อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 210 หรือว่าจะเป็นคู่รักไร้บุตร

เฉินฮวนฮวน เม้มริมฝีปากอย่างเขินอาย

ความรู้สึกที่อยากคลื่นไส้ก็หายไป เมื่อเฟิงหานชวนมาถึง

“อืม ครอบครัวของเรา งานเลี้ยงครอบครัวของเรา…” เฉินฮวนฮวนพูดเบามาก ด้วยความอ่อนโยนเล็กน้อย

ห้องน้ำเงียบมาก ดังนั้นเฟิงหานชวนจึงได้ยินอย่างชัดเจน เขาดึงเฉินฮวนฮวนไว้ในอ้อมแขน หัวเราะเบาๆแล้วกล่าวว่า: “อืม แบบนี้ถึงจะถูก”

ในขณะนี้ มีเสียงเคาะประตู “ก๊อกก๊อกก๊อก” ดังขึ้น

“อาสาม อาสะใภ้สาม พวกคุณเสร็จหรือยัง? ผมปวดท้อง ผมอยากเข้าห้องน้ำ ผมทรมาน…” เสียงกระวนกระวายของเฟิงเฉินเหยี่ยนดังขึ้น

ความกระวนกระวายนี้ เป็นความกระวนกระวายที่ต้องการเข้าห้องน้ำ

เฟิงหานชวน: “…”

เฉินฮวนฮวน: “…”

สองสามีภรรยามองหน้ากัน แล้วพูดพร้อมกันว่า: “เข้ามาสิ”

แน่นอน เฟิงเฉินเหยี่ยนพุ่งเข้าไปทันที เมื่อเห็นทั้งสองคนยืนใกล้กัน เขาก็อ้าปาก พูดทันทีว่า: “ไม่จริงมั้ง!”

เฟิง หานชวน: “???”

เฉินฮวนฮวน: “???”

สามีภรรยามองไปที่เฟิงเฉินเหยี่ยน ทั้งคู่มีสีหน้าตกตะลึง

“อาสาม อาสะใภ้สาม พวกอาก็รีบร้อนเกินไปหรือเปล่า? ทำไมถึงมาทำอะไรแบบนี้ที่ห้องน้ำ…” เฟิงเฉินเหยี่ยนปิดปากของเขา พูดถึงครึ่งหนึ่งก็หยุดและไม่พูดต่อ

แต่เฟิงหานชวนและเฉินฮวนฮวนเข้าใจสิ่งที่เขากำลังจะสื่อ

เฟิงหานชวนกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา: “อย่ามาพูดไร้สาระ”

“อาเหยี่ยน มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด!” เฉินฮวนฮวนอธิบายอย่างรวดเร็ว

เฟิงเฉินเหยี่ยนไม่สนใจฟังคำอธิบายของพวกเขา ดึงเข็มขัดของเขาแล้วกล่าวว่า: “อาสาม ฮวนฮวน ได้โปรดรีบออกจากห้องน้ำเถอะ ผมทนไม่ไหวแล้ว…”

วินาทีต่อมา เฟิงหานชวนดึงเฉินฮวนฮวนออกไป เสียงดัง “ปั๊ง”ประตูก็ปิดลง

เฟิงเฉินเหยี่ยนตกใจมาก เขายังไม่ได้ถอดกางเกง ก็นั่งลงบนชักโครก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พิมพ์แชทไป หัวเราะไป

…

เมื่อเฟิงหานชวนและเฉินฮวนฮวนนั่งลง หญิงวัยกลางคนที่อยู่ตรงข้ามกับเฉินฮวนฮวนได้ถามขึ้นว่า: “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเจ้าสามเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นมาก ฮวนฮวน อนาคตเธอโชคดีมาก”

คนที่พูดเป็นภรรยาของเฟิงเจิ้งซวิน ซึ่งเป็นคุณนายรองของตระกูลเฟิง – หลินเจิน

“ขอบคุณค่ะ พี่สะใภ้รอง” เฉินฮวนฮวนลูบผมของเธอ ไม่รู้จะตอบอย่างไร ดังนั้นเธอจึงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวขอบคุณ

“ได้แต่งงานกับฮวนฮวน ควรเป็นผมที่โชคดี” เฟิงหานชวนกล่าวคำเหล่านี้อย่างสงบโดยไม่มีการแสดงออกอื่นใด

เฉินฮวนฮวนหันศีรษะและมองที่เขา เธอเห็นใบหน้าด้านข้างของเฟิงหานชวนมันสมบูรณ์แบบมาก และคำพูดที่เขาพูดเมื่อกี้ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง

“นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเจ้าสามเกลี้ยกล่อมผู้หญิง” คุณนายใหญ่ซ่งหวั่นโหรวก็เอ่ยขึ้นตามบรรยากาศที่มีชีวิตชีวา

“จริงด้วยจริงด้วย ฮวนฮวน ฉันได้ยินมาว่าเธอยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ แล้วจะมีลูกเมื่อไหร่?” หลินเจินถาม

บางคำถาม คุณชายทั้งหลายไม่สามารถถามได้ และไม่ควรถาม แต่พวกเธอเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ดังนั้นจึงสามารถถามเฉินฮวนฮวนได้โดยตรง

“ห้ะ? มี…มีลูกเหรอคะ?” เฉินฮวนฮวนตกตะลึงในทันใด

เธอไม่เคยคาดคิด อยู่ในสถานที่ที่เป็นทางการเช่นนี้ ยังถูกถามเรื่องคลอดบุตร?

“ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้วางแผนครับ” เฟิงหานชวนกล่าวโดยตรง

“เอ๊ะ? ไม่มีแผนที่จะมีลูกเหรอ? เป็นผู้หญิง ควรรีบมีลูกดีกว่า ไม่งั้นเมื่ออายุมากแล้วจะมีลูกยาก” หลินเจินกล่าวอย่างไม่เต็มใจ “เจ้าสาม ฮวนฮวน พวกเธอลองกลับไปพิจารณาดีๆนะ”

“ใช่ พวกเธอยังหนุ่มยังสาว อย่าทำอะไรตามอารมณ์ ที่สำคัญห้ามมีความคิดแบบคู่รักไร้บุตร ลูกเป็นเรื่องที่สำคัญมาก” ซ่งหวั่นโหรวย้ำ

อย่างไรก็ตาม เฟิงหานชวนไม่สนใจทรัพย์สินของตระกูลเฟิงอยู่แล้ว บริษัทอาร์ที่ก่อตั้งเองข้างนอกก็ได้แซงหน้าเฟิงซื่อกรุ๊ปแล้ว ดังนั้นหลินเจินและซ่งหวั่นโหรวจึงไม่กังวลว่าเฟิงหานชวนจะมาแย่งทรัพย์สินของสามี

ส่วนเรื่องการคลอดบุตรหรืออะไรสักอย่าง หญิงวัยกลางคน ผู้หญิงที่สูงศักดิ์อย่างพวกเธอไม่อาจหลุดพ้นจากคำนินทา

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเฟิงหานชวนเริ่มเย็นชาลง เฟิงเหลยถิงก็รีบกล่าวว่า: “พอแล้วพอแล้ว พวกเธอสองคนหยุดพูดได้แล้ว เรื่องของหนุ่มสาวให้พวกเขาตัดสินใจเอง”

หลินเจินนั่งตรงข้ามและเธอเห็นใบหน้าของเฟิงหานชวน เธอรู้ว่าเฟิงหานชวนเป็นคนที่ไม่มีอารมณ์ขันอยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงยิ้มและกล่าวว่า: “เจ้าสาม ฉันแค่ล้อเล่นกับพวกเธอ อย่าไปใส่ใจเลยนะ!”

อันที่จริงที่เธอพูดเช่นนี้ เพราะเธอต้องการทำให้ชัดเจน เฟิงหานชวนที่ไม่เคยมีความสุข กลับถูกผู้หญิงที่นายท่านซื้อมาทำให้มีความสุขได้?

ก่อนหน้านี้ เธอเคยแนะนำหลานสาว รวมถึงลูกสาวของเพื่อนๆให้เฟิงหานชวนรู้จัก แต่เฟิงหานชวนไม่แม้แต่จะแลพวกเธอ

นี่เป็นเหตุผลที่หลินเจินสงสัยว่าผู้หญิงแบบไหนที่จะปราบเฟิงหานชวนได้ แต่กลับเป็นผู้หญิงธรรมดาอย่างเฉินฮวนฮวน

ในตอนนี้ ถามถึงการมีลูกของทั้งสอง เพียงเพื่อค้นหาสิ่งผิดปกติ แต่เฟิงหานชวนไม่ได้วางแผนที่จะมีลูกกับเฉินฮวนฮวน?

ไม่ตั้งใจจะมีลูกหรือเขาไม่ได้ตั้งใจจะมีลูกกับเฉินฮวนฮวน?

เมื่อเห็นสายตาของหลินเจิน เอาแต่จ้องมองตัวเองและเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนรู้สึกอึดอัด

เธอรู้สึกว่าสายตาของหลินเจินกำลังจ้องจับผิด

“มันเป็นเรื่องของผมกับฮวนฮวน แผนของเราแค่อีกฝ่ายเห็นด้วยก็พอ ไม่จำเป็นต้องรายงานพวกคุณ” เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชา น้ำเสียงที่เย็นชาของเขาราวกับว่าสามารถนำผู้คนสู่ความหนาวได้

เขาไม่เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อพี่ใหญ่และพี่รองของเขา นับประสาอะไรกับภรรยาของพวกเขา

เหตุผลที่ตกลงเตรียมงานเลี้ยงของครอบครัวในวันนี้ แค่อยากให้เฉินฮวนฮวนรู้สึกถึงการมีตัวตน ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคุณนายสามของตระกูลเฟิงจริงๆ

ปากของหญิงวัยกลางคนสองนี้ ทำลายอารมณ์ของเขา ทำให้เขาไม่เหลือสีหน้าที่ดี

ทันทีที่คำพูดของเฟิงหานชวนพูดออกไป ใบหน้าของหลินเจินและซ่งหวั่นโหรวก็แข็งอึ้ง เฟิงเจิ้งหมิงและเฟิงเจิ้งซวินก็นั่งอยู่ข้างๆเช่นกัน ใบหน้าของชายวัยกลางทั้งสองแสดงความรู้สึกอายเล็กน้อย

เมื่อเห็นบรรยากาศที่อึดอัด เฉินฮวนฮวนก็รู้สึกว่าคำพูดของเฟิงหานชวนดูเย็นชาและโหดเหี้ยมเกินไป ในฐานะที่เป็นญาติ การที่จะถามไถ่เรื่องของพวกเขาก็เป็นเรื่องปกติ

ที่จริง เฉินฮวนฮวนไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรทำให้ไม่โอเค

เธอแอบดึงที่มุมเสื้อผ้าของเฟิงหานชวน ยิ้มและพูดกับทุกคนว่า: “พวกคุณอย่าถือสาอาหานเลยนะคะ เขาก็เป็นคนแบบนี้ แต่เขาไม่ได้มีเจตนาร้าย เรื่องที่พี่สะใภ้รองถามว่าเมื่อไหร่เราจะมีลูก เรื่องนี้เรายังตกลงกันไม่ได้ ดังนั้นจึงตอบไม่ได้…”

แม้ว่าเฉินฮวนฮวนจะอธิบายเช่นนี้ ความเป็นจริงไม่ใช่ว่าพวกเขายังตกลงกันไม่ได้ แต่คือพวกเขายังไม่เคยตกลงกันเลยด้วยซ้ำ

เธอนึกถึงสิ่งที่เฟิงหานชวนพูด ตอนนี้ยังไม่มีแผนที่จะมีลูก ก็นึกถึงความพัวพันสองครั้งนั้น

มีอยู่ครั้งหนึ่งคือครั้งที่นายท่านเฟิงกลับมากะทันหัน คือครั้งที่ยังทำกันไม่เสร็จ และอีกครั้งคือคืนก่อนเข้าค่ายฝึก คืนนั้นทั้งสองได้ทำกันจนเสร็จ

ไม่ว่าจะทำจนเสร็จหรือไม่เสร็จ เฟิงหานชวนก็ป้องกันทุกครั้ง

เธอยังจำครั้งที่ไม่เสร็จได้ ตอนนั้นเธอยังคงคิดว่าเฟิงหานชวนเป็นอาสามของเธอ ตอนนั้นเฟิงหานชวนบอกว่าเขายังไม่คิดจะเป็นพ่อคนเร็วขนาดนี้

นี่ก็หมายความว่า เขาไม่เคยคิดจะมีลูกตั้งแต่แรก?

เฉินฮวนฮวนตกอยู่ในความสับสน เฟิงหานชวนอายุกำลังจะเข้าเลขสาม และตอนนี้เขาก็มีภรรยาอย่างเธอ…

แต่เขากลับตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่มีลูก หรือว่าจะเป็นคู่รักไร้บุตร?