อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 170 เธอเป็นคนแรกที่กล้าตบฉัน!

ยังไงหลินอวี่หยางก็โตมาในสังคมผู้ดีชั้นสูง ถึงนิสัยจะเอาแต่ใจ แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ ยังพอมีสมองอยู่

ตัวเองเป็นใครก็เห็นๆอยู่ แต่เฉินฮวนฮวนกลับไม่กลัวเธอเลย เธอจึงเริ่มสงสัยเฉินฮวนฮวน

ตอนนี้เฉินฮวนฮวนเข้าใจสถานการณ์แล้ว ที่แท้หลินอวี่หยางขอโทษเธอ เพราะกังวลเบื้องหลังของเธอ

“พูดตามตรง เธอคิดผิดแล้วล่ะ ฉันเป็นแค่คนธรรมดา เพราะไม่มีอะไรเลย ฉันเลยไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น” ท่าทางเฉินฮวนฮวนใจเย็นมาก

เพราะตอนนี้เธอไม่มีจุดอ่อนแล้ว คุณยายเสียแล้ว เธอได้ส่งคุณยายขึ้นฟ้าไปแล้ว เธอในตอนนี้ ไม่กลัวใครทั้งนั้น

ความจริงก่อนหน้านั้นเธอยังกลัวหลิวตงรุ่ย กลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอ เหมือนกับเรื่องที่ซูเสวี่ยเจอ แต่หลังจากนั้นหลิวตงรุ่ยคืนสร้อยกลับมาแล้ว เฟิงหานชวนยังปกป้องเธอ คงไม่กล้าทำอะไรเธออีกแน่นอน

“คนธรรมดา?” หลินอวี่หยางหรี่ตาลง มองสำรวจเฉินฮวนฮวน แล้วพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อ “เธอไม่ใช่ลูกคนรวย?”

“ฉันไม่ใช่ ถ้าฉันใช่ จะมาเป็นตัวสำรองคนอื่น แล้วมาร่วมรายการแทนรุ่นพี่ได้ยังไง?” เฉินฮวนฮวนพูดตามความจริง

เธอไม่ใช่ลูกคนรวย ไม่อยากแสแสร้งเป็นคนรวยด้วย เธอควรเป็นคนยังไง ก็แค่ยอมรับ แล้วไม่ใช่เพราะหลินอวี่หยางเป็นลูกคนรวย เลยปล่อยให้เธอรังแก

“เรื่องนี้ เป็นความผิดของเธอ” เฉินฮวนฮวนเห็นหลินอวี่หยางไม่พูดอะไร จึงพูดต่อว่า “อย่างแรก เธอไม่แยกแยะอะไรเลยแล้วมาดักฉันที่ห้องน้ำ ให้พวกเขาสามคนจับฉันไว้ อยากจะสั่งสอนฉัน เพื่อปกป้องตัวเอง ฉันเลยถีบเธอออก”

“หลังจากนั้น เธอตบหน้าฉัน ฉันเลยจะตอบโต้เธอ เลยเอาไม้ถูพื้นขึ้นมา สถานการณ์ต่างๆ ฉันแค่ปกป้องตัวเอง สมควรแล้วที่เธอต้องขอโทษฉัน”

“ในเมื่อเธอขอโทษแล้ว ฉันก็ไม่อยากอะไรมาก เราถือว่าหายกัน อีกหน่อยก็คิดซะว่าเป็นคนแปลกหน้า เธอไม่ยุ่งกับฉัน ฉันก็จะไม่ยุ่งกับเธอ”

พอพูดอย่างเข้มงวดเสร็จ เฉินฮวนฮวนจึงหันหลังจะเดินไป แต่กลับโดนหลินอวี่หยางดึงแขนไว้

เธอหันกลับไป มองหลินอวี่หยางขมวดคิ้ว กำลังจะเอ่ยถาม แต่หลินอวี่หยางพูดแทรกก่อน

“ทำไมเธอเท่ขนาดนี้!” พอหลินอวี่หยางพูดแบบนี้ ผู้หญิงอีกสี่คนจึงรู้สึกอึ้ง

คนหนึ่งคือติงเซียง อีกสามคนเป็นหางของหลินอวี่หยาง เป็นเด็กฝึกบริษัทเดียวกัน

“อะไรนะ?” เฉินฮวนฮวนก็งงเหมือนกัน ไม่เข้าใจว่าหลินอวี่หยางคิดอะไรอยู่

“ฉันถามเธอแค่คำเดียว เธอได้ยั่วคุณครูกู้หรือเปล่า?” สีหน้าหลินอวี่หยางจริงจัง แล้วเอ่ยถามเฉินฮวนฮวน

“……” เฉินฮวนฮวนหมดคำพูด เธอถามกลับว่า “เธอไปฟังมาจากไหน? ฉันไม่ได้ยั่วคุณครูกู้”

“ฉันได้ยินคนห้องเธอซุบซิบกัน ในเมื่อเธอบอกว่าไม่ งั้นได้ ฉันเชื่อเธอ” แววตาหลินอวี่หยางมั่นใจมาก ดูเหมือนไม่ได้โกหก

เฉินฮวนฮวนงงกว่าเดิม ผู้หญิงที่ตบเธอคนนี้ บอกว่าเชื่อเธอ ยังบอกว่าเธอเท่อีก?

“ขอโทษนะ ฉันไม่ต้องการความเชื่อใจจากเธอ เธออยากคิดยังไงก็เรื่องของเธอ ไม่เกี่ยวกับฉัน” เฉินฮวนฮวนพูดแค่นี้ แล้วเดินไปต่อ

เธอเพิ่งเดินได้สองก้าว หลินอวี่หยางก็ตามมาอีก กางแขนออกขวางทางเธอไว้

“เธอเป็นคนแรกที่กล้าตบฉัน!” ดวงตาคู่นั้นของหลินอวี่หยางจ้องเฉินฮวนฮวน

“ทำไมเธอยังจะดื้อด้านอีก? ฉันไม่ได้ตบเธอ ฉันแค่ป้องกันตัวเอง ฉันแค่ถีบเธอ ใช้ไม้ถูพื้นจิ้มหน้าเธอ ไม่ได้ตบเธอ” เฉินฮวนฮวนกอดอกไว้ มองผู้หญิงดื้อด้านตรงหน้า แล้วถอนหายใจ

นี่เป็นปีชงของเธอเหรอ เพิ่งมาฝึกวันแรก ก็เจอเรื่องพวกนี้แล้ว

“ไม่ว่ายังไง ฉันไม่โทษเธอ” หลินอวี่หยางพูดอย่างหนักแน่น

พอเธอพูดแบบนี้ ผู้หญิงอีกสี่คนข้างๆจึงทำหน้าอึ้ง แล้วตั้งสติไม่ได้

หลินอวี่หยางที่นิสัยไม่ดี แต่กลับทำดีแบบนี้กับเฉินฮวนฮวน?

“หยางหยาง เธอโดนไม้ถูพื้นฟาดจนเบลอหรือเปล่า?” มีผู้หญิงคนหนึ่งรีบมาดึงแขนของหลินอวี่หยาง

“เปล่า ฉันไม่ได้เบลอ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นเพื่อนกับเฉินฮวนฮวน!” หลินอวี่หยางพูดออกมาเสียงดัง

เฉินฮวนฮวน:???

“ขอโทษนะ ฉันไม่คิดจะเป็นเพื่อนกับเธอ” เฉินฮวนฮวนถึงขั้นหมดคำพูด จนรู้สึกว่าที่หลินอวี่หยางมาตีสนิทเธอ เพราะอยากหาโอกาสแก้แค้น

พอพูดคำนี้ไปแล้ว เธอจึงจับมือติงเซียง แล้วรีบเดินไปที่ห้องเรียน

ครั้งนี้หลินอวี่หยางไม่ได้ตามมาอีก แต่กลับยิ้มแล้วมองตามแผ่นหลังของเฉินฮวนฮวน

ผู้หญิงที่จับแขนเธอไว้หมดคำพูด “หยางหยาง เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? มันทำกับเธอแบบนั้น เธอยังจะเป็นเพื่อนกับมันอีก?”

“เฟยเฟย ฉันรู้สึกว่าเขาเท่มาก ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน! แล้วอีกอย่าง เขาบอกว่าเขาไม่ได้ยั่วครูกู้ เดี๋ยวฉันจะไปเช็กกับคุณครูกู้ตรงๆเลย!” หลินอวี่หยางเท้าสะเอว แล้วทำสีหน้าตื่นเต้น

หลิวเฟยเฟยเบิกตากว้างอึ้งอีกครั้ง มองหลินอวี่หยางอย่างไม่อยากเชื่อ ผู้หญิงอีกสองคนก็เป็นเหมือนกัน

“พอแล้ว พวกเธอกลับไปเรียนก่อนเถอะ! ฉันกลับหอไปสระผมก่อน เดี๋ยวค่อยตามไป ช่วยลากับครูกู้ให้ฉันด้วยนะ” หลินอวี่หยางพูดเสร็จ จึงวิ่งไปทางบันได

รอหลินอวี่หยางไปแล้ว หลิวเฟยเฟยจึงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “พวกแกดูสิ หยางหยางบ้าไปแล้วใช่ไหม?”

“หยางหยางไม่ได้บ้า เธอก็แค่ไม่เคยโดนคนอื่นทำแบบนี้มานาน เลยรู้สึกสนใจ” เฉินเสี่ยวอวี่รู้จักหลินอวี่หยางมานาน จึงรู้จักเธอดี

ที่บ้านเฉินเสี่ยวอวี่ทำธุรกิจร้านสะดวกซื้อ แต่เทียบกับธุรกิจตระกูลหลินไม่ได้ ก็เลยตัวติดหลินอวี่หยางตลอด

“เฉินฮวนฮวนคนนี้ กล้ามากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะสมองหยางหยางเบลอ คงต้องอาละวาดแน่ๆ เฉินฮวนฮวนคงโดนไล่ออกไปนานแล้ว!” จางถิงเม้มปาก แล้วหยิบกระจกออกมาทาลิปสติก

พวกเธอสามคนเป็นเพื่อนของหลินอวี่หยาง พูดง่ายๆก็แค่หางของเธอ บ้านของเฉินเสี่ยวอวี่กับจางถิงมีฐานะ แต่หลิวเฟยเฟยไม่

หลิวเฟยเฟยมีแฟนรวย ที่ได้เข้าหวงเทียนก็เพราะแฟนเธอช่วย บ้านเธอฐานะธรรมดา พอเข้าบริษัทแล้ว เธอจึงเล็งหลินอวี่หยางที่บ้านรวยที่สุด เป็นเพื่อนกับหลินอวี่หยาง อยากจะหาคนหนุนหลังตัวเองในบริษัท

เฉินเสี่ยวอวี่กับจางถิงก็ไม่อะไรที่หลินอวี่หยางมีเพื่อนใหม่ แต่หลิวเฟยเฟยกลับกังวล ถ้าเฉินฮวนฮวนเป็นเพื่อนกับหลินอวี่หยางจริงๆ ถึงเวลาถ้าเธอไม่เล่นกับตัวเอง ตำแหน่งในบริษัทของเธออาจสั่นคลอน

เพราะยังไง ตอนนี้เธออยู่ในบริษัทราบรื่นได้เพราะหลินอวี่หยาง แฟนเธอก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้น นอกจากช่วยส่งเธอเข้าบริษัท ก็ช่วยอย่างอื่นไม่ได้แล้ว