อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 852 เป็นเขา
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 852 เป็นเขา
“ท่าน……”
รองหัวหน้าเผ่าซือคงแทบอยากจะซัดน่าหลันหลิงลั่วให้ตายในฝ่ามือเดียว
ตอนนั้นที่ร่วมมือกัน ทำไมถึงมองไม่ออกว่าเขาเป็นคนสับปลับขนาดนี้
“ข้านับถึงสาม หากพวกเจ้าไม่หยุด พวกเราก็ตายไปพร้อมกันทั้งหมด” เวินเส้าหยีกล่าวขู่
ซือคงลำบากใจทั้งสองด้าน
แล้วในเวลาที่เขาตัดสินใจเลือกยากเช่นนี้ สุดยอดผู้อาวุโสตงหลิงถูกสุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนซัดจนตายไปทั้งเป็นแล้ว เลือดและไส้ไหลเต็มพื้น ดูแล้วน่าสยดสยอง
นอกจากตงหลิงแล้ว ที่ตายยังมีสุดยอดผู้อาวุโสอีกคนที่อยู่ข้างซือคงทางนี้
แม้ว่าเขาจะสังหารสุดยอดผู้อาวุโสตายไปสองคนแล้ว ซ่งหยวนก็ไม่ได้ดีไปกว่าเท่าไหร่ ร่างกายของเขาโปร่งใสขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าชีวิตก็คงใกล้จะถึงจุดจบแล้ว
ดังนั้นเขาจึงมุ่งเป้าไปที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงอย่างแม่นยำ
“ครืน……”
ฝ่ามือที่แข็งแกร่งเข้าไปฝ่ามือหนึ่ง คนทั้งหมดที่อยู่ด้านหน้าของซือคงล้วนกลายเป็นหมอกเลือด ซือคงทำได้เพียงเผชิญกับฝ่ามือนั้นอย่างไม่มีทางเลือก
เขาไม่เชื่อว่า เขาที่เป็นขั้นต้นระดับหกผู้หนึ่งจะจัดการซ่งหยวนที่กำลังจะตาย และเป็นคนที่เหลือเพียงแค่ลมหายใจเดียวไม่ได้
ยอดฝีมือทั้งสองต่อสู้กัน กระบวนท่าสุดยอดออกมามากมาย รวดเร็วจนทำให้ผู้คนดูไม่ทัน
ตรงนี้กำลังทำสงครามใหญ่ อีกฝั่งหนึ่งก็ทำสงครามใหญ่เช่นกัน
น่าหลันหลิงลั่วเหลือบมองแวบหนึ่ง เล็งเป้ามาที่เวินเส้าหยีอย่างแม่นยำ เขาเดินไปข้างกายของเวินเส้าหยีทีละก้าวๆ ชักดาบออกมาฉึกเสียงหนึ่งแทงเข้าไปที่หัวใจของเวินเส้าหยีอย่างรุนแรง
แทบจะในเวลาเดียวกัน คนของน่าหลันหลิงลั่วก็ต่างพากันลงมือจับกุมเวินเส้าหยีและลูกศิษย์ของเผ่าเทียนเฟิ่นไว้
คนของซือคงกล่าวด้วยความร้อนใจ “เจ้าหุบเขาน้อยน่าหลัน ท่านทำอะไรน่ะ อย่าได้ลืมข้อตกลงของท่านกับรองหัวหน้าเผ่าของเราสิ”
“ก็เพราะมีข้อตกลงกับรองหัวหน้าเผ่าอยู่ไงล่ะ ดังนั้นข้าจึงต้องฆ่าเวินเส้าหยี ช่วยหัวหน้าเผ่าออกมา” ผู้
“ถ้าเขาตาย พวกเราทุกคนก็ไม่รอดกันทั้งหมด ทั้งเผ่าเทียนเฟิ่นจะถูกทำลายทั้งหมด”
“ถูกทำลายก็ถูกทำลายไปสิ บนโลกนี้คนที่ไม่ควรถูกทำลาย ก็ไม่ใช่ว่าถูกทำลายไปแล้วหรือ?”
นึกภาพการตายอันน่าสลดใจของพี่ๆน้องๆและคนอื่นๆของตัวเองแล้ว ความเกลียดแค้นของน่าหลันหลิงลั่วก็พรั่งพรูออกมา จึงได้ลงมือด้วยความเร็วแม่นยำและโหดเหี้ยมยิ่งขึ้น
แม้ว่าคนของเวินเส้าหยีคิดจะช่วยเขาไว้ แต่ก็ไม่ทันแล้ว
กู้ชูหน่วนเห็นดังนั้น ฉึบเสียงหนึ่งอาวุธลับที่อยู่ในมือก็ปล่อยออกไปด้วยความรวดเร็ว ยิงให้ดาบในมือของน่าหลันหลิงลั่วเบี่ยงเบนไป
น่าหลันหลิงลั่วเพ่งมองอาวุธลับที่คุ้นเคยจนไม่สามารถจะคุ้นเคยกว่านี้ได้อีกแล้วชิ้นนั้นอย่างใกล้ชิด
กู้ชูหน่วน
เป็นนาง…..
นางอยู่ที่นี่ด้วย?
เขาชำเลืองมองไปทั่วทุกที่ ในตำหนักเทียนตูที่วุ่นวายไปทั่วทั้งผืนนี้ มองไม่เห็นโดยสิ้นเชิงว่านางอยู่ที่ไหนกันแน่
แต่เขามั่นใจ นางก็อยู่ที่เผ่าเทียนเฟิ่นเช่นกัน
จวนแม่ทัพทั้งจวนถูกทำลายล้าง นางเลือกที่จะช่วยเลว่อิ่ง
วันนี้เขามาชำระแค้นกับไอ้แก่ชั่วซือคงที่เผ่าเทียนเฟิ่น ฆ่าเวินเส้าหยี นางก็ต้องการจะช่วยงั้นหรือ?
“ให้คนมา ฆ่า ฆ่าคนของเวินเส้าหยีให้หมดทุกคน แค่คนเดียวก็อย่าให้เหลือ” น่าหลันหลิงลั่วกล่าวด้วยความเดือดดาล
“ขอรับ”
คำสั่งเสียงหนึ่ง คนของน่าหลันหลิงลั่วแทบจะเคลื่อนไหวทั้งหมด ไม่ได้มีการสงวนท่าทีใดๆ สองสามคนรวมตัวกันเป็นกลุ่มล้อมคนของเผ่าเทียนเฟิ่นไว้คนหนึ่ง มือยกดาบขึ้นและลงก็คือหนึ่งชีวิต
“น่าหลันหลิงลั่ว เจ้ามีอะไรก็พุ่งมาที่ข้า อย่าฆ่าผู้บริสุทธิ์” เวินเส้าหยีโกรธถึงขีดสุด
น่าหลันหลิงลั่วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างฉับพลัน หัวเราะอย่างบ้าคลั่งจนน่ากลัว
“ข้าฆ่าคนบริสุทธิ์? หากพวกเจ้าไม่ได้สังหารพวกข้าจนสิ้นซาก ทำลายล้างทั้งตระกูลของข้า เข่นฆ่าพี่ชายพี่สาวของข้า แล้วข้าจะมาแก้แค้นพวกเจ้าหรือ?”
“เจ้าพูดอะไร?” พวกเขาไปเข่นฆ่าพวกเขาทั้งตระกูลเมื่อไหร่กัน?
“อย่าแสร้งทำท่าทางไร้เดียงสาและงงงันเช่นนั้น พวกเจ้าเผ่าเทียนเฟิ่นทำอะไร เจ้าที่เป็นหัวหน้าเผ่าน้อยก็ควรจะรู้อย่างแจ่มแจ้งไม่ใช่หรือ? แม้ว่าเจ้าจะไม่รู้ เพียงแค่เจ้าเป็นคนเผ่าเทียนเฟิ่น เจ้าก็จะต้องตายโดยไม่ต้องสงสัย”
ทั้งร่างกายของกู้ชูหน่วนสั่นเทา
นางเดาถูกแล้ว
น่าหลันหลิงลั่วก็คือเซียวหยู่เซวียน
กู้ชูหน่วนเบ้าตาแดง ร่างกายตื่นตระหนกขึ้นมาอยู่อดไม่ได้
