อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่762 จดหมายลายลักษณ์อักษร

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่762 จดหมายลายลักษณ์อักษร
ผู้อาวุโสใหญ่พูด “เจ้ารอง เจ้าหกยังมีพวกเจ้า รีบไปสร้างค่ายกลเร็ว เริ่มการผนึกหัวหน้าเผ่าอีกครั้ง”

“ขอรับ”

พวกผู้อาวุโสล้อมตัวกู้ชูหน่วนไว้ แต่ละคนเอามือประกบกัน ผลักดันกำลังภายในที่มีเหลืออยู่ในตัวออกมา ผนึกให้นางอีกครั้ง

จอมมารกับฮัวฉีหลัวก็มองดูหลังหูกู้ชูหน่วนอย่างร้อนใจ

หลังหูของนางมีแสงสีเลือดประกายขึ้นมา แสงเลือดนั้นเหมือนกับไฟ เหมือนจะทลายผนึกออกมา

ตามด้วยการผนึกของพวกผู้อาวุโส แสงเลือดก็เริ่มอ่อนลง แต่ไม่นานก็กลับมาแดงเหมือนเลือดอีกครั้ง สลับกันไปมาไม่หยุด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกำลังภายในของพวกผู้อาวุโสไม่พอหรือเปล่า

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้วอย่างเจ็บปวด มีภาพหนึ่งปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของนาง

นั่นเป็นคืนฝนตก นางบาดเจ็บสาหัสจากการตามหามุกมังกร

อี้เฉินเฟยถูกฟันหลายสิบครั้ง

เขาแบกนางเดินอยู่ท่ามกลางฝนที่ตกกระหน่ำ ล้มลงแล้วลุกขึ้นมาอีกครั้ง เดินต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ

เลือดไหลออกมาจากตัวของอี้เฉินเฟย รวมกับน้ำฝนที่ตกลงมา กลายเป็นธารสายเลือด

“พี่เฉินเฟย พี่ปล่อยข้าลงเถอะ พี่แบกข้าแบบนี้ พี่จะตายไปด้วยนะ ข้างหน้ายังมีสัตว์อสูรขั้นเจ็ดอีกด้วย”

“พี่เฉินเฟยไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่นอน ใครที่อยากฆ่าเจ้า ให้ข้ามศพของพี่ไปก่อน พี่จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้เด็ดขาด”

“พี่ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้หรอก พวกเราสองคนไม่มีทางเป็นไปได้หรอก”

อี้เฉินเฟยแสยะยิ้มอย่างขมขื่น “ยัยบ๊อง คิดอะไรของเจ้า ข้าแค่คิดว่าเจ้าเป็นน้องแท้ๆ เจ้าเคยเห็นพี่ชายคนไหนทิ้งน้องสาวตัวเอง แล้วหนีไปไหม”

ภาพตรงหน้าเปลี่ยนไป เป็นภาพที่นางกับอี้เฉินเฟยร่วมมือกันต่อสู้กับศัตรู ร่วมเป็นร่วมตายกันมาหลายศึก

ภาพพวกนั้นเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้

กู้ชูหน่วนเจ็บปวดใจมากกว่าเดิม

นางพยายามนึกความทรงจำทั้งหมด แต่สมองของนางกลับเหมือนมีอะไรมากั้นไว้บางๆ ละลายความทรงจำพวกนั้นจนมืดมัว

แต่ทว่ามีความทรงจำหนึ่ง นางกลับจำได้อย่างชัดเจน

นั่นก็คือจดหมายลายลักษณ์อักษรที่หัวหน้าเผ่าคนก่อนเก็บไว้ให้นาง

จดหมายนั้นเขียนวิธีการหลอมมุกมังกรทั้งเจ็ดให้เป็นหนึ่งเดียว จำเป็นต้องใช้คนที่มีหยางและหยินบริสุทธิ์สังเวยด้วยความสมัครใจ

นางไม่อยากจะเชื่อกับความจริงนี้เลย เพราะอี้เฉินเฟยเป็นคนที่มีร่างหยางบริสุทธิ์

ดังนั้นนางจึงเอาจดหมายนี้ไปขอข้อพิสูจน์จากสุดยอดผู้อาวุโส

อี้เฉินเฟยมาหาสุดยอดผู้อาวุโสถามเกี่ยวกับเนื้อหาในหนังสือพอดี

สุดยอดผู้อาวุโสกลับเอาจดหมายของนางกับสมุดของอี้เฉินเฟยปนกัน เอาจดหมายของนางให้อี้เฉินเฟยไป

นางรีบไปตามหาอี้เฉินเฟย อยากแย่งจดหมายนั้นคืนมา

อี้เฉินเฟยงุนงง

ตอนนั้นนางกลัวว่าอี้เฉินเฟยจะเป็นเนื้อหาในจดหมาย จึงถามย้ำอย่างระมัดระวังหลายครั้ง

อี้เฉินเฟยกลับยิ้มตอบนางอย่างอ่อนโยน เขายังไม่ได้อ่าน นางก็แย่งกลับมาแล้ว หรือว่าจะเขียนนินทาว่าร้ายอะไรเขาในนั้นหรือเปล่า

ตอนนั้นนางก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ไม่รู้ว่าอี้เฉินเฟยได้อ่านหรือยัง

ต่อมา……เรื่องนี้ก็จบลงไป

แต่มาวันนี้……

อี้เฉินเฟยคงได้อ่านเนื้อหาในนั้นไปแล้ว

หรือเขาคิดหาวิธี ตามหาจดหมายในตอนนั้น และได้อ่านเนื้อหาด้านใน

ดังนั้น……เขาถึงเลือกที่จะสังเวยชีวิตตัวเอง เพื่อนาง……

“เร็วสิ พวกเจ้าเร็วหน่อย ผนึกอ่อนลงทุกที แสงเลือดก็แข็งแกร่งขึ้นทุกทีแล้ว” ฮัวฉีหลัวถูมืออย่างร้อนรน

พวกผู้อาวุโสใหญ่ต่างก็ใช้กำลังทั้งหมดที่ตนเองมี แต่พวกเขากดแสงเลือดนั้นไม่ได้จริงๆ

พวกเขาอยากกดแสงเลือดลงไปเร็วๆ

ตอนนั้นเพื่อปิดผนึกให้นาง พวกผู้อาวุโสใหญ่เสียพลังไปเยอะมาก แถมยังมีคนต้องสละชีพอีกด้วย

พวกเขาสละชีพไม่เป็นไรหรอก กลัวก็แต่ว่าพวกเขาสละชีพไปแล้ว ก็ยังปิดผนึกของกู้ชูหน่วนไม่ได้

จอมมารนึกอะไรออก

“กำลังภายในไม่พอหรือเปล่า?”