อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 895 ไหกักวิญญาณ

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 895 ไหกักวิญญาณ
“นี่คือไหล็อกวิญญาณ ขอแค่ยอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกขึ้นไปใช้พลังดึงวิญญาณนางออกมา แล้วใส่ลงไปในไหล็อกวิญญาณนี้ ก็จะเก็บรักษาวิญญาณของนางไม่ให้สลายไปได้”

สุดยอดผู้อาวุโสเอาไหเจ็ดสีเล็กๆออกมาอย่างระมัดระวัง หางตาเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

เขาคิดไว้แล้ว ตอนที่อาหน่วนสังเวย เขาจะสละชีพตัวเองเพื่อรักษาวิญญาณของนางไว้ หวังอยากให้นางได้เกิดใหม่อีกครั้ง

แต่เขาไม่คิดเลยว่า ตัวเองออกจากการจำศีลก็ต้องบาดเจ็บสาหัสหลายครั้งหลายคราว

ตอนนี้…

เขาไม่มีกำลังมากพอที่จะดึงวิญญาณของอาหน่วนมาแล้ว

มองไปยังเผ่าหยก นอกจากผู้อาวุโสใหญ่ที่อาจจะทำได้แล้ว คนอื่นๆก็ไม่มีความสามารถนั้นเลย

แต่ผู้อาวุโสใหญ่ก็บาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน

สุดยอดผู้อาวุโสนั่งลงพื้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก พริบตาเดียวเหมือนแก่ลงอีกสิบปี

จอมมารนึกอะไรขึ้นมาได้

มิน่าล่ะ…

มิน่าล่ะเผ่าหยกตอนนั้นกำลังเผชิญกับความเป็นความตาย ตาแก่นี่ก็ไม่ยอมออกจากการจำศีลภาวนาง่ายๆ ที่แท้เขาก็กำลังคิดหาวิธีรักษาชีวิตของพี่สาวไว้

เขาถามอีก “บนโลกนี้มีวิชาใช้ศพคืนวิญญาณไหม?”

“ข้าไม่รู้ แต่ข้าเคยอ่านเจอบนม้วนหนังแกะโบราณของบรรพบุรุษ เผ่าหยกเคยมีคนต่อต้านสวรรค์เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิต เก็บวิญญาณไว้ สุดท้ายฟื้นคืนชีพได้”

“ข่าวนี้เป็นจริงหรือไม่?”

“บรรพบุรุษบอกไว้ น่าจะเป็นเรื่องจริง แต่ทำยังไงนั้น ไม่ได้เขียนบันทึกไว้ ข้าวิจัยมานานหลายปี ก็วิจัยไม่ได้สักที ข้าเชื่อว่า ขอแค่วิญญาณของอาหน่วนไม่ดับสลาย นางจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งแน่นอน”

ใบหน้าที่ตึงเครียดของจอมมารก็ผ่อนคลายลง และยิ้มออกมาอ่อนๆ

“ขอแค่มีความหวัง ข้าจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด” ถึงแม้เขาต้องตาย ถึงแม้จะต้องใช้ชีวิตคนทั้งโลกแลก

เขาก็จะทำให้พี่สาวของเขากลับมาชีวิตให้ได้

“ตอนนี้พวกเราทลายม่านอาคมยังไม่ได้เลย แล้วจะไปห้ามนางได้ยังไง” สุดยอดผู้อาวุโสก้มหน้าลงอย่างหมดอาลัยตายอยาก ในใจรู้สึกท้อแท้

“งั้นเหรอ…”

จอมมารแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ด้วยใบหน้าอันหล่อเหลา

สายตาที่เจ้าเล่ห์ของเขาแฝงไปด้วยความมั่นใจ รอยยิ้มนั้นก็ทำให้คนรู้สึกกังวลไปด้วย

ทุกคนต่างพากันอึ้ง

หรือว่าเขามีวิธี?

กลับเห็นจอมมารหลับตาลงช้าๆ ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร รอบตัวเขามีดอกลำโพงม่วงเบ่งบาน หมุนรอบกายของเขาไม่หยุด

หนึ่งดอก

สิบดอก

ร้อยดอก

พันดอก

พริบตาเดียวก็บานออกมาพันหมื่นดอก ดอกลำโพงม่วงพวกนี้เหมือนกำลังออดอ้อนเขา แต่ก็เหมือนกำลังร่ำลาเขา

ดอกลำโพงม่วงทุกดอกล้อมรอบกายจอมมาร เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เสียดายและอาลัยอาวรณ์

ทุกคนในเผ่าหยกอึ้งกันหมด

ทำไมถึงมีดอกลำโพงม่วงบานเยอะขนาดนี้ เขาคงไม่ได้ดึงดูดดอกลำโพงม่วงจากทั้งโลกมาหรอกนะ?

กลิ่นดอกไม้เตะจมูก โอบรอบไปทั่วเผ่าหยก ทุกคนได้ดมแล้วก็สงบสติอารมณ์

นอกจากดอกลำโพงม่วงแล้ว ยังมีดอกดารารัตน์ ดอกมู่ตัน ดอกเบญจมาศและดอกกุหลาบเบ่งบาน

พวกเขารับรองได้ว่า

บนโลกใบนี้ ดอกไม้หลายร้อยชนิดที่พวกเขาไม่เคยเจอปรากฏขึ้นตรงหน้าหมดแล้ว

ทุกดอกเบ่งบานอย่างเต็มที่ เหมือนกำลังแสดงด้านที่สวยที่สุดของมันให้จอมมารดู

นี่เป็นภาพบรรยากาศที่ตระการตาจริงๆ

ชาวเผ่าหยกตะลึง

มีเพียงสุดยอดผู้อาวุโสสูดหายใจซี๊ด

“วิชาดอกไม้ผลิบานอีกครั้ง นี่คือวิชาดอกไม้ผลิบานอีกครั้ง”

ลูกศิษย์เผ่าหยกคนหนึ่งถามขึ้น “สุดยอดผู้อาวุโส อะไรคือวิชาดอกไม้ผลิบานอีกครั้งเหรอ?”

“วิชาดอกไม้ผลิบานอีกครั้งเป็นวิชาที่สามารถเพิ่มกำลังให้คนได้ในระยะเวลาสั้นๆ และสามารถทำให้คนที่ใกล้ตายฟื้นคืนชีพได้ และมีชีวิตต่อไปได้อีกสองสามวัน แต่ว่า…แต่ว่าวิชาแบบนี้ฝืนกฎธรรมชาติเกินไป ฟ้าสวรรค์ไม่อาจให้อภัยได้ ผู้ที่ใช้วิชาดอกไม้ผลิบานอีกครั้ง ผู้นั้น…จะต้องตาย…”

“เขาอยากใช้วิชาดอกไม้ผลิบานอีกครั้งคลายจุดออก ทลายม่านอาคมออกไป ห้ามอาหน่วน…”