อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 139 หรือสิ่งที่ผมพูดมันไม่จริง
วินาทีต่อมาสีหน้าของเฉินฮวนฮวนก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
เธอเบิกตากว้างและมองไปที่ชายตรงหน้าของเธออย่างไม่เชื่อสายตา เธอนึกไม่ออกว่าประโยคนี้ถูกพูดโดยเฟิงหานชวนจริงๆ
“คุณ คุณ คุณ… คุณมันอันธพาล!” เฉินฮวนฮวนพูดจาตะกุกตะกักและคำพูดเหล่านี้ก็หลุดออกมาจากปากของเธอ
“อะไรนะ ?” เฟิงหานชวนเลิกคิ้ว ในใจคิดอยากจะแกล้ง “ฮวนฮวน คุณเข้าใจผิดหรือผมเข้าใจผิด?”
“อะไรนะ คุณ… คุณไม่ได้หมายความว่า…” เฉินฮวนฮวนสับสนกับคำพูดของเฟิงหานชวนอีกครั้ง
“ผมหมายความว่ายังไง? เมื่อกี้คุณคิดว่าคืออะไร ?” เฟิงหานชวนก้มศีรษะลงเอาปลายจมูกของเขาถูกับปลายจมูกของเฉินฮวนฮวนเบาๆ ทำให้เธอรู้สึกคันที่จมูก
เฉินฮวนฮวนหน้าแดง เธอจ้องไปที่เขาด้วยความโกรธอย่างขีดสุดและกล่าวว่า “สิ่งที่คุณหมายถึงเป็นสิ่งที่ฉันคิดอย่างแน่นอน”
เธอไม่เข้าใจความหมายที่เฟิงหานชวนจะสื่อได้ไง เขาหมายความว่าอย่างงั้นแน่นอน และเธอไม่ได้เข้าใจผิด
“ที่ผมหมายถึงมันแค่ผิวเผิน คุณคิดว่าผมหมายถึงอะไร” เฟิงหานชวนจงใจพูดวกไปวนมากับเธอ
เฉินฮวนฮวนโกรธเขาจนหน้าแดง เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนจงใจไม่ยอมรับและเขาหมายความอย่างนั้นแน่นอน !
“สิ่งที่คุณหมายถึงคือ …” เฉินฮวนฮวนจ้องมาที่เขา จากนั้นสีหน้าของเธอก็อ่อนลง และแกล้งถามกลับไปว่า “คุณแน่ใจว่าคืนนี้คุณมีความสามารถพอที่จะทำให้ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน ?”
เนื่องจากเฟิงหานชวนต้องการปรับทัศนคติของเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้โดยง่ายๆ ไม่งั้นคงได้คิดว่าเธอเป็นคนหัวอ่อนที่จะแกล้งยังไงก็ได้
เฟิงหานชวนตกตะลึง หยามเกินไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้รู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังพูดอะไรอยู่?
เมื่อเห็นเฟิงหานชวนจ้องมองมาที่เธอโดยไม่ขยับเขยื้อน เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นคงไม่ใช่เรื่องจริงสินะ ? เฟิงหานชวนแค่พูดไปอย่างงั้นแหละ เขาไม่มีความสามารถแบบนั้นด้วยซ้ำ?
เมื่อคิดเช่นนี้ เฉินฮวนฮวนจึงรู้สึกผิดขึ้นมา พวกผู้ชายนั้นศักดิ์ศรีสำคัญที่สุด เธอมาว่าเฟิงหานชวนแบบนี้ เขาอาจจะเสียใจก็ได้ ?
ช่วยไม่ได้ ใครบอกให้เขาแกล้งปรับทัศนคติของเธอล่ะ เธอถึงพูดแบบนี้ออกไป
“อาหาน ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดว่าคุณไม่ดี ฉันแค่…เอ่อ…”
ขณะที่เฉินฮวนฮวนพูดคำว่าขอโทษยังไม่ทันจบ ริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบเข้าอย่างจัง ฝ่ายตรงข้ามกัดปากเธออย่างแรงหนึ่งครั้งก่อนจะคลายริมฝีปากของเธอออก
“ฮวนฮวน คุณกำลังดูถูกความสามารถของผม ?” เฟิงหานชวนเลียริมฝีปากของเขาเบา ๆ และเขาก็พ่นลมหายใจอันชั่วร้ายออกมา
เฉินฮวนฮวนรู้สึกเหมือนว่าเธอจุดเชื้อเพลิงขึ้นมาเสียวแล้ว
“ฉันไม่ได้ดูถูกคุณ ฉันแค่ล้อเล่น…” เธอเริ่มเกลี้ยกล่อมและเกลี้ยกล่อมอย่างจริงจัง
เฟิงหานชวนรู้สึกว่าเธอไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ เพราะแรงกดทับของเฟิงหานชวนนั้นมหาศาลมาก เธอได้แต่ยอมจำนนให้กับเขา
“ในเมื่อคุณพูดแบบนั้นแล้ว ผมต้องแสดงให้คุณเห็นสักหน่อย?” เฟิงหานชวนขดริมฝีปากและพูดเน้นออกมาทีล่ะคำ
คำพูดที่ถูกเน้นเป็นทีละคำเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลเข้าสู่หัวใจของเฉินฮวนฮวนทีละเล็กทีละน้อย ทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น
“ไม่ ไม่ต้อง ฉันเชื่อในความสามารถของคุณ…” เฉินฮวนฮวนรีบส่ายหัวไปมา
เสียงเรียกของเฉินนานาขัดจังหวะทั้งคู่ ดังนั้นเฉินฮวนฮวนจึงตั้งใจว่าจะนอนหลับดีๆ สักหน่อยและลืมเรื่องนี้ไปก่อน
เพราะพรุ่งนี้จะต้องไปค่ายฝึก เธอควรจะพักผ่อนให้เพียงพอ พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า
“ฮวนฮวน คุณไม่ได้คิดเช่นนี้แน่นอน คุณไม่ได้เชื่อ ดังนั้นคุณถึงพูดออกมาแบบนี้ ” เฟิงหานชวนแค่อยากแกล้งเธอ ยิ่งเขาแกล้งให้เธอรู้สึกเขินอายมากเท่าไหร่ ? เขาก็ยิ่งชอบมากเท่านั้น
แน่นอนว่าเฉินฮวนฮวนอายจนแทบอยากจะร้องไห้ เธอส่ายหัวอีกครั้ง พูดพลางกัดริมฝีปาก“เมื่อกี้ฉันล้อเล่นจริงๆ คุณหน้าตาดีขนาดนี้…แน่นอน…คุณต้องเก่งมากแน่ๆ…”
หลังจากพูดจบ เธออายจนแทบจะมุดแผ่นดินหนี
เธอเป็นผู้หญิง แต่กลับพูดคำเหล่านี้กับเฟิงหานชวน เธอรู้สึกอายจนไม่กล้ามองหน้าเขา
เฟิงหานชวนกลั้นหัวเราะไม่อยู่ จนในที่สุดก็หัวเราะออกมา
เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะที่ทุ่มแบบนี้ของผู้ชาย เธอจึงรู้สึกได้ถึงหน้าอกของเขาที่แนบชิดกับเธอ และร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะพึงพอใจอย่างมากกับสิ่งที่เธอเพิ่งพูดออกไป
“คุณ… หยุดหัวเราะได้แล้ว ฉัน…” เฉินฮวนฮวนไม่สามารถพูดเป็นประโยคออกมาได้จริงๆ เธอกังวลจนหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ
“ฮวนฮวน” เฟิงหานชวนหยุดหัวเราะและมองเธอด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“คุณ คุณต้องการจะพูดอะไร” เฉินฮวนฮวนถามด้วยความสงสัย แต่เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับเฟิงหานชวน สายตาเธอมองไปที่ตู้เสื้อผ้า
“สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ ผมหน้าตาดียังไง…และดีขนาดไหน คุณถึงได้บอกว่าผมเก่งมากแน่ๆ ?” เฟิงหานชวนเอียงศีรษะไปด้านข้าง ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาแนบชิดกับใบหูของเฉินฮวนฮวนและพูดอย่างนุ่มนวล
เฉินฮวนฮวนหลับตาแน่น ใบหน้า หู และคอของเขาแดงไปหมด เธอปิดปากแน่นไม่ยอมพูดอะไร
“ฮวนฮวน ถ้าคุณไม่ตอบคำถามผม ผมก็ยากที่จะบังคับไม่ให้ตัวเองแสดงความสามารถให้คุณเห็น” เฟิงหานชวนกลั้นยิ้ม และฝ่ามืออันใหญ่ก็ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปด้านบน
เฉินฮวนฮวนคว้ามือเขาอย่างรวดเร็ว เธอเบิกตากว้างหันศีรษะมาเล็กน้อยเพื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่ลึกล้ำของเฟิงหานชวน เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังจะถูกเขาสูบกินเข้าไปทั้งตัว
เขาแกล้งคนเก่งจริงๆ!
“คุณ … คุณเป็นตาแก่หัวรั้นผู้ที่มากประสบการณ์ !” เฉินฮวนฮวนผลักเขาออกและลุกขึ้นนั่งโดยไม่ยอมให้ตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชาย
“ตา แก่ หัว รั้น ?” เฟิงหานชวนก็ลุกขึ้นนั่งเช่นกัน ใบหน้าถอดสีในทันที และมุมปากของเขากระตุกสองสามครั้ง
“ใช่ แม้ว่าคุณจะมีประสบการณ์เพียงครั้งเดียว แต่เรื่องแกล้งผู้หญิงนั้น แน่นอนว่าคุณต้องมากประสบการณ์ ไม่อย่างนั้นคุณจะทำแบบนี้ได้อย่างไร !” เฉินฮวนฮวนแค่อยากจะด่าว่าเขาเป็นจิ้งจอกเฒ่า
ทรยศและร้ายกาจแถมมีอุบายมากมาย แกล้งจนเธอนั้นงุนงงไปหมด
“แก่ ? ผมยังอายุไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ มากประสบการณ์ ? นอกจากคุณ ผมก็ไม่เคยแกล้งผู้หญิงที่ไหนอีก สิ่งที่คุณพูดมาทั้งหมดผมไม่มีทางยอมรับ เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง แต่ว่าความใหญ่ …”
เฟิงหานชวนเหยียดแขนยาวๆ ของเขาออกดึงเฉินฮวนฮวนเข้ามาไว้ในอ้อมแขนและกระซิบที่หูของเธอว่า “ผมยอมรับ”
เฉินฮวนฮวนอยู่ในอ้อมแขนของเฟิงหานชวน เมื่อฟังคำตอบของเขาเธอรู้สึกว่าหัวของเธอกำลังจะลุกเป็นไฟ
เฟิงหานชวนทำไมเป็นแบบนี้…! หลงตัวเอง! ไร้ยางอาย!
“คุณ คุณ คุณ…” เฉินฮวนฮวนพูดพลางร้องไห้อย่างไม่มีน้ำตา “ ฉันเถียงไม่ไหวตาแก่หัวรั้นอย่างคุณจริงๆ !”
สำหรับเฟิงหานชวนแล้ว เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกแกะตัวน้อยที่รอการฆ่าอย่างหน้าน่าสงสาร
“ฮวนฮวน หรือสิ่งที่ผมพูดมันไม่จริง ? ” เฟิงหานชวนกลั้นหัวเราะ เขากัดติ่งหูของเธอเบาๆ และเตือนสติเธอว่า “ ในคืนนี้นี่แหละ ก่อนถึงหนึ่งชั่วโมง คุณเตรียมรับมือไว้ให้ดีๆ คุณจะได้ลิ้มรสชาติที่แท้จริง ? ”
เฉินฮานฮวนกัดริมฝีปากของเธอแน่น หน้าแดง เธอพูดไม่ออก
“ในเมื่อคุณไม่ยอมตอบ งั้นก็ลองลิ้มรสอีกครั้งเป็นไง?” เฟิงหานชวนรวบมือที่เรียวเล็กของเธอไว้แน่น
การพูดนอกเรื่องของผู้เขียน ขอคะแนนโหวตด้วยนะคะ!
จะได้ไปต่อหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับคะแนนโหวตของทุกคนนะคะ
