อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 110 ตาบอดไปแล้วเหรอ

การที่เฉินฮวนฮวนประกาศแบบนี้ เฟิงหานชวนรู้สึกพอใจมาก

“อะไรนะ!?” เฉินเหม่ยเจวียนเบิกตากว้าง แล้วพูดเสียงดังอย่างไม่อยากเชื่อ “แกแต่งงานกับเฟิงเฉินเหยี่ยนแล้วไม่ใช่เหรอ? อย่ามาล้อเล่นเลย!”

“คุณเปิดประตู ฉันอยากเจอเฉินเจี้ยนหมิน!” เฉินฮวนฮวนปล่อยเฟิงหานชวนแล้วยืนขึ้น แววตามีแต่ความโกรธ

เธอไม่อยากเสียน้ำลายกับเฉินเหม่ยเจวียน เธอรู้ว่าคฤหาสน์อยู่ภายใต้ชื่อของเฉินเจี้ยนหมิน เพราะฉะนั้นเธอจึงจะไปหาเขาตรงๆ

“เหอะ ฉันว่าแกคงหาบอดี้การ์ด แล้วมาก่อเรื่องตระกูลเฉินสิะ?” เฉินเหม่ยเจวียนหลุดหัวเราะ แล้วกอดอกไว้อย่างจองหอง “เปลี่ยนรหัสแล้ว แกอย่าคิดจะเข้ามา!”

“บอดี้! การ์ด?” เฉินฮวนฮวนอึ้ง แล้วหันกลับไปมองเฟิงหานชวน จากนั้นยิ่งงงไปใหญ่

เฟิงหานชวนเหมือนบอดี้การ์ดตรงไหน? ทั้งๆที่หล่อขนาดนี้ ดูเป็นผู้ดีขนาดนี้

“เฉินเหม่ยเจวียน คุณตาบอดไปแล้วเหรอ?” เฉินฮวนฮวนเอ่ยเยาะเย้ย

ตอนนี้เธอดูมั่นใจมาก อาจจะเพราะได้รับการสนับสนุนจากเฟิงหานชวน วันนี้เธอต้องแก้ความคันมือให้หาย

“เฉินฮวนฮวน แกกล้าด่าฉันเหรอ! ดูว่าฉันจะจัดการแกยังไง!” เฉินเหม่ยเจวียนด่าไปด้วย แล้วถลกแขนเสื้อขึ้นด้วย

เฉินฮวนฮวนเห็นท่าทางเธอแบบนี้ จึงอดหัวเราะไม่ได้

“แกหัวเราะอะไร?” เฉินเหม่ยเจวียนมองเธอตาขวาง

ใบหน้าเฉินฮวนฮวนมีความดูถูก “เฉินเหม่ยเจวียน คุณไม่รู้ว่าตัวเองเป็นมนุษย์ป้า? ที่คุณมีตำแหน่งทุกวันนี้ ได้ใส่เสื้อผ้าหรูๆแบบนี้ คุณคิดว่าคุณสมควรมีเหรอ?”

เธอพูดได้ไม่ผิดเลย

เฉินเหม่ยเจวียนมาจากชนบท ตอนนั้นลำบากมาก แล้วขยันทำงานในบริษัท แล้วคุณแม่ก็ช่วยเธอให้ได้เป็นเลขา แล้วดีกับเธอมาก

แต่เสียดาย นี่เป็นเหมือนนิทานชาวนากับงูเห่า

ตอนที่คุณแม่กำลังทุ่มเทให้กับงาน เฉินเหม่ยเจวียนกับเฉินเจี้ยนหมินกลับหักหลังคุณแม่ แล้วท้องก่อนคุณแม่อีกตั้งหลายเดือน

ตอนนั้นคุณแม่ถือครองเฉินซื่อกรุ๊ปอยู่ เฉินเหม่ยเจวียนจึงโกหกว่าเป็นลูกของแฟน แล้วแฟนทิ้งเธอหนีไปต่างประเทศ แถมคุณแม่ยังเพิ่งเงินเดือน วันหยุดให้เธออีก

ตอนนั้นแม่ของเธอดีกับเฉินเหม่ยเจวียนมาก แล้วเฉินซินโหรวยังได้ไปเรียนโรงเรียนดีๆ แล้วอยู่ห้องเดียวกับเธอด้วย แต่กลับไม่รู้ตัวว่านี่เป็นลูกชู้

เฉินซินโหรวปากหวาน พูดเก่งตั้งแต่เด็ก แล้วเจ้าเล่ห์ด้วย ตอนเรียนอนุบาล ก็เคยใส่ร้ายเฉินฮวนฮวนหลายครั้งแล้ว

หลังจากที่คุณแม่ซูอวิ้นเกิดอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิตแล้ว ทั้งสองแม่ลูกก็มาแย่งที่ ตอนนั้นเฉินฮวนฮวนเพิ่งรู้ ที่แท้เฉินซินโหรวเป็นพี่น้องต่างแม่ของเธอ

“มนุษย์ป้า? เหอะ ถ้าฉันเป็นมนุษย์ป้า ตอนนั้นพ่อแกจะหลงฉัน แล้วทิ้งแม่แกได้ยังไง?” เฉินเหม่ยเจวียนเยาะเย้ย “เพราะในสายตาพ่อแก แม่แกต่างหากที่เป็นมนุษย์ป้า แต่ฉันเป็นคนดี อ่อนโยน มีเมตตา!”

“แก……หน้าไม่อาย!” เฉินฮวนฮวนโมโหจนจะระเบิด

ตอนที่เฉินฮวนฮวนกำลังอารมณ์ขึ้น กลับมีฝ่ามือมาตบหลังเธอเบาๆ

เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้น กลับตกลงไปในวังวนสายตาของเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนกำลังปลอบใจเธอเหรอ?

“รออีกหนึ่งนาที” เขาพูดเรียบนิ่ง แล้วแฝงไปด้วยการปลอบใจ

“รอหนึ่งนาที?” เฉินฮวนฮวนไม่เข้าใจ

ตอนที่เธอกำลังสงสัย อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นข้างหู พอเธอหันมองไปทางถนน กลับเห็นรถคันสีดำหลายคันแล่นมาจอด

จากนั้น วินาทีต่อมา คนในรถก็ลงมายืนเรียงกัน แล้วทุกคนก็สวมใส่ชุดสีดำเป็นระเบียบ

“คุณชายสาม!”

พวกเขาโค้งเก้าสิบองศาพร้อมเพรียงกัน

เฉินฮวนฮวนเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่……อะไรกันเนี่ย?

“พวกแก! พวกแกเป็นพวกมาเฟียจริงด้วย! พวกแกไสหัวไปเลยนะ ฉันจะแจ้งตำรวจ!” เฉินเหม่ยเจวียนก็รู้สึกตกใจจนเสียงแหลมกว่าเดิม

พูดจบ เธอก็หันหลังพุ่งเข้าคฤหาสน์ แล้วเอาแต่ตะโกนว่า “เจี้ยนหมิน เจี้ยนหมินคุณรีบลงมาสิคะ……”

เห็นสีหน้าหวาดกลัวของเฉินเหม่ยเจวียน เฉินฮวนฮวนรู้สึกสะใจมาก

เธอหันไปกำลังจะถามเขา แต่เห็นเขาส่งสายตาให้บอดี้การ์ด จากนั้นพวกเขาก็เดินมางัดประตู จนประตูเปิด

จากนั้น บอดี้การ์ดพวกนั้นก็ยืนเรียงเป็นสองแถวตรงไปที่คฤหาสน์

พอเห็นแบบนี้ เฉินฮวนฮวนจึงเบิกตากว้างอีกครั้ง เธอหันไปหาเฟิงหานชวน แล้วชี้เข้าไปข้างใน พูดติดๆขัดๆว่า “คุณ คุณ คุณ……คุณเป็นมาเฟีย……”

“ไม่ใช่” เฟิงหานชวนยื่นมือไปกอดเอวของเฉินฮวนฮวนให้เข้ามาในอ้อมกอด

จากนั้น เขาก็กอดเธอเดินตรงเข้าไป

ทันใดนั้น ตอนที่พวกเขาเดินไปถึงหน้าห้องโถงคฤหาสน์แล้ว กลับมีรถแล่นตรงมาจอดหน้าคฤหาสน์

“เฉินฮวนฮวน!”

เมื่อกี้เฉินซินโหรวเห็นหน้าประตูมีรถหลายคัน จึงรู้สึกผิดปกติ รอเธอเดินเข้าไปแล้ว กลับเห็นเฉินฮวนฮวนกับผู้ชายอีกคนยืนอยู่ที่ห้องโถง

เธอรีบลงรถ แล้วตะคอกใส่หลังเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนหันกลับไป จึงเห็นเธอลงจากรถ แล้วเยี่ยจิ่งเฉินก็ลงรถมาด้วย ดูท่าทางทั้งสองคงไปค้างคืนข้างนอกด้วยกันสินะ

เฉินฮวนฮวนมองเห็นพวกเขาแล้วรู้สึกคลื่นไส้

“แกมาบ้านฉันทำไม? ผู้ชายคนนี้เป็นใคร? ทำไมข้างนอกมีรถเยอะขนาดนั้น?” เฉินซินโหรวเดินมาหาเฉินฮวนฮวน แล้วยืนถามเธอต่อหน้า

“ซินโหรว!” เยี่ยจิ่งเฉินยังไม่ทันคุยกับเฉินซินโหรว เธอก็รีบเดินไปอย่างใจร้อนแล้ว เขาก็วิ่งตามไปด้วย แล้วยืนอยู่ตรงหน้าเฟิงหานชวน

วินาทีนั้น ทั้งสองคู่กำลังยืนเผชิญหน้ากันอยู่

เยี่ยจิ่งเฉินรู้จักเฟิงหานชวน แล้วเห็นเฟิงหานชวนกับเฉินฮวนฮวนจูบกันในรถ แววตาที่เขามองไปที่พวกเขา แฝงไปด้วยตระหนก

พอเห็นสายตาของเยี่ยจิ่งเฉิน เฉินฮวนฮวนจึงยิ้มอย่างเย็นชาด้วยสายตาไม่แยแส

“เฉินฮวนฮวน ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่?” เฉินซินโหรวชี้หน้าเฟิงหานชวน แล้วจ้องเฉินฮวนฮวน

“ซินโหรว เขา เขาคือ……” เยี่ยจิ้งเฉินรีบเอามือเธอลง กำลังจะอธิบาย

เฟินหานชวนเป็นคุณชายสามที่มีชื่อเสียง ถ้าเฉินซินโหรวยั่วโมโหเขา งั้นต้องซวยแน่ๆ

เฉินซินโหรวเป็นแฟนเขา เขาจึงต้องห้ามไม่ให้เธอทำอะไรไม่ดีเด็ดขาด

ไม่งั้น เขาก็จะซวยไปด้วย

“โอ๊ย……”

ทันใดนั้น ที่ห้องรับแขกก็มีเสียงโอดครวญ

เฉินซินโหรวฟังออกว่าเป็นเสียงแม่ตัวเอง เธอจึงผลักสองคนตรงหน้าออก แล้วรีบวิ่งไปหา

“แม่ แม่เป็นอะไรคะ?”