อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 16 พบผู้หญิงคนนั้นแล้ว!
เฉินฮวนฮวนตกใจมาก เธอเบิกตากว้างและเดินเซถอยหลังไปสองก้าว
นี่เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม?
ประโยคที่เฟิงหานชวนพูดมันหมายความว่าอย่างไร?
เขามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ?
“ทำไม ตกใจเหรอ? เธอแกล้งทำแต่จริงๆแล้วกำลังมีความสุขสินะ ? “เฟิงหานชวนก้าวเข้าไปหาผู้หญิงตรงหน้าของเขา
เฉินฮวนฮวนส่ายหัวและอธิบายว่า: “อาสาม คุณจะล้อเล่นหรืออะไรก็ตาม ไม่ว่าคุณจะเข้าใจฉันผิดหรือจะหัวเราะเยาะเย้ยฉันอย่างไรก็ได้ แต่คุณก็ไม่ควรพูดแบบนั้น”
“จะใช้อาเหยี่ยนเป็นข้ออ้างอีกแล้วเหรอ?”เฟิงหานชวนหัวเราะเยาะ และคราวนี้เขาไม่ได้หลงกลเธออีกแล้ว
“อาสาม คืนนี้คุณมาส่งแฟนกลับหอพักในมหาวิทยาลัยใช่ไหม? แฟนของคุณจะรู้สึกอย่างไรถ้าเธอมาได้ยินสิ่งที่คุณเพิ่งจะพูดไปเมื่อกี้? “เฉินฮวนฮวนถามเขากลับ
“แฟน?” เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว
ผู้หญิงคนนี้คงจะกลัวสินะ ถึงกับต้องสร้างเรื่องว่าเขามีแฟนแล้ว
“อาสาม ไม่ว่าคุณจะเกลียดฉันแค่ไหน แต่เมื่อไหร่ที่นายท่านกลับมาฉันก็จะออกจากบ้านตระกูลเฟิงทันที ดังนั้นช่วงนี้คุณช่วยเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม?”เฉินฮวนฮวนรู้สึกทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
เธอรู้ว่าเฟิงหานชวนเกลียดเธอ แต่เธอก็ไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดีกับเขาเลยนะ!
เฟิงหานชวนพูดไม่ออก
ผู้หญิงตรงหน้าพูดถูก เมื่อนายท่านกลับมาปัญหาก็จะคลี่คลาย
และก็คงจะอีกไม่นานนี้ แล้วทำไมเขาจะต้องมากังวลว่าเธอจะทำอะไรกับใครที่ไหนด้วยล่ะ?
“ขึ้นรถ” เฟิงหานชวนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เขารู้ว่าในใจของเขาก็ยังอารมณ์เสียอยู่ดี
เขาขับรถมาตั้งไกลเพื่อมาเห็นเธอคุยอยู่กับผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นน่ะหรอ นั่นมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมาก
ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมีอิทธิพลกับเขาแบบนี้มาก่อน
“ขึ้น ขึ้นรถ?”เฉินฮวนฮวนถามอย่างไม่เชื่อ
“ผมกำลังจะกลับแล้ว หรือคุณนัดผู้ชายคนไหนไว้อีก?”เฟิงหานชวนเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา
“อาสาม คุณหมายถึงให้ฉันขึ้นรถไปกับคุณหรอ?”ทันใดนั้นดวงตาของเฉินฮวนฮวนก็เบิกกว้างขึ้น ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความประหลาดใจ
เฟิงหานชวนกำลังจะตอบเธอ แต่เสียงของโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้นเสียก่อน
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเห็นว่าเป็นสายจากผู้ช่วยของเขาซูอวี่
“มีอะไร?”เฟิงหานชวนขมวดคิ้วและถามออกไป
“ประธานเฟิง ผมพบผู้หญิงคนนั้นแล้ว!”ซูอวี่รายงาน น้ำเสียงของเขาดูตื่นเต้นมาก: “เราได้ภาพวาดที่เหมือนกับสร้อยคอทองคำแล้วครับ”
“ตอนนี้พวกนายอยู่ที่ไหน?”เฟิงหานชวนถามทันที คิ้วที่ขมวดของเขาก็ค่อยๆคลายลง หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้น
“ตอนนี้พวกเราอยู่ที่บลูส์คลับ เธอเป็นพนักงานหญิงที่ทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่ ตอนแรกเธอกลัวว่าจะเสื่อมเสียชื่อเสียง เธอจึงไม่กล้ายอมรับครับ”ซูอวี่ยังคงรายงานต่อ
“อยู่ที่นั่นห้ามไปไหน ฉันกำลังจะไป”หลังจากพูดจบเฟิงหานชวนก็วางสายโทรศัพท์
เขาเปิดประตูรถฝั่งที่นั่งของคนขับและรีบขึ้นรถทันที เฉินฮวนฮวนอึ้งไปเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะขึ้นรถดีไหม
สายที่เฟิงหานชวนเพิ่งวางสายไปเหมือนกับว่าเขาจะต้องไปที่ไหนสักแห่ง น่าจะไม่ได้ตรงกลับไปที่บ้านตระกูลเฟิง
เฟิงหานชวนที่กำลังจะสตาร์ทรถ ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเฉินฮวนฮวนนั้นยืนอยู่ข้างๆรถของเขา เขาหยิบเงินหนึ่งร้อยหยวนออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของเขาและโยนมันออกไปนอกหน้าต่างรถ
“เรียกแท็กซี่กลับเองนะ”
เขาทิ้งประโยคไว้เพียงแค่หนึ่งประโยค แล้วจากนั้นเขาก็ขับรถออกไปเลย
เมื่อเฉินฮวนฮวนรู้สึกตัวก็เธอรีบหยิบแบงค์หนึ่งร้อยหยวนที่ตกอยู่บนพื้นและพยายามที่จะคืนเงินให้เฟิงหางชวนทันที แต่รถก็ถูกขับออกไปก่อนเสียแล้ว
เมื่อมองไปที่แบงค์หนึ่งร้อยหยวนในมือของเธอ เธอก็เม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาของเธอฉายแววเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
เธอเงยหน้าขึ้นพยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้ จากนั้นก็ค่อยๆเดินอย่างเชื่องช้าไปที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน
หลังจากรอประมาณสิบนาทีรถเมล์ก็มา
รถเมล์สายที่ผ่านหน้ามหาวิทยาลัยนั้นไม่ได้ตรงไปยังบ้านตระกูลเฟิง เธอยังคงต้องเปลี่ยนสายรถเมล์อีกคันหนึ่ง
เมื่อขึ้นมาบนรถก็พบว่าเธอเป็นคนเดียวที่อยู่บนรถเมล์ เธอจึงเลือกที่จะนั่งตรงไหนก็ได้
และเพราะเธอเหนื่อยล้าเกินไปด้วย ไม่นานนักเธอก็หลับไป
……
เฟิงหานชวนขับรถออกมาอย่างรวดเร็วและในที่สุดก็ถึงหน้าประตูของบลูส์คลับ
จากนั้นเขาตรงไปที่ห้องหมายเลข808ทันที
นี่คือห้องส่วนตัวของเขาในบลูส์คลับและเขาได้สั่งให้ซูอวี่พาผู้หญิงคนนั้นมาที่นี่
หลิ่วเยว่เอ่อร์นั่งอยู่บนโซฟาอย่างรู้สึกประหม่า มือของเธออยู่ไม่สุขเลย เพราะว่าเธอทั้งตื่นเต้นและกลัว
สิ่งที่น่าตื่นเต้นก็คือเฉินฮวนฮวนทำให้เฟิงหานชวนร้อนรนได้ขนาดนี้เชียวหรอ หากเธอสามารถแทนที่เฉินฮวนฮวนได้สำเร็จในครั้งนี้ เธออาจกลายเป็นผู้หญิงของเฟิงหานชวนก็ได้
แต่สิ่งที่น่ากลัวก็คือเธอไม่ใช่ผู้หญิงในคืนนั้น เธอไม่ใช่เฉินฮวนฮวน ถ้าเฟิงหานชวนถามเธอขึ้นมาแล้วถูกจับได้ว่าไม่ใช่ตัวจริงเธอจะทำอย่างไร?
เธอก็แค่อยากตกถังข้าวสาร แม้ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม
ในขณะเดียวกันเสียงประตูก็ถูกเปิดออกดัง “กริ๊ก”
หลิ่วเยว่เอ่อร์ลุกยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงและหล่อเหลาเดินเข้ามา ใบหน้าของเขานั้นเรียบนิ่ง
เขาคือเฟิงหานชวน! เขาคนนั้น!
เธอเคยเจอเฟิงหานชวนเมื่อตอนที่เขามาเลี้ยงฉลองกับเพื่อนที่ห้องส่วนตัวของเขาที่นี่ และตอนนั้นเธอก็เป็นคนที่เสิร์ฟเหล้าให้กับเขา
ตอนนั้นเธอตกหลุมรักเขาทันที เพราะว่าเขาเป็นคนที่มีเสน่ห์มากและเธอก็แทบรอไม่ไหวที่จะได้รีบๆไกล้ชิดกับเขา
อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอจะมามัวแต่คิดแบบนี้ไม่ได้ ในตอนแรกเธอเพียงแค่ตื่นเต้นเท่านั้นแต่ตอนนี้เธอเริ่มกังวลเข้าแล้วสิ เธอรู้สึกประหม่าและไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่เขาเลย
เฟิงหานชวนมองไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงโซฟา เขาก้าวเข้าไปหาเธอและถามเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มๆ: “คุณเป็นผู้หญิงเมื่อคืนวันศุกร์เหรอ? นี่คือสร้อยคอของคุณใช่ไหม?”
เขาหยิบสร้อยคอทองคำออกมาจากกระเป๋าและส่งให้หลิวเยว่เอ่อร์
เมื่อเห็นสร้อยคอทองคำ หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็รีบเงยหน้าขึ้นและแสร้งทำเป็นตกใจทันที เธอแสร้งทำเป็นเอามือขึ้นมาปิดปากและร้องออกมาอย่างตกใจ
เธอปิดปากและจงใจดัดเสียงร้องออกมาให้เหมือนกับเฉินฮวนฮวน
เพราะเวลาเฉินฮวนฮวนร้องไห้ เสียงของเฉินฮวนฮวนนั้นค่อนข้างดูที่จะอ่อนแอจนน่าสงสาร และเธอก็เคยได้ยินมันมาก่อน
“คุณร้องไห้ทำไม?”เมื่อเฟิงหานชวนเห็นเธอเป็นแบบนี้เขาก็ถามทันที: “ผมทำให้คุณกลัวเหรอ?”
“ไม่ ไม่ใช่ค่ะ คุณชายสาม นี่เป็นของที่แม่ให้กับฉัน ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เห็นมันอีกแล้ว”หลิ่วเยว่เอ่อร์พูดไปพลางเช็ดน้ำตาไป
เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าเสียงร้องไห้ของผู้หญิงคนนี้ดูแปลกๆ
แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายเพราะว่าตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กำลังร้องไห้อย่างน่าสงสาร
หรือเพราะว่ากลัวตัวตนที่แท้จริงของเขา เธอกลัวเขาอย่างนั้นเหรอ?
“คุณรู้จักผมเหรอ?”เขายังคงถามต่อไป
เพราะเมื่อกี้เธอเรียกเขาว่าคุณชายสาม
“ห้ะ? ฉัน…..” หัวใจของหลิ่วเยว่เอ่อร์หล่นดัง “ตุ๊บ” หลังจากได้สติเธอก็ได้อธิบายไปว่า: “คนของคุณเป็นคนบอกฉันว่าคุณคือเฟิงหานชวนหรือคุณชายสามแห่งตระกูลเฟิง”
เฟิงหานชวนหันหน้าไปมองซูอวี่ที่ยืนอยู่ที่ประตูและพยักหน้า
เขาหันหน้ากลับมาอีกครั้งมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าแล้วถามว่า “คุณต้องการให้ผมชดเชยให้คุณอย่างไร?”
“ชดเชย?” หลิ่วเยว่เอ่อร์แอบดีใจ
เธอเดาถูก เฟิงหานชวนตามหาเฉินฮวนฮวนก็เพื่อชดเชยสิ่งที่เขาได้ทำกับเธอลงไป
“คุณชายสาม ฉันไม่ได้ต้องการอะไร เหตุผลที่ฉันมาก็เพียงเพื่อมาเอาสร้อยคอของแม่คืน”หลิ่วเยว่เอ่อร์มองชายตรงหน้าเธอด้วยสายตาที่น่าสงสาร
