อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 87 รูเล็กๆกลายเป็นกระจก

หลิวเยว่อวี่ฮุยปล่อยลมหายใจอันที่อัดอั้นใจออกมายาวๆ

ยังดียังดี เงินห้าสิบล้านตำลึงน่าจะรักษาไว้ได้แล้ว

เย่เฟิงและอาจารย์ใหญ่มองไปทางตำแหน่งที่กู้ชูหน่วนยืนเมื่อครู่ เวลานี้ตำแหน่งนั้นไม่มีคน

ทั้งคู่รู้ว่ากู้ชูหน่วนน่าจะโกง เพียงแต่ไม่เข้าใจว่านางจะโกงได้อย่างไร

“คุณหนูสามกู้ล่ะ นางไปห้องสุขาทำไมถึงได้ไปนานขนาดนี้?”

แม้ว่าไทเฮาจะเป็นกังวลกับผลลัพธ์ แต่ก็จับตาดูกู้ชูหน่วนอยู่ตลอดเช่นกัน เพราะเกรงว่ากู้ชูหน่วนจะโกง

ขันทีผู้น้อยที่อยู่ด้านข้างผู้หนึ่งกล่าวด้วยเสียงต่ำ “ทูลไทเฮา ตั้งแต่คุณหนูสามกู้ออกมาจากห้องสุขา ก็นั่งรออยู่ด้านนอกเงียบๆ บอกว่าในห้องโถงผู้คนมากเกินไป นางอึดอัดจนไม่สบายตัวพ่ะย่ะค่ะ”

“นางได้มีช่วยโกงหรือไม่?”

“น่าจะไม่มีพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยทำตามบัญชาของพระองค์ ไม่ให้คุณหนูสามกู้เข้าใกล้บานประตูในระยะหกเมตรพ่ะย่ะค่ะ อีกทั้งด้านนอกประตูมีคนของพวกเราซ่อนอยู่มากมาย คุณหนูสามกู้เข้าไปไม่ได้แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

“ตรวจสอบดูให้ละเอียดอีกที ดูว่านางมีการถ่ายทอดข่าวสารอะไรหรือไม่”

“พ่ะย่ะค่ะ”

จิตใจของไทเฮาไม่สงบสุขมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะว่าเทพหมากกระดานพ่ายแพ้ติดต่อกัน

อีกทั้ง…….

จากตำแหน่งของนางนี้ สามารถเห็นสถานที่แข่งหมากของเซียวหยู่เซวียนและเทพหมากกระดานได้อย่างชัดเจน

เซียวหยู่เซวียนสงบนิ่งมาก บนใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความเกียจคร้านและผ่อนคลาย เทพหมากกระดานวางหมากเขาคิดก็ไม่ได้คิดก็แทบจะรีบวางหมากตามทันที

กลับไปดูเทพหมากกระดาน กลับยิ่งเดินยิ่งกระวนกระวาย มือสองข้างปาดเหงื่อบนหน้าไม่หยุด มักจะคิดอยู่เป็นเวลานานเสมอ แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะไปทางไหน ไม่ง่ายที่จะวางหมากหมากหนึ่ง อีกทั้งยังถูกเซียวหยู่เซวียนตีจนยับเยิน

องค์หญิงตังตังโมโหจนกระทืบเท้าอยู่ตลอด

“เสด็จแม่ ท่านดูเขาสิเพคะ ทักษะหมากรุกของเขาไม่เข้าขั้นขนาดนั้น ก็คู่ควรเรียกว่าเทพหมากกระดานหรือเพคะ? เขาแพ้ให้กับกู้ชูหน่วนหญิงสารเลวนั่นก็ช่างแล้ว ตอนนี้แม้แต่เซียวหยู่เซวียนลูกคนรวยที่สำมะเลเทเมาผู้หนึ่งก็ชนะไม่ได้ จากที่ข้าเห็น ต่อจากนี้เรียกเขาว่าหมากขี้แพ้ดีกว่าเพคะ”

ทุกคนต่างพากันอับอายจนเหงื่อตก

ทักษะหมากรุกของเทพหมากกระดานย่ำแย่ขนาดนี้ได้อย่างไร?

เห็นได้ชัดว่าเซียวหยู่เซวียนเดินได้ดีเกินไปแล้ว ทุกก้าวล้วนสกัดทางเดินจนเทพหมากกระดานจนมุม

หากว่าเป็นพวกเขาแม้แต่ตัวเดียวพวกเขาก็วางไม่ได้แล้ว

ซ่างกวนฉู่จับตามองกระดานหมากรุกมาโดยตลอด สังเกตพบว่าทุกครั้งที่เซียวหยู่เซวียนวางหมากจะแหงนหน้าขึ้นครั้งหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะเกิดความสงสัย

เขามองตามทิศทางที่เซียวหยู่เซวียนมองไป กลับเห็นว่าช่องสี่เหลี่ยมบนหน้าต่างมีแสงสว่างแวบเข้ามาบ่อยๆ

ซ่างกวนฉู่ดวงตาเคร่งขรึม

ครู่หนึ่ง เขาก็ตระหนักได้แล้ว เผลอหัวเราะอย่างอดไม่ได้อีกครั้ง

เขาก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เด็กสาวนั่นจะไม่โกง

“เพี๊ยะ……” เซียวหยู่เซวียนวางหมากตัวสุดท้าย

ทุกคนต่างพากันลุกขึ้นยืนด้วยความตกตะลึง

“คิดไม่ถึงว่าเทพหมากกระดานจะแพ้ให้กับเซียวหยู่เซวียน ข้าไม่ได้มองผิดไปหรอกนะ?”

“กลยุทธ์ที่ดีส่งเสียงทางบูรพาโจมตีทิศประจิม เทพหมากกระดานโดนกับดักล่อเสือออกจากถ้ำ พริบตาเดียวหมากทั้งหมดถูกกินเกลี้ยง สวรรค์ เซียวหยู่เซวียนคิดกลยุทธ์นี้ได้อย่างไร เก่งกาจเกินไปแล้ว”

แก้วชาในมือขององค์หญิงตังตังลื่นตก แตกเป็นเสี่ยงๆนับไม่ถ้วน เบิกตาโพลง เพ่งจ้องกระดานหมากรุก

มือสองข้างของไทเฮาสั่นเทา ไม่กล้าเชื่อด้วยเช่นกัน

นางเข้าใจหมากรุก

รู้ว่าเทพหมากกระดานพยายามเต็มที่แล้วจริงๆ สามารถยืนหยัดถึงตอนนี้ได้ ก็ไม่ง่าย

ทว่า…….

ทำไมทักษะหมากรุกของเซียวหยู่เซวียนถึงได้พัฒนาได้มากมายขนาดนี้?

นางจัดวางผู้มีฝีมือสูงส่งมากมายขนาดนั้น ล้อมรอบห้องนั้นไว้ แม้แต่แมลงวันตัวหนึ่งก็เข้าไปไม่ได้ กู้ชูหน่วนจะช่วยเขาโกงได้อย่างไร?

ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึง กู้ชูหน่วนก็เดินส่ายหัวเข้ามาแล้ว

“เอ๊ะ……ทุกคนยืนทำอะไรกัน? เดินหมากเสร็จแล้วเหรอ? อ้า วันนี้ข้าโชคดีขนาดนี้เชียว คิดไม่ถึงว่าเสี่ยวเซวียนเซวียนจะชนะแล้ว ไทเฮา พระองค์จะให้หม่อมฉันขอบพระทัยพระองค์อย่างไรถึงจะดีล่ะเพคะ เงินห้าสิบล้านตำลึงนั่น ข้าจะต้องสะสมให้ดีอย่างแน่นอน รับรองว่าจะไม่ใช้จ่ายไร้สาระเพคะ”