อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 997 เซียวหยู่เซวียนบาดเจ็บสาหัส
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 997 เซียวหยู่เซวียนบาดเจ็บสาหัส
ไม่ใช่สิ ระดับเจ็ดไม่เรียกว่าสัตว์อสูร น่าจะเรียกว่าสัตว์วิเศษ ระดับสี่ขึ้นไปล้วนเรียกว่าสัตว์วิเศษ
หนิงเทียนโย่วเม้นริมฝีปาก พร้อมพูดขึ้นว่า “ฟื้นตื่นเถอะ สัตว์วิเศษระดับเจ็ด แม้แต่ตระกูลใหญ่ต่างๆ หรือแม้กระทั่งราชวงศ์ก็ไม่มี เจ้าสามารถได้มาครอบครองก็ไปแปลกแล้ว หากเจอสัตว์วิเศษระดับเจ็ดจริงๆ เราคงถูกฆ่าตายก่อนแล้ว จะสามารถได้ผูกสัญญากับพวกเขาหรือ”
“ดังนั้นข้าถึงบอกว่างานชุมนุมควบคุมสัตว์นี้กระจอกมาก ไม่มีประโยชน์อะไรเลย เดิมยังคิดว่าของรางวัลจะมากมายขนาดไหน ที่แท้ก็แค่นั้นเอง”
เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ หนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วน ไม่รู้จะพูดตอบนางยังไงแล้ว
หุบเขาสัตว์วิเศษมีสัตว์อสูรมากมาย หากโชคดีก็จะสามารถผูกสัญญาได้หลายตัว ถือเป็นสิ่งของล้ำค่าอย่างมาก และที่นี่ก็ยังมีสิ่งของล้ำค่ามากมาย คนที่ได้ชัยชนะยังจะได้เป็นลูกศิษย์สายตรง ใครไม่หวั่นไหวบ้าง
ทำไมกับนาง ถึงได้ไม่เห็นมีค่าเลย
หนิงเทียนโย่วพูดขึ้นว่า “สหายหลิน คนอื่นผูกสัญญากับเจ้าเสือน้อยระดับสี่ตัวหนึ่งแล้ว เราไม่มีอะไรเลย หรือไม่เราไปหาเองไหม มาดูกันว่าจะมีปาฏิหาริย์ไหม”
เขาเป็นถึงหลานสืบสายเลือดตรงของตระกูลหนิง สัตว์อสูรแม้เพียงตัวเดียวก็ไม่ได้ปราบ เป็นที่เลื่องลือออกไปจะไม่ถูกหัวเราะเยาะหรือ
“แต่แม่นางมู่จะทำยังไง…..”
“เจ้ายังดูไม่ออกหรือ มีเพียงนางล่อลวงคนอื่น ไม่มีใครทำร้ายนางได้หรอก และสี่วันมานี้พวกเราก็ช่วยนางจัดการนักฆ่าไปตั้งเท่าไหร่ ทั่วทั้งหุบเขาสัตว์วิเศษ ยังจะมีนักฆ่าอีกกี่คน?”
“นี่….ก็ได้….”
ตูม…..
ทางทิศใต้มีแสงสีรุ่งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ชี่ทิพย์ที่อุดมสมบูรณ์ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในถ้ำห่างไกลก็ยังสัมผัสได้
คนสามคนในถ้ำต่างตกใจ
นี่เป็นสิ่งของล้ำค่าอะไร?
ทิศทางทิศใต้ทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีรุ่ง
“ไป ไปดูกัน”
กู้ชูหน่วนพรวดลุกขึ้นมา วิ่งไปเป็นคนแรก
พวกหนิงเทียนโย่วรีบไล่ตาม พร้อมพูดขึ้นว่า “เว้ย เจ้าบอกว่าจะไปเก็บสมุนไพรไม่ใช่หรือ?”
“เจ้าโง่หรือ มีสิ่งของล้ำค่าอยู่ตรงหน้าไม่เอา จะไปยาสมุนไพรอะไร”
“เง้ย เจ้ารอข้าก่อน บัดซบ ข้ามีพลังขั้นสูงสุดระดับสองคนหนึ่ง กลับวิ่งไม่ทันผู้หญิงที่เพิ่งบรรลุขั้นถึงระดับสองคนหนึ่งไม่ได้หรือ?”
หลินซือหย่วนยิ่งตามไม่ทัน ถูกทิ้งไว้อย่างห่างไกล
“รอ…รอข้าด้วย…..”
ไม่รู้ว่าวิ่งมานานแค่ไหน กู้ชูหน่วนหยุดลง
ที่นางหยุดลง ไม่ใช่เพราะไปถึงทิศใต้ตรงที่สิ่งของล้ำค่าปรากฏ
แต่เพราะข้างหน้ามีคนบาดเจ็บสาหัส ล้มนอนหลายใจรวยริน คือเซียวหยู่เซวียน
กู้ชูหน่วนรีบประคองนางขึ้นมา เอายาชั้นเลิศที่ดีที่สุดออกมาจากในแหวนมิติป้อนให้เขากิน
“ทำไมถึงได้บาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น? วิทยายุทธของเจ้าสูงมากไม่ใช่หรือ?”
เซียวหยู่เซวียนอ่อนแรงอย่างมาก พลังภายในทั้งร่างกายแทบหมดสิ้น
เสื้อผ้าสีขาวของเขากลายเป็นเสื้อสีเลือด ทั่วทั้งร่างกายล้วนเต็มไปด้วยเลือด ไม่รู้ว่าบาดเจ็บภายใน บาดเจ็บภายนอกมากมายขนาดไหน
เมื่อมองดูรอบๆ มีหลุมที่มีความลึกมากกว่าหนึ่งเมตรเรียงรายกันอย่างไม่สม่ำเสมอ
ต้นไม้อายุพันปีแต่ละต้น ถูกถอนรากถอนโคนเรียงกันเป็นแถว
ไม่รู้ว่าการต่อสู้รุนแรงขนาดไหน
มองเห็นกู้ชูหน่วน เซียวหยู่เซวียนรีบผลักนางทิ้ง น้ำเสียงร้อนใจ มองดูรอบๆอย่างระแวดระวังอยู่บ่อยครั้ง ราวกับมีศัตรูตามฆ่าเขา
“ไป รีบหนีไป”
หากกู้ชูหน่วนมองไม่เห็นถึงความผิดปกติ นางก็ไม่ใช่กู้ชูหน่วนแล้ว
“จะไปก็ไปด้วยกัน ข้าจะไม่ทอดทิ้งเจ้า”
นางพูดพร้อมกับแบกเซียวหยู่เซวียนไว้บนหลังอย่างไม่ลังเล
“คนที่ฆ่าคน แต่ละคนมีพลังถึงระดับห้า” เซียวหยู่เซวียนดิ้นรนอยู่หลายที ดิ้นไม่หลุด จึงจำต้องพูดความจริงออกมา ให้นางหวาดกลัวแล้วจากไปเอง
กู้ชูหน่วนหยุดฝีเท้าแปบหนึ่ง ไม่ช้าก็รีบเดินไปข้างหน้าต่อ
“ระดับห้า…..แข็งแกร่งจริงๆ แต่คนที่ข้ามู่หน่วนจะช่วย ต่อให้เป็นยมบาล ก็อย่าคิดมาแย่งไป”
เซียวหยู่เซวียนตกอยู่ในภวังค์
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งปกป้องเขาด้วยชีวิต พูดจาเข้าข้างอย่างหยิ่งผยอง
เป็นเพราะดวงจิตวิญญาณสองดวงของยัยขี้เหร่อยู่ในร่างกายของนาง ดังนั้นบนตัวของนางจึงมีเงาของยัยขี้เหร่หรือ?
