อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 163 อย่าเพิ่งเปิดเผย

“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เฉินฮวนฮวนถูกชายหนุ่มโอบกอดไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากชายหนุ่ม

ทว่า ใบหน้าของเธอยังฉายแววตกใจไม่หาย เธอถามเฟิงหานชวนอีกครั้ง

“คิดถึงคุณแล้ว ก็เลยมาหาคุณ” เฟิงหานชวนตอบอย่างตรงไปตรงมามาก

ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก

เฟิงหานชวนบอกว่า…คิดถึงเธอแล้ว?

“พวกเรา ตอนเช้าพวกเราเพิ่งแยกกันเองนะ!” เฉินฮวนฮวนถูกเฟิงหานชวนกอดเอาไว้ เธอหันหลังให้ประตูสำนักงาน ทว่าเธอกำลังหันหน้าไปทางหน้าต่าง

เธอเห็นว่าท้องฟ้าข้างนอกสลัวลงไปมากจนเกือบมืดแล้ว ทว่า เธอและเฟิงหานชวนเพิ่งจะห่างกันเพียงหนึ่งวันเท่านั้นเอง

แยกกันตอนเช้า เจอกันตอนเย็น ผู้ชายคนนี้ยังบอกว่าคิดถึงเธอ?

“ไม่ว่าจะแยกกันตอนเช้าหรือแยกกันนานแค่ไหน ต่อให้แยกกันแค่หนึ่งวินาที ผมก็คิดถึงคุณ” เฟิงหานชวนกอดร่างเล็กของหญิงสาวเอาไว้แน่น ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอ

“ถ้าอย่างนั้นคุณบอกฉันมา คุณเข้ามาได้ยังไง” เฉินฮวนฮวนไม่ได้ตั้งคำถามว่าแยกกันนานแค่ไหนอีกต่อไป สิ่งที่เธอกังวลตอนนี้คือ เฟิงหานชวนเข้ามาได้อย่างไร

“วางใจเถอะ เรื่องที่คุณให้ผมทำ ผมทำแล้ว” เฟิงหานชวนรู้ว่าเฉินฮวนฮวนต้องการถามอะไร เขาเอ่ยบอกตามตรง “ตอนกลางวันผมบอกทางหวาเถิงแล้วว่า ผมกับคุณเป็นแค่เพื่อนทั่วไป คุณอยู่ในรายการทุกอย่างจะเป็นไปตามปกติ ไม่ต้องมีอภิสิทธิ์ใดๆ เป็นพิเศษ และห้ามเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับผม”

“ฮวนฮวน หลังจากคุณโทรหาผม ผมก็รีบพูดกับเขาเลย แบบนี้คุณพอใจไหม” อันที่จริงเฟิงหานชวนรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง ทว่าเขาก็ยังเลือกเคารพการการตัดสินใจของเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนไม่เต็มใจ เขาจะไม่บังคับ

“อาหาน ฉัน…” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าเฟิงหานชวนไม่ค่อยพอใจเรื่องนี้

เห็นได้ชัดว่าเขาใจดีช่วยเธอ ทว่าเธอไม่เพียงแต่ไม่ซาบซึ้งในสิ่งที่เขาทำ เธอยังขอให้เขาไปอธิบายว่าพวกเขาทั้งสองไม่เกี่ยวข้องกัน

หากเธอเป็นเฟิงหานชวน เธอต้องไม่มีความสุขอย่างแน่นอน

“ขอโทษนะ อาหาน ฉันรู้สึกขอบคุณคุณมากจริงๆ แต่ว่าฉันไม่อยากใช้ความสัมพันธ์ใดๆ เพื่อมาอยู่ในรายการ” เฉินฮวนฮวนสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม และเอ่ยบอกอย่างจริงใจ

“คุณไม่อยากเปิดเผยความสัมพันธ์กับผมใช่ไหม” การไม่ใช้ความสัมพันธ์ที่เฟิงหานชวนเข้าใจคือ เฉินฮวนฮวนไม่ยินยอมเปิดเผยความสัมพันธ์

“ฉันคิดว่าพวกเรา…พวกเราอย่าเพิ่งเปิดเผยเลย…” เฉินฮวนฮวนคิดเช่นนั้น

เธอไม่ชอบโอ้อวด และตอนนี้เธอเป็นนักศึกษา แถมยังเป็นเด็กฝึกหัดของรายการแสดงความสามารถ แม้ว่าเธอจะแต่งงานแล้ว ทว่าสถานการณ์ของเธอ ไม่เหมาะสมกับการเปิดเผยความสัมพันธ์

สิ่งสำคัญที่สุดคือ เธอไม่มั่นใจว่าตัวเองจะเดินไปกับเฟิงหานชวนได้นานแค่ไหน และการแต่งงานครั้งนี้จะประคองชีวิตคู่ไปได้นานแค่ไหน

“โอเค ผมตามใจคุณทั้งนั้น” เฟิงหานชวนไม่ได้ถามอะไรมาก และไม่ได้พูดอะไรมากนัก เขาเพียงตอบกลับง่ายๆ

หลังจากนั้น เขาก็ปล่อยหญิงสาวในอ้อมแขนของเขา

“คุณยังไม่บอกฉันเลย คุณเข้ามาได้ยังไง” ทันใดนั้น เฉินฮวนฮวนก็นึกถึงตอนหนีซวงเรียกเธอมากรอกข้อมูล เธอรีบถามขึ้นว่า “คุณติดสินบนอาจารย์หนีเหรอ”

“ผมขอให้กรรมการบริษัทของหวาเถิงออกสำสั่งให้หนีซวงคนนั้นปิดบังอำพรางผมแล้ว ไม่มีใครมาเจอผมกับคุณหรอก” เฟิงหานชวนอธิบาย

เขารู้ว่า หากเขาไม่อธิบาย กลัวว่าหญิงสาวคนนี้จะไม่สบายใจ

“ปิดบังอำพราง?” เมื่อเฉินฮวนฮวนได้ฟังคำพูดของเฟิงหาน ใบหน้าของเธอเริ่มหงิกงอ ก่อนจะกระซิบเสียงเบา “แบบนี้มันเหมือนลักลอบคบกันเลยนะ!”

“เราไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์ คุณก็ไม่ยอมรับความสัมพันธ์ของเรา ดังนั้น…คุณก็รู้ว่าเราทำแบบนี้ เป็นการลักลอบคบกัน?” เฟิงหานชวนเข้ามาประชิดตัวเธอ และดันเธอเข้ากับกำแพงอีกครั้ง