อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 803 เถาวัลย์โลหิต

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 803 เถาวัลย์โลหิต
เลือดสดไหลจากทรวงอกสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยลงมาติ๋งๆ หยดลงบนพื้นจนเป็นสีแดงประหลาดอย่างหนึ่ง

กู้ชูหน่วนเองก็ราวกับถูกร้อยพันมีดทิ่มแทงก็มิปาน เลือดหยดลงมาเป็นหยดๆ ครั้นมองไปก็คล้ายจะเป็นมนุษย์โลหิต

กู้ชูหน่วนเจ็บจนขมวดคิ้วมุ่น

นางแค่ยกดาบอ่อนในมือวาดแนวนอนออกไปอีกครั้งโดยไม่แม้แต่จะมองบาดแผลของตัวเอง

คราวนี้นางไม่ได้ใช้แข็งปะทะแข็ง แต่ใช้กระบวนที่มีชั้นเชิง บีบให้สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยกระโดดลงชั้นที่สิบแปดของเหวลึกอนันต์ไม่หยุด

แท้จริงแล้วชั้นที่สิบเจ็ดมีสิ่งใดกันแน่ นางเองก็หาทราบไม่

ทว่านางทราบว่าในชั้นที่สิบแปดขังสัตว์ร้ายโบราณจำนวนมาก ซึ่งแต่ละตัวล้วนมิใช่สัตว์ร้ายที่นางสามารถต่อกรได้

มีแต่กักเขาให้อยู่ชั้นที่สิบแปดเท่านั้น ถึงสามารถกำจัดสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยได้จริง

ทว่านางสามารถคิดถึงจุดนี้ได้ สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยหรือจะคิดไม่ได้

ด้วยเหตุนี้เขาจึงหลบ

ไม่ทราบทั้งสองประมือกันแล้วเท่าไร

กู้ชูหน่วนถูกกระแทกปลิวคราแล้วคราเล่า จากนั้นก็ลุกขึ้นมาอีก คล้ายมนุษย์อมตะที่ปราศจากความรู้สึก รู้เพียงการต่อสู้เท่านั้น…

อั้นเฮยหัวฟัดหัวเหวี่ยงเหลือคณา

นางคนนี้เกาะติดเหมือนเห็บหมา สลัดก็สลัดไม่ออก ตีก็ตีไม่ตาย

ทั้งที่เป็นแค่ระดับสี่ชั้นต้น แต่กลับระเบิดพลังถึงระดับห้าได้

ทำจนเขาบาดเจ็บหนักไปทั้งตัวคิดอยากกำจัดกู้ชูหน่วนยังรู้สึกยากในชั่วขณะ

“สุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นก็มีฝีมือเท่านี้เองหรือ?”

กู้ชูหน่วนเจ็บจนร่างกายแทบจะด้านชาแล้ว

นางไม่กล้าหยุด

เกรงว่าหากหยุดก็จะไม่มีความหาญกล้าที่จะต่อสู้อีก

ถึงตอนนั้นนางก็จะแพ้ราบคาบ

“หากมิใช่หลุมพรางเจ้า ทำให้ข้าต้องบุกเข้าเหวลึกอนันต์ชั้นที่สิบหก ผลาญกำลังยุทธ์ของข้าจนสิ้น ข้าจะฆ่าเจ้ายังมิง่ายราวกับขยี้มดตัวหนึ่งหรือ”

“ตาแก่ ใครก็คุยโม้ได้”

ความหมายแฝงของนางคือ สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยดีแต่ปาก กลับไม่มีฝีมือจริง

สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยควบคุมสายฝน ใช้ม่านฝนสังหาร พร้อมกันนั้นก็กระตุ้นพลังที่หลงเหลืออยู่สะกดกู้ชูหน่วนอย่างต่อเนื่อง

ครั้นสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยนึกถึงความเร็วในการก้าวหน้าของนางแล้วก็รู้สึกว่าเท่านี้ยังไม่พอ ดังนั้นจึงถึงขนาดยอมใช้วิชาต้องห้ามของเผ่าเทียนเฟิ่น

แต่ก่อนที่สุดยอดผู้อาวุโสจะใช้วิชาต้องห้าม กู้ชูหน่วนก็เริ่มทัดทานไม่ไหวแล้ว

ม่านฝนส่วนหนึ่งทะลุวงแสงที่ปกคลุมตัวนางแล้วกระเซ็นเข้ามา หยดลงบนเลือดเนื้อของนาง ทำให้ร่างกายนางเน่าเละส่งกลิ่นเหม็นทันที

กู้ชูหน่วนร้อนใจดั่งไฟแผดเผา

หากเป็นเช่นนี้ต่อไปนางต้องปราชัยอย่างแน่นอน

ต้องรีบคิดหาวิธีโค่นเขาให้เร็วที่สุด

เพื่อให้เขาลงไปอยู่ในเหวลึกอนันต์ชั้นสิบแปด กู้ชูหน่วนถึงกระทั่งยอมใช้วิธีตกตายไปตามกัน แต่น่าเสียดายที่ไม่อาจประสบความสำเร็จ

ระหว่างที่นางกำลังร้อนรนอยู่นั้นเอง ก็ไม่ทราบว่าเลือดของพวกเขาทั้งสองที่นองอยู่บนพื้นจับตัวกันตั้งแต่เมื่อใด กลายเป็นธารโลหิตสายหนึ่ง

ธารโลหิตเดือดปุดๆ ไม่หยุด เพิ่มความร้อนด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ จากนั้นก็ถูกเถาวัลย์แห้งตรงผนังหน้าผาดูดซับจนหมด

เมื่อดูดซับเลือดแล้วเถาวัลย์แห้งไม่สะดุดตาในแต่เดิมก็กลายเป็นสีเลือด จากนั้นเถาวัลย์นับสิบนับร้อยพุ่งโจมตีสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮย ฟื๊ดๆๆๆ…

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา

กู้ชูหน่วนไม่ทันระวัง

อั้นเฮยก็คาดไม่ถึง

เถาวัลย์จู่โจมด้วยความเร็วยิ่ง อีกทั้งยังพกพาจิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัว จุดใดที่เถาวัลย์โลหิตเลื้อยผ่านล้วนต้องเน่าเปื่อยผุพังไปสิ้น

สีหน้าสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทั้งโมโหทั้งโกรธ

อีกแค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น

ขอเพียงเขาออกกระบวนท่านี้ก็เอาชีวิตกู้ชูหน่วนได้แล้ว

แต่กลับมีเถาวัลย์โลหิตมากมายโผล่ออกมาเสียนี่

หากเขาไม่รามือห้ำหั่นกับกู้ชูหน่วนต่อ เช่นนั้นเขาต้องถูกเถาวัลย์โลหิตฆ่าแน่

ด้วยสถานการณ์บีบคั้น สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยยังรามือกับกู้ชูหน่วนแล้วหันไปรบกับเถาวัลย์โลหิตแทน