อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 219 มีอีกมากมายหลายวิธี

ดวงตาที่เปล่งประกายของเฉินฮวนฮวน จ้องไปที่ชายตรงหน้าด้วยดวงตาที่สดใส

“ฮวนฮวน คุณรู้ไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่” ชายหนุ่มกลืนน้ำลายหลายครั้ง

“ฉันรู้ ฉันกำลังยั่วยวนคุณ” เฉินฮวนฮวนกลอกตาไปมาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เฟิงหานชวนยังไม่ตอบ เธอก้มศีรษะลงและปิดปากของชายหนุ่ม

เฟิงหานชวนประหลาดใจยิ่ง เฉินฮวนฮวนในขณะนี้ ราวกับถูกวิญญาณชั่วร้าย ถึงได้กลายเป็นคนริเริ่มเรื่องแบบนี้เอง

เฉินฮวนฮวนพยายามที่จะใช้เทคนิค แต่มันซุ่มซ่ามมาก แต่ว่าความซุ่มซ่ามดังกล่าวกลับจุดไฟทั้งหมดในตัวของเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนตระหนักว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้กะทันหัน เขาผลักเฉินฮวนฮวนออกในทันที ลุกขึ้นนั่งและหลับตาลงแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ

เฉินฮวนฮวนล้มลงด้านข้างโดยไม่คาดคิด เธอนอนตะแคงยันศีรษะด้วยมือข้างหนึ่งหันหน้าไปทางเฟิงหานชวน เฝ้าดูการกระทำของเฟิงหานชวนโดยไม่กระพริบตา

เฟิงหานชวนหันศีรษะไปก็เห็นหญิงสาวยิ้มอย่างมีเสน่ห์ไม่อายเหมือนเมื่อก่อน

“ฮวนฮวน เธอ……” เฟิงหานชวนสงสัยว่าเฉินฮวนฮวนถูกปีศาจจิ้งจอกเข้าสิง

“อาหาน~~ทำไมคุณถึงผลักฉันออกไป~~” เฉินฮวนฮวนกระพริบตาอีกทั้งยังแกล้งเลียริมฝีปาก

เฟิงหานชวนรู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะระเบิด

“เฉินฮวนฮวน! คุณรู้หรือไม่ว่าตัวเองกำลังทำอะไร!” เขาขู่กระซิบ

จะบ้าตาย!

เขาถูกแหย่จนควันออกหู

เมื่อเห็นท่าทางของเฟิงหานชวนที่สูญเสียการควบคุม เฉินฮวนฮวนมีความรู้สึกพอใจอยู่เงียบๆ

ทุกครั้งเป็นเฟิงหานชวนที่เป็นผู้ครอบงำ เธอจะต้องไม่ยอมแพ้และปล่อยให้เฟิงหานชวนลิ้มรสฤทธิ์เดชของเธอบ้าง

อย่างนี้แล้ว เฟิงหานชวนก็จะไม่กล้ารังแกเธออีกต่อไป

“ฉันรู้ เมื่อครู่ฉันได้ตอบคุณแล้วไม่ใช่หรือ?” เฉินฮวนฮวนทำหน้าบึ้งและตอบด้วยใบหน้าแบบผู้บริสุทธิ์

“……” เฟิงหานชวนเกือบลืมไปว่าเมื่อครู่เฉินฮวนฮวนได้ตอบไปแล้ว

คำตอบของเธอคือเธอกำลังดื่มด่ำในตัวเขา

“คุณถูกสิงหรือเปล่า” เฟิงหานชวนมองไปที่แววตาของเฉินฮวนฮวนและถามด้วยเสียงทุ้ม

“เปล่าสักหน่อย” เฉินฮวนฮวนวางฝ่ามือลงบนผ้าปูที่นอนแล้วลุกขึ้นนั่ง หลังจากนั้นพุ่งตัวไปข้างหน้า

มือทั้งสองข้างคล้องที่คอของชายหนุ่ม เธอรอแทบไม่ไหวที่จะยึดติดกับร่างกายของเขา เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “อาหาน คิดไม่ถึงว่าคุณจะเชื่อเรื่องผีสางเทวดาด้วย……”

“เฉินฮวนฮวน คุณพอได้แล้ว!” เฟิงหานชวนสูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง เซลล์ประสาททั่วร่างกายของเขาส่งเสียงโห่ร้อง

มองดูท่าทีอดทนอดกลั้นของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนกลั้นหัวเราะไว้ เธออยากหัวเราะจริงๆ แต่ก็ไม่กล้าที่จะหัวเราะมากเกินไป

เธอทำได้เพียงยิ้มเล็กน้อยแล้วถามอย่างนุ่มนวลว่า: “อาหาน คุณบอกว่าจะลงโทษฉันไม่ใช่เหรอ? งั้นคุณก็มาลงโทษฉันตอนนี้สิ~”

“เฉินฮวนฮวน นี่คุณจงใจใช่ไหม?” เฟิงหานชวนคว้าข้อมือหญิงสาวแล้วตะโกนอย่างโกรธเคือง: “คุณก็รู้สถานการณ์ของตัวเองตอนนี้ดี ผมจะลงโทษคุณได้ยังไง?”

“เสียงหัวเราะ–”

ในที่สุดเฉินฮวนฮวนก็อดไม่ได้เลยหัวเราะออกมา

เฟิงหานชวนดูออกว่าเธอหมายถึงอะไร เขาโกรธจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดขึ้นมา เขาบีบที่ข้อมือของเธอด้วยแรงเพียงเล็กน้อย

“โอ๊ย เจ็บ!” เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้ว พยายามจะดึงมือกลับ แต่ดึงยังไงก็ดึงกลับไม่ได้

เฟิงหานชวนคลายมือ แต่ไม่ได้ปล่อย เฉินฮวนฮวนค่อยๆคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ รู้สึกว่าแหย่เฟิงหานชวนแบบนี้ก็ไม่ค่อยสนุก แถมยังทำให้เฟิงหานชวนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ฉันไม่แกล้งคุณแล้ว คุณปล่อยมือฉันเถอะ ฉันจะไปนอนแล้ว” เฉินฮวนฮวนขี้ขลาดขึ้นมา เธอไม่สามารถเอาชนะเฟิงหานชวน พลางเม้มริมฝีปากและพึมพำว่า “ข้อมือเจ็บมาก……”

“เฉินฮวนฮวน แกล้งผมเล่นสนุกไหม?” ใบหน้าของเฟิงหานชวนเคร่งขรึม ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาวอ่อนแอตรงหน้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ฉัน……ฉันไม่ได้ตั้งใจแกล้งคุณ คุณบอกเองว่าอยากลงโทษฉัน ฉันเลยคิดว่าฉันก็สามารถลงโทษคุณได้…..” เฉินฮวนฮวนกัดปากตัวเองแล้วพูดว่า “ผู้ชายและผู้หญิงเท่าเทียมกัน แบบคุณเรียกว่าให้เพียงเจ้าหน้าที่จุดไฟ แต่ไม่ให้ประชาชนจุด”

ให้เพียงเจ้าหน้าที่จุดไฟแต่ไม่ให้ประชาชนจุด?

เฟิงหานชวนกระตุกมุมปากหลายครั้ง

“เฉินฮวนฮวน คุณคิดว่านี่คือความหมายหรือ?” เขารู้สึกปวดหัว รู้สึกว่าปวดหัวจริงๆ

หญิงสาวด้านหน้าที่ตอนนี้สวมชุดนอนกระโปรงอยู่ เป็นชุดนอนกระโปรงผ้าไหมสายเดี่ยว และยังมีใบหน้าที่มีเสน่ห์ เสียงของเธอออดอ้อนมากเกิน และเขาควบคุมมันไม่ได้จริงๆ

แต่ว่า เขารู้ดีว่าตอนนี้มีญาติพี่น้องอยู่ติดตัวเฉินฮวนฮวน เขาจึงไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้เลย คนที่รู้สึกไม่สบายก็คือตัวเขาเอง

“แน่นอนว่ามันมีความหมายเดียว!” เฉินฮวนฮวนมองเฟิงหานชวนอย่างจริงจัง จากนั้นพยักหน้าอย่างจริงจังและกล่าวว่า “คุณได้รับอนุญาตให้ลงโทษฉัน ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ลงโทษคุณ อย่างนี้ไม่ใช่เพียงอนุญาตให้เจ้าหน้าที่จุดไฟ แต่ไม่อนุญาตให้ประชาชนจุดไฟ ”

“……” ปากของเฉินหานชวนกระตุกแล้วแล้วกระตุกอีก

“การลงโทษฉันของคุณ คือกินฉัน ส่วนการลงโทษคุณของฉันคือ……ทำให้คุณไม่สามารถกินได้ ฮิฮิ!” เฉินฮวนฮวนเอียงตัวไปกระซิบที่ข้างหูของชายหนุ่ม

หลังจากพูดจบ เธอยังยิ้มเจ้าเล่ห์เปิดเผยฟันขาวสะอาดที่เรียงเป็นแถว ดูแล้วรู้สึกอยากต่อยเป็นพิเศษ

ดังเสมือนหนูตัวน้อยที่ได้ใจ

“ฮวนฮวน” ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชา ลดเสียงลงแล้วถามว่า “เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังเล่นกับไฟอยู่?”

“ฉันรู้!” เฉินฮวนฮวนพยักหน้าอย่างดุดัน ยังคงมีรอยยิ้มได้ใจอยู่บนใบหน้าของเธอ

ตอนนี้เธอสามารถเล่นได้มากเท่าที่เธอต้องการ เพราะเธอรู้ว่าๆเฟิงหานชวนไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินฮวนฮวนก็หัวเราะจนปากฉีก

ก่อนที่เธอจะภูมิใจมากจนพอ ชายหนุ่มก็พลิกตัวและกดเธอให้อยู่ภายใต้ตัวเขา

“เฟิงหานชวน คุณ……คุณต้องการทำอะไร?” ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว

เพราะเธอรู้สึกถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาโดยสัญชาตญาณ

“ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะแตะต้องคุณไม่ได้ แต่……ผมจะทำให้คุณรู้ว่ามีอีกมากมายหลายวิธีที่จะลงโทษคุณได้”

เสียงของชายหนุ่มทุ้มและหนักแน่น มีแรงดึงดูดที่อธิบายไม่ได้ แต่มันทำให้รู้สึกร้อนรนกระวนกระวายใจ

“มากมายหลายวิธี…” เฉินฮวนฮวนยิ่งสับสนและกังวลมากขึ้น

ยังมีวิธีลงโทษอะไร?

“ผมจะให้คุณได้ลิ้มรสตอนนี้” เฟิงหานชวนขดริมฝีปากและยื่นมือไปจับข้อมือของหญิงสาว

เขาจะทำให้เฉินฮวนฮวนรู้ว่าการหยอกล้อเขาจะต้องลงเอยอย่างไร

……

เมื่อเฉินฮวนฮวนตื่นขึ้น เห็นดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้าข้างนอก

เธอรีบเอื้อมมือออกไปที่โต๊ะบนหัวเตียง หยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองขึ้นมา วางไว้ตรงหน้าแล้วดู ปรากฏว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาแล้ว!

เธอนอนถึงช่วงเวลาเที่ยง!

เดี๋ยวก่อน เธอยังเห็น 55 สายที่ไม่ได้รับบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ทั้งหมดเป็นสายที่โทรมาจากหลินอวี่หยาง

ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้าวันนี้ จนถึงเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว มีสายเรียกเข้ามากมายขนาดนี้

เฉินฮวนฮวนรีบโทรกลับและสายก็เชื่อมต่อได้อย่างรวดเร็ว

“ฮวนฮวน ทำไมคุณเพิ่งรับสาย? ฉันคิดว่าคุณถูกลักพาตัวไป!” หลินอวี่หยางตะโกน

“ขอโทษนะหยางหยาง โทรศัพท์ของฉันดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นโหมดปิดเสียง และฉันก็ไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย ฉันเพิ่งตื่นนอนเลยพึ่งเห็น” เฉินฮวนฮวนอธิบายตามความจริง

“เธอไม่มีเวลาดูโทรศัพท์มือถือเลยหรือ?” เสียงของหลินอวี่หยางเปลี่ยนจากกังวลเป็นคลุมเครือ หัวเราะและถามว่า: “ฮวนฮวน เมื่อคืนเธอกับเฟิงหานชวน สายฟ้าสวรรค์ชักนำพสุธาไฟหรือ?”