อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 986 ระบายอารมณ์
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 986 ระบายอารมณ์
เซียวหยู่เซวียนไม่เพียงทำร้ายอาจารย์บาดเจ็บ ยังทำร้ายนักเรียนหลายคนตลอดจนทำร้ายไป๋หลี่หมิงบาดเจ็บสาหัส
ทุกคนคิดว่า เซียวหยู่เซวียนจะต้องถูกไล่ออกแน่ แล้วก็ถูกตระกูลไป๋หลี่ตามฆ่า
กลับคิดไม่ถึงว่าวิทยาลัยอี้เหอไม่เพียงไม่ไล่เขาออก ยังย้ายอาจารย์คนนั้นไปยังห้องอื่น
แม้แต่ตระกูลไป๋หลี่ก็ไม่ได้ยินข่าวตามไล่ฆ่าเซียวหยู่เซวียน ไม่รู้ว่าตระกูลไป๋หลี่ลอบฆ่าไม่สำเร็จ หรือว่าตระกูลไป๋หลี่ไม่เอาเรื่อง
กู้ชูหน่วนซึมเศร้า จ้องมองดูไหกักวิญญาณอย่างเหม่อลอย
หยางโม่กับหยางม่านมายังด้านข้างกู้ชูหน่วน พร้อมพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “แม่นางมู่ ไหกักวิญญาณนี้คืออะไรหรือ ดูจากวัสดุแล้วมีลักษณะพิเศษ ไม่เหมือนสิ่งของแคว้นน้ำแข็ง”
กู้ชูหน่วนเบ้มือ พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าถามข้า ข้าจะไปถามใคร”
เพราะทำให้ไหบ้านี้แตก นางถูกชายสวมหน้ากากข่มขู่ จะต้องรวบรวมดวงจิตวิญญาณทั้งหมดในขวดนี้กลับมาให้ได้ ไม่อย่างนั้นชีวิตของนางก็จะไม่ได้อยู่นาน นางจะไปรวบรวมดวงจิตวิญญาณมาจากไหน?
ตอนนี้เซียวหยู่เซวียนก็คิดอยากจะฆ่านางเพราะไหอันนี้…..
ซ่างกวนหมิงหลันพูดขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า “มู่หน่วน อย่าเสียมารยาท เจ้ารู้ไหมว่าพวกเขาสองคนเป็นใคร? พวกเขาเป็นจวิ้นจู่กับองค์ชาย เจ้าถือว่าเจ้าเป็นใคร กล้าไม่ไว้หน้าพวกเขาเช่นนี้”
“แล้วเจ้าถือว่าตนเองเป็นใคร พวกพูดคุยกัน เจ้าควรที่จะมาพูดแทรกหรือ?”
“น่าโมโหมากเลย องค์ชายรอง ผู้หญิงคนนี้กำเริบเสิบสานจองหอง หากไม่สั่งสอนเสียบ้าง นางก็จะไม่รู้ว่าความตายคืออะไร ขอโปรดให้ข้าได้สั่งสอนนางสักรอบ”
กู้ชูหน่วนกำหมัดจนส่งเสียงดัง พร้อมพูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “อยากต่อสู้ใช่ไหม ข้าจะสงเคราะห์”
หยางโม่พูดขึ้นว่า “เรื่องเล็กเท่านั้น อย่าโกรธกันเลย ช่างเถอะ เรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเล็ก เรื่องเล็กก็ช่างเถอะ”
“องค์ชายรอง ท่านใจดีเกินไป ทำให้ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา กล้าหาญอย่างสุดขีด”
“จะพูดมากทำไม เจ้าจะสู้ไหม”
“ซัว…..”
ซ่างกวนหมิงหลันดึงแส้ยาวออกมาจากตรงเอว พร้อมพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “วันนี้หากไม่ได้สั่งสอนเจ้าสักตั้ง ข้าก็จะไม่แซ่ซ่างกวน”
“แส้ของเจ้ายาวเกินไป ต่อสู้กันที่นี่อาจจะทำให้คนอื่นได้รับบาดเจ็บ เราไปต่อสู้กันที่ห้องด้านข้าง”
ไม่รอให้ซ่างกวนหมิงหลันทันพูดอะไร กู้ชูหน่วนก็ผลักนางเข้าไป แล้วเสียงปิดประตูก็ดังขึ้น
หยางโม่อยากไปห้าม แต่หยางม่านรั้งไว้ ใช้สายตาบ่งบอกเขาว่าอยากไปยุ่งเรื่องคนอื่น รอดูผลแล้วค่อยว่ากัน ยังไงความสามารถของมู่หน่วน พวกเขายังไม่รู้ชัดเจน
มีคนพูดเหน็บแนมขึ้นว่า “ต่อให้มู่หน่วนเก่งอีกแค่ไหน ก็เป็นเพียงชีพจรยุทธ์ชั้นเก้า พลังความสามารถของคุณหนูซ่างกวนสูงถึงระดับหนึ่งกลาง สามารถที่จะบรรลุขั้นไปถึงระดับหนึ่งสูงได้ทุกเมื่อ นางดนหาที่ตายเอง”
“จะพูดแบบนี้ก็ไม่ได้ ก่อนหน้านี้มู่หน่วน ก็ต่อสู้ชนะองครักษ์ระดับหนึ่งกลางไม่ใช่หรือ”
“แค่องครักษ์จะเทียบคุณหนูหมิงหลันได้หรือ? คุณหนูหมิงหลันเป็นถึงคุณหนูตระกูลซ่างกวน บนตัวมีสิ่งของล้ำค่าอย่างมากมายแน่ และวิชายุทธ์ก็ใช่ว่าองครักษ์ธรรมดาจะเทียบได้”
“จะว่าไปก็ถูก”
“มู่หน่วนกำเริบเสิบสานขนาดนั้น ควรที่จะมีคนสั่งสอนนางบ้าง”
หลินซือหย่วนหันไปถามหนิงเทียนโย่วว่า “ทำยังไงดี พวกเราไปช่วยไหม?”
“รอดูสถานการณ์ไปก่อน”
ภายในอีกห้องหนึ่ง มีเสียงต่อสู้กันดังขึ้น จากนั้นก็ตามด้วยเสียงโอดครวญเหมือนดั่งหมูถูกฆ่า ทุกคนตั้งใจฟังดูแล้ว นี่คือเสียง….
ดูเหมือนจะไม่ใช่เสียงของมู่หน่วน
หรือว่า…..
ปัง…..
ประตูใหญ่ถูกเตะเปิดออก
กู้ชูหน่วนเดินออกมาจากข้างในอย่างสง่างาม เดินไปด้วย สะบัดมือทั้งคู่ของตนเองอย่างรังเกียจไปด้วย ทิ้งคนที่นิ่งอึ้งอยู่บนพื้นคนเดียว
เมื่อมองดูภายในห้อง ซ่างกวนหมิงหลันถูกตบจนจะกลายเป็นเหมือนอย่างหัวหมู ใบหน้าที่งดงามได้รูป แทบจะดูไม่ออกแล้วว่าคือคุณหนูตระกูลซ่างกวน
ซ่าง…..ซ่างกวนหมิงหลัน พ่ายแพ้ได้อย่างไร?
