อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 116 ฉันก็เรียกคุณว่าคุณอาดีกว่าไหม

เฉินฮวนฮวนมองใบหน้าหล่อของชายหนุ่มใกล้ๆ ก็คิดถึงพฤติกรรมเขาขณะนี้ คนทั้งคนประหม่าขึ้นมา

“เฟิงหานชวน คุณ…คุณคิดจะทำอะไร?” เธอกลืนน้ำลายอย่างกังวล จ้องเฟิงหานชวนตรงหน้าตาไม่กะพริบ

วินาทีต่อมา เฟิงหานชวนก้มลงไปจูบปิดปากเธอไว้ บ้าอำนาจเอาแต่ใจ ไม่ยอมให้ปฏิเสธ และปฏิเสธไม่ได้

หลังจากนั้นสิบนาที เฉินฮวนฮวนถูกจูบจนเบลอ แยกทิศทางไม่ออก

“หลังจากนี้ห้ามเรียกชื่อของผม ” เฟิงหานชวนเอียงศีรษะ ไปที่ข้างหูเฉินฮวนฮวน พ่นลมหายใจอุ่นๆ ที่ข้างหูเธอ

เฉินฮวนฮวนได้สติขึ้นทันที ตอนนี้ถึงเพิ่งรู้ นึกไม่ถึงว่าเธอเพิ่งจะโดนเฟิงหานชวนจู่โจมจูบเข้า

“คุณ…ทำไมคุณ…”เฉินฮวนฮวนหน้าแดง เม้มริมฝีปาก จ้องผู้ชายตรงหน้าอย่างโมโห

คิดไม่ถึงว่าเขาไม่ผ่านความยินยอมของเธอ ก็ทำกับเธอ…ไม่ใช่คุยกันแล้วว่าทดลองแต่งงานกันอย่างสงบแค่นั้นเหรอ? ห้ามมีการกระทำที่แนบชิด

“ได้ยินไหม?” เฟิงหานชวนพูดเสียงดัง พูดจริงจัง “ผมจะพูดอีกครั้ง หลังจากนี้ห้ามเรียกผมด้วยชื่อเต็ม”

“ฉัน…งั้นฉันเรียกคุณว่าอะไร ?” เฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนเป็นอะไรไป จู่ ๆ กลายเป็นคนดุร้าย

เธอเริ่มตั้งแต่เมื่อคืน ก็เรียกเขา เฟิงหานชวนมาตลอด เขาก็ไม่ได้โกรธ ทำไมห้ามเธอเรียกกะทันหันแบบนี้ล่ะ ?

“ผมเคยบอก คุณเรียกผมว่าอาหานก็ได้ ” สีหน้าของเฟิงหานชวนดูจริงจังกว่าปกติ

แต่ท่าทางของเขาแบบนี้ ทำให้เฉินฮวนฮวนรู้สึกกลัวเล็กน้อย ในหัวก็คิดถึงเรื่องขัดแย้งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ของเธอกับเฟิงหานชวนอย่างไม่รู้ตัว

เธออดจะขดตัวไม่ได้ บนใบหน้าแสดงสีหน้าตื่นตระหนกออกมา

เห็นเฉินฮวนฮวนเปลี่ยนไปแบบนี้ เฟิงหานชวนคิดถึงท่าทีของตัวเองเมื่อกี้ทันที เขาปล่อยเธอออกทันที นั่งลงข้างตัวเธอ

“ขอโทษ เมื่อกี้ผมใจร้อนไป” เขาพูดอย่างรู้สึกผิด

วินาทีที่เฉินฮวนฮวนพูดเข้าข้างอาเยี่ยน ตัวเขาเหมือนถูกจุดไฟโมโหขึ้น สึกทรมานภายในใจ อารมณ์ก็เลยร้อนขึ้นมา

“คะ คะ คุณ …เมื่อกี้คุณเป็นอะไรกันแน่ ?” เฉินฮวนฮวนนั่งอย่างเก้ๆกังๆ สองมือเล็กบิดอยู่ข้างหน้า หันไปมองเฟิงหานชวนที่นั่งข้างตัวเอง ถามออกไปอย่างตะกุกตะกัก

“ฉันทำให้คุณโกรธเหรอ?”

เฟิงหานชวนหันไปมองเธอเหมือนกัน ทั้งสองตาประสานกัน เขาเปิดปากช้า ๆ เสียงขุ่น “ไม่ใช่”

พูดว่าไม่ใช่ แต่ความเป็นจริงคือใช่ เมื่อกี้เขาโกรธจริงๆ

แต่ไม่ใช่เพราะเฉินฮวนฮวนทำ แต่เพราะเขาเห็นท่าทีที่เฉินฮวนฮวนมีต่ออาเยี่ยน พวกเขาทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน ถึงขนาดที่เฉินฮวนฮวนยังเรียกเขาผิดเป็นอาสาม

หากพูดให้ถูกต้อง คงไม่ใช่ความโกรธ แต่เป็น…

“แต่ ท่าทางของคุณดูโกรธมาก” เฉินฮวนฮวนได้ยินเฟิงหานชวนปฏิเสธ อันที่จริงภายในใจกลับรู้สึกไม่เชื่อ

“ผมไม่ได้โกรธ” เฟิงหานชวนจ้องเขม็งไปที่ผู้หญิงตรงหน้า ยื่นมือคว้ามือเล็กของเฉินฮวนฮวน กุมมือเล็กของเธอไว้ในฝ่ามือใหญ่ของตัวเอง

เฉินฮวนฮวนตกใจนิดๆ และเขินอายหน่อยๆ เม้มริมฝีปาก แต่ไม่ได้ดึงมือตัวเองกลับ ปล่อยให้

เฟิงหานชวนกุมไว้

“ผมแค่หึง” เฟิงหานชวนพูดเรียบๆ สีหน้าดูนิ่งๆ

แต่เฉินฮวนฮวนที่อยู่ข้างๆ กลับตกใจสุดขีด รูม่านตาเหมือนขยายใหญ่หลายเท่า ถามอย่างเหลือเชื่อ “คุณ หะ หึง…หึง ?”

เธอรู้สึกในหัวขาวโพลน เหมือนคิดอะไรไม่ออก เหมือนได้ยินข่าวคราวหนึ่งที่น่าตกใจสุดขีด

“อืม” เฟิงหานชวนรู้เฉินฮวนฮวนจะต้องตกใจ เขาแค่พูดอย่างเคร่งขรึม “หลังจากนี้ ห้ามดีกับอาเยี่ยนขนาดนั้น ห้ามเรียกอาสามอีก ห้ามปกป้องผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผม วางความสำคัญผมไว้เป็นอันดับแรก”

ไม่บ่อยที่เฟิงหานชวนจะพูดออกมายาวขนาดนี้ เพราะเดิมเขาเป็นคนพูดน้อย

แต่หลังจากเขาพูดจบ เห็นผู้หญิงตรงหน้า ใบหน้างงงวย มองเขาไม่กะพริบตา

“ไม่เต็มใจ ?” เขาถามต่อ

ตอนนี้เฉินฮวนฮวนถึงได้สติกลับมา เธอส่ายหน้าทันที รู้สึกแปลกๆ แล้วพยักหน้าทันที และรู้สึกแปลกอีก

หลังจากนั้นก็ส่ายหน้า แล้วพยักหน้าอีก สุดท้ายทำเอาตัวเธอมึนไป

ไม่ง่ายที่เธอจะสงบลงมา เอาเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดทั้งหมดทบทวนในหัวหนึ่งรอบ ได้บทสรุปออกมาเรื่องหนึ่ง

เพราะเธอพูดเข้าข้างเฟิงเฉินเหยี่ยน ดังนั้นเฟิงหานชวนเลยไม่พอใจ นึกว่าเธอปกป้องผู้ชายคนอื่น ไม่เห็นสามีอย่างเขาอยู่ในสายตา ?

ถึงขนาดที่เฟิงหานชวนคิดว่าภายในใจเธอเอนเอียงไปทางเฟิงเฉินเหยี่ยน ?

“เฟิงหานชวน คุณเข้าใจผิดแล้ว” เฉินฮวนฮวนพูดออกมาอย่างรีบร้อน

สีหน้าของเฟิงหานชวนเข้มขึ้นอีกครั้ง เน้นย้ำอีกครั้ง “ผมบอกแล้ว ห้ามเรียกชื่อเต็มผมอีก”

“แต่ อาหานชื่อเรียกนี้ เป็นชื่อที่แม่คุณเรียกคุณ ท่านไม่อยู่บนโลกแล้ว ฉันรู้สึกว่าฉันยังคง…”เฉินฮวนฮวนรู้สึกชื่อเรียกนี้ เป็นชื่อเรียกหนึ่งที่สำคัญ

ตอนนี้เธอกับเฟิงหานชวนมีความเกี่ยวข้องกันแค่ทดลองแต่งงาน เธอเรียกเฟิงหานชวนว่าอาหาน ดูไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่นัก

“คุณอายุมากกว่าฉันขนาดนั้น ฉันก็เรียกคุณว่าคุณอาดีกว่าไหม”เฉินฮวนฮวนเอาแต่รู้สึกว่าเฟิงหานชวนแก่กว่าตัวเอง เธอเรียกชื่อเต็มดูไม่ดีจริงๆ เรียกชื่ออื่นก็เหมือนแปลกนิดหน่อยเหมือนกัน

“…”เฟิงหานชวนรู้สึกตัวเองใกล้จะบ้าเพราะผู้หญิงคนนี้จริงๆ

เห็นเฟิงหานชวนไม่พูด เฉินฮวนฮวนหันไปมองเขา เห็นสีหน้าเขาเข้มดูน่ากลัวนิดๆ

“เฉินฮวนฮวน มีภรรยาที่ไหนเรียกสามีว่าคุณอา ? คุณไม่รู้สึกว่ามันแปลกตรงไหน?” เฟิงหานชวนเข้าใกล้เธอ ปลายจมูกเกือบชนเข้ากับปลายจมูกของเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนคิดอยากเอนตัวไปด้านหลัง แต่ท้ายทอยกลับถูกมือใหญ่ของชายหนุ่มควบคุมไว้ เธอทำได้แค่สบตาเฟิงหานชวนใกล้ชิดแบบนี้

“ฉัน…”เธอรู้สึกหัวใจเต้นเร็วมาก

แต่ปฏิเสธไม่ได้ ไม่มีภรรยาคนไหนเรียกสามีว่าคุณอาจริงๆ มันรู้สึกยุ่งเหยิงไปหน่อย

“งั้นฉันเรียกคุณ อาหานแล้วกัน เป็นคุณที่ให้ฉันเรียกนะ ฉันไม่ได้ไม่เคารพแม่ของคุณ” เฉินฮวนฮวนรีบพูดออกมา เพียงแค่อยากจะจบหัวข้อนี้กับเฟิงหานชวนให้เร็ว

เพราะตอนนี้ เฟิงหานชวนอยู่ใกล้เธอมาก เฟิงหานชวนเพียงยื่นหน้าอีกหนึ่งเซนติเมตร ปากของพวกเขาก็จะแนบกัน

นึกถึงภาพที่ทั้งสองคนจูบกันเมื่อกี้ ใบหน้าของเฉินฮวนฮวน ตอนนี้ร้อนจนต้มมันเทศได้แล้ว

“ลองเรียกให้ฟังหน่อย” เฟิงหานชวนล่อลวงเธอ

เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปาก เห็นเฟิงหานชวนยังไม่ยอมรามือ เธอทำได้แค่กลั้นหายใจ พูดเสียงเบา

“อาหาน…”

เสียงนี้ พุ่งตรงไปที่หัวใจเฟิงหานชวนจริงๆ

“เรียกอีกครั้ง เรียกให้คุ้นเคย” เฟิงหานชวนล่อลวงผู้หญิงตรงหน้าต่อไป

“อาหาน อาหาน…” เฉินฮวนฮวนรู้สึกหากตัวเองยังไม่เรียกต่อไป คิดว่าเฟิงหานชวนคงไม่ยอมรามือ

ตอนที่เธอเพิ่งเรียกเสร็จ มีความร้อนบนริมฝีปากอย่างกะทันหัน