อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 923 ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 923 ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง
“โฮ่ง……”

ดวงตาเจ้าเสือน้อยเป็นประกาย ตื่นเต้นเบิกบานใจ เหมือนได้เจอสิ่งของล้ำค่าเป็นกองแล้ว

เซียวหยู่เซวียนคว้าดึงคอเสื้อด้านหลังกู้ชูหน่วน โยนนางไปข้างหลัง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือ? รู้ทั้งรู้ว่าด้านหน้าอันตราย เจ้าก็ยังจะวิ่งเข้าหา”

“โฮ่ง…..”

เจ้าเสือน้อยปกป้องนาย แยกเขี้ยวใส่เซียวหยู่เซวียน หากเซียวหยู่เซวียนยังกล้าทำร้ายกู้ชูหน่วนอีก มันก็จะกระโจนใส่เซียวหยู่เซวียน

เซียวหยู่เซวียนถือพัดขึ้นมา เคาะบนหัวเสืออย่างไม่เกรงใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ฟันยังขึ้นไม่ครบเลย แยกเขี้ยวอะไร เชื่อไหมเดี๋ยวข้าจะหักขาเจ้า”

เจ้าเสือน้อยถอยไปหลบด้านหลังกู้ชูหน่วน หวาดกลัวเซียวหยู่เซวียนขึ้นมา

กู้ชูหน่วนเม้นริมฝีปาก

นางนึกว่าเจ้าเสือน้อยตัวนี้จะเก่งกาจขนาดไหน

ที่แท้ก็ดูดี แต่ไม่ได้เรื่อง

กู้ชูหน่วนพูดขึ้นว่า “ข้าเกิดมาในตระกูลต่ำต้อย ในตระกูลไม่มีสมบัติอะไรเลย จำต้องพึ่งตนเองไปหามา อยากได้ขุมทรัพย์แห่งสวรรค์ ยังไงก็ต้องเสี่ยงอันตราย และพ่อของข้าบาดเจ็บสาหัส อยากที่จะรักษาเขาก็จะต้องได้ยาชนิดหนึ่งในนี้ไป ข้ายังตามหายาไม่เจอ ยังไงก็ไปจากที่นี่ไม่ได้”

“พ่อของเจ้าป่วยเป็นอะไร หรือต้องการยาสมุนไพรอะไร ข้าช่วยเจ้าตามหาก็ได้ แต่เจ้าต้องไปจากที่นี่ก่อน”

“เสี่ยวเซวียนเซวียน…..เจ้าตลอดการเดินทางมาของเรา เจอกับอันตรายก็ไม่น้อย เจ้าอย่าไล่ข้าไปเลยนะ”

ใช้ไม้แข็งไม่ได้ กู้ชูหน่วนจึงใช้ไม่อ่อน ออดอ้อนขอร้องเขา

เซียวหยู่เซวียนรับได้เสียที่ไหน

ยิ่งไปกว่านั้น นางยังร้องเรียกว่าเสี่ยวเซวียนเซวียน มักทำให้เขาคิดถึงใครบางคนขึ้นมา

“ใช้เจ้าจากไปก็เพราะหวังดีต่อเจ้า”

“ข้ารู้ ข้าขอรับประกันว่า ข้าจะไม่สร้างความเดือดร้อนดีไหม?”

“……”

“อีกอย่าง ก็ยังมีเจ้าคอยปกป้องข้าไม่ใช่หรือ? ข้าจะมีอันตรายอะไร?”

“ที่นี่เต็มไปด้วยสัตว์อสูร พวกเราไม่เจอ ก็เพราะพวกเราโชคดี แต่…..”

“ใช่ ข้าทำนายดูแล้ว วันนี้ข้ามีแต่ความโชคดี เหมาะแก่การคบเพื่อน เป็นเพื่อนกับข้าคนนี้ อนาคตของเจ้ารุ่งโรจน์แน่ คิดสิ่งใดก็สมหวัง”

เซียวหยู่เซวียน “……”

รับไม่ได้กับการออดอ้อนของนาง เซียวหยู่เซวียนจำต้องยอมตกลงพานางเข้าไปด้วย

เย่จิ่งหานกับเวินเส้าหยีต่างก็มาแล้ว จะชักช้าไม่ได้แล้ว

เย่จิ่งหานได้น้ำค้างแห่งสวรรค์ไปยังดี

หากเวินเส้าหยีได้ไป…..

คิดได้เช่นนี้ ในใจเซียวหยู่เซวียนยิ่งร้อนรน ฝีเท้าก็ว่องไวขึ้น

แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับเก็บยาสมุนไพรชั้นดีตลอดทาง โยนแต่ละดอกเข้าไปในถุงกระสอบ

เจ้าเสือน้อยเห็นนางเก็บสมุนไพร ก็เก็บตามขึ้นมา เจ้าเสือใช้ปากคาบแต่ละก้านใส่เข้าไปในถุงกระสอบ

ด้วยความเร็วของพวกนาง เมื่อไหร่จะเดินทางไปถึง เมื่อไหร่จะได้น้ำค้างแห่งสวรรค์มา

“ข้ามีธุระด่วน ต้องรีบเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุด ยาสมุนไพรพวกนั้นของเจ้ารอออกมาค่อยเก็บดีไหม”

กู้ชูหน่วนพูดขึ้นมาอย่างโกรธโมโหว่า “ไม่ได้ ยาสมุนไพรพวกนี้ล้ำค่ามาก หากข้าไม่เก็บ คนสามตระกูลใหญ่จะต้องเก็บไปแน่”

กู้ชูหน่วนคิดไม่ถึงเลยว่า ยิ่งเข้าไปใกล้ในส่วนลึกของเจียงเจ๋อ ยาสมุนไพรชั้นดีของที่นี่ก็ยิ่งเยอะ

แต่ละก้านล้วนมีราคาไม่น้อย

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะในภูเขาเจียงเจ๋อมีผู้แข็งแกร่งถึงระดับหกสองคนต่อสู้กันหรือเปล่า สัตว์อสูรต่างตกใจวิ่งหนี จึงไม่เห็นสัตว์อสูรเลย

หรือเป็นเพราะว่าที่นี่ไม่ได้น่ากลัวเหมือนอย่างคำร่ำลือ

ไม่ว่ายังไง นางก็จะไม่ปล่อยทิ้งยาสมุนไพรพวกนี้เด็ดขาด

กู้ชูหน่วนโลภมาก

เจ้าเสือน้อยยิ่งโลภมาก ยาสมุนไพรที่เพิ่งงอกขึ้นมา ก็เก็บใส่ถุงกระสอบทั้งหมด

เซียวหยู่เซวียนทั้งโกรธทั้งพูดไม่ออก

ที่นี่นอกจากสัตว์อสูร ยังมีคนตระกูลไป๋หลี่กับตระกูลซ่างกวน

หากเจอพวกเขาฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง นางก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอด

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามยับยั้งความโกรธไว้

“เมื่อกี้ใครพูดรับประกันว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อน”