อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 195 คนที่ต้องขอโทษ ควรเป็นผม
“ไล่ออกเดี๋ยวนี้ อย่ามาพูดไร้สาระ”
เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชาและจับมือเฉินฮวนฮวนเดินออกจากโรงอาหาร
โรงอาหารขนาดใหญ่ก็เงียบไปทันที จากนั้นทุกคนก็โต้เถียงกัน ราวกับหม้อเดือดที่กำลังจะระเบิด
“เกิดอะไรขึ้น ผู้ชายคนนั้นพาเฉินฮวนฮวนออกไป?”
“เขายังจับมือของเฉินฮวนฮวนด้วย หรือว่าพวกเขาจะรู้จักกัน?”
“เชี่ย อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนเฉินฮวนฮวน พระเจ้า!”
“เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ได้ปกป้องเฉินฮวนฮวนเลย ไม่ดูเหมือนแฟนสักนิด หรือว่าจะพาเฉินฮวนฮวนไปตักเตือน?”
“จริงด้วย เขาเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทหวาเถิงไม่ใช่เหรอ? ก็คงไปตักเตือนเฉินฮวนฮวนแหละ!”
“ใช่ใช่ใช่ คงเป็นอย่างนั้น เขามีสิทธิ์ไล่ครูซวนออก เขาคงเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทหวาเถิง”
“เป็นไปไม่ได้ที่เฉินฮวนฮวนจะเป็นแฟนเขา มิฉะนั้น ทำไมถึงไม่มีสิทธิพิเศษอะไรเลย?”
…
ทุกคนกำลังพูดคุยกันไม่หยุด แต่หลินอวี่หยางและติงเซียงยืนบื้ออยู่ที่เดิม
ในเวลานี้ เฉินเสี่ยวอวี่เพื่อนร่วมห้องของหลินอวี่หยาง วิ่งเข้ามาจับมือเธอแล้วถามว่า: “หยางหยาง เธอรู้จักผู้ชายคนนั้นใช่ไหม? เขาเป็นใครกันแน่? เมื่อกี้เหมือนเธอเรียกเขาว่าอาเฟิง?”
“จริงด้วย หยางหยาง เหมือนเรียกเฟิงกับชวนอะไรสักอย่าง เป็นชื่อของเขาหรือเปล่า? เขารู้จักกับเฉินฮวนฮวนเหรอ?” จางถิงถามด้วยความสงสัย
หลินอวี่หยางขมวดคิ้วและสีหน้าตกใจบนใบหน้าของเธอ เธอโบกมือและกล่าวว่า: “พวกเธอสองคนเงียบๆหน่อย ให้ฉันสงบสติอารมณ์ก่อน”
ติงเซียงได้สติกลับมา และอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “หยางหยาง ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเฟิงหานชวนรู้จักเฉินฮวนฮวน?”
ติงเซียงรู้จักตัวตนของเฟิงหานชวนมาก่อน เพราะหลินอวี่หยางเคยพูดถึงเขา แต่เมื่อเห็นตัวจริงอีกครั้งในวันนี้ มันรู้สึกแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เธอเกือบจะสูญเสียจิตวิญญาณ
“เป็นไปไม่ได้ ฮวนฮวนไม่รู้จักเฟิงหานชวนอย่างแน่นอน แต่ว่า… ” หลินอวี่หยางเหยียดมือออกและเกาศีรษะพูดอย่างสงสัย: “แต่ว่าฉันไม่เข้าใจ ทำไมเฟิงหานชวนถึงพาฮวนฮวนออกไปคนเดียว?”
“หยางหยาง เธอรู้จักเฟิงหานชวน ถ้างั้นเธอตามไปดูสิ” ติงเซียงพูดอย่างหมดความอดทน เธออยากรู้ว่าเฟิงหานชวนพาเฉินฮวนฮวนออกไปมันเกิดอะไรขึ้น
“ไม่ไม่ไม่ ไม่ได้ รอให้ฮวนฮวนกลับมาดีกว่า ฉันไม่กล้า…” หลินอวี่หยางส่ายหัวทันที
ติงเซียงอดสงสัยไม่ได้ เพราะหลินอวี่หยางเป็นคนที่กล้าหาญไม่เคยกลัวอะไรมาก่อน แต่ทำไมถึงกลัวเฟิงหานชวน?
“เฟิงหานชวนน่ากลัวมากเหรอ?” ติงเซียงถามอีกครั้ง
“ไม่ใช่ว่าน่ากลัว แค่รู้สึก…เป็นคนน่าขนลุก ฉันไม่กล้าคุยกับเขาเยอะ” เป็นเรื่องยากที่หลินอวี่หยางจะแสดงด้านกลัวออกมา
ติงเซียงก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน เธอรู้สึกราวกับว่ามดนับพันกำลังคืบคลานอยู่ในใจ เธออยากรู้ว่าเฟิงหานชวนจะพูดอะไรกับเฉินฮวนฮวน
ถ้าทั้งสองคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เพราะความปั่นป่วนของคุณนายซวน ทำให้เฉินฮวนฮวนบังเอิญเข้าตาเฟิงหานชวน งั้น… ติงเซียงไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้
เพราะเธอตกหลุมรักเฟิงหานชวน
…
เฟิงหานชวนพาเฉินฮวนฮวนไปที่ห้องรับรอง
ห้องทำงานของหนีซวงกำลังจะจัดการกับเรื่องของซวนเลี่ยง ดังนั้น เฟิงหานชวนจึงไม่พาเฉินฮวนฮวนไปที่ห้องทำงานของหนีซวง
มาถึงห้องรับรอง เฟิงหานชวนปิดประตู แล้วดึงเฉินฮวนฮวนไปที่โซฟา กดไหล่ของเธอ บังคับให้เธอนั่งลง
“คุณพาฉันมาที่นี่คนเดียว คุณต้องการจะพูดอะไร?” ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนนิ่งมาก และเสียงของเธอก็สงบ
สำหรับความห่างเหินของเธอ เฟิงหานชวนได้เตรียมใจมาพร้อมแล้ว หลังจากที่เฉินฮวนฮวนรู้เรื่องเกี่ยวกับบลูส์คลับในคืนนั้น เธอไม่ร้องไม่โวยวายก็ถือว่าไม่เลวแล้ว
“รอผมสักครู่” หลังจากที่เฟิงหานชวนพูดคำเหล่านี้ เขาก็เปิดประตูอีกครั้งและออกจากห้องรับรอง
เมื่อมองไปที่ประตูสีน้ำตาลที่ปิดอยู่ เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจว่าเฟิงหานชวนพาเธอมาที่นี่แล้วออกไป มันหมายความว่าอะไร?
อย่างไรก็ตาม เขาบอกว่ารอเขาสักครู่ เขาก็คงจะกลับมา
เฉินฮวนฮวนก้มหน้า มองรองเท้าของเธอ ตกอยู่ในความงุนงง
ไม่นาน ประตูก็เปิดออก ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องยาเล็กๆ
เขาวางกล่องยาลงบนโต๊ะ จากนั้นนั่งยองๆต่อหน้าผู้หญิง หยิบยาออกจากกล่องยา บีบยาสีขาวออกมา แล้วทาบนแก้มของผู้หญิง
เฉินฮวนฮวนรู้สึกเย็นที่แก้มของเธอ และการเคลื่อนไหวที่อ่อนโยนของชายคนนั้น ทำให้เธอตกตะลึงโดยไม่รู้ตัว ไม่ขยับ นั่งนิ่งอย่างเชื่อฟัง ปล่อยให้เฟิงหานชวนทายาบนแก้มที่บวมของเธอ
“ผู้หญิงท้องคนนั้นเป็นคนตบ?” เขาถามช้าๆด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“ไม่ใช่” เฉินฮวนฮวนส่ายหัวเบาๆ: “คุณนายซวนแค่ดึงผมของฉัน”
“ซวนเลี่ยง? หรือหลิวเฟยเฟย?” เขาถามอีกครั้ง
เฉินฮวนฮวนตกตะลึงครู่หนึ่งและถามโดยไม่รู้ตัว: “คุณรู้ได้อย่างไร?”
หลังจากถามเธอก็นึกถึงสิ่งที่หนีซวงพูดกับเธอ เธอเม้มปากแล้วกล่าวว่า:“ครูหนีเป็นคนบอกคุณสินะ”
“อืม” เฟิงหานชวนตอบ จากนั้นปิดฝายา แล้วใส่ลงในกล่องยา
“คราวหน้าฉันจะไม่ทำเรื่องวุ่นวายพวกนี้อีก จะไม่รบกวนคุณให้ต้องมาที่นี่ คุณบอกครูหนีด้วยว่าเธอไม่จำเป็นต้องรายงานเรื่องของฉันกับคุณ” เฉินฮวนฮวนละสายตาจากเขา พูดน้ำเสียงที่แผ่วเบา
เหมือนเด็กที่ทำผิด
และเฟิงหานชวนเป็นเหมือนพ่อที่ถูกครูใหญ่เรียกมาที่โรงเรียน
“ผมรู้ว่าคุณทำเพื่อเฉินเฟยหยางเลยทำเรื่องแบบนั้นใช่ไหม?” เฟิงหานชวนยังคงนั่งยองอยู่ตรงหน้าเฉินฮวนฮวน เสียงของเขานุ่มนวลและจับมือ เฉินฮวนฮวนด้วยมือทั้งสองข้าง
“อืม” เฉินฮวนฮวนพยักหน้าโดยไม่ปฏิเสธ
เธอไม่สนใจเรื่องของซวนเลี่ยงกับหลิวเฟยเฟยอยู่แล้ว หากไม่ใช่เพราะความเข้าใจผิดที่คิดว่าซวนเลี่ยงไล่เฉินเฟยหยางออก เธอคงไม่โกรธจนฟ้องเรื่องของพวกเขาทั้งสอง
จากนั้น มันก็กลายเป็นสถานการณ์เช่นนี้
“คุณชอบเขาเหรอ? ” แม้ว่าเฟิงหานชวนถามด้วยท่าทางที่ผ่อนคลาย แต่เสียงของเขาเบา ราวกับว่ากำลังพยายามควบคุมอารมณ์
“ไม่ใช่แน่นอน!” เฉินฮวนฮวนรีบปฏิเสธโดยไม่รู้ตัว ขมวดคิ้วและถาม: “ทำไมคุณถึงถามคำถามนี้?”
เธอรู้สึกงงงันอธิบายไม่ถูก
“คุณปกป้องเฉินเฟยหยาง เขาถูกไล่ออก คุณก็กังวลมาก เพื่อเขาคุณถึงกับทำให้หนีซวงขุ่นเคือง” ดวงตาของเฟิงหานชวนหรี่เล็กน้อยและน้ำเสียงของเขาแสดงความหึงหวง
แต่เฉินฮวนฮวนรู้สึกเพียงว่าเฟิงหานชวนเหมือนกำลังสอบปากคำ เธอเม้มปากแล้วกล่าวว่า: “ฉันรู้ว่าฉันยังเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ คุณกังวลว่าฉันจะนอกใจคุณ ฉันเข้าใจ แต่ฉันไม่ได้ชอบเฉินเฟยหยางจริงๆ”
“ฉันปกป้องเขา ฉันมีเหตุผลของฉัน คืนนั้นเขารอส่งฉันกลับ ก็เลยเห็นเหตุการณ์ของซวนเลี่ยงและหลิวเฟยเฟยพร้อมฉัน”
“เขาถูกไล่ออกตอนเที่ยงกะทันหัน ฉันคิดว่าซวนเลี่ยงเป็นคนทำ ฉันรู้สึกว่ามันเป็นความผิดของฉันที่ทำให้เฉินเฟยหยางถูกไล่ออก ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นด้วยความโกรธ”
หลังจากอธิบายเรื่องนี้แล้ว เฉินฮวนฮวนก็เผชิญหน้ากับใบหน้าเคร่งขรึมของผู้ชาย เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจและพูดอย่างรวดเร็วว่า: “ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรสร้างความเดือนร้อนให้คุณ”
เหตุผลที่เฟิงหานชวนมาหาเธอคงเป็นเพราะหนีซวงบอกเขาเรื่องของเธอ จากการคำนวณนี้ก็เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เพียงสร้างปัญหาให้กับเฟิงหานชวน แต่ยังทำให้เฟิงหานชวนมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดี
สำหรับภาพลักษณ์ที่ไม่ดีนี้ หนีซวงอาจคิดว่า เฟิงหานชวนไม่มีศักดิ์ศรี ผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดูมาทำเรื่องน่าอายข้างนอก
“ทำไมต้องมาขอโทษผม?” เฟิงหานชวนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและกล่าวว่า: “คนที่ต้องขอโทษ ควรเป็นผม”
เขาไม่เข้าใจ เฉินฮวนฮวนตอนนี้ดูสงบ ไม่เหมือนตอนรู้ความจริงในคืนนั้นเลย
ตอนนี้ เขาสงสัยว่าสิ่งที่เฉินฮวนฮวนพูดกับเขาเมื่อคืน หมายถึงบลูส์คลับในคืนนั้น?
หรือมันหมายถึงอย่างอื่น?
“เฟิงหานชวน คุณไม่ได้ทำอะไรผิด! ทำไมคุณต้องขอโทษฉัน?” เฉินฮวนฮวนมองดูสีหน้าที่ผิดปกติของผู้ชาย การแสดงออกที่งงงวยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
เธอเม้มริมฝีปาก หลับตาลงเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า: “ฉันเป็นคนทำให้ภาพลักษณ์ของคุณเปื้อน และฉันสร้างปัญหาให้กับคุณ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน…”
“อันที่จริง คุณไม่จำเป็นต้องมาหาฉัน อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ เราแสร้งทำเป็นไม่รู้จักฉัน แบบนี้พฤติกรรมของฉันจะได้ไม่ส่งผลกระทบต่อคุณ” หลังจากคิดแล้วคิดอีก เฉินฮวนฮวนก็เพิ่มคำอีกสองสามคำ
แต่หลังจากที่เธอพูดจบ ใบหน้าของผู้ชายก็บูดบึ้งมากขึ้น
เฉินฮวนฮวน คิดว่าเฟิงหานชวนโกรธ เธอหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าเพื่อกล่าวต่อ: “ถ้าคุณคิดว่ามันยังไม่เพียงพอ เมื่อการฝึกของฉันจบลง ฉันจะไปที่สำนักงานเพื่อขอหย่ากับคุณ แบบนี้คุณกับหลีซืออวิ๋นจะได้เปิดตัวได้อย่างเต็มที่”
“เฉินฮวนฮวน มันเกี่ยวอะไรกับหลีซืออวิ๋น? เธอเป็นแค่เพื่อนของผม ผมเคยอธิบายให้คุณแล้ว คุณเอาเธอมาเป็นข้ออ้าง ก็เพราะอยากไปจากผมใช่ไหม?” เฟิงหานชวนตอนนี้รู้สึกหงุดหงิด โมโห ลุกขึ้นยืน มองผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟา
เฉินฮวนฮวนตกตะลึง
เป็นแค่เพื่อนของเขา?
เขายอมรับว่าอยู่กับหลีซืออวิ๋นแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้ถึงปฏิเสธ?
“คุณบอกผมมาตรงๆเถอะ ว่าทำไมคุณถึงอยากไปจากผม? ถ้าเหตุผลของคุณสมเหตุสมผล ผมจะปล่อยคุณไป” เฟิงหานชวนพยายามสงบอารมณ์ของเขา เขาต้องการทำเรื่องนี้ให้ชัดเจน
เขาคิดว่าเมื่อคืนเฉินฮวนฮวนเย็นชาใส่เขา เพราะเธอรู้ความจริงเกี่ยวกับคืนในบลูส์คลับ แต่ในตอนนี้ เขาก็รู้สึกว่าไม่ใช่ ดังนั้นเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ก่อน แต่ถามไปอ้อมๆ
“คุณยอมรับแล้วไม่ใช่เหรอ? เราคุยกันแล้วว่าจะคุยเรื่องนี้ตอนฉันออกจากค่ายฝึกไม่ใช่เหรอ?” เฉินฮวนฮวนก็สงสัยเช่นกัน
เฟิงหานชวนนั่งบนโต๊ะ เผชิญหน้ากับเฉินฮวนฮวน เขาจับมือผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาแล้วกล่าวว่า:”เมื่อคืนผมแค่ไม่อยากทะเลาะกับคุณ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
“เมื่อกี้ฉันพูดไปแล้ว เรื่องที่คุณอยู่กับหลีซืออวิ๋นฉันรู้แล้ว แต่ว่า ฉันไม่เข้าใจทำไมคุณต้องปฏิเสธ?” เฉินฮวนฮวนไม่เข้าใจ
