อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 120 อย่าไป!
เฉินฮวนฮวน ไม่ต้องการถามอะไรมากไปกว่านี้ แต่เมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ในการทดลองแต่งงานกับเฟิงหานชวน เธออดไม่ได้ที่จะถามเพิ่มเติม
เธอต้องการรู้จักผู้คนรอบข้างเขา สิ่งต่างๆรอบตัวเขา ราวกับว่าเขาเป็นสามีของเธอจริงๆ
“เธอเป็นเพื่อนของฉัน เป็นลูกสาวของตระกูลหลีที่ติดต่อสัมพันธ์กับตระกูลเฟิงมานาน หลีซืออวิ๋น ” เฟิงหานชวนเอื้อมมือไปแตะศีรษะของเฉินฮวนหวน ตอบคำถามของเธอ
เฉินฮวนฮวนตระหนักในทันใด พยักหน้าอย่างรวดเร็ว พูดว่า ” ถ้าอย่างนั้นเรากลับไปที่ห้องเถอะ? ”
“โอเค” เฟิงหานชวนคว้าข้อมือของหญิงสาวแล้วพาเธอไปที่ห้อง
เมื่อพวกเขากลับมาที่ห้อง เฉินฮวนฮวนพบว่าอาหารเต็มโต๊ะแล้ว ทั้งพาสต้า สเต็ก พิซซ่า เฟรนช์ฟราย ทงคัตสึ อาหารชวนน่าลองแสนอร่อยทุกชนิด
เธอรู้สึกเหมือนมาที่ร้านกาแฟจำลอง
“ ในที่สุดเธอก็กลับมา ฉันไม่รู้ว่าเธออยากกินอะไร ฉันสั่งมาทุกอย่างเลย!” เฟิงเฉินเหยี่ยนหยิบตะเกียบขึ้นมาอย่างตื่นเต้นและกล่าวว่า “ฉันไม่ได้กินอาหารเช้า ฉันจะหิวตายอยู่แล้ว ฉันกินก่อนล่ะนะ!”
อย่างที่พูด เขาหยิบพอร์คชอปขึ้นมาชิ้นหนึ่ง แล้วกินอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นเฟิงเฉินเหยี่ยนรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เฉินฮวนฮวนก็รู้สึกหิว เธอจ้องไปที่เฟิงเฉินเหยี่ยน กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว
เฟิงหานชวนเกือบจะขบขันกับท่าทางของเฉินฮวนฮวน เขากลั้นยิ้ม หยิบตะเกียบ คีบหมูสับแล้วจุ่มลงในซอสมะเขือเทศ
“อาสาม ไม่ใช่ว่าคุณไม่กินของทอดหรอ…”
ก่อนที่เฟิงเฉินเหยี่ยนจะพูดจบ เขามองดูอาสาม วางหมูสับที่เขาหยิบขึ้นมา ในชามต่อหน้าเฉินฮวนฮวน
“อาสาม ดูแลคนอื่นได้เก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!!!” เฟิงเฉินเหยี่ยน อุทาน
ตั้งแต่รู้จักตัวตนของเฉินฮวนฮวน อาสามของเขาดูเหมือนจะเป็นคนละคน
ไม่หรอก พูดตรงๆ มันเป็นแค่ปฏิบัติต่อเฉินฮวนฮวนต่างไปจากคนอื่น
“เงียบ” เฟิงหานชวนเหลือบมองเขา
เฟิงเฉินเหยี่ยนปิดปากทันที
เฉินฮวนฮวนก้มศีรษะลงเหลือบมองที่หมูสับในชาม เธอหันศีรษะ แก้มของเธอแดงเล็กน้อย เธอเม้มปากกระซิบ “ขอบคุณ”
ก่อนที่เฟิงหานชวนจะตอบ เธอหันศีรษะกลับทันที หยิบตะเกียบ กินหมูสับ และเคี้ยวต่อ
“ อร่อยไหม? ” เสียงทุ้มต่ำของชายคนนั้นก็แว่วเข้ามาในหู
เฉินฮวนฮวนหันศีรษะของเธออีกครั้ง จ้องไปที่ดวงตาสีเข้มและลึกของชายคนนั้นทันที เธอหน้าแดง พยักหน้า แล้วตอบว่า “อร่อยมาก”
เธอไม่รู้ว่าทำไม ต่อหน้าเฟิงหานชวน เธอจึงเขินอายอยู่เสมอ
“ ถ้ามันอร่อย ก็กินเยอะหน่อย ผอมเกินไปแล้ว ” เฟิงหานชวนเอื้อมมือไปโอบเอวเรียวของหญิงสาว อุทานในหูของเธอ “ ร่างกายของเธอไม่มีเนื้อแล้ว ”
ใบหน้าของเฉินฮวนฮวน ร้อนผ่าว กลายเป็นสีแดง ราวกับว่าถูกไฟไหม้
“คุณ… คุณไม่ต้องพูดแล้ว…” เธอเขินจะจะตายแล้ว
ตอนนี้เฟิงเฉินเหยี่ยนนั่งตรงข้าม เฟิงหานชวนพูดคำที่โจ่งแจ้งขนาดนี้ได้อย่างไร!
และเฟิงเฉินเหยี่ยนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ดวงตาทั้งสองกลมโต ร้องอุทานว่า “เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณ?”
เขารู้ว่าเฉินฮวนฮวนเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งต่อหน้าอาสาม เหตุผลก็คือว่า อาสามไม่เห็นร่างของฮวนฮวนอย่างชัดเจนเพราะแสงสีดำในคืนนั้น
อย่างไรก็ตาม อาสามตอนนี้บอกว่าฮวนฮวนไม่มีเนื้อในร่างกาย หรือว่าเมื่อคืนเขาสองคน สร้างสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเหรอ
เฟิงเฉินเหยี่ยนรู้สึกว่าข่าวดังกล่าวน่าตื่นเต้นเหลือเกิน ทั้งสองพัฒนาความสัมพันธ์อย่างรวดเร็ว ต่อมา เขาต้องหาโอกาสโทรหาปู่เพื่อรายงาน
“ไม่ ไม่!” เฉินฮวนฮวนโบกมืออย่างรวดเร็ว ปฏิเสธอย่างกังวลใจ
เธอกับเฟิงหานชวนไม่เคยมีเรื่องแบบนั้นเลย แม้ว่าเกือบจะ…แต่ตอนนี้พวกเขากำลังทดลองอยู่ก่อนแต่งงานอยู่ พวกเขายังไปไม่ถึงขนาดนั้น
“กินข้าวกันเถอะ” เฟิงหานชวนเหลือบมองเฉินฮวนฮวนอย่างมีความหมาย ที่สีหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความวิตกกังวล โดยไม่พูดอะไรมาก
แม้ว่าเฉินฮวนฮวนจะคิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา อันที่จริง พวกเขามีกันและกันเป็นครั้งแรกแล้ว
“ อืม ” เฉินฮวนฮวนตอบพลาง ส่ายหัว แล้วรับประทานอาหารโดยไม่พูดอะไรสักคำ
บรรยากาศของอาหารกลางวันค่อนข้างแปลกไป ยกเว้นเสียงเคี้ยวเล็กน้อย ก็ไม่มีใครพูด
จนกระทั่งทั้งสามคนอิ่ม แต่ละคนก็วางตะเกียบ ส้อม และมีดลง เฉินฮวนฮวนพบว่ายังมีพาสต้าที่ยังไม่ถูกแตะอยู่บนโต๊ะ
เธอคิดว่า หลิ่วเยว่เอ่อร์ชอบพาสต้ามากที่สุด
“อาเหยี่ยน ขอฉันห่อพาสต้านี้ด้วยได้ไหม?” เฉินฮวนฮวนเป็นคนแรกที่พูดในสามคน
เธอรู้ว่าอาหารกลางวันนี้เป็นของเฟิงเฉินเหยี่ยน ดังนั้นเธอจึงถามเฟิงเฉินเหยี่ยน
“แน่นอน ได้!” เฟิงเฉินเหยี่ยนเช็ดปากของเขาด้วยทิชชู่ พูดอย่างกระตือรือร้น “ฮวนฮวน เธอจะแพ็คอะไร ก็ได้ตามต้องการ”
“ไม่ ไม่ แค่ต้องการอันนี้ก็ได้แล้ว ฉันจะเอาไปให้เพื่อนของฉัน” ?” เฉินฮวนฮวนกล่าวตามความจริง
แม้ว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์จะต้องติดคุกเป็นเวลาครึ่งเดือนเพราะขายตัว แต่เมื่อเธอไปเยี่ยมเธอครั้งนั้น การสนทนาระหว่างทั้งสองก็ไม่ค่อยดีนัก
แต่ยังไงแล้ว หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่เธออยู่ด้วยมานานกว่าหนึ่งปี และแม้ว่าในยามที่เธอจะลำบากที่สุด หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็ให้เธอยืมเงิน
เธอเก็บความประทับใจนี้ไว้ในใจเสมอ
พรุ่งนี้เธอจะเข้าค่ายฝึก เธอไปรับหลิ่วเยว่เอ่อร์ไม่ได้ตอนออกจากคุก วันนี้จึงจะไปเยี่ยมเยว่เอ่อร์อีกครั้ง
“เอาล่ะ ต้องการอะไรอีกไหม” เฟิงเฉินเหยี่ยนยังคงถามต่อไป
“เธอมีความอยากอาหารน้อย และอาจจะทานอาหารกลางวันแล้ว พาสต้านี้น่าจะพอแล้ว” เฉินฮวนฮวนไม่ต้องการรบกวนผู้อื่นมากเกินไป แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่ได้ขาดแคลนเงินก็ตาม
“เพื่อนที่ไหน?”
ในเวลานี้ เฟิงหานชวนถามในทันที
เฉินฮวนฮวนหันศีรษะไป แล้วตอบว่า “เป็นเพื่อนที่มหาวิทยาลัยของฉัน เธอชอบกินพาสต้ามากที่สุด ฉันเห็นว่าไม่มีใครกินพาสต้านี้เลย ฉันเลยจะเอาไปให้เธอ”
“คุณบอกว่าเขาทานอาหารกลางวันแล้วไม่ใช่เหรอ?” เฟิงหานชวนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพื่อนในความหายของเฉินฮวนฮวนอาจเป็นผู้หญิงคนนั้น
“เธอ…เธออยู่ในคุก ฉันคิดว่าอาหารในคุกไม่น่าจะดีนัก พรุ่งนี้ฉันจะไปค่ายฝึก ฉันวางแผนจะไปเยี่ยมเธอในตอนบ่ายและเอาพาสต้าให้เธอด้วย” เฉินฮวนฮวนถอนหายใจเล็กน้อย
อันที่จริงเมื่อเธอรู้ว่า หลิ่วเยว่เอ่อร์ติดคุกเพราะขายตัว ปฏิกิริยาแรกของเธอคือตกใจ จากนั้นเธอก็ไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่านของผู้ที่ตนหวังไว้. เธอคิดว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์มีมือและเท้า ทำไมยังต้องการทำเรื่องที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้
จากนั้น เมื่อเธอไปเยี่ยมหลิ่วเยว่เอ่อร์ ทั้งสองก็มีปากเสียงกัน
“เข้าคุก?” เฟิงเฉินเหยี่ยนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม อุทาน
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรพูดมาก เธอโบกมือ อธิบายว่า “เธอเพิ่งมีบางอย่างผิดปกติ จะออกมาในอีกไม่กี่วัน”
“อย่าไป!”เฟิงหานชวนรู้ว่าตัวเองเดาถูก เฉินฮวนฮวนต้องการพบ หลิ่วเยว่เอ่อร์จริงๆ
สำหรับผู้หญิงที่ชั่วร้ายที่ทรยศต่อเพื่อนที่ดี เฉินฮวนฮวนยกให้เธอเป็นเพื่อนที่รัก กังวลว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์จะกินข้าวได้ไม่อร่อยในคุก?
เฟิงหานชวนต้องการบอกความจริงกับเฉินฮวนฮวน เพื่อที่เธอจะได้รู้จักธาตุแท้ที่แท้จริงของหลิ่วเยว่เอ่อร์
