อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 151 ถ้าเรื่องนั้นโป๊ะแตก

เฟิงหานชวนไม่รู้ว่าตัวเองยืนอยู่ที่เดิมไปนานแค่ไหน

จนกระทั่งเขาดึงสติกลับมา ค่อยหันเดินไปที่คฤหาสน์ตระกูลเฟิง

พอเข้าห้องรับแขก หลิวหลี่ถงก็รีบเดินมาหาด้วยรอยยิ้มเขินอาย “คุณชายสามคะ คุณยังไม่ได้ทานมื้อเช้าใช่ไหมคะ อยากทานอะไรคะ? เดี๋ยวฉันไปทำให้ ฝีมือฉันอร่อยนะคะ”

เธอเห็นเฟิงหานชวนกินมื้อเช้ากับเฉินฮวนฮวน แต่เฟิงหานชวนไม่ได้กินเลย เธอจึงถามแบบนี้

เขาว่ากันว่า ถ้าอยากมัดใจผู้ชาย ก็ต้องมัดใจกระเพาะเขาให้ได้ก่อน นี่เป็นโอกาสที่ดี หลิวหลี่ถงรู้สึกตื่นเต้นมาก

แต่ว่า ความหวังของเธอกลับดับสลายทันที

“ไม่ต้อง” เฟิงหานชวนไม่อยากกินมื้อเช้าเลย

นึกถึงต้องแยกกับเฉินฮวนฮวนตั้งครึ่งเดือน อารมณ์เขาเลยไม่ค่อยดี สีหน้าจึงเข้มขรึม

เขาเดินอ้อมหลิวหลี่ถง แล้วเดินขึ้นบันไดไป

หลิวหลี่ถงมองแผ่นหลังเฟิงหานชวนที่เดินขึ้นไป เธอโกรธจนกระทืบเท้า

“คุณชายสาม ฉันต้องทำให้คุณชอบฉันให้ได้!” เธอพูดในใจ

……

พอเฟิงหานชวนขึ้นไปชั้นบนแล้ว เพิ่งเปิดประตูห้อง ก็เห็นเฟิงเหลยถิงเดินออกมาจากห้องพวกเขาอย่างรีบร้อน

“พ่อครับ พ่อเข้าไปในห้องเราทำไมครับ?” เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว

“เปล่า ไม่มีอะไร พ่อก็แค่มาดู เมื่อคืนเรา……” สายตาเฟิงเหลยถิงว่อกแว่ก แล้วไอเสียงเบาเอ่ยว่า “นานาบอกว่า เมื่อคืนฮวนฮวนเห็นพ่อกับนานาที่ระเบียง……”

เฟิงเหลยถิงพูดไม่จบประโยค แต่สีหน้ากลับดูมีความสุข ไม่ได้รู้สึกอึดอัดเลย

เฟิงหานชวนหัวเราะในลำคอแล้วเอ่ย “ผมจะพาฮวนฮวนย้ายออกไป ต่อไปพ่ออยากทำอะไรก็ทำเลยครับ จะทำอะไรกลางวันแสกๆก็ไม่มีใครว่าแล้วครับ”

“ได้ ได้ ได้ พวกเราย้ายออกไปใช้ชีวิตสองคน พ่อสนับสนุน แต่ว่า……” เฟิงเหลยถิงเม้มปากเอ่ย “ทำไมลูกยังใช้ถุงกับฮวนฮวน?”

“……” มุมปากเฟิงหานชวนกระตุก แล้วสีหน้าก็เข้มขรึมมาก

ของสกปรกพวกนั้นเขาโยนลงถังขยะในห้องน้ำตั้งนานแล้ว หรือว่าตาแก่ไปค้นถังขยะ?

“เฟิงเหลยถิง ออกไปเลย!” เฟิงหานชวนชี้ไปที่ประตู แล้วพูดเสียงดัง

นายท่านเฟิงยิ้มคิกคักอย่างหน้าด้าน ตบไหล่เฟิงหานชวนแล้วเริ่มสั่งสอน “อยากมัดผู้หญิงคนหนึ่งไว้ ก็ต้องให้เธอคลอดลูกของตัวเอง ตอนนี้ลูกป้องกันแบบนี้ ถ้าถึงเวลาเรื่องนั้นโป๊ะแตก เธอไม่มีลูก แล้วจะไปจากลูกทำยังไง?”

เฟิงเหลยถิงรู้เรื่องที่บลูส์คลับคืนนั้น ก็เลยรีบพูดสอนลูกชายตัวเอง แต่ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เขาอยากจะอุ้มลูกของเจ้าสาม

พอพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าเฟิงหานชวนจึงเย็นชามาก “เรื่องนี้ พ่อกลืนลงท้องไปเลย อย่าพูดถึงอีก!”

“ก็ได้ ก็ได้ พ่อก็เห็นว่าฮวนฮวนไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ไว้ใจได้ ปากของพ่อเรา ลูกยังไม่รู้อีกเหรอ? ปิดแน่นสนิทมาก!” เฟิงเหลยถิงพูดไปด้วย แล้วทำท่าซิปปาก

เฟิงหานชวนอารมณ์ขึ้น จึงจับแขนเฟิงเหลยถิง แล้วดึงเขาออกไปที่ทางเดิน

“กลับชั้นสามพ่อไปเถอะครับ อย่ายุ่งเรื่องของผมกับฮวนฮวน” เฟิงหานชวนจะอาละวาดแล้ว

แต่อยู่ต่อหน้าพ่อตัวเอง แล้วพ่อก็ดีกับเขามากด้วย เขาจึงพยายามควบคุมอารมณ์ไว้

“เด็กคนนี้นี่ ถ้าไม่ใช่พ่อ ลูกจะได้สมหวังกับฮวนฮวนเหรอ?” เฟิงเหลยถิงเอ่ยอย่างอารมณ์ไม่ดี “ที่พ่อพูดถึง ไม่ใช่แค่สมหวังกันต่อหน้า เมื่อวานพ่อพานานาไปที่ระเบียง ก็แค่อยากสะกิดเราสองคน พ่อเสียสละจนถึงขั้นนี้แล้วนะเนี่ย!”

เฟิงเหลยถิงบ่นไปด้วย แล้วหันหลังเดินขึ้นบันได

เฟิงหานชวนอารมณ์เสียมาก จึงปิดประตูเสียงดัง”ปัง”

แล้วตอนนั้น ที่หน้าบันไดชั้นหนึ่ง หลิวหลี่ถงได้ยินที่พ่อลูกคุยกันชัดเจน

จากที่พวกเขาคุยกัน หลิวหลี่ถงแน่ใจแล้วว่า เฉินฮวนฮวนโกหก เฉินฮวนฮวนมีอะไรกับคุณชายสามแล้ว แต่ยังโกหกเธอว่าไม่อีก

แล้วอีกอย่าง เหมือนคุณชายสามมีเรื่องปิดบังเฉินฮวนฮวน แล้วนายท่านก็รู้เรื่องนี้ด้วย ยังบอกอีกว่าถ้าเฉินฮวนฮวนรู้ อาจจะไปจากคุณชายสาม?

หลิวหลี่ถงหรี่ตาลงแล้วเริ่มคิด เอาแต่คิดว่าเป็นเรื่องอะไร เธอต้องรู้ให้ได้!

“หลี่ถง พื้นที่ห้องคนใช้สกปรกมาก เธอไปกวาดสิ” แม่บ้านหลี่เดินเข้ามา แล้วเห็นหลิวหลี่ถงยืนบื้ออยู่หน้าบันได้ จึงเอ่ยสั่ง

แม่บ้านหลี่เป็นคนรับใช้ตระกูลเฟิงมานานเหมือนผู้ดูแลจาง ถือว่าเป็นคนดูแลคนใช้ทั่วๆไป

หลิวหลี่ถงสะดุ้งเฮือก เธอรีบดึงสติกลับมา ไม่กล้าเถียง แล้วพยักหน้าพูดว่า “จะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

พูดไปด้วย เธอจึงออกไปจากบ้านใหญ่อย่างไม่สบอารมณ์

……

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น สถานที่ฝึกอบรม

ห้องทำงานผู้อำนวยการ

“ฮวนฮวน นี่เป็นผู้อำนวยการที่รับผิดชอบรายการอบรมของเรา คุณหนีซวง” เกาเหวินทักทายกับคุณหนีซวง แล้วแนะนำให้เฉินฮวนฮวนรู้จักด้วย

เฉินฮวนฮวนมองไปที่คุณหนีซวง เธอเป็นผู้หญิงอายุประมาณสี่สิบ แต่งหน้าดูดี แล้วใส่เสื้อผ้าแบรนด์ดัง ดูแล้วเป็นผู้หญิงที่เก่งมาก

เธอหันไปโค้งให้คุณหนีซวง แล้วเอ่ยทักทาย “คุณหนีซวง สวัสดีค่ะ”

“อื้อ” คุณหนีซวงตอบอย่างเย็นชา แล้วเอ่ยว่า “เฉินฮวนฮวน หลังจากนี้เธอจะมาแทนที่ของเกาเหวิน แล้วร่วมรายการครั้งนี้ อย่างอื่น ฉันไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”

คุณหนีซวงยุ่งอยู่แล้ว แล้วเธอก็รู้ว่าเฉินฮวนฮวนไม่มีคนหนุนหลังอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะขาของเกาเหวินบาดเจ็บ แล้วเอารุ่นน้องมาแทน เด็กอย่างเฉินฮวนฮวนคงไม่มีทางได้ร่วมรายการหรอก

หน้าตาก็สวย ดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู แต่คนที่ไม่มีคนหนุนหลัง เธอก็ไม่ค่อยอยากสนใจ

ในวงการนี้ ถ้าไม่มีคนหนุนหลัง ก็คงไม่เด่นไม่ดัง เพราะฉะนั้นคุณหนีซวงจึงคิดว่าคนแบบนี้ ไม่มีผลประโยชน์อะไรกับตัวเอง

“คุณหนีซวง งั้นขอบคุณนะคะ รบกวนช่วยดูแลฮวนฮวนด้วยนะคะ” เกาเหวินเหมือนผู้ปกครองที่ส่งเด็กมาเรียน แล้วตีสนิทคุณหนีซวง

คุณหนีซวงยกน้ำชาขึ้นจิบ แล้วเอ่ย “ซีนที่ควรให้ก็จะให้ หลังจากนั้นจะเป็นยังไง อยู่ที่ตัวเธอเอง”

“ฮวนฮวน ยังไม่ขอบคุณคุณหนีซวงอีก” เกาเหวินตบหลังเฉินฮวนฮวนเบาๆ แล้วส่งสายตาให้

เฉินฮวนฮวนเข้าใจทันที จึงเอ่ยขอบคุณ “ขอบคุณคุณหนีซวงมากนะคะ”

“พอแล้ว ฉันก็คงไม่ต้องพูดอะไรมาก เกาเหวินพาเธอไปที่หอพักสิ ให้เธอเรียนรู้ลำดับการอบรมด้วย” คุณหนีซวงโบกมือให้พวกเธอออกไปได้

เกาเหวินจึงพาเฉินฮวนฮวนไปที่หอพัก หอพักจะอยู่ที่ตึกสุดท้าย

นี่เป็นที่ที่ทางรายการเช่าไว้ แต่ก่อนเป็นโรงเรียนอนุบาล พอตกแต่งใหม่ เลยเปลี่ยนมาเป็นที่ฝึกอบรม