อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 207 ที่แท้ก็เป็นภรรยาของเฟิงหานชวน

พูดได้ว่า ที่นี่นอกจากเฟิงหานชวน น่าจะยังมีคนของตระกูลเฟิงคนอื่นอีก?

เฉินฮวนฮวนถูกเฟิงหานชวนพาไปอยู่ในคฤหาสน์?

“พี่เหวิน อันที่จริงฉัน…” เฉินฮวนฮวนเอ่ยปาก ตัดสินใจที่จะพูดเรื่องที่เธอกับเฟิงหานชวนแต่งงานกันออกมา

ในเมื่อ แรกเริ่มที่เธอปิดบังความสัมพันธ์กับเฟิงหานชวนต่อหน้าเกาเหวิน เพราะตอนนั้นเธอคิดว่าเฟิงหานชวนคือคุณอาของเฟิงเฉินเหยี่ยน คิดว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนคือสามีของเธอ

แต่ตอนนี้ เธอกับเฟิงหานชวนตัดสินใจเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการแล้ว ไม่ใช่แต่งงานปลอม ๆ ไม่ใช่ลองแต่ง แต่เป็นสามีภรรยาที่เป็นทางการกัน

ดังนั้นเธอตัดสินใจบอกเกาเหวิน และเธอก็เชื่อว่าเกาเหวินไม่มีทางเอาไปป่าวประกาศ

“แอ๊ด” ตอนนี้เอง จู่ ๆ ประตูใหญ่ก็ถูกเปิดออก

คำพูดที่เฉินฮวนฮวนอยากพูด ก็ถูกเสียงประตูขัดไว้

“ฮวนฮวน หนูกลับมาแล้วเหรอ?” เสียงตื่นเต้นของแม่บ้านหลี่ดังขึ้น จากนั้นก็มองไปทางเกาเหวิน สีหน้าหงุดหงิดนิดหน่อย แล้วถามขึ้น “คุณชายสามไปรับหนูไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึง…”

“แม่บ้านหลี่คะ นี่คือเจ้านายของหนู แล้วก็เป็นรุ่นพี่ของหนูด้วย ชื่อเกาเหวิน ตอนเที่ยงหนูทานข้าวด้วยกันกับพี่เหวิน แล้วคุยกันเรื่องรวมกลุ่มอบรม พี่เหวินพาหนูส่งกลับบ้านด้วยตัวเอง” เฉินฮวนฮวนรีบอธิบาย

“อ่อ ที่แท้ก็คือเจ้านายของฮวนฮวนเอง คุณหนูเกาใช่ไหม? รีบเข้ามานั่งก่อน” แม่บ้านหลี่ทำมือเชื้อเชิญ ใบหน้ายิ้มแย้ม ดูเป็นมิตรเป็นพิเศษ

ตอนนี้เกาเหวินงุนงงมาก เธอชะงักงั้น จากนั้นก็พยักหน้าพูดขึ้น “ค่ะ”

เธออยากจะเห็นพอดีว่า สถานการณ์ของตระกูลเฟิงว่าเป็นยังไงบ้าง

อีกอย่างเธอดูออกได้ว่า แม่บ้านคนนี้กับเฉินฮวนฮวนสนิทกันเป็นอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเฉินฮวนฮวนอยู่ที่นี่มาพักใหญ่แล้ว

หลังจากที่เกาเหวินตอบรับ แล้วจึงเดินตรงเข้าไปด้านในประตูใหญ่ เฉินฮวนฮวนก็รีบตามเข้าไป เธอเม้มปาก เมื่อพบว่าตัวเองยังคุยกับเกาเหวินไม่จบ

แม่บ้านหลี่พาเกาเหวินเข้าไปที่ห้องรับแขก ให้เกาเหวินนั่งบนโซฟา

เกาเหวินกวาดตามองไปรอบด้าน ในนี้ออกแบบตกแต่งสไตล์จีน อารมณ์โบราณ แต่ไม่มีความรู้สึกเก่าแก่ ตรงกันข้ามกลับเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ทันสมัย

เฉินฮวนฮวนเพิ่งจะนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ตรงข้าม เกาเหวินก็พูดขึ้น “ฮวนฮวน เธออยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว?”

“ฉัน…ถ้าหากไม่นับเวลาที่ฝึกอบรม น่าจะประมาณหนึ่งอาทิตย์ ถ้านับเวลาฝึกอบรม ก็ใกล้หนึ่งเดือนแล้ว” เฉินฮวนฮวนพยายามคิดคำนวณในหัว

เกาเหวินพยักหน้าครุ่นคิด ไม่นับที่ฝึกอบรม ก็แสดงว่าเฉินฮวนฮวนเพิ่งถูกรับมาอยู่ได้ไม่นาน

ในความทรงจำของเธอ เฉินฮวนฮวนน่าจะเป็นแค่ผู้หญิงในวงที่ถูกเฟิงหานชวนเลี้ยงดู ทำไมถึงรับเฉินฮวนฮวนมาอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเฟิงนะ?

ดูสีหน้าของเกาเหวินที่ยิ่งอยู่ยิ่งแสดงความสงสัย เฉินฮวนฮวนจึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้บอกความจริงกับเกาเหวิน ในตอนที่กำลังจะเอ่ยขึ้น แม่บ้านหลี่ก็ยกถาดผลไม้กับน้ำชามาให้

“ฮวนฮวน คุณหนูเกา ดื่มน้ำ ทานผลไม้สักหน่อย” แม่บ้านหลี่วางถาดผลไม้และแก้วน้ำชาลงบนโต๊ะชาอย่างเอาใจใส่

ตอนนี้เอง มีเสียงฝีเท้าดังมาจากชั้นบน จากนั้นเสียงที่มีอำนาจก็ดังขึ้น “แม่บ้านหลี่ ฉันเหมือนได้ยินเธอตะโกนเรียกฮวนฮวน ฮวนฮวนกลับมาแล้วเหรอ? คุณชายสามบอกว่าฮวนฮวนตอนเย็นถึงจะกลับมาไหมใช่เหรอ?”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินฮวนฮวนก็รู้แล้วว่าเป็นนายท่านกำลังพูดอยู่ เธอรีบลุกขึ้นยืน แล้ววิ่งไปทางบันได

เห็นว่านายท่านเดินลงมาแล้ว เฉินฮวนฮวนจึงตะโกนขึ้นทันที “นายท่าน!”

“เฉินเฉิน เธอไปฝึกอบรมครึ่งเดือน ก็ลืมสถานะของตัวเองไปแล้วเหรอ?” เฟิงเหลยถิงสีหน้าหงุดหงิด ตั้งใจส่งเสียงกระแอมขึ้น

“เอ่อ คุณพ่อ…” เฉินฮวนฮวนก้มหน้าเล็กน้อย ทำได้เพียงเรียกอย่างเชื่อฟัง

เพียงแต่เธอรู้สึกว่าอายุของเฟิงเหลยถิงสามารถเป็นคุณปู่ของตัวเองได้แล้ว เรียก “พ่อ” แล้วรู้สึกแปลกประหลาดจริง ๆ

แต่ว่าก็ไม่มีทางอื่น นายท่านเฟิงเป็นคุณพ่อของเฟิงหานชวน และเธอก็คือภรรยาของเฟิงหานชวน งั้นนายท่านเฟิงก็คือพ่อสามีของเธอ ก็ต้องเรียกว่า “คุณพ่อ”

“อื้ม เด็กดี!” นายท่านเผยรอยยิ้มพึงพอใจ

เกาเหวินสีหน้าตกตะลึงมองไปทางพวกเขา ดวงตาเบิกกว้างเป็นสิบเท่า จนกระทั่งเดินไปข้างพวกเขา เฉินฮวนฮวนถึงได้เห็นว่าเกาเหวินเดินมาแล้ว

เธอเห็นสีหน้าของเกาเหวิน หงุดหงิดใจที่ตัวเองไม่ได้บอกกับเกาเหวินให้เร็ว ในตอนที่กำลังจะพูดขึ้น เกาเหวินกลับมองไปทางเฟิงเหลยถิง แล้วพูดพึมพำ “ฮวนฮวน ท่านนี้คือคุณพ่อของเธอเหรอ?”

เกาเหวินจำได้ว่าเฉินฮวนฮวนเคยพูดถึงพ่อแท้ ๆ ของเธอ เป็นผู้ชายใจจืดใจดำ เป็นคนวัยกลางคนที่มีโชคลาภ มีพุงย้อย แต่นายท่านที่อยู่ข้างหน้า ดูกระฉับกระเฉง ร่างกายแข็งแรง ดูท่าน่าจะบำรุงรักษาร่างกายเป็นอย่างดี

แต่ที่ทำให้เธออึ้งเป็นที่สุดคือ ตาแก่คนนี้เป็นใครกันแน่? ทำไมถึงปรากฏตัวขึ้นที่คฤหาสน์ตระกูลเฟิง? แล้วก็ถูกเฉินฮวนฮวนเรียกว่าพ่อ?

“ไม่ ไม่ใช่ค่ะ พี่เหวิน นายท่านคือ…พ่อสามีของฉัน” เฉินฮวนฮวนโบกไม้โบกมือ รีบพูดอธิบาย “ฉันกับเฟิง…”

“พ่อสามี!?” เกาเหวินถามอย่างสงสัย “คุณตาเหรอ? เธอไม่มีคุณตาไม่ใช่เหรอ?”

“พ่อสามีจะแปลว่าคุณตาได้ยังไง? ฮวนฮวนคือลูกสะใภ้ของฉัน ฉันเป็นพ่อสามีของเธอ แน่นอนว่าเธอต้องเรียกฉันว่าพ่อ” เฟิงเหลยถิงค้ำไม้ค้ำไว้ แล้วตอบตามที่ควรจะเป็น

“ลูก…ลูกสะใภ้?” เกาเหวินถลึงตาโต อ้าปากค้างจนแทบจะยัดไข่ไก่เข้าไปได้แล้ว

เห็นท่าทางตกตะลึงแบบนี้ของเกาเหวิน เฟิงเหลยถิงขมวดคิ้ว มองไปทางเฉินฮวนฮวน แล้วถามขึ้น “ฮวนฮวน ท่านนี้เป็นอะไรกับเธอ?”

“พ่อคะ พี่เหวินเป็นเจ้านายของหนู และก็เป็นรุ่นพี่ของหนูค่ะ” เฉินฮวนฮวนตอบตามความจริง แล้วหันหน้าไปอธิบายกับเกาเหวิน

“ดังนั้น ท่านนี้คือนายท่านตระกูลเฟิง ส่วนสามีของเธอ ก็คือ…เฟิงหานชวน” เกาเหวินพูดออกมาอย่างแทบไม่อยากจะเชื่อ

“ใช่ค่ะ” เฉินฮวนฮวนรีบพยักหน้า

เกาเหวินรู้สึกหน้ามือ รอบตัวราวกับถูกหมอกห้อมล้อมอยู่

เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?

จู่ ๆ เสียงมีอำนาจของชายที่อยู่ด้านข้างดังขึ้นอีก “หานชวนคือลูกชายคนที่สามของฉัน ฮวนฮวนคือลูกสะใภ้คนที่สาม คุณผู้หญิงคนนี้ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?”

เฟิงเหลยถิงมองเกาเหวินด้วยสายตาเฉียบคม

เกาเหวินค่อย ๆ ดึงสติกลับมา แต่ก็ยังตกตะลึงเป็นอย่างมาก เธอเอ่ยปากขึ้น เธออดไม่ได้ที่จะถามต่อ “ฮวนฮวน เธอ ก่อนหน้านี้เธอไม่ใช่พูดว่า เฟิงหานชวนคือ…อาสามของเธอเหรอ?”

ในหัวของเกาเหวินตอนนี้ยุ่งเหยิงไปหมด แยกไม่ออกว่านี่คือความฝัน หรือว่าความจริง

เพราะว่าเธอไม่เคยคิดเลยว่า ที่แท้เฉินฮวนฮวนก็คือภรรยาของเฟิงหานชวน?