อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 216 คุณคืออาหานของฉัน……
“ภาพยนตร์จบแล้ว คุณปล่อยฉันได้แล้ว” เฉินฮวนฮวนไอเสียงเบา แล้วหันหน้าไปมา รู้สึกเมื่อยคอมาก
เพราะเธอโดนเฟิงหานชวนอุ้มไว้ เลยไม่กล้าขยับ
“อื้อ” เฟิงหานชวนตอบเสียงนิ่ง แล้วปล่อยเฉินฮวนฮวนลงมา
พอเฉินฮวนฮวนยืนตัวตรงแล้ว จากนั้นจึงยืดเส้นยืดสายที่ไหล่ ค่อยรู้สึกสบายตัวขึ้น
“อาหาน ฉันรบกวนคุณนานขนาดนี้แล้ว คุณไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันรอคุณอาบเสร็จแล้วค่อยอาบ” เฉินฮวนฮวนมองเฟิงหานชวนที่นั่งอยู่บนโซฟา ในใจรู้สึกผิดมาก
คืนนี้ เธอทั้งดึงเขาไปเดินเล่น ทั้งให้เขาดูหนังกินขนมกับเธอ เธอรู้สึกเกรงใจ
“ไม่รบกวน เพลินดี” เฟิงหานชวนลุกขึ้น อดยื่นมือไปจับแก้มเธอไม่ได้ แล้วเอ่ยว่า “ผอมไปเยอะมาก ต้องกินเยอะๆแล้วล่ะ”
“นี่ฉันก็กินเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ?” เฉินฮวนฮวนชี้ถังขยะที่มีถุงขนมล้นออกมา
“นี่ไม่นับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมบอกแม่บ้านหลี่ ช่วงนี้ให้เตรียมอาหารที่มีสารอาหารครบถ้วน ไม่มัน แต่ต้องมีสารอาหาร” เฟิงหานชวนพูดไปด้วย แล้วใช้นิ้วโป้งจับติ่งหูเธอ
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าจักจี้หู ตัวเธอเลยสั่นอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นจึงรีบเอามือของเขาออก พร้อมเอ่ยว่า “ขอบใจนะ”
“การขอบคุณของคุณ คือปฏิเสธผม?” เฟิงหานชวนเห็นว่าเธอเอามือตัวเองออก สีหน้าจึงเข้มขรึม
“เปล่า ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ปฏิเสธคุณ ฉันแค่รู้สึกจักจี้หู คุณอย่าเอาแต่เล่นหู……” เฉินฮวนฮวนพูดอย่างเขินอาย แล้วหน้าก็แดงทันที
“ครั้งหน้าต้องบอกผมแบบนี้ อย่าใช้การกระทำปฏิเสธผม รู้ไหม?” เฟิงหานชวนยื่นมือไปขยี้หัวเธอ ท่าทางดูอ่อนโยนมาก
“อื้อ” เฉินฮวนฮวนแค่พยักหน้าให้เบาๆ
ในห้อง กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
หลังจากนั้น เสียงของเฉินฮวนฮวนจึงดังขึ้นอีก “อาหาร คุณรีบไปอาบน้ำเถอะ”
“คุณไปก่อน” เขาพูดอย่างเรียบนิ่ง
“ฉันอาบแล้ว คุณไปก่อน” เฉินฮวนฮวนดันหน้าอกเขา เพราะเฟิงหานชวนอยู่ใกล้เธอเกินไป
“ไหนบอกว่าจะอาบอีกรอบ?” เฟิงหานชวนเลิกคิ้วขึ้น
“โอ๊ย คุณไปก่อนสิ ทำไมทุกครั้งฉันต้องไปก่อนด้วย” เฉินฮวนฮวนรู้สึกทำตัวไม่ถูก
“ในเมื่อเราเอาแต่ผลักไสไปมา งั้นไปพร้อมกัน?” เฟิงหานชวนก้มลงมา เอียงศีรษะเข้าไปใกล้หูเธอ แล้วขยับริมฝีปากเบาๆ
มีลมหายใจอุ่นๆพ่นมาที่คอเธอ จนทำให้เธอตามัว แล้วสมองเผลอคิดอะไรบางอย่าง
ไปพร้อมกันคือ……
หลังจากนั้น เธอยังตั้งสติไม่ได้ ที่ติ่งหูก็โดนเขากัด จนเธอสะดุ้งถอยหลังไปหลายก้าว
สีหน้าเฟิงหานชวนเข้มขรึมทันที
พอรู้สึกว่าตัวเองแสดงปฏิกิริยามากเกินไป เฉินฮวนฮวนจึงรู้สึกผิด แล้วก้าวเดินไปหาเขา ดึงแขนเสื้อเขาไว้แล้วเอ่ยว่า “ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ……”
“ฮวนฮวน เมื่อกี้ผมเพิ่งพูดว่า อย่าใช้การกระทำปฏิเสธผม” เฟิงหานชวนรู้สึกว่า เขากับเฉินฮวนฮวนยังไม่ชินกับฝ่ายตรงข้าม
พูดตรงๆคือ เฉินฮวนฮวนยังไม่ชินกับเขา
ก็แค่การกระทำที่ใกล้ชิดปกติ แต่ในใจเฉินฮวนฮวน กลับปฏิเสธ
ไม่อย่างนั้น ก็คงไม่ถอยหลังไปแบบนั้นหรอก
นี่เลยทำให้อารมณ์เฟิงหานชวนไม่ดี
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน……” เฉินฮวนฮวนกัดริมฝีปากแน่น ไม่รู้ว่าควรอธิบายยังไง
ตอนนี้เฟิงหานชวนคือสามีเธอ เป็นสามีจริงๆ ทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากัน ตอนที่เขาจะทำอะไรใกล้ชิดกับเธอ แต่เธอกลับปฏิเสธ
เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ชิน ถึงแม้จะเคยใกล้ชิดกับเขามากกว่านี้แล้วก็ตาม
“อาหาน ฉันคิดว่าเวลาที่เราอยู่ด้วยกันอาจจะน้อยเกินไป ในใจฉันเลยปฏิเสธคุณ คุณให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม ฉัน……ฉันรู้สึกว่าฉันจะค่อยๆชินเอง” เฉินฮวนฮวนเม้มปาก เงยหน้ามองเฟิงหานชวน ดวงตาคู่นั้นดูน่าสงสารมาก
มองแล้วทำให้คนอื่นอดใจไม่ไหว
“ผมไม่ได้จะโทษคุณ” เฟิงหานชวนจับมือเธอไว้ แล้วเล่นมือเธอ น้ำเสียงดูอ่อนโยนกว่าเดิม
“ฉัน ฉันรู้” เฉินฮวนฮวนฟังออก เฟิงหานชวนไม่ได้โทษเธอ แต่แค่ผิดหวังเล็กน้อย
แต่การกระทำที่กะทันหันของเขา ตัวเองยังไม่ชินเร็วขนาดนั้น
โดยเฉพาะโซนหูที่เซนซิทีฟแบบนั้น
“คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ” เฟิงหานชวนปล่อยมือเธอ แล้วเอ่ยเสียงเบา
เฉินฮวนฮวนก็ไม่อยากดื้อรั้นอีก เพราะเฟิงหานชวนพูดว่า ถ้ายังผลักไสกันอีก ก็อาบพร้อมกัน
“งั้นฉันไปก่อนนะ?” เฉินฮวนฮวนชี้ไปทางห้องอาบน้ำ
“อื้อ ไปเถอะ” เฟิงหานชวนขยี้หัวเธอ พยักหน้าให้
เฉินฮวนฮวนก็แค่พยักหน้า จากนั้นจึงหันเดินไปทางห้องอาบน้ำ แต่เธอเพิ่งเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
เฟิงหานชวนดีกับเธอขนาดนั้น ตามใจเธอขนาดนั้น แถมคืนนี้ยังให้ของขวัญเธอเป็นแบล็กการ์ดอีก
แล้วตัวเอง ไม่ได้ขอบคุณอะไรเขา แล้วยังทำให้เฟิงหานชวนอารมณ์ไม่ดีอีก
อารมณ์ไม่ดีแบบนี้ ก็เหมือนรู้สึกผิดหวัง เพราะฉะนั้นตอนนี้สมองเธอเลยตีกันวุ่น เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไงดี
เฟิงหานชวนจะคิดว่าเธอเป็นคนที่ไม่สำนึกบุญคุณหรือเปล่า? ดีกับเธอ แต่เธอกลับไม่ตอบแทนอะไรเลย?
เธอ ไม่ใช่คนแบบนั้น
พอคิดได้แบบนี้ เฉินฮวนฮวนจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วรีบหันกลับไป ก้าวเดินไปทางเฟิงหานชวน
ตอนนี้เฟิงหานชวนเดินจากโซฟาไปที่หน้าต่างแล้ว พอได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ วินาทีที่เขาหันกลับไป ร่างเล็กจึงพุ่งเข้าอ้อมกอดเขา
เขาอึ้งเล็กน้อย จากนั้นจึงยิ้มอ่อน เอ่ยถามว่า “นี่คุณเป็นอะไร?”
จากที่เขาดูมา เฉินฮวนฮวนทำแบบนี้ ไม่ค่อยปกติ เพราะระหว่างที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน เฉินฮวนฮวนจะเป็นฝ่ายที่โดนสะกิดตลอด
ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขารังแกก่อนหน้านั้น หรือว่าที่เขา”รังแก”ตอนนี้ ไม่ว่ายังไง เขาเป็นฝ่ายรุกตลอด
“อาหาน ฉันมีคำถามจะถามคุณ” เฉินฮวนฮวนเม้มปาก หลับตาลง แล้วรวบรวมความกล้าถาม
“คำถามอะไร?” เฟิงหานชวนเลิกคิ้ว
เฉินฮวนฮวนออกแรงกอดเขาแน่นกว่าเดิม เธอจะอ้าปากถาม แต่ก็ไม่ถามออกมา
“ฮวนฮวน คุณอยากถามอะไร?” เฟิงหานชวนถามอย่างใจเย็น
“ฉัน……” เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้น วางคางลงที่หน้าอกเขา ดวงตาที่เป็นประกาย มองแล้วหวั่นไหวมาก
“เด็กดี มีอะไรอยากถาม ก็ไม่ต้องเก็บไว้ในใจ” เฟิงหานชวนเห็นว่าเธอเหมือนไม่กล้าถาม จึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ฉันอยากถามว่า ตอนที่พี่สะใภ้รองกินข้าว ถามเรื่องลูกกับเราสองคน คุณบอกว่ายังไม่คิดจะมีลูกตอนนี้ คือ……คือคุณเป็นกลุ่มคนไม่อยากมีลูกเหรอ?” สุดท้ายเฉินฮวนฮวนถามออกมาอย่างกล้าหาญ
เพราะยังไง ก่อนหน้านั้นเธอกับเฟิงหานชานไม่มีฐานความรู้สึกต่อกัน อยู่ด้วยกันกะทันหันแบบนี้ หลายๆครั้ง เธอก็ไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ด้วยความควรถามยังไง
“ไม่ใช่สักหน่อย”
เฟิงหานชวนปฏิเสธอย่างไม่ลังเล แล้วหลุดขำออกมา
“คุณไม่ใช่? งั้นคุณ……ทำไมถึงไม่คิดจะมีลูกล่ะ?” เฉินฮวนฮวนกะพริบตา แล้วทำหน้าสงสัย
“ฮวนฮวน” นิ้วชี้ของเฟิงหานชวนแตะจมูกเธอเบาๆด้วยความเอ็นดู
แต่เฉินฮวนฮวนยังงงอยู่ เธอจึงตอบว่า “อื้อ?”
“ที่ผมพูดคือ ตอนนี้ยังไม่คิด ไม่ได้แปลว่าอีกหน่อยจะไม่คิดสักหน่อย” เฟิงหานชวนตอบ
“อ๋อ ก่อนหน้านั้นคุณเคยพูดว่า ยังไม่อยากเป็นพ่อคนเร็วขนาดนั้น” เฉินฮวนฮวนคิดแล้วพยักหน้า แต่ก็มองเขาอย่างสงสัย “ปีหน้าคุณก็สามสิบแล้ว งั้นคุณคิดจะมีลูกเมื่อไหร่? ไม่รู้สึกว่าสายเกินไปเหรอ?”
ความจริงเธออยากถามคือ ตอนนี้เขามีเธอเป็นภรรยาแล้ว ทำไมยังไม่รีบอยากมีลูก?
“ไม่ใช่ว่าผมรู้สึกว่าสายไป ผมคิดว่าถ้าให้คุณมีลูก เร็วเกินไป” เฟิงหานชวนยิ้มมุมปาก ยิ้มเอ่ยว่า “อีกอย่าง คุณยังเรียนไม่จบ แล้วจะร่วมรายการอีก ถึงผมใจร้อน แล้วช่วงนี้คุณมีเวลาเตรียมตัวตั้งครรภ์เหรอ?”
“ฉัน……” เฉินฮวนฮวนทำตัวไม่ถูกทันที
ประเด็นของเธอคือเฟิงหานชวนไม่อยากมีลูก แต่กลับลืมดูสถานการณ์ตอนนี้ของตัวเอง ตัวเองยังเด็ก เป็นนักศึกษาที่ยังไม่จบมหาวิทยาลัย แล้วยังเซ็นสัญญากับบริษัทเกาเหวิน ต้องร่วมรายการ หลังจากนั้นก็อาจจะมีกิจกรรมอื่นอีก
ที่แท้เฟิงหานชวนไม่ใช่ไม่อยากมีลูก แต่เขาคิดทุกอย่างไว้ดีแล้ว แถมยัง……เฟิงหานชวนเหมือนคิดไว้แล้วว่าจะให้เธอมีลูกให้ แต่ด้วยอายุของเธอ วัยของเธอ ก็เลยบอกว่าตอนนี้ยังไม่คิดจะมีลูก
“เฟิงหานชวน……ไม่สิ อาหาน คุณคืออาหานของฉัน……” มือของเฉินฮวนฮวน จากที่กอดเอวของเขาไว้ เลื่อนไปที่คอเขา
มือทั้งสองข้างคล้องคอเขาไว้ แล้วเงยหน้ามองคางเขา เฉินฮวนฮวนรู้สึกแสบตามาก
หลังจากที่คุณแม่เสียไปแล้ว นอกจากคุณยาย ไม่มีใครดีกับเธอแบบนี้เลย ไม่มีใครคิดเผื่อเธอขนาดนี้เลย
“ทำไมอยู่ๆถึงอ้อนล่ะ?” เห็นเธอที่กอดเขาไว้ ในใจเฟิงหานชวนมีความสุขมาก
“ฉัน ฉันไม่ได้อ้อน……” เฉินฮวนฮวนรีบดึงมือกลับ แล้วก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว เว้นระยะห่างกับเฟิงหานชวน
แต่ว่า เธอเพิ่งเว้นระยะห่าง ก็รู้สึกอุ่นๆที่เอว ฝ่ามือของเขายื่นมาหา แล้วดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดเหมือนเดิม
เฟิงหานชวนยิ้มมุมปาก ก้มลงไปใกล้หูเธอ แล้วพูดเสียงเบาว่า “ผมชอบให้คุณอ้อน น่ารักมาก”
“……” เฉินฮวนฮวนหน้าแดงทันที
เขาพูดว่า ชอบให้เธออ้อน?
ยังพูดอีกว่า เธอน่ารักมาก?
“คุณนี่เต๊าะเก่งจริงๆ” เฉินฮวนฮวนเม้มปาก แล้วเอ่ยพึมพำ
เฟิงหานชวนอดขำไม่ได้ แล้วพูดอย่างหน้าด้านว่า “งั้นคุณชอบหรือเปล่า?”
“……”
หน้าเฉินฮวนฮวนแดงกว่าเดิม คำถามนี้เธอจะตอบยังไง?
