อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่885 เผ่าหยกเกิดเรื่องแล้ว
ตลอดทางที่เดินเข้ามาในเผ่าหยก ทั่วทุกที่เต็มไปด้วยศพ
มีลูกศิษย์ธรรมดา มีชาวบ้านธรรมดาทั่วไป และผู้อาวุโสด้วย
เผ่าหยกที่มีประวัติมาหลายพันปี กลับถูกผู้บุกรุกบุกเข้ามาอย่างง่ายดาย ลูกศิษย์ในเผ่าถูกฆ่าตาย นี่คงอนาถกว่าครั้งก่อนที่บุกฆ่าเผ่าเทียนเฟิ่นเสียอีก
“อาหน่วน เจ้าอยู่ไหน อาหน่วน…” เย่จิ่งหานตะโกนสุดเสียงอย่างกระวนกระวาย
ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียตรวจดูศพ หลังจากตรวจดูแล้ว ล้วนแต่ตายด้วยการถูกฝ่ามือพิฆาตตบจนตายทีเดียว
และคนมากมายก็ตายแบบเดียวกันหมด วิทยายุทธนี้ พวกเขาไม่กล้าคิดเลย
“ผู้อาวุโสสิบ ผู้อาวุโสสิบ เจ้าตื่นสิ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
ผู้อาวุโสหกเห็นผู้อาวุโสสิบที่ตายอยู่ท่ามกลางกองเลือด เขาตัวทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้น กอดร่างผู้อาวุโสสิบไว้แล้วเขย่าแรงๆ
ผู้อาวุโสสิบถูกตบจนสะเทือนถึงหัวใจ เส้นเอ็นทั้งร่างขาดหมด ไม่สามารถชุบชีวิตกลับมาได้อีกแล้ว
ผู้อาวุโสสิบถูกผู้อาวุโสหกเขย่าจนลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย พูดอย่างอ่อนแรงว่า
“เผ่าเที่ยนเฟิ่น…มี…มียอดฝีมือระดับเจ็ด ฆ่าคนของพวกเราเยอะมาก ตอนนี้…ตอนนี้กำลังเดินไปที่ห้องหลอมยา เจ้า…เจ้ารีบไปช่วยหัวหน้าเผ่า…นาง…กำลัง…กำลังมีอันตราย”
พอพูดจบ ผู้อาวุโสสิบก็หลับตาลงและจากโลกนี้ไป
“ผู้อาวุโสสิบ ผู้อาวุโสสิบ…”
ผู้อาวุโสหกตะโกนร้องสุดเสียงอย่างปวดใจ
เย่จิ่งหานดึงตัวผู้อาวุโสหก แล้วตะโกนว่า “อาหน่วนอยู่ไหน รีบบอกข้าเร็ว”
“อยู่…อยู่ห้องหลอมยา ข้าจะพาเจ้าไปเดี๋ยวนี้”
ผู้อาวุโสหกขาสั่น ไม่รู้ว่ากลัวหรือเปล่า
ถ้าเผ่าเทียนเฟิ่นมียอดฝีมือระดับเจ็ดจริง งั้นเผ่าหยกก็ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้เขาได้เลย
นอกจาก…อาหน่วนจะคลายผนึก ถึงจะมีพลังสู้กับเขาได้
แต่หากคลายผนึก…อาหน่วนก็จะต้องตายเหมือนกัน
เผ่าเทียนเฟิ่นมียอดฝีมือระดับเจ็ดได้ยังไงกันนะ?
หรือข่าวก่อนหน้านี้ผิดเหรอ?
ถ้ายอดฝีมือระดับเจ็ดปรากฏขึ้นตอนที่พวกเขาโจมตีเผ่าเทียนเฟิ่น เกรงว่าโอกาสที่จะชนะได้คงจะมีน้อยมาก
ทุกคนรีบวิ่งไปที่ห้องหลอมยา ระหว่างทางก็เจอผู้อาวุโสรองกับคนเผ่าหยกอีกมากมาย
พวกเขาถูกสุดยอดค่ายกลของยอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับเจ็ดกักขังไว้ ยังไม่มีอันตรายต่อชีวิต
ผู้อาวุโสรองเห็นผู้อาวุโสหกก็รีบตะโกนว่า “เจ้าหก ทำไมเจ้ายังอยู่ข้างนอกอยู่อีก หัวหน้าเผ่ากับสุดยอดผู้อาวุโสให้พวกเราทุกคนหลบอยู่ในค่ายกลหงส์ไฟกันหมดนี่? หืม ทำไมเย่จิ่งหานถึงอยู่นี่ได้? เจ้าหก หรือเจ้าพาเขามาที่นี่เหรอ?”
“อาหน่วนอยู่ไหน?”
“ยังอยู่ในห้องหลอมยา นี่ พวกเจ้าจะไปไหน? ในนั้นอันตรายนะ ยอดฝีมือระดับเจ็ดเผ่าเทียนเฟิ่นยังอยู่ในนั้น เจ้ารีบเข้ามาหลบเร็ว”
เย่จิ่งหานขี้เกียจพูดกับพวกเขา
ผู้อาวุโสหกตอบกลับไปว่า “ถ้าทุกคนหลบอยู่ในค่ายกลหงส์ไฟ งั้นใครจะต่อกรกับยอดฝีมือระดับเจ็ดเผ่าเทียนเฟิ่นล่ะ? ใครจะมาปกป้องหัวหน้าเผ่า?”
ทุกคนที่อยู่ในค่ายกลหงส์ไฟต่างก็ชะงักกันหมด
นั่นสิ นางเป็นหัวหน้าเผ่าของพวกเขา น่าจะมีพวกเขาปกป้องนางสิ แต่ไม่ใช่นางมาปกป้องพวกเขา
“ผู้อาวุโสหก พวกเราออกไปไหม?”
ด้วยกำลังของพวกเขา ออกไปก็เท่ากับรนหาที่ตาย แต่หากอยู่ในนี้ พวกเขาก็รู้สึกผิดต่อหัวหน้าเผ่า และไม่มีหน้าอยู่ต่อหรอกนะ
ผู้อาวุโสใหญ่ไม่อยู่ในค่ายกลหงส์ไฟ ผู้อาวุโสรองมีตำแหน่งที่สูงสุดในนี้ ทุกคนต่างก็มองไปยังผู้อาวุโสรองกันหมด
ผู้อาวุโสรองกัดฟันพูดว่า “ข้าออกไปเอง พวกเจ้าอยู่ในนี้ต่อไป ข้าเชื่อว่า เผ่าหยกที่อยู่รอดมาหลายพันปีของเรา จะต้องจัดการกับยอดฝีมือระดับเจ็ดนั่นได้แน่นอน”
ว่าแล้ว ผู้อาวุโสรองก็เปิดช่องออกจากค่ายกลหงส์ไฟ
ค่ายกลหงส์ไฟมีผู้อาวุโสรองคอยควบคุมไว้ชั่วคราว พอเขาออกมาก็รีบปิดทางออกค่ายกลหงส์ไฟให้สนิท จึงทำให้คนอื่นไม่สามารถออกจากค่ายกลได้อีก
การไปครั้งนี้อาจจะตายก็ได้ แต่เขาจะต้องไปช่วยหัวหน้าเผ่า
