อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 130 เฟิงหานชวน คุณอยู่ไหม

หลังจากเฉินฮวนฮวนได้ยิน เธอก็รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

เฟิงหานชวนเป็นคนที่ชอบควบคุมทุกอย่างไว้ในกำมือ แม้แต่เธอไปที่ไหน ทำอะไร ก็จะตรวจสอบ

ถ้าเธอขยับตัวไปที่ไหน เขาก็จะรู้ได้ในทันที แบบนี้เธอก็ไปจากบ้านตระกูลเฟิงไม่ได้แล้วสินะ?

“ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจติดตามคุณ” เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเฉินฮวนฮวนเริ่มไม่ค่อยดีนัก เฟิงหานชวนจึงรีบกล่าวออกไปว่า “เพราะว่าจิ่นซิวบอกว่า หลี่ซูฉินเป็นแม่แท้ๆ ของลูกชายคนสุดท้องของตระกูลเยี่ย ผมรู้ว่าลูกชายคนสุดท้องของตระกูลเยี่ยชื่อเยี่ยจิ่งเฉิน ดังนั้นจึงให้เขาตรวจสอบกล้องวงจรปิด”

“นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เมื่อกี้ผมอยากถามคุณว่า คุณยังรู้สึกอะไรกับเยี่ยจิ่งเฉินหรือเปล่า”

ขณะที่เฉินฮวนฮวนฟังคำอธิบายของเฟิงหานชวน ฟันของเธอกัดริมฝีปากแน่น เหงื่อไหลออกมาจากฝ่ามือ เธอรู้สึกได้ถึงเพียงความกดดันเท่านั้น

“ไม่ ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเยี่ยจิ่งเฉินมาเป็นเวลานานแล้ว ฉันจะเอาผู้ชายแบบนั้นมาไว้ในใจได้อย่างไร ? ” ยังไง เฉินฮวนฮวนก็ไม่มีวันยอมรับเรื่องนี้เป็นเด็ดขาด

ในใจเธอไม่ได้มีเยี่ยจิ่งเฉินเลยสักนิด และไม่ได้เป็นเพราะเยี่ยจิ่งเฉิน เธอถึงไปเยี่ยมหลี่ซูฉิน

“เมื่อก่อนป้าหลี่ดีกับฉันมาก เธอบอกว่าเธอเพิ่งเข้ารับการผ่าตัดมะเร็งเต้านม และหวังว่าฉันจะไปเยี่ยมเธอ ฉันถึงไปหาเธอ หลังจากที่ฉันไปถึง ฉันพบว่าเธออยู่โรงพยาบาลคนเดียวและไม่มีคนดูแล ฉันจึงโทรไปต่อว่าเยี่ยจิ่งเฉิน”

“อาจเป็นเพราะเยี่ยจิ่งเฉินและเฉินซินโหรวถูกทำร้ายเลยเข้ามาตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลรุ่ยเอิน หลังจากที่โทรหาเยี่ยจิ่งเฉินแล้ว เขาก็มาถึงห้องของป้าหลี่ในทันที นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด”

“ถ้าไม่เชื่อที่ฉันพูด คุณสามารถย้อนไปตรวจสอบบทสนทนาของฉันกับป้าหลี่ได้ สำหรับคุณแล้ว มันเป็นเรื่องง่ายมากไม่ใช่เหรอ ”

“เหตุผลที่ฉันไม่ได้บอกคุณเพราะฉันขี้เกียจอยากอธิบาย การอธิบายมากเกินไปก็ไม่ดี”

“อย่างไรก็ตาม ฉันไม่มีเยี่ยจิ่งเฉินอยู่ในใจ ฉันไม่จำเป็นต้องโกหกคุณในเรื่องนี้”

“ถ้าฉันยังชอบเยี่ยจิ่งเฉิน ฉันจะยอมให้คนของคุณทำร้ายเขาจนได้รับบาดเจ็บขนาดนี้เหรอ ?”

ในประโยคสุดท้ายที่เฉินฮวนฮวนถามกลับ มันทำให้เฟิงหานชวนหวนคิดขึ้นมาในทันที

สิ่งที่เฉินฮวนฮวนพูดก็ไม่ผิด ถ้าเธอยังชอบเยี่ยจิ่งเฉินอยู่ เธอคงไม่ยอมให้คนของเขาทุบตีเยี่ยจิ่งเฉินอย่างแน่นอน

“เป็นเพราะผมคิดมากเกินไป ” เฟิงหานชวนรู้สึกผิดเล็กน้อย เขาจับมือเฉินฮวนฮวนขึ้นมาและกำลังจะจูบหลังมือของเฉินฮวนฮวน

แต่ว่าเฉินฮวนฮวนดึงมือของเธอกลับด้วยความตกใจ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

เฟิงหานชวนรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเมื่อกี้ที่เขาใช้ความรุนแรงกับเธอ เธอคงไม่ระแวงเขามากขนาดนี้

“คุณไปอาบน้ำเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปค่ายฝึกอีกใช่ไหม ?” เฟิงหานชวนรู้สึกว่าเขาและเฉินฮวนฮวนต้องค่อยเป็นค่อยไป จะรีบร้อนไม่ได้

ตอนนี้ ทั้งสองต้องแยกกันเป็นเวลาครึ่งเดือนและดีกว่าที่ทั้งคู่ต้องไปแต่งงานใหม่ รอให้เฉินฮวนฮวนกลับมาหลังจากครึ่งเดือน คงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป

ถึงเวลานั้นพวกเขาจะได้นอนบนเตียงเดียวกันทุกวันและความสัมพันธ์ก็คงจะค่อยๆกระชับมากขึ้น

“อืม ” เฉินฮวนฮวนเพียงแค่พยักหน้า จากนั้นรีบลุกขึ้นและเข้าห้องน้ำไป

เธอกลัวว่าเฟิงหานชวนจะเข้ามาทำอะไรบางอย่างจึงล็อกประตูห้องน้ำเป็นอย่างดี แต่เธอก็กลัวว่าเฟิงหานชวนจะมีกุญแจ เธอจึงรีบถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำ

อย่างไรก็ตาม เธอกังวลมากจนเกินไป หลังจากอาบน้ำเสร็จเธอจึงพบว่าตัวเองไม่ได้หยิบชุดนอนเข้ามาด้วย อีกอย่างในห้องน้ำมีแต่ผ้าเช็ดหน้า ไม่มีผ้าเช็ดตัวสำหรับเธอ

เสื้อผ้าที่สกปรกของเธอถูกโยนลงบนพื้น และมันเปียกไปด้วยน้ำ และไม่มีทางที่เธอจะสวมมันได้อีก

เฉินฮวนฮวนกังวลมากจนเหงื่อออกที่หน้าผาก

เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนยังอยู่ในห้องนี้ เขาน่าจะยังไม่ได้ย้ายไปนอนที่ห้องนอนแขก แต่ถ้าเธอออกไปเอาเสื้อผ้าในสภาพนี้ แน่นอนว่าไม่ได้เด็ดขาด

หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ นอกจากจะต้องเดินไปที่ประตูห้องน้ำด้วยก้าวเล็กๆ ของเธอ เธอเคาะประตูจากด้านใน แล้วถามอย่างเสียงเบาว่า “เฟิงหานชวน คุณอยู่หรือเปล่า?”

เฟิงหานชวนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาและดูข่าวสารบนโทรศัพท์มือถือของเขา แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเหมือนเสียงยุงร้อง มันเป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นนั้นเอง ถ้าไม่ใช่เพราะหูที่ดีของเขา เขาก็คงฟังไม่เข้าใจ

ดูเหมือนว่าเมื่อกี้เธอจะถามว่าเขาอยู่หรือเปล่า ?

ผู้หญิงคนนี้กำลังอาบน้ำอยู่ข้างใน และบังเอิญเรียกหาเขา มันเป็นไปได้ไง…

ขณะที่เฟิงหานชวนกำลังคิดสงสัยอยู่ เฉินฮวนฮวนรู้สึกเหมือนจะรอเก้อ เธอคิดในใจเฟิงหานชวนไม่ได้ตอบเธอ หรือว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว ?

หรือว่าเขากลับไปที่ห้องข้างๆ แล้ว?

แต่ว่าเฉินฮวนฮวนก็ไม่กล้ายืนยัน เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเพิ่มระดับเสียงและถามขึ้นอีกครั้งว่า “เฟิงหานชวนคุณอยู่ในห้องนอนหรือไม่ ? ”

หลังจากที่เฉินฮวนฮวนถาม เขาก็หลับตาแน่น สวดภาวนาในใจเงียบๆ และหวังว่าอย่าได้มีเสียงใครตอบกลับมา

“ว่าไง” จู่ๆ เสียงผู้ชายก็ดังขึ้น

เฉินฮวนฮวนตกใจ เธอลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว และเห็นเงาดำของชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เขาคือเฟิงหานชวน!

“คุณ คุณ… คุณอยู่ในห้องนอนหรือเปล่า” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะอย่างรุนแรง

“คุณเรียกผมไม่ใช่เหรอ?” เฟิงหานชวนรู้สึกงงงวย

“เอ่อ…” เฉินฮวนฮวนเพิ่งจะนึกคำพูดแรกของเธอได้ พูดออกไปด้วยความจำใจ “ฉันลืมหยิบชุดนอนมา คุณช่วยหยิบชุดนอนจากตู้เสื้อผ้ามาให้หน่อยได้ไหม”

เธอไม่กล้าปล่อยให้ปีศาจอย่างเฟิงหานชวนหยิบชุดนอนให้ แต่เธอก็ไม่สามารถรออยู่แบบนี้ได้ ถ้าไม่ให้เฟิงหานชวนหยิบชุดนอนมาให้ เธอก็ออกจากที่นี่ไม่ได้

เฟิงหานชวนเข้าใจในทันที ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง

“แป๊บหนึ่ง” เฟิงหานชวนตอบเบา ๆ จากนั้นหันหลังเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า

ในตู้เสื้อผ้า เหลือเพียงชุดนอนตัวเดียวที่ชำรุด ดูแวบแรกก็รู้ได้ทันทีว่าเฉินฮวนฮวนเอามาจากบ้านตระกูลเฉิน

เมื่อคืนเขาจำได้ว่าชุดที่เฉินฮวนฮวนใส่เป็นชุดเดรส แต่ชุดเดรสนั้นซักไปแล้ว และชุดนอนที่นายท่านให้มา เธอก็ยกให้เฉินนานาหมดแล้ว

เฟิงหานชวนหลับตาลงแล้วคิดแล้วคิดอีก ไม่ง่ายที่จะมีโอกาสแบบนี้ และมันเป็นคืนสุดท้ายในการแยกกันนอนของทั้งสอง… เป็นไปได้เหรอที่เขาจะอยากเห็นเฉินฮวนฮวนห่อตัวเองเหมือนข้าวต้มมัด

ดังนั้น เฟิงหานชวนจึงมองไปที่เป้าหมายของเขา มีกองถุงช้อปปิ้งอยู่ในมุมห้อง

เขาให้คนส่งเสื้อผ้าผู้หญิงไซส์ S ของแบรนด์วีวี่ทั้งหมดไปที่บ้านตระกูลเฟิง ชุดของแบรนด์วีวี่ เป็นชุดสำหรับสตรีที่ให้ความหรูหราและก็เบาสบาย มีสินค้าตั้งแต่เครื่องประดับยันเสื้อผ้าและชุดนอน ฯลฯ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เฟิงหานชวนเดินไปที่มุมห้อง นั่งลงแล้วหยิบเสื้อผ้าในถุงช้อปปิ้งออกมามองหาชุดนอน

เฉินฮวนฮวนกอดร่างกายของตัวเอง เธอยืนอยู่ข้างประตูและรออยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่ได้รับชุดนอนจากเฟิงหานชวนสักที เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล

เธอไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนกำลังคิดเล่นอะไรอยู่ เขาคงไม่ได้กำลังคิดวางแผนแกล้งเธอใช่ไหม?

ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนซีดและเธอถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “เฟิงหานชวน คุณ… คุณหยิบชุดนอนให้ฉันหรือยัง ? ”

เธอกำลังสงสัย หรือว่าเฟิงหานชวนรู้ว่าเธอไม่ได้สวมเสื้อผ้าเลยตั้งใจไม่หยิบชุดนอนให้เธอ ?

“รอแป๊บหนึ่ง กำลังหาอยู่ ” เฟิงหานชวนกำลังยุ่งอยู่กับการรื้อถุงช้อปปิ้ง

ขณะที่เขากำลังตอบเฉินฮวนฮวน เขาเจอกระโปรงตัวเล็กๆ หนึ่งตัวจึงรีบหยิบขึ้นมาดู

นี่คือกระโปรงชุดเดรสสีลาเวนเดอร์ที่มีสีสดใสมาก แต่กระโปรงสั้นมากข้างในมีซับในและข้างนอกถูกออกแบบด้วยผ้าชีฟอง

เฟิงหานชวนหยิบป้ายขึ้นมาดูแป๊บหนึ่งและแน่นอนว่ามันคือชุดนอน