อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่763 เผ่าน้ำแข็งเป็นแค่ตัวเบี้ย
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่763 เผ่าน้ำแข็งเป็นแค่ตัวเบี้ย
“ใช่……” ผู้อาวุโสหกกัดฟันตอบ
ฮัวฉีหลัวนั่งคุกเข่าข้างหลังผู้อาวุโสหก สองมือประกบกัน กำลังภายในไหลเข้าสู่ร่างกายของผู้อาวุโสหกไม่หยุด
ปากก็พึมพำว่า “พวกเจ้าก็ไม่พูดให้เร็วกว่านี้หน่อย ข้าจะได้ช่วยเร็วกว่านี้”
จอมมารเองก็ส่งกำลังภายในของตัวเองเข้าตัวผู้อาวุโสใหญ่
มีการช่วยเหลือจากจอมมารและฮัวฉีหลัว แสงเลือดหลังหูของกู้ชูหน่วนก็อ่อนลงทุกที และรู้สึกเหมือนจะควบคุมได้แล้ว
ทุกคนมีสีหน้าดีใจ ในใจก็เริ่มมีความหวัง ต่างก็เพิ่มกำลังภายในหนักขึ้น ปิดผนึกต่อไป
สมองของกู้ชูหน่วนเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
ด้านหนึ่งนางก็พยายามนึกถึงความทรงจำทั้งหมด อีกด้านก็มีพลังบางอย่างมาขวางกั้นไม่ให้นางรับรู้ ทำให้นางตกอยู่ในความเจ็บปวด
เกี่ยวกับเรื่องราวของอี้เฉินเฟย นางนึกไม่ออกอีกแล้ว
แต่นางกลับจำเรื่องหนึ่งได้รางๆ
นั่นเป็นบทสนทนาระหว่างนางกับไป๋จิ่นและทูตศักดิ์สิทธิ์คนอื่นๆในเผ่าน้ำแข็ง
“หากพวกเจ้าไม่อยากเป็นทูตศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าน้ำแข็งแล้ว ข้าก็จะไม่โทษพวกเจ้า ต่อไปพวกเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่”
“นายหญิง ท่านช่วยชีวิตของพวกเราไว้ การสละชีพให้ท่าน เป็นเกียรติของพวกเรา ถ้ารวบรวมมุกมังกรได้สำเร็จ ถ้าต้องสละชีพของพวกเรา พวกเราก็จะไม่ถอยเด็ดขาด”
“ข้าไม่คู่ควรกับการเป็นนายหญิงของพวกเจ้าหรอก เผ่าน้ำแข็งอันยิ่งใหญ่เป็นแค่ผู้ที่ต้องสละชีพ สละเพื่อเผ่าหยก”
“นายหญิง ท่านอย่าคิดเช่นนี้เลย ถ้าไม่มีท่าน พวกเราก็คงตายไปนานแล้ว ทั้งหมดนี้พวกเราสมัครใจเอง”
“นั่นสิ ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ นายหญิงไม่ต้องสั่งหรอก พวกเราจะกระโดดลงเบ้าหลอมยาเอง สังเวยด้วยชีพ หลอมรวมกับมุกมังกร ถอนคำสาปเลือด”
“นายหญิง ท่านไม่รู้ว่าพวกเราโชคดีแค่ไหนที่ได้มีร่างหยินบริสุทธิ์”
เสียง “ตึก……” ดังขึ้น กู้ชูหน่วนคุกเข่าลงพูดเสียงสะอื้น
“ข้าขอโทษพวกเจ้าด้วย”
“นายหญิงทำอะไรน่ะ? รีบลุกขึ้นเร็ว”
“นายหญิง เทียบกับเผ่าหยกแล้ว ชีวิตของพวกเราเทียบไม่ได้เลย ท่านเป็นหัวหน้าเผ่า ยังไงก็ต้องคิดเพื่อส่วนรวมไว้ก่อน”
“ก็เหมือนกับการสู้รบ ไม่มีการเสียสละ ก็ไม่มีความสำเร็จ แค่เสียสละพวกเราแล้วสามารถช่วยคนนับหมื่นแสนได้ พวกเราก็ดีใจมากแล้ว”
“พุ่ง……”
กู้ชูหน่วนเลือดพุ่งออกมาจากปาก
ดวงตาที่ปิดแน่นสนิทก็ลืมตาขึ้น นัยน์ตาที่สว่างไสวนั้นก็ประกายไปด้วยความตกตะลึง
แท้จริงแล้ว……พวกหน้าเผ่ารุ่นก่อนๆก่อตั้งเผ่าน้ำแข็งขึ้นมา รับอุปถัมภ์ลูกศิษย์หญิงที่ไร้บ้านเข้ามาในเผ่าน้ำแข็ง ไม่ใช่เพราะความเมตตา
แต่เป็นการคัดเลือกเฉพาะผู้หญิงที่มีร่างหยินบริสุทธิ์เข้ามาในเผ่าน้ำแข็งเท่านั้น จากนั้นก็ทำดีด้วย ฝึกฝนอบรมพวกนาง เพื่อที่พวกนางจะได้ยอมสละชีพเพื่อเผ่าหยกอย่างสมัครใจ
นางเป็นหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยก ก็ต้องเป็นหัวหน้าเผ่าของเผ่าน้ำแข็งอยู่แล้ว
เรื่องที่ว่าเผ่าน้ำแข็งเป็นแค่ตัวเบี้ย นางรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว……
และ……
เตรียมเสียสละคนของเผ่าน้ำแข็ง เพื่อความอยู่รอดของเผ่าหยก……
สังเวยคนที่มีร่างหยินบริสุทธิ์ทั้งหมดหนึ่งร้อยแปดคน
หนึ่งในสามคนยังจะต้องถึงระดับหกด้วย เพื่อจะได้มีประสิทธิผล……
ไป๋จิ่นพวกนางก็รู้มานานแล้ว ดังนั้นเลยพาคนในเผ่ากระโดดเบ้าหลอมยาที่สอง
ที่แท้……
ที่แท้เบ้าหลอมยาก็ไม่ได้มีแค่ตัวเดียว
แต่แบ่งเป็นหยินหยางสองตัว
กู้ชูหน่วนจำได้เยอะมากขึ้น การปิดผนึกก็ยากมากขึ้นด้วย
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คำสาปเลือดของกู้ชูหน่วนได้กำเริบแน่
พวกผู้อาวุโสใหญ่ก็ใช้กำลังภายในทั้งหมดที่มีแล้ว พวกเขาไม่สามารถอดทนต่อไปได้แล้ว
ฮัวฉีหลัวสีหน้าซีดเซียว นางใช้แรงหนักเกินไป ร่างกายเริ่มรับไม่ไหวแล้ว
ภายในหมู่ผู้คน เหลือแค่จอมมารที่ยังฝืนอดทนอยู่
ถ้าไม่มีจอมมาร ผนึกของกู้ชูหน่วนก็คงคลายออกแล้ว
