อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 10 บอกว่าไม่ได้ตั้งใจอีกแล้ว

เฉินฮวนฮวนหันหน้าไป ก็เห็นเฟิงเฉินเจี่ยนเดินมาทางพวกเขา

เธอสะดุ้งตกใจทีหนึ่ง เฟิงเฉินเหยี่ยนเห็นเธออยู่ด้วยกันกับเฟิงหานชวน จะเข้าใจอะไรเธอผิดหรือเปล่า

แม้ว่าตอนนี้เธอจะฝังคุณยายเรียบร้อยแล้ว แต่เธอยังไม่มีค่าเช่าหอพัก ดังนั้นเธอยังไม่อยากถูกไล่ออกไปในเร็วๆนี้

ยิ่งกว่านั้นคือว่า ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยน ถ้าถูกเฟิงเฉิน

เหยี่ยนเข้าใจผิดละก็ เธอจะรู้สึกผิดต่อเฟิงเฉินเหยี่ยน

เธอไม่อยากให้เฟิงเฉินเหยี่ยนเข้าใจเธอผิด

“อาเหยี่ยน คืนนี้คุณกลับมาหรอ”เฉินฮวนฮวนเดินมาข้างหน้า อธิบาย “ฉันเพิ่งจะแต่งงานกับคุณ เลยอยากไปบอกกับคุณแม่กับคุณยายหน่อย พอดีอาสามก็จะผ่านไปทางนั้น เลยไปส่งฉัน”

เธอไม่กล้าบอกว่าเธอเอากล่องใส่อัฐิของคุณยายเข้าไปในห้องแต่งงานของพวกเขา ถ้าไม่อย่างนั้นเฟิงเฉินเหยี่ยนต้องโมโหแน่ๆ

“โอ้ อาสาม ทำไมจู่ๆก็ใจดีขึ้นมาล่ะ ถึงขั้นไปส่งฮวนฮวนด้วยตัวเองเลยหรอ”เฟิงเฉินเหยี่ยนมองไปยังเฟิงหานชวนพร้อมกับยักคิ้วทีหนึ่ง พูดต่อไปว่า “เป็นไง แม่และยายของฮวนฮวนใจดีเหมือนเธอหรือเปล่า”

เฉินฮวนฮวนอึ้งไปชั่วครู่ ดูๆแล้วเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่รู้เกี่ยวกับครอบครัวของเธอเลยสักนิด

มือข้างหนึ่งของเฟิงหานชวนสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงทางทิศตะวันออก ก้าวขาที่ยาวออกไปข้างหน้าเดินเข้าไปหาเฟิงเฉินเหยี่ยน กับเฉินฮวนฮวน

ตอนที่เดินผ่านไหล่ของเฟิงเฉินเหยี่ยน เขาใช้เสียงที่แฝงด้วยความเย็นชาไร้ความรู้สึกตอบกลับไปว่า “แม่ของหล่อนและยายของหล่อน เป็นคนตาย ”

จากนั้น เขาก็เดินเข้าไปทางห้องรับแขก หายไปตรงหน้าประตูของห้องรับแขกอย่างรวดเร็ว

เฟิงเฉินเหยี่ยนอ้าปากกว้าง จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาตบปากของตัวเองทีหนึ่ง เขาหมุนตัวกลับไปมองเฉินฮวนฮวน เกาหัวไปด้วยพูดด้วยความรู้สึกผิดไปด้วย “ต้องขอโทษด้วยนะฮวนฮวน ฉันไม่รู้ว่าสถานการณ์จะเป็นแบบนี้”

“ไม่เป็นไรหรอกอาเหยี่ยน”เฉินฮวนฮวนส่ายหัวอย่างจริงใจ

จริงๆแล้ว แค่การได้พบเจอกันเป็นเวลาสั้นๆสองครั้ง เธอกลับรู้สึกว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่เหมือนกับข่าวคราวที่แถลงออกมาเลยสักนิด

ตัวจริงของเฟิงเฉินเหยี่ยน เป็นคนพูดสุภาพ ร่าเริงแจ่มใส ทุกครั้งที่พูดก็จะมีรอยยิ้มที่สว่างสดใส ทำให้คนอื่นมีความรู้สึกความผ่อนคลาย

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาแล้ว ทำให้เธอรู้สึกว่าความเจ็บปวดในจิตใจก็ได้มลายหายไปไม่น้อยเลย

“เอ๋ โอ้พระเจ้า ” เฟิงเฉินเหยี่ยนร้องออกมาเสียงดัง

“อาเหยี่ยน เกิดอะไรหรอ” เฉินฮวนฮวนสะดุ้งทีหนึ่ง รีบถามต่อไปว่า

“ฮวนฮวนจ๋า ทำไมตาของเธอถึงได้บวมขนาดนี้ ทำให้ผมตกใจหมด เหมือนกับก้อนแป้งสาลีที่พองออกมาเลย ”

เฉินฮวนฮวนรีบใช้มือจับตาดู แล้วอธิบายว่า “ตอนที่อยู่ที่สุสาน ฉันร้องไห้ ดังนั้น……”

“มานี่มา ฉันจะช่วยเธอประคบตา”ขณะที่พูด เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ยื่มมือไปจับแขนของเฉินฮวนฮวน แล้วดึงเธอเข้าไปในบ้าน

เมื่อถึงห้องที่อยู่บนชั้นสอง เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ให้เฉินฮวนฮวนนั่งอยู่ที่ข้างๆเตียง แล้วตัวเองก็พุ่งเข้าไปในห้องอาบน้ำ เริ่มปล่อยน้ำ

เฉินฮวนฮวนได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ ในใจเหมือนกับว่ามีสายน้ำอุ่นสายหนึ่งกำลังไหลออกมา

ผ่านไปไม่นาน เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ถือผ้าขนหนูออกมา ยื่นมือออกมาจะเอาผ้าขนหนูปิดลงไปบนตาของเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนเห็นสีของผ้าเช็ดหน้าอย่างชัดเจน รีบเอามือขึ้นมาหยุดการกระทำของเฟิงเฉินเหยี่ยน รีบพูดขึ้นมาว่า “อาเหยี่ยน อันนี้เหมือนจะเป็นของอาสามของคุณน่ะ”

ผ้าขนหนูของเธอเป็นสีแดงผืนใหญ่ เป็นของที่บ้านตระกูลเฟิงมอบให้ เป็นผืนสีแดงใหญ่ที่เป็นสีแดงมงคลในงานแต่งงาน

ในห้องน้ำนอกจากผ้าขนหนูของเธอแล้ว ยังมีผ้าขนหนูสีเทา ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นของเฟิงเฉินเหยี่ยน แต่ผลปรากฏว่าเฟิงหานชวนเป็นคนใช้

“ของอาสามหรอ ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่ช่วยเธอประคบตาหน่อยเท่านั้นเอง” เฟิงเฉินเหยี่ยนยิ้มหัวเราะ ฮิฮิ แล้วก็ใช้กำลังเอาผ้าขนหนูสีเทาปิดลงไปบนตาของเฉินฮวนฮวน

ตาทั้งสองข้างรู้สึกสบายขึ้นมาทันที เหมือนกับว่าได้เอาความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดที่มากเกินบรรยายออกไปหมด

แต่ว่า พอคิดได้ว่าตัวเองใช้ผ้าขนหนูของเฟิงหานชวนประคบตา ถ้าเฟิงหานชวนรู้เข้า จะโมโหตายไหมน่ะ

จะคิดว่าเป็นความตั้งใจของเธออีกไหมน่ะ

ไม่กล้าประคบนานเกินไป เฉินฮวนฮวนกำลังคิดจะเอาผ้าขนหนูออก เวลานั้น เสียง “แกร๊ก แกร๊ก”ดังขึ้น ประตูถูกเปิดออก

“อาเหยี่ยน คุณกลับมาแล้วหรอ” เธอถามด้วยความเคยชิน

เมื่อกี้เฟิงเฉินเหยี่ยนบอกว่าจะลงไปดื่มน้ำหน่อย อีกอย่างเฉินฮวนฮวนยังปิดตาไว้อยู่ จึงคิดว่าต้องเป็นเฟิงเฉินเหยี่ยนกลับมาแน่ๆ

วินาทีต่อมาเสียงที่เย็นชาของผู้ชายก็ดังขึ้นมาจากบนหัว “เฉินฮวนฮวน ทำไมไม่ใช้ผ้าขนหนูของตัวเองล่ะ”

น้ำเสียงที่ถามยังแฝงด้วยความไม่พอใจด้วย

“อ๋า”เฉินฮวนฮวนร้องออกมาคำหนึ่งด้วยความตกใจ รีบเอาผ้าขนหนูที่ประคบตาออกทันที

สายตาที่พร่ามัวค่อยๆชัดขึ้น จากนั้นก็ปรากฏใบหน้าที่คุ้นเคยของผู้ชาย

“อา อาสาม……”เฉินฮวนฮวนรีบพยุงตัวขึ้นมา แล้วก็โค้งไปทางเฟิงหานชวนอย่างไม่หยุด พร้อมกล่ายคำขอโทษ “ขอโทษจริงๆอาสาม ผ้าขนหนูนี้อาเหยี่ยนเป็นคนเอามาประคบตาให้ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะใช้ผ้าขนหนูของคุณจริงๆ……”

“เป็นเพราะว่าไม่ได้ตั้งใจอีกแล้วหรอ” เฟิงหานชวนยิ้นหัวเราะเยาะทีหนึ่ง ตอบอย่างเย็นชา “ครั้งสองครั้งอาจจะทำให้คนอื่นเชื่อได้ แต่ว่าจำนวนครั้งมากขึ้น แสดงว่าตั้งใจจริงแล้วแหละ”

เขาตั้งใจจะมาอาบน้ำ แต่พอเข้ามา กลับเห็นเฉินฮวนฮวนใช้ผ้าขนหนูของตัวเองอยู่ เวลานั้นก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที

เขาไม่ชอบให้คนอื่นมาใช้ของของเขาโดยพละการมากที่สุด เพราะเขาเป็นคนรักความสะอาดและไม่ชอบให้ใครมาใช้ของของเขา

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ อาสาม อาเหยี่ยนลงไปดื่มน้ำ รอให้เขาขึ้นมาคุณก็ลองถามเขาดู เขาเป็นคนเอาผ้าขนหนูของคุณประคบหน้าให้ฉันเอง “เฉินฮวนฮวนอธิบายอย่างรีบร้อน

“เฮ่อ คราวนี้แม้แต่อาเหยี่ยนก็ถูกเอาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแล้ว เขาออกไปแล้ว จะเป็นพยานให้เธอได้ยังไง”เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชา จากนั้นก็แย่งผ้าขนหนูจากมือของเฉินฮวนฮวนมา

แล้ว หันหลังเดินไปข้างๆถังขยะ เอาผ้าขนหนูโยนเข้าไปในถังขยะทันที

เห็นสายตาที่รังเกียจอย่างไม่มีใครเทียบได้ของผู้ชาย เฉินฮวนฮวนรู้สึกมึนหัวชั่ววูบ กัดริมฝีปากอย่างแน่น คำอธิบายอะไรก็พูดไม่ออกอีก

เฟิงเฉินเหยี่ยนจากไปอีกแล้ว จะเห็นได้ว่าข้างนอกมีผู้หญิงมากมายจริงๆ ตัวเองอยู่ข้างในนี้กลับถูกเฟิงหานชวนเข้าใจผิดมาตลอด

เธอตัดสินใจออกจากบ้านตระกูลเฟิง

เฟิงหานชวนหน้าก็ไม่หันกลับไปมอง ตรงไปยังห้องอาบน้ำ สักครู่ก็ได้ยินเสียงเปิดน้ำ

เฉินฮวนฮวนนั่งอยู่ข้างเตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กะว่าจะโทรหาเฟิงเฉินเหยี่ยน แต่ก็ไม่รู้เบอร์โทรของเฟิงเฉินเหยี่ยน

เธอเป็นคนที่ผู้ดูแลจางพามา ถ้างั้นเป็นไปได้ไหมว่าเธอหาผู้ดูแลจางก็สิ้นเรื่อง

คิดอย่างนี้ขึ้นมาได้ เฉินฮวนฮวนยืนขึ้น ตัดสินใจจะไปหาผู้ดูแลจาง แต่เธอก็ไม่รู้ว่าผู้ดูแลจางอยู่ที่ไหน

ดังนั้น เธอจึงกลับไปนั่งข้างเตียงเหมือนเดิม รอจนกระทั่งเฟิงหานชวนออกมาจากห้องอาบน้ำ เธอจึงรีบพุ่งออกไป ยืนอยู่ข้างหน้าของเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนเห็นเธอพุ่งเข้ามาอย่างนี้ มุมปากเกิดรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์

“อาสาม คุณรู้จักเบอร์มือถือของผู้ดูแลจาง หรือ คุณรู้ว่าผู้ดูแลจางพักอยู่ห้องไหนของบ้านตระกูลเฟิงหรือเปล่า” เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้นมา ถามไปยังผู้ชายที่อยู่ข้างหน้า

“ผู้ดูแลจางหรอ”เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าสาเหตุเป็นเพราะอะไร

“ฉันตัดสินใจจะออกจากบ้านตระกูลเฟิงแล้ว ดังนั้นวันหลัง อาสามก็ไม่ต้องเข้าใจฉันผิดอีก ฉันจะออกจากสายตาของคุณ แต่ว่าเงินที่ยืมคุณ ยังไงฉันก็จะคืนให้แน่นอน”

นัยต์ตาสีแดงบวมคู่นั้นของเฉินฮวนฮวน กลับเผยให้เห็นแสงที่สว่างสดใสอย่างหนึ่ง ทำให้เฟิงหานชวนเกิดความมึนงงเล็กน้อยชั่วขณะหนึ่ง