อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 15 เล่ห์เหลี่ยมเยอะ

ตอนนี้เฉินฮวนฮวนรู้สึกตกใจและทำอะไรไม่ถูก

“หัวหน้า คุณ …ฉัน……”เธอพูดไม่ออก

“ฮวนฮวน ผมหลงรักคุณตั้งแต่ที่ผมได้เห็นคุณครั้งแรก ตอนนั้นผมได้ยินมาว่าคุณมีแฟนแล้วผมก็เลยไม่กล้าที่จะพูดออกไป”

“ในช่วงที่เราเข้าฝึกอบรม แม้ว่ามันจะเหนื่อยมากๆแต่คุณก็ไม่เคยบ่นเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆเลย คุณจิตใจดีมากเลย จะเหนื่อยแค่ไหนคุณก็ยังคงไปหาน้ำมาให้ทุกๆคน”

“ผมได้ยินมาว่าคุณกับแฟนเก่าเลิกกันไปนานแล้ว ดังนั้นวันนี้ผมเลยคิดเรื่องนี้อยู่หลายวันเลยว่าควรจะสารภาพความในใจกับคุณดีไหม”

“ถ้าผมยังขืนเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจต่อไป ผมก็จะกลายเป็นผู้ชายขี้ขลาด ฉะนั้นแล้วผมอยากจะบอกว่าผมชอบคุณ นั่นมันเป็นสิ่งที่ผมอยากจะบอกกับคุณมานานแล้ว”

เฉิงโม่ร่ายยาวอย่างไม่รู้จบ ซึ่งมันทำให้เฉินฮวนฮวนยิ่งรู้สึกแปลกใจมากยิ่งขึ้น เพราะว่าตัวเธอเองก็ยังจำไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างการเข้าฝึกอบรมในตอนนั้น

คิดไม่ถึงว่าเฉิงโม่จะยังคงจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

“แต่ หัวหน้า ฉันคิดกับคุณ … “เฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร และเธอไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเฉิงโม่ได้อย่างไรเช่นกัน

เฉิงโม่เป็นคนดีและเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมาก แต่เธอก็คิดกับเขาแค่เพียงในฐานะเพื่อนร่วมชั้นเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นเลย

“ฮวนฮวน หรือคุณไม่ชอบครอบครัวของผม? ผมมาจากชนบท พ่อแม่ของผมก็เป็นเพียงแค่ข้าราชการในชนบทระดับรากหญ้าเท่านั้น บ้านของผมไม่ได้มีเงินทองมากนัก ดังนั้น … “เฉิงโม่หรี่ตาลงด้วยความผิดหวัง

“ไม่ใช่นะหัวหน้า ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น!”เฉินฮวนฮวนรู้สึกร้อนรน เธอจะปฏิเสธเขาเพราะเพียงแค่เหตุผลแบบนั้นได้อย่างไร

เพราะตัวของเธอเองก็ยังเทียบไม่เท่าเฉิงโม่เลย

“แล้วทำไมคุณถึงไม่อยากเป็นแฟนกับผมล่ะ?”เฉิงโม่ถามเชิงบังคับ และพูดต่อว่า: “ฮวนฮวน ผลการเรียนของผมตอนนี้ก็ดีมาก และความสามารถของผมก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน หลังจากที่เรียนจบ อย่างไรผมก็คงสามารถหางานดีๆทำในเมืองเป่ยเฉิงได้ และผมมั่นใจว่าจะต้องทำให้คุณมีความสุขอย่างแน่นอน! ”

“แค่คุณให้โอกาสผม ได้ไหม?”เขาขยับกรอบแว่นสีดำของเขาและถามผู้หญิงที่มีเสน่ห์ตรงหน้าเขาอย่างจริงจัง

เขารู้ว่าเฉินฮวนฮวนเป็นคนพื้นที่ อย่างไรเธอก็ต้องมีบ้านอยู่ที่เมืองเป่ยเฉิงแน่นอน ถ้าเขาและเฉินฮวนฮวนได้คบกันและได้อยู่ด้วยกัน และถ้าเขามีโอกาสได้ทำงานในเมืองเป่ยเฉิง ในอนาคตเขาก็ไม่จำเป็นจะต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่อยู่อาศัยอีกต่อไป

แม้ว่าเงินเดือนในการทำงานที่เมืองเป่ยเฉิงนั้นจะสูงมาก แต่ราคาที่พักที่อยู่อาศัยก็สูงเช่นกัน ถึงแม้ว่าเขาจะหางานดีๆได้แต่ก็ยากที่จะซื้อบ้านในเมืองเป่ยเฉิงได้ และอีกหนึ่งอย่างก็คือเขาไม่ต้องการที่จะเช่าบ้านไปตลอดชีวิต

ผลการเรียนของเฉินฮวนฮวนก็ดีมากเช่นกัน เธอทั้งสวยและอ่อนโยนมาก แถมยังขยันทำงานพาร์ทไทม์อีกด้วย เธอเหมาะสมมากกับตัวเลือกที่จะเป็นภรรยาในอนาคตของเขา

“หัวหน้า ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆที่คุณชอบฉัน แต่ว่าฉัน …ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถคบกับคุณได้จริงๆ “เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปากของเธอ และยังคงปฏิเสธอย่างเด็ดเดี่ยว

เธอรู้สึกประทับใจในความรักของเฉิงโม่ที่มีต่อเธอ แต่ความจริงคือเธอไม่ได้รู้สึกกับเฉิงโม่ไปมากกว่าเพื่อนเลย และเธอไม่ต้องการที่จะเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น เธอจึงเลือกที่จะปฏิเสธเขาตรงๆ

เธอค่อนข้างที่จะงุ่มง่ามในเรื่องความรัก

อาจเป็นเพราะรักครั้งแรกของเธอนั้นเจ็บปวดมาก ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างเข็ดหลาบในเรื่องของความรัก

“ผมเข้าใจแล้ว คงเป็นเพราะเรื่องครอบครัวของผมแน่ๆเลย ไม่เป็นไร ผมรู้ว่าฐานะทางบ้านของผมมันไม่ดี ผมคงไม่มีสิทธิไคว่คว้าผู้หญิงจากเมืองเป่ยเฉิงได้หรอก”น้ำเสียงของเฉิงโม่เบาลง เขายัดช่อดอกกุหลาบไปไว้ในอ้อมแขนของเฉินฮวนฮวนและพูดว่า: “อย่างไรก็ตามผมเลือกช่อดอกกุหลาบนี้เป็นพิเศษสำหรับคุณ คุณรับมันไปเถอะ ต่อไปนี้ผมจะไม่มารบกวนคุณอีกแล้ว”

“หัวหน้า ฉันไม่ได้ไม่ความว่าอย่างนั้นจริงๆ อย่าเข้าใจฉันผิดสิ”เฉินฮวนฮวนรีบอธิบาย

“ในเมื่อคุณไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น นั่นก็พิสูจน์ได้แล้วสิว่าผมยังพอมีโอกาส”ดวงตาของเฉิงโม่เป็นประกายขึ้นอีกครั้ง

เฉินฮวนฮวนรู้สึกพูดไม่ออก เธอไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไรไม่ให้ทำร้ายความรู้สึกของเฉิงโม่

“ฮวนฮวน งั้นรับดอกไม้ช่อนี้ไปก่อน แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ”พอพูดจบเฉิงโม่ก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไป เขาหมุนตัวและวิ่งหนีไปในทันที

เฉินฮวนฮวนยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไรออกไป เขาก็ได้หายตัวไปแล้วเรียบร้อย

เฉินฮวนฮวนยังคงยืนอยู่ที่เดิม เธอถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอมองไปที่ช่อดอกกุหลาบในมืออย่างไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรต่อไป

ความจริงคือผู้ชายมักจะมอบดอกกุหลาบให้กับผู้หญิงที่ชอบเสมอ

ตอนนี้เธออาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลเฟิง ถ้าเธอกลับไปพร้อมกับดอกกุหลาบและมีคนที่บ้านตระกูลเฟิงเห็น พวกเขาคงจะมองเธอไม่ดีแน่ๆ

แต่ก็แอบน่าเสียดายที่จะต้องทิ้งดอกไม้ที่สวยงามเช่นนี้ไป

เฉินฮวนฮวนหันมองไปรอบๆ เธอก้มหน้าและกำลังคิดว่าจะจัดการกับช่อดอกไม้นี้อย่างไรดี ในขณะที่เธอกำลังก้าวเท้าเดินไปข้างหน้านั้น

ทันใดนั้นก็ดูเหมือนว่าเธอจะเห็นอะไรบางอย่างที่สายตาเธอเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อ ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นและฝีเท้าของเธอหยุดลงในทันที

รถของเฟิงหานชวนจอดอยู่ริมฟุตบาทข้างๆร้านชานม และเขาเองก็กำลังยืนพิงประตูรถอยู่ สีหน้าของเขายังคงเย็นชาเหมือนเคย แต่ก็มีสายตาที่ค่อนข้างออกแนวประชดประชันส่งมาที่เธอ

เฉินฮวนฮวนรีบเดินเข้าไปหาเขาและกล่าวทักทาย: “อาสาม สวัสดีค่ะ”

นี่มันดึกแล้ว ทำไมเฟิงหานชวนถึงมาที่มหาวิทยาลัย A ได้?

เฉินฮวนฮวนรู้สึกงงเล็กน้อยแต่ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา หรือว่าเฟิงหานชวนจะมาส่งแฟนของเขากลับหอพักในมหาวิทยาลัย?

เธอรู้มาว่าเฟิงหานชวนยังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นความเป็นไปได้ก็คงจะมีเพียงเท่านี้

ไม่น่าเชื่อว่าแฟนของเฟิงหานชวนเองก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย A ด้วย

“หาบ้านใหม่ได้เร็วจัง?”เฟิงหานชวนมองใบหน้าที่ไร้ซึ่งความละอายใจของหญิงสาวตรงหน้า และหัวเราะเย้ยหยันใส่เธอ

“บ้านใหม่อะไร? อาสามกำลังพูดถึงอะไร? “เฉินฮวนฮวนไม่ค่อยเข้าใจ

“แล้วผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นใคร? เอาดอกกุหลาบมาให้เธอด้วย? “สายตาของเฟิงหานชวนเลื่อนลงจากใบหน้าของเฉินฮวนฮวนลงมาและมองไปที่ช่อดอกกุหลาบในอ้อมแขนของเธอ

“ห้ะ? เขา……เขาเป็นหัวหน้าห้องในคลาสเรียนของพวกเราและช่อดอกไม้นี้ก็ คือ … “เฉินฮวนฮวนกระอึกกะอัก เป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี

เพราะมันค่อนข้างที่จะอธิบายยาก

เฟิงหานชวนยื่นมือออกไป นิ้วเรียวยาวของเขาจับไปที่คางมนสวยของผู้หญิงตรงหน้า เขายกคางเล็กๆขึ้นและบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา

“เฉินฮวนฮวน คุณนี่เก่งในการยั่วยวนผู้ชายจริงๆ”น้ำเสียงของเฟิงหานชวนเต็มไปด้วยการดูถูกและเยาะเย้ย

ทันใดนั้นใบหน้าของเฉินฮวนฮวนก็ซีดลง เธอปัดมือของเฟิงหานชวนออกทันที เธอเม้มริมฝีปากของเธอแน่นและอธิบายออกไปว่า: “ฉันไม่ได้ยั่วยวนใคร หัวหน้าเขามาสารภาพรักกับฉันเอง แล้วฉันก็เพิ่งปฏิเสธเขาไปด้วย”

ปกติแล้วเธอก็ไม่ค่อยได้คุยกับเฉิงโม่อยู่แล้ว และเธอเองก็ไม่รู้จริงๆว่าเฉิงโม่นั้นชอบเธอมาตั้งแต่ตอนที่เข้าฝึกอบรมนั่นแล้ว

เป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้วที่เธอไม่ได้สังเกตเห็นมันเลย

“ปฏิเสธ? รับดอกไม้ของคนอื่นเรียกว่าปฏิเสธเหรอ? “เฟิงหานชวนอยู่ตรงนั้นมาสักพักหนึ่งแล้วและเขาก็ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

ดูเหมือนว่าเฉินฮวนฮวนจะปฏิเสธ แต่ในความเป็นจริงมันดูเหมือนว่าเป็นการเล่นตัวเสียมากกว่า เพราะสุดท้ายแล้วหัวหน้านั่นก็ไม่รู้ตัวอยู่ดีว่าถูกเฉินฮวนฮวนปฏิเสธ

“ฉัน……”เฉินฮวนฮวนพูดไม่ออกในทันที

“เฉินฮวนฮวน ไม่คิดเลยว่าเธอจะมีเล่ห์เหลี่ยมเยอะขนาดนี้ อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมรู้สึกสนใจเธอขึ้นมานิดๆนะ”เฟิงหานชวนเองก็สงสัยว่าเขาจะรีบมาที่มหาวิทยาลัย A ดึกๆดื่นๆเพื่อมารับเธอทำไม

ตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะได้เห็นนักเรียนที่ขยันขันแข็งทำงานพาร์ทไทม์ แต่ไม่ได้คาดหวังเลยว่าจะได้มาเห็นสาวน้อยที่ชอบเล่นตัวแบบนี้