อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 797 วางกับดัก
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 797 วางกับดัก
“เจ้าดึงกระดูกสะบักเขาหักไปแล้วรึ?”
กึกเสียงหนึ่ง
สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยบีบคอกู้ชูหน่วนโดยตรงทันที แรงสังหารดุเดือดทั่วทั้งร่าง
หากเขาไม่ได้พยายามควบคุมแรงไว้ เกรงว่าก็คงอดทนที่จะฆ่ากู้ชูหน่วนไปโดยตรงไม่ได้แล้ว
กู้ชูหน่วนไม่ได้ตอบโต้ แต่ปล่อยให้เขาบีบคอไว้
ในความเป็นจริงแม้ว่านางคิดจะตอบโต้ ก็ไม่มีทางเป็นไปได้ใดที่จะสามารถตอบโต้เอาคืนได้ภายใต้ความโกรธของเขา
กู้ชูหน่วนหายใจไม่ออกจนหน้าเขียวหน้าแดงและเปลี่ยนเป็นสีม่วง นางกัดฟัน ฝืนกล่าวว่า “ฆ่าข้า เวินเส้าหยีก็ไม่รอด”
“ปัง……”
สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยโยนกู้ชูหน่วนออกไปอย่างรุนแรง
“รีบพาข้าไปที่เหวลึกอนันต์เดี๋ยวนี้”
กู้ชูหน่วนนวดมือที่เจ็บจากการล้มลงไป รวมทั้งคอที่ถูกบีบจนแดงด้วย เผยรอยยิ้มที่มีความหมายไม่ชัดเจนออกมาในจุดที่สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยมองไม่เห็น
“ได้ ตามข้ามา”
“ดีที่สุดเจ้าอย่าเล่นตุกติกอะไรกับข้า อารมณ์นิสัยของข้าไม่ได้ดีนัก”
สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยรู้ ผู้หญิงคนนี้คงไม่ใจดีพาเขาไปช่วยเวินเส้าหยีที่เหวลึกอนันต์อย่างไร้เหตุผลแน่
ในขณะเดียวกันที่ช่วยเส้าหยีออกมา คิดว่าก็คงมีอันตรายอยู่รอบด้าน
แต่เขาสนใจอะไรมากมายขนาดนั้น ไม่ได้
มุกมังกรเขาก็ต้องการเอา เส้าหยีเขาก็ต้องการช่วย
กู้ชูหน่วนนำทางไปพลาง กล่าวพลางว่า “อย่าคิดซะจนข้าต่ำช้าขนาดนั้น พาท่านไปที่เหวลึกอนันต์ ก็เพราะเวินเส้าหยีมีบุญคุณต่อข้า ข้าทนเห็นเขาตายไม่ได้ก็เท่านั้น”
เดินแล้วเดินอีก กู้ชูหน่วนพาเขาเดินวนอ้อมเผ่าหยกอย่างต่อเนื่อง วนจนแทบจะทำให้อั้นเฮยเวียนหัวแล้ว
แล้วในขณะที่อารมณ์ความโกรธของสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยกำลังจะระเบิด กู้ชูหน่วนก็พาเขามาถึงทางเข้าของเหวลึกอนันต์
กู้ชูหน่วนชี้ไปที่ก้นบึ้งของหุบเขา “นู้น เวินเส้าหยีอยู่ที่ชั้นล่างสุด ท่านกระโดดลงไปเอาเขาขึ้นมาเองก็ได้แล้ว”
“ทำไมข้าจะต้องเชื่อใจเจ้าด้วย”
“ชีวิตน้อยๆของข้าอยู่ในกำมือท่าน ท่านยังจะมีอะไรไม่เชื่ออีก”
“เจ้าลงไปพาเส้าหยีขึ้นมา ข้าจะรอเจ้าอยู่ตรงนี้”
กู้ชูหน่วนโมโหจนหัวเราะแล้ว “ท่านก็ไม่กลัวว่าด้านในจะมีทางหลบหนี แล้วข้าจะวิ่งหนีไปจากในนี้เหรอ”
“เจ้าหนีไม่ได้”
อั้นเฮยพูดจบ บีบคางของนาง บังคับให้นางกินยาเม็ดหนึ่งลงไป
“หากเจ้าเชื่อฟังก็จะไม่เป็นไร แต่ถ้าเจ้ากล้าเล่นตุกติกอะไรล่ะก็ ข้ารับรองว่ายาเม็ดนี้จะทำให้เจ้าทรมานเหมือนตายทั้งเป็นซะยิ่งกว่าคำสาปโลหิตเสียอีก”
“แหะแหะ……”
กู้ชูหน่วนไอเบาๆสองสามครั้ง เกือบจะอ้วกออกมา
นางกลอกตาขาวอยู่ในใจ
ยาศพเน่า?
โหดเหี้ยมจริงๆ
แต่เขาไม่ป้อนที่หมดอายุได้หรือไม่?
ยาศพเน่าที่หมดอายุแล้วไม่มีผลใดๆ หรือพูดว่ามี นั่นก็คือกินแล้วอาจจะท้องเสียได้เท่านั้น
ไม่รู้จริงๆยาศพเน่าเม็ดนี้เขาเก็บไว้กี่ปีแล้วกันแน่
กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างโกรธเคือง “ที่ท่านควรเป็นห่วง ไม่ใช่ว่าข้าจะหนีไปจากในนี้หรือไม่ แต่จากวิทยายุทธอันต่ำต้อยของข้าแล้วจะตายอยู่ในนี้หรือไม่ต่างหาก”
“อายุยังน้อย ศักยภาพก็ถึงระดับสี่แล้ว มองดูใต้หล้า ก็มีไม่กี่คนที่จะเทียบเจ้าได้ เจ้าไม่ได้แย่แล้ว”
“ข้าสามารถคิดว่าท่านกำลังชมข้าอยู่ได้รึเปล่า?”
“ยังไม่ลงไปอีก”
สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยกังวลใจมาก
แต่ก็ไม่กล้าลงไปอย่างชะล่าใจ
ก่อนหน้านี้เขาเคยถูกกู้ชูหน่วนหลอกมาครั้งหนึ่งแล้ว หากไม่ใช่เพราะดวงแข็ง เกรงว่าเขาคงตายในหนองน้ำไปนานแล้ว
ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจเจ้าเล่ห์ จำเป็นต้องป้องกันไว้
“ได้ ลงไปก็ลงไป หากข้าตาย ท่านไม่เพียงแต่อย่าคิดจะรู้เลยว่าเวินเส้าหยีอยู่ไหนกันแน่ และอย่าคิดจะรู้ว่ามุกมังกรอยู่ที่ไหนเลย เพราะนอกจากข้า คนของเผ่าหยกยอมตายก็จะไม่บอกเบาะแสของมุกมังกรกับท่านเป็นแน่”
ประโยคนี้เป็นการโจมตีสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยอย่างหนักหน่วงโดยไม่ต้องสงสัย
เผ่าหยกยอมตายไม่ยอมศิโรราบ ควบคุมยากอย่างแท้จริง
เขายังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กู้ชูหน่วนกระโดดลงไปแล้ว
ก้นเหว กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ขยายขึ้นไปข้างบนเป็นระยะ สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยลังเลใจมากว่าจะกระโดดลงไปสำรวจดูหรือไม่
คิดไตร่ตรองซ้ำแล้วซ้ำเล่า อั้นเฮยก็กระโดดลงไปแล้ว
