อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 805 หนี
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 805 หนี
กู้ชูหน่วนก้มหน้ามองบาดแผลตัวเองทีหนึ่ง เนื้อตัวนางแทบมีแต่โพรงเลือด ร่างกายราวกับจะระเบิด
ด้วยบาดแผลที่มากมายเพียงนี้ จึงทำให้นางไม่ทราบจะลงมือทำแผลอย่างไร และไม่มีกำลังทำแผลด้วย
เมื่อครู่นางอดกลั้นมาตลอด จึงทำไม่รู้สึกเจ็บเท่าไร
ยามนี้กลับสู่ความปกติแล้ว เงียบเชียบ หากคาดการณ์ไม่ผิด แปดเก้าส่วนในสิบส่วนสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยต้องตายอยู่ที่ชั้นสิบแปดแล้วแน่
ครั้นกู้ชูหน่วนผ่อนคลาย ร่างกายก็ทนต่อไปไม่ไหวอีก
นางเสียเลือดมากเกินไป ดังนั้นจึงหมดสติ
กระทั่งนางค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในอุโมงค์ลับแล้ว
ผู้อาวุโสไป๋เฉ่าและคนอื่นๆ กำลังล้อมอยู่ข้างตัวนาง มองนางฟื้นด้วยความดีอกดีใจ
“อาหน่วน ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้ว ทำข้าตกใจแทบแย่ ใครก็รู้ตอนที่ข้าเจอเจ้า ข้าแทบจะตกใจเป็นลมไปแล้วนะ”
“อาหน่วน บนตัวยังเจ็บหรือไม่? อยากกินอะไรบ้าง ผู้อาวุโสหกจะไปทำให้เจ้า”
“ท่านหัวหน้าเผ่า ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง? ไหวหรือไม่?”
กู้ชูหน่วนมึนงง
นางขยับเล็กน้อย ร่างกายเจ็บจนแทบจะแหลกลาญ
ภาพก่อนหมดสติแวบเข้ามาในหัวสมองนาง
นางจำได้ว่านางสลบอยู่ที่เหวลึกอนันต์ชั้นสิบเจ็ด แล้วนางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
“ที่นี่ที่ไหน? แล้วข้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
ทำไมนางรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในถ้ำ?
“นี่คืออุโมงค์ลับ เดินจากนี่ตรงไป พวกเขาก็ออกจากเผ่าหยกแล้ว เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กับเถาวัลย์โลหิตส่งเจ้าขึ้นมา”
ความเคลื่อนไหวในเหวลึกอนันต์ดังขนาดนั้น พวกเขาจึงรับรู้ได้
และคิดอยากไปเสริมกำลัง แต่กลับเหลือบ่ากว่าแรง พวกเขาต่างถูกกักตัวไว้จึงไม่สามารถไปได้
กระทั่งเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ส่งนางขึ้นมา พวกเขายังนึกว่าหัวหน้าเผ่าตัวเองหมดลมหายใจแล้วเสียอีก
“ไปจากเผ่าหยก?”
กู้ชูหน่วนอึ้งครู่หนึ่ง “เกิดอะไรขึ้น เผ่าหยกแพ้แล้วหรือ?”
ผู้อาวุโสทุกท่านต่างนิ่งงัน
อยู่นานผู้อาวุโสหกจึงกล่าวเบาๆ “อาหน่วน เจ้าเก่งมาก ขนาดไอ้หนังเหนียวอั้นเฮย ยังต้องตายด้วยน้ำมือเจ้าเลย”
“พูดประเด็นสำคัญ”
“ประเด็นสำคัญก็คือ คราวนี้เผ่าเทียนเฟิ่นมียอดฝีมือชั้นสูงมาห้าคน หนึ่งในนั้นยังเป็นไปได้มากด้วยว่าจะเป็นอดีตคนเงา”
“แม่ของเย่จิ่งหาน?”
“ใช่…นางคุ้นเคยกับเผ่าหยกมาก ทำลายค่ายกลสังหารของพวกเราครั้งแล้วครั้งเล่า ปล่อยตัวสุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นออกมา แล้วยังพากองทัพหลักออกมาจากหุบเขาผีเสื้อสังหาร”
ผู้อาวุโสหกและคนอื่นๆ ทุบผนังด้วยความแค้น
พวกเขาควรฆ่านางเสียตั้งแต่ตอนนั้น
หากไม่ใช่นาง ครั้งนี้เผ่าเทียนเฟิ่นจะหนีออกไปได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ?
“พวกท่านแน่ใจว่านางก็คืออดีตคนเงาหรือ?”
“นอกจากนางยังมีใครอีก ถึงจะไม่มีหลักฐานโดยตรง แต่ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง”
“นั่นสิ ไม่ว่าจะเป็นความสูง ท่าทาง หรือว่าระดับความคุ้นเคยของเผ่าหยก มีแต่นางเท่านั้นที่ทำได้”
กู้ชูหน่วนอดทนต่อความเจ็บปวดลุกขึ้นนั่ง
“สุดยอดผู้อาวุโสกับผู้อาวุโสใหญ่ล่ะ ทำไมถึงไม่เห็นพวกเขา?”
ปกติพวกเขาสองคนนี้ห่วงใยนางที่สุด
เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่อยู่ในเวลานี้
นอกเสียจากพวกเขาเกิดเรื่อง
“อีกนิดเดียวสุดยอดผู้อาวุโสก็ฆ่าตาแก่หนังเหนียวคนนั้นของเผ่าเทียนเฟิ่นได้แล้ว แต่คนเงากลับปล่อยตาแก่หยู่เย่ออกมา ยอดฝีมือระดับหกขั้นสูงสามคนต่อสู้กับสุดยอดผู้อาวุโสเพียงคนเดียว สุดยอดผู้อาวุโสจึงบาดเจ็บสาหัส หากไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสใหญ่กับคนอื่นๆ เข้าช่วยได้ทัน น่ากลัวว่าสุดยอดผู้อาวุโสจะ…”
“ถึงจะเป็นเช่นนี้ แต่สุดยอดผู้อาวุโสก็ยังสู้ตาย จัดการไอ้หนังเหนียวเผ่าเทียนเฟิ่นคนนั้นไปได้”
“หัวหน้าเผ่ามิต้องกังวล สุดยอดผู้อาวุโสกับผู้อาวุโสใหญ่กำลังรักษาตัวอยู่ ไป๋เฉ่าบอกแล้ว ขอเพียงพวกเขารักษาตัวดีๆ ก็ยังสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้”
กู้ชูหน่วนจัดระเบียบความคิดครู่หนึ่ง
“ครั้งนี้เผ่าเทียนเฟิ่นมียอดฝีมือระดับหกขั้นสูงมาห้าคน ถูกสุดยอดผู้อาวุโสฆ่าไปสองคน ถูกข้าทำให้ตายในเหวลึกอนันต์หนึ่งคน ตอนนี้ยังเหลืออีกสองคนใช่หรือไม่?”
“ก็ใช่สิ”
บทที 804 ชนะด้วยโชคช่วย
บทที่ 806 เกรงว่าชีวิตน้อยๆ ของเขาจะร่อแร่แล้ว
