นสุด ต่อสู้กันครั้งแล้วครั้งเล่า ตลอดทางไม่รู้ว่าต้องสูญเสียเลือดเนื้อไปเท่าไหร่
“ปล่อยข้า ข้าจะไปหยุดสงครามครั้งนี้”เวินเส้าหยีพูด
“ท่านคิดว่าท่านกลับไปแล้ว พวกเขาจะยอมปล่อยมือหรือ ท่านคิดว่าท่านขอร้อง พวกเขาจะปล่อยมุกมังกรไปหรือ”
“ที่จริงไม่จำเป็นต้องเสียสละชีวิตมากมายเช่นนี้เลย”
“ถ้าหากไม่จำเป็น เผ่าเทียนเฟิ่นยังดันทุรังเช่นนี้ หึ ……ขอเพียงแย่งมุกมังกรได้ เผ่าหยกก็ไม่มีวันได้พลิกฟื้น นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่พวกเขาจะกำจัดเผ่าหยก อย่าว่าแต่สุดยอดผู้อาวุโสทั้งสี่เลย แม้จะต้องใช้กำลังคนทั้งเผ่า เผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเจ้าก็ไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปแน่ ”
กู้ชูหน่วนพูดแทงใจดำ
แม้ว่าเวินเส้าหยีจะรู้เหตุผลนี้ดี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ความบาดหมางระหว่างทั้งสองเผ่าได้เกิดขึ้นตั้งแต่พันกว่าปีที่แล้ว ไม่ใช่กำลังของเขาคนเดียวก็สามารถทำให้เปลี่ยนแปลงได้
กลิ่นคาวเลือดที่ฉุนจมูก เวินเส้าหยีไม่มีความกล้าที่จะเลิกผ้าม่านขึ้นมาดูภาพอนาถที่อยู่ภายนอกอีก
เสี่ยวลู่ได้รับสัญญาณจากกู้ชูหน่วน ปล่อยมีดสั้นจากคอของเขา
“ปัง……”
รถม้าถูกกระชากอย่างแรงอีกครั้ง
เสี่ยวลู่เอ่ยขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้น”
“คนของอ๋องหาน พวกเขาขวางทางเอาไว้”
กู้ชูหน่วนรีบเลิกผ้าม่านขึ้น ภาพที่เห็นคือเจี่ยงเสวียที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดกำลังแบกเย่จิ่งหานที่บาดเจ็บสาหัสพุ่งมาอย่างรีบร้อน
ตัวของเขายังมาไม่ถึงแต่ส่งเสียงมาก่อน
“พระชายา ได้โปรดช่วยท่านอ๋องด้วย ท่านอ๋องบาดเจ็บสาหัส จะทนไม่ไหวแล้ว”
“เร็ว พาเขาขึ้นรถม้า”
กู้ชูหน่วนรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา
บาดแผลของเย่จิ่งหานสาหัสขนาดไหนกันแน่ ใบหน้าของเขาซีดเผือดไร้สีเลือด ร่างกายสั่นเทาไปหมด ร่างกายหนาวสั่นไม่หยุด
ชุดสีม่วงถูกอาบด้วยเลือกแทบจะมองสีเสื้อผ้าที่แท้จริงๆไม่ออก หลายจุดบนร่างกายเผยให้เห็นรูพรุนและมีเลือดไหลออกมา เลือดไหลจากรูพรุนเหล่านั้นไม่หยุด
เพียงแต่ไม่รู้ว่าพิษของเขาออกฤทธิ์ใช่หรือไม่ ทำให้ร่างกายของเขาถูกแช่แข็งเอาไว้ แม้แต่เลือดก็ถูกแช่แข็งไปด้วย
สองมือของกู้ชูหน่วนกำลังสั่นเทา นางถ่ายทอดลมปราณให้เย่จิ่งหานไม่หยุด ช่วยให้ร่างกายเขาอบอุ่นขึ้น แล้วก็เทยาออกมาอีกหลายเม็ด ฝืนป้อนเข้าไปในปากเขา
“เสี่ยวลู่ จุดเตาให้มากหน่อย ทำให้รถม้าอบอุ่นขึ้น”
“เจ้าค่ะ”
“เจี่ยงเสวีย เจ้าไปเอาน้ำสะอาดมา บนร่างเขามีบางจุดที่ถูกพิษ ต้องล้างและทำการถอนพิษออกก่อน”
“ขอรับ”
“ทำไมเย่จิ่งหานจึงได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ ใครเป็นคนทำ”
กู้ชูหน่วนพลางช่วยรักษาเขา พลางถามขึ้นมา
ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความกังวล มีไอสังหารด้วย ราวกับเป็นเพราะความโกรธจึงได้ทำร้ายเย่จิ่งหานจนบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้
“เป็นคนของเผ่าเทียนเฟิ่น ส่วนเกิดเรื่องอะไรขึ้นนั้นข้าไม่ค่อยแน่ใจ รู้แต่ว่าตอนที่ไปถึง ท่านอ๋องได้แย่งมุกมังกรไปแล้ว ให้ข้าเอามุกมังกรไปมอบให้ท่าน”
“หลังจากที่ข้าเอามุกมังกรให้แม่นางเสี่ยวลู่แล้ว ก็อ้อมกลับไปหาท่านอ๋อง ท่านอ๋องถูกสุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นทั้งสี่ร่วมมือกันโจมตี ถูก……ถูกพวกเขาทำร้ายจนสาหัส พวกเรายังมีพี่น้องอีกมากมาย ต่างก็……”
เจี่ยงเสวียน้ำเสียงสะอื้น
