อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 836 ใครพูด

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 836 ใครพูด
ฝูงชนรวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่รู้ว่ารองหัวหน้าเผ่าซือคงจงใจจัดเตรียมไว้หรือไม่

คนเหล่านี้มีศิษย์ธรรมดาสามัญในเผ่า และมีเหล่าผู้อาวุโสที่มีฐานะตำแหน่งสูงสุดด้วย

พวกเขามีบางคนที่ยืนอยู่กับรองหัวหน้าเผ่าซือคงตรงนี้ มีบางคนที่ยืนอยู่กับเวินเส้าหยีตรงนี้ แต่โดยมากก็ไม่ได้ยืนทั้งสองข้าง

มีเหล่าผู้อาวุโสบางส่วนถกเถียงกันขึ้น

“พูดถึงเรื่องนี้ข้าเพิ่งจะนึกได้ว่า ตอนนั้นที่ฮูหยินชิวทะเลาะกับหัวหน้าเผ่า ในห้องยังดังออกมาว่าอะไรไม่ใช่ลูกชายแท้ๆ อะไรมีชู้”

“ใช่แล้ว ข้าก็ได้ยินเหมือนกัน ตอนนั้นข้าก็สงสัยว่าหัวหน้าเผ่าน้อยอาจจะไม่ใช่ลูกชายของหัวหน้าเผ่า แต่หัวหน้าเผ่าก็ยืนอยู่ทางหัวหน้าเผ่าน้อยมาตลอด ทั้งยังได้ระงับความวุ่นวายทั้งหมดไว้แล้ว เรื่องนี้จึงได้จบลง ทุกคนล้วนคิดว่า หากหัวหน้าเผ่าน้อยไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของหัวหน้าเผ่า หัวหน้าเผ่าจะปกป้องหัวหน้าเผ่าน้อยได้ยังไง”

“บางทีหัวหน้าเผ่าอาจจะชอบอาจชอบฮูหยินชิวเกินไป ดังนั้นเมื่อรักไปแล้วจึงรักลูกของคนอื่นเขาด้วยสินะ”

“หัวหน้าเผ่าชอบฮูหยินชิว แต่พวกเจ้าสังเกตเห็นหรือไม่ว่า เหมือนหัวหน้าเผ่าจะไม่ชอบหัวหน้าเผ่าน้อยเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะหลังจากที่ฮูหยินชิวสิ้นชีพ หัวหน้าเผ่าก็เพิกเฉยต่อหัวหน้าเผ่าน้อย”

“ฉะนั้น ความหมายของเจ้าก็คือ หัวหน้าเผ่าน้อยอาจจะไม่ใช่ลูกชายของหัวหน้าเผ่าจริงๆ”

“ไม่มีมูลแล้วจะมีข่าวได้ยังไง ข้าว่าเรื่องนี้ น่าเป็นห่วง……”

หากมีเพียงแค่พวกพ้องของรองหัวหน้าเผ่าซือคงพูดเช่นนี้ก็ยังดี แต่บังเอิญเหล่าผู้อาวุโสมากมายที่ถกเถียงกันอยู่นั้นล้วนเป็นคนที่ไม่ได้ช่วยทั้งสองฝั่ง และไม่เคยยืนอยู่ในกลุ่มอำนาจใด

เวินเส้าหยีก็ไม่ค่อยเข้าใจภูมิหลังของตัวเองมากนัก เขาคิดมาตลอดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าเผ่าน้อยของเผ่าเทียนเฟิ่นอย่างแท้จริง

เมื่อได้ยินพวกเขาพูดเช่นนี้ เขาก็เริ่มสงสัยแล้ว

ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อของเขาไม่เคยมองเขาอย่างจริงจังเลยสักครั้ง

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการอยู่เป็นเพื่อนและการดูแลแล้ว

เขาเย็นชากับเขามาตลอด

ตอนเด็กๆเขาก็เคยสงสัยว่า ตัวเองเป็นลูกชายแท้ๆของเขาหรือไม่

หากว่าเป็นลูกชายแท้ๆ ทำไมเวลาที่เขาบาดเจ็บหนัก ป่วยหนัก แทบจะหมดลมหายใจ ทำไมพ่อของเขาถึงไม่เคยเป็นห่วงเขาเลย

เขาพยายามฝึกฝนวิทยายุทธอย่างเอาเป็นเอาตาย บรรลุถึงขั้นสูงสุดระดับหกตั้งแต่อายุยังน้อย ระหว่างนั้นต้องทนทุกข์ทรมานเพียงใด ก็มีเพียงตัวเขาเองที่รู้

ทั้งหมดที่เขาทำ ก็เพียงแค่อยากให้พ่อชมเชยเขาสักหน่อย

แต่ว่าไม่มี ไม่ว่าเขาจะมีความสามารถน่าทึ่งเพียงใด พ่อของเขาก็ยังคงเย็นชาเหมือนน้ำดั่งเคย

นาทีนี้ หัวใจของเขาปวดร้าว

รองหัวหน้าเผ่าซือคงพอใจมากที่ได้เห็นผลลัพธ์เช่นนี้

เขากล่าวต่อไปว่า “ก็เพราะเจ้าไม่ใช่หัวหน้าเผ่าน้อยของเผ่าเทียนเฟิ่น ดังนั้น เจ้าจึงสมรู้ร่วมคิดกับเผ่าหยก ทำให้สุดยอดผู้อาวุโสทั้งสี่รวมทั้งลูกศิษย์ฝีมือดีอีกสองพันกว่าคนถูกหลอกจนเสียชีวิตอยู่ในเผ่าหยก”

ฝูงชนเกิดความอื้ออึงขึ้นมาอีกครั้ง

มีคนที่ไม่กล้าเชื่อ

มีคนที่ด่าทอด้วยความโกรธ

“รองหัวหน้าเผ่า ในเมื่อตัวตนของหัวหน้าเผ่าน้อยมีความแตกต่าง เพื่อความปลอดภัยของเผ่าเทียนเฟิ่น ข้าน้อยคิดว่า จำเป็นต้องคุมตัวหัวหน้าเผ่าน้อยไว้ก่อน เพื่อเลี่ยงไม่ให้เขาทำเรื่องที่ไม่เป็นผลดีต่อเผ่าเทียนเฟิ่นออกมา”

เอะอะวุ่นวายจนไม่มีที่สิ้นสุด

แล้วในเวลานี้ เสียงอันดังกังวานก็ดังขึ้นเสียงหนึ่ง

“ใครบอกว่าเขาไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของหัวหน้าเผ่า?”