อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 153 ไม่ใช่มาคิดถึงผู้ชายนะ

“ฮวนฮวน เธอเป็นอะไรไปเหรอ ? ทำไมหน้าแดงขนาดนี้ ?” ติงเซียงวางถ้วยลง มองสีหน้าแปลกไปของเฉินฮวนฮวนที่อยู่ตรงข้าม เอ่ยถามอย่างรีบร้อน

เฉินฮวนฮวนได้สติกลับมา ลูบไปที่แก้มอย่างไม่ตั้งใจ แล้วส่ายหน้าทันที พูดว่า “ฉันไม่เป็นไร ก็แค่ร้อนนิดหน่อยเท่านั้น”

คุณพระ เมื่อกี้เธอคิดอะไรอยู่กันแน่ ? เธอมาค่ายฝึกอบรม ไม่ใช่มาคิดถึงผู้ชายนะ

เธอบ้าไปแล้วจริงๆ

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันกินเสร็จแล้ว ใกล้จะถึงเวลาแล้ว พวกเราไปเข้าเรียนเถอะ” ติงเซียงระหว่างที่พูดก็ลุกขึ้นยืน

ตลอดทาง เฉินฮวนฮวนเห็นผู้หญิงหลายรูปแบบ ทุกคนต่างสวมชุดฝึกอบรมเหมือนกัน แต่กลับมีลักษณะเด่นที่ไม่เหมือนกัน

เธอรู้อยู่ค่ายฝึกอบรมแห่งนี้ รวมทั้งหมดมีผู้หญิงที่เป็นเด็กฝึกอยู่100คน ถึงเวลาจะเข้าร่วมบันทึกรายการพร้อมกัน

ในผู้หญิงที่ฝึก100คน มีเพียง 9 คนจะได้จัดเป็นทีมเข้าวงการบันเทิง เป็นการคัดเลือกที่ยากมากๆ

ตอนอยู่ในโรงอาหาร ติงเซียงบอกกับเธอมากมาย เด็กฝึกทั้งหมดโดยพื้นฐาน ทั้งหมดเตรียมตัวมาพร้อมแล้ว ถึงขนาดบางคนมีประสบการณ์ด้านการคัดเลือกมามากมาย

ติงเซียงบอกเป็นนัยก็คือ ตัวเองไม่ควรคาดหวังสูงเกินไป เพราะสำหรับเด็กฝึกพวกนี้แล้ว เธอก็แค่มือสมัครเล่นคนหนึ่ง

เฉินฮวนฮวนรู้ว่าติงเซียงพูดความจริง เป็นความจริงหากเทียบกับเด็กฝึกคนอื่น เธอไม่มีประสบการณ์อะไรเลย และไม่มีฐานแฟนคลับ ก็แค่กระดาษขาวแผ่นหนึ่ง

แต่ว่า เธอไม่อยากยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้ ไม่พอใจที่ยังไม่ได้เริ่ม ก็เลือกความล้มเหลว

เกาเหวินคาดหวังในตัวเธอมาก และเธอเองก็เช่นกัน

ถึงแม้สุดท้ายเธอไม่ได้เข้าวงการ แต่เธอต้องใช้โอกาสครั้งนี้ ในการคัดเลือก ให้ทุกคนได้เห็น

…

เข้าชั้นเรียนพร้อมกับติงเซียง คนอื่นๆ พูดคุยอยู่ก็พูดคุย ฝึกอยู่ก็ฝึก ไม่มีใครมองเฉินฮวนฮวนเลย

ติงเซียงเคยบอกเธอ พวกเธออยู่ห้องเรียนหมายเลข 4 รวมทั้งหมดมีห้องเรียน 5 ห้อง ทุกห้องมี 20 คน

ค่ายฝึกอบรมครั้งนี้ ไม่มีความเกี่ยวข้องกับรายการบันทึก เพียงแค่รายการรวบรวมเด็กฝึกมารวมกัน เข้าร่วมการฝึกอบรมแบบเร่งรัดหนึ่งครั้ง เสริมทักษะของทุกคน

ถึงแม้ว่า ส่วนใหญ่ในนี้ทั้งหมดจะมีความสามารถมาก แต่ก็ต้องทำตามขั้นตอนมาเข้าเรียนกับคุณครู

เฉินฮวนฮวนและติงเซียงเพิ่งเดินเข้าไป ผู้หญิงสวมเสื้อกั๊กและกางเกงรัดรูปเข้ามา บนศีรษะยังสวมหมวกปีกกว้างใบหนึ่ง

หน้าตาของเธอจัดอยู่ในระดับกลาง สีหน้าดูจริงจังมาก เดินไปยืนตำแหน่งกลางหน้ากระจกบานใหญ่ มองมาที่พวกเธอเด็กฝึก20คน

“ฮวนฮวน เธอคือครูสอนเต้นของพวกเรา ซูเวย ทุกคนเรียกเธอว่า วีวี่” ติงเซียงพูดเสียงเบาข้างหูเฉินฮวนฮวน

ในตอนนี้ ซูเวยมองมาทางเฉินฮวนฮวน ชี้เธอแล้วพูดว่า “มาใหม่ ?”

“ค่ะ ครูซู ฉันมาเป็นเด็กฝึกแทนเกาเหวิน ฉันชื่อเฉินฮวนฮวน” เฉินฮวนฮวนตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็ยังตอบกลับอย่างใจกล้า

“มานี่” ซูเวยพูดเสียงเย็น

เฉินฮวนฮวนไม่ได้ถามมาก เดินไปข้างหน้าอย่างเชื่อฟัง มาถึงตรงหน้าซูเวย

“แสดงการเต้นท่อนหนึ่งให้ทุกคนดู” ซูเวยหลบไปด้านข้าง ใบหน้าไม่มีรอยยิ้มแม้แต่นิด

“เอ๊ะ?” เฉินฮวนฮวนนิ่งอึ้งไปทันที หรือว่าซูเวยจะรู้ระดับการเต้นของเธอ

“เอ๊ะอะไรเอ๊ะ เธอมาทำอะไรกัน ? แสดงต่อหน้าคน20คนไม่ได้ ภายหลังเธอจะขึ้นเวทีแสดงได้ยังไง”ซูเวยถลึงตา ตะคอกไปที่เฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้วช้าๆ พูดอย่างหนักแน่น “ครูซู ฉันเป็นเด็กใหม่ เพิ่งเข้ามาคุณก็ให้ฉันแสดงการเต้น ฉันไม่เข้าใจความหมายของคุณ ดังนั้นถึงแสดงความสงสัยออกมา”

เธอรู้สึกซูเวยที่เป็นคุณครู ปฏิบัติกับนักเรียนใหม่คนนี้ ไม่ควรดุขนาดนี้

“ความหมายของเธอคือ ฉันยังต้องพูดเจาะจงให้เธอเข้าใจคนเดียว? หลังจากที่เธอมา ก็ไม่ได้ถามเด็กฝึกคนอื่นเหรอ ?” ซูเวยอารมณ์ไม่ดี หลักๆคือ วันนี้เธอสารภาพรักแล้วถูกปฏิเสธ อารมณ์ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

เฉินฮวนฮวนยังเถียงเธอแบบนี้ เธอยิ่งพาลโกรธไปใหญ่