อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่871 แมงมุมพิษเจ็ดสี
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่871 แมงมุมพิษเจ็ดสี
ดาบกู้ชูหน่วนพลิ้วไหว แรงพิฆาตอันแหลมคมของดาบพุ่งไปยังฮัวอิ่ง
ฮัวอิ่งเห็นแล้วก็รีบหลบอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่ได้ตอบโต้กู้ชูหน่วนกลับ
กู้ชูหน่วนกำดาบไว้ในมือแน่น สังเกตดูรอบๆอย่างละเอียด
นางคิดว่าฮัวอิ่งอาจจะลอบโจมตี รออยู่นานมาก รอบด้านเงียบสงบ คิดว่าฮัวอิ่งคงจะหนีไปแล้ว
ลูกน้องของกู้ชูหน่วนยังคงระแวงอยู่ กลัวว่าถ้าไม่ระวัง นายหญิงของตัวเองจะโดนลอบสังหารได้
กู้ชูหน่วนรีบเดินไปหาเวินเฉิงเทียน
นางอยากช่วยเขาห้ามเลือก แต่เขาบาดเจ็บสาหัสเกินไป ใกล้จะตายอยู่แล้ว รักษาไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว มีแต่จะทำให้เจ็บปวดมากขึ้น
เนื้อสองแขนสองขาถูกเฉือนจนเหลือแค่กระดูก ใบหูก็ถูกตัดออก ร่างกายเต็มไปด้วยร่องรอยของมีด กู้ชูหน่วนเห็นแล้วยังเจ็บแทนเลย
นางถามว่า “อยากให้ข้าช่วยอะไรเจ้าไหม?”
“ถ้าเจ้าอยากช่วยข้า งั้นก็ฆ่าข้าเสียเถอะ” เวินเฉิงเทียนขมวดคิ้วพูดอย่างเจ็บปวด
ความรู้สึกตายทั้งเป็นแบบนี้ เขาไม่อยากรับรู้อีกแล้ว
กู้ชูหน่วนยกดาบขึ้น อยากจะช่วยให้เขาได้จากไปอย่างสงบ ไม่รู้ว่าทำไม ในใจกลับไม่อยากทำแบบนั้น
“ช่างเถอะ ถึงแม้…อยู่ต่อไปก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ข้าจะพยายามลดความเจ็บปวดของเจ้าลงแล้วกัน เจ้าก็อดทนหน่อย”
นางว่าแล้ว ก็เอายาห้ามเลือดมากมายจากแหวนมิติออกมา
เวินเฉิงเทียนพูดเตือน “ข้าเป็นหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่น”
และเป็นศัตรูกับเผ่าหยก
“เจ้าใช้วิทยายุทธไม่ได้แล้ว ร่างกายก็พิการแล้วด้วย ถึงเจ้าจะเป็นหัวหน้าเผ่า แต่สภาพเจ้าตอนนี้ก็ทำอะไรเผ่าหยกไม่ได้แล้ว เผ่าหยกไม่ว่าอะไรที่จะเลี้ยงเจ้าไว้สักคน”
“เจ้าจริงใจกับเส้าหยีแค่ไหน?”
“อะไรนะ?”
“เส้าหยีเป็นเด็กดี ถ้า…ข้าขอร้องเจ้าได้ไหม เห็นแก่ที่เขาช่วยเจ้าไว้ ช่วยไว้ชีวิตเขาด้วยเถอะ นี่เป็นคำขอจากพ่อคนหนึ่ง”
กู้ชูหน่วนไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ตอบตกลง แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ
ถ้าส่วนตัว นางยอมไว้ชีวิตเวินเส้าหยี
แต่ถ้าส่วนรวม นางจะต้องตัดรากถอนโคนให้หมด
ด้วยการกระทำที่นางทำต่อเผ่าเทียนเฟิ่น เวินเส้าหยีไม่แก้แค้นนางก็แปลกแล้ว
“เจ้าอดทนหน่อย เดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้าห้ามเลือด เจ้าจะได้ไม่เจ็บมาก”
“ไม่…ไม่มีประโยชน์หรอก ข้าบาดเจ็บสาหัสเกินไป แถม…แถมยังไม่ได้สติอีกด้วย และ…และยังโดนพิษสุราลูกไฟแข็งอีก ไม่มีประโยชน์หรอก…”
“พิษสุราลูกไฟแข็ง?”
นางก็สังเกตเห็นแล้วว่าเขาโดนวางยาพิษที่ค่อนข้างร้ายแรง
แต่ไม่รู้ว่าเขาโดนวางยาพิษอะไร
ถ้าไม่ทำแผลภายนอก เขาจะเสียเลือดจนตาย
จะถอนยาพิษและรักษาภายในได้อย่างไร
“โอ๊ย…”
ทันใดนั้นเวินเฉิงเทียนก็ร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด เขาก้มหน้ามองหน้าอกตัวเอง แมงมุมเจ็ดสีนั่นยังเดินไปเดินมาอยู่
กู้ชูหน่วนมองไป
“แมงมุมพิษเจ็ดสี”
นี่เป็นพิษขั้นร้ายแรงเลยนะ
อย่าว่าแต่ถูกแมงมุมกัดแล้วจะตายเลย แค่โดนตัวมันนิดเดียว ก็ต้องตายกันทั้งนั้น
และก่อนตายก็จะโดดใยแมงมุมของมันเกาะตรงเลือดลามไปจนถึงกระดูกทั้งร่างกายจะแตกหักทีละซี่
“ใครวางยากัน? ฮัวอิ่งเหรอ?”
“นาง…นาง…นางอยู่ในเผ่าเทียนเฟิ่นมาหลายวัน ไม่รู้ว่าไปเรียนวิชาเวทมนตร์มาจากไหน รวมกับการรักษาของเผ่าหยกพวกเจ้า สร้าง…สร้างแมงมุมพิษเจ็ดสีขึ้นมา…”
“ขอ…ขอแค่ถูกแมงมุมพิษกัด ทั้งร่างกายก็จะกลายเป็นใยแมงมุม ข้า…ข้าคงอยู่ต่ออีกไม่ได้แล้ว ขอร้องเจ้า…ช่วย…ช่วยฆ่าข้าที ฟันคอข้าให้ขาดเลย”
ตอนแรกเขาก็จะตายอยู่แล้ว
ฮัวอิ่งทรมานเขาแบบนี้
นางอยากควบคุมศพของเขาไว้
ถึงแม้เขาจะตาย ก็อยากใช้พิษควบคุมร่างกายเขาเอาไว้
“ฟันหัวเจ้า?” กู้ชูหน่วนถาม
“ใช่…ถ้าเจ้าฆ่าข้า พิษใยแมงมุมยังควบคุมร่างกายข้าอยู่ นอกเสียจากว่าจะฟันคอข้าขาด”
“ไม่ได้ ข้าทำไม่ได้”
“ขอ…ขอร้องเจ้าล่ะ ข้า…ข้าทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ถ้ายังไม่ฟัน รอข้าตายแล้วค่อยฟันคอ จะไม่ทันการนะ…”
บทที่870 ขอร้องเจ้า ฆ่าข้าเถอะ
บทที่872 เวินเส้าหยีกลายเป็นคนร้าย
