อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 235 ใครจะรู้ว่าเธอเป็นอาสะใภ้สามของแก!
เจิ้งจือหาวกำลังถามเธอ เฉินฮวนฮวนรู้สึกได้
“ใช่ค่ะ ยังเรียนไม่จบ” เธอคิดว่าแค่คุยธรรมดา เลยไม่ได้ใส่ใจ แล้วตอบแบบปกติ
“เรียนที่ไหน? ปีไหนแล้ว?” เจิ้งจือหาวถามอีกครั้ง
“มหาวิทยาลัยAที่เป่ยเฉิง ปีสองแล้วค่ะ” เฉินฮวนฮวนตอบ
“มหาวิทยาลัยA เป็นมหาวิทยาลัยดังเลย ดูเหมือนว่าผลการเรียนของเธอคงดีมาก” เจิ้งจือหาวกะพริบตา แล้วยิ้มเห็นฟันขาวๆอย่างเจ้าเล่ห์
“ยังพอใช้ได้ค่ะ” เฉินฮวนฮวนยิ้มอ่อน
เจิ้งจือหาวเห็นว่าเฉินฮวนฮวนเกร็ง เขาจึงเปิดคิวอาร์โค้ดโทรศัพท์ออกมา แล้วยื่นไปให้เฉินฮวนฮวน พร้อมพูดว่า “เพิ่มวีแชทกัน”
เฉินเสี่ยวอวี่กับจางถิงอุทานอย่างตกใจ เจิ้งจือหาวแสดงออกชัดเจนแล้วว่า เขาสนใจเฉินฮวนฮวน
เฉินฮวนฮวนเห็นคิวอาร์โค้ดบนหน้าจอโทรศัพท์ จึงไม่รู้จะทำยังไง เลยรีบหันมองไปทางเฟิงเฉินเหยี่ยน
เฟิงเฉินเหยี่ยนยื่นมือออกไป ดึงโทรศัพท์เจิ้งจือหาวกลับมา แล้วยัดโทรศัพท์เข้ามือเจิ้งจือหาวอย่างเย็นชา
เจิ้งจือหาวทำหน้าสงสัย แล้วขมวดคิ้วถาม “ไหนบอกว่าเพื่อนแก? นี่หมายความว่ายังไง?”
เขามองออก เฟิงเฉินเหยี่ยนห้ามเขาจีบเฉินฮวนฮวน แล้วไม่พอใจกับการกระทำของเขา นี่เลยทำให้เจิ้งจือหาวไม่สบอารมณ์
“เพื่อนฉัน แต่แกจีบไม่ได้” เฟิงเฉินเหยี่ยนพูดอย่างเข้มงวด
อยู่ๆเจิ้งจือหาวก็หัวเราะ แล้วยื่นมือไปตบไหล่เฟิงเฉินเหยี่ยน พร้อมพูดแซวว่า “คุณชายเฟิง คุณก็มีวันนี้เหรอครับ?”
“หุบปาก” เฟิงเฉินเหยี่ยนพูดเสียงเข้ม
“ผู้หญิงเขาอยู่ตรงหน้า กำลังฟังอยู่ ทำไมแกปอดแหกขนาดนี้วะ? ไม่เหมือนแกเลย!” เจิ้งจือหาวจงใจมองเฉินฮวนฮวนแล้วพูด
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าเจิ้งจือหาวเข้าใจเธอกับเฟิงเฉินเหยี่ยนผิด กำลังจะพูดอธิบาย แต่เฟิงเฉินเหยี่ยนลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วจับคอเสื้อเจิ้งจือหาวไว้
ทุกคนที่อยู่ต่างก็พากันอึ้ง ที่ทุกคนอึ้งที่สุดคือท่าทางของเฟิงเฉินเหยี่ยน ปกติเขายิ้มแย้ม นิสัยเข้าถึงง่าย ไม่เคยทะเลาะมีเรื่องกับใครเลย แล้วไม่เคยมีปัญหากับใครด้วย
ตอนนี้ เหมือนเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่พอใจเจิ้งจือหาวมาก
“เฟิงเฉินเหยี่ยน นี่มึงทำอะไร!” เจิ้งจือหาวเลียริมฝีปาก แววตาก็ดุดัน โดนคนอื่นจับคอเสื้อไว้ สีหน้าคงไม่ดีมาก
ตอนที่ทุกคนคิดว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนจะชกเจิ้งจือหาว แต่เฟิงเฉินเหยี่ยนกลับปล่อยมือ แล้วพูดอย่างเรียบนิ่ง “ตามฉันมา มีเรื่องจะคุยกับแก”
“หาที่ตัวต่อตัว?” เจิ้งจือหาวจัดคอเสื้อ เลิกคิ้วขึ้น เหมือนกำลังยั่วอารมณ์
“ตัวต่อตัวเชี้ยไร! ฟังไม่รู้เรื่องเหรอวะ? กูบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับมึง!” เฟิงเฉินเหยี่ยนหมดคำพูด
“……” เจิ้งจือหาวอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นค่อยพูดว่า “ได้”
พอทั้งสองเดินไปแล้ว บรรยากาศในห้องจึงอึดอัด แล้วสายตาทุกคนก็มองไปที่เฉินฮวนฮวน
หลินอวี่หยางรีบช่วยเฉินฮวนฮวนแก้สถานการณ์ “พวกเธอมองอะไร ควรทำอะไรก็ไปทำสิ!”
“หยางหยาง ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าบรรยากาศอึดอัดมาก แล้วตอนนี้เธอก็ต้องไปห้องน้ำพอดี เธอจะไปเปลี่ยนผ้าอนามัย
“ฮวนฮวน เดี๋ยวฉันไป……งั้นเธอรีบไปรีบกลับมานะ ฉันรอเธอกลับมา” หลินอวี่หยางโบกมือให้
ทีแรกเธออยากไปกับเฉินฮวนฮวน แต่นึกถึงพวกเฉินเสี่ยวอวี่เป็นพวกขี้นินทา ต้องมีคนนินทาเฉินฮวนฮวนแน่นอน เลยเลือกอยู่ต่อ
ตามคาด พอเฉินฮวนฮวนไปแล้ว เฉินเสี่ยวอวี่ก็รีบพูดว่า “หยางหยาง เฟิงเฉินเหยี่ยนต้องชอบเฉินฮวนฮวนแน่ๆ!”
“เป็นไปไม่ได้ พวกเธอไม่เข้าใจ!” หลินอวี่หยางปฏิเสธอย่างไม่ลังเล ที่เธออยู่ต่อก็เพื่อแก้ข่าวให้เฉินฮวนฮวน เดี๋ยวเรื่องซุบซิบจะบานปลาย
“จะเป็นไปไม่ได้ได้ยังไง? ชัดเจนขนาดนี้ เธอยังมองไม่ออกอีกเหรอ?” จางถิงพูดเสริม “หยางหยาง เธอไม่เคยมีแฟน เธอไม่เข้าใจเรื่องความรักหรอก!”
“ฉันไม่เคยมีความรัก แต่ฉันก็เคยเห็นคนมีความรัก ฉันบอกว่าพวกเขาสองคนเป็นไปไม่ได้ ก็คือเป็นไปไม่ได้!” หลินอวี่หยางจะบ้าตายแล้ว
เธอเป็นคนเดียวที่รู้เรื่อง รู้ว่าเฉินฮวนฮวนคืออาสะใภ้สามของเฟิงเฉินเหยี่ยน แต่เธอทำได้แค่รักษาความลับ พูดออกมาไม่ได้ แต่แบบนี้ก็ช่วยเฉินฮวนฮวนอธิบายยาก ใจเธอเลยลนลาน
“หยางหยาง ฉันรู้สึกว่าเสี่ยวอวี่กับถิงถิงพูดถูก รู้สึกว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนแคร์เฉินฮวนฮวนมาก เจิ้งจือหาวอยากจีบฮวนฮวน เขาเลยโกรธขนาดนั้น ความรู้สึกที่เขามีต่อฮวนฮวนไม่ธรรมดา……” ติงเซียงอดพูดไม่ได้
“ช่างเถอะ ช่างเถอะ พวกเธอไม่เข้าใจ ไม่ว่ายังไงฉันบอกพวกเธอไว้เลย พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ไม่ได้มีเรื่องรักๆใคร่ๆ พวกเธอจะเชื่อไม่เชื่อแล้วแต่!” หลินอวี่หยางขี้เกียจอธิบายแล้ว
เธอเห็นว่า อธิบายไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่อธิบายดีว่า
“หยางหยาง เธออย่าโมโหสิ ฉันไม่ได้จงใจขัดเธอ ฉันแค่รู้สึกว่า……” ระหว่างติงเซียงกับหลินอวี่หยางมีที่ว่างของเฉินฮวนฮวน เธอจึงขยับเข้าไปใกล้หลินอวี่หยาง แล้วจับแขนเธอไว้
“เฟิงเฉินเหยี่ยนเรียกเจิ้งจือหาวออกไปคุยตัวต่อตัว เพราะไม่ให้เขาจีบฮวนฮวนแน่ๆ ทำไมถึงไม่ให้จีบล่ะ เพราะเขาชอบฮวนฮวนไง ยังจะมีเหตุผลอะไรอีก?”
เฉินเสี่ยวอวี่รู้ว่าหลินอวี่หยางเป็นคนซื่อบื้อ เห็นหลินอวี่หยางเอาแต่ปฏิเสธ เธอเลยคิดจะเปิดโปง เธอรู้สึกว่าหลินอวี่หยางโดนเฉินฮวนฮวนหลอก
“ต้องมีเหตุผลอื่นแน่นอน” หลินอวี่หยางตอบอย่างไม่ลังเล
เธอรู้ว่าทำไมเฟิงเฉินเหยี่ยนต้องเรียกเจิ้งจือหาวไปคุยตัวต่อตัว คงจะบอกเรื่องตระกูลเฟิงกับเจิ้งจือหาว ให้เจิ้งจือหาวล้มเลิกความคิดที่มีต่อเฉินฮวนฮวน
“เหตุผลอื่นอะไร?” ติงเซียงรู้สึกผิดปกติ เลยรีบเอ่ยถาม
……
เฉินฮวนฮวนเลี้ยวเดินไปทางห้องน้ำ จึงเห็นเฟิงเฉินเหยี่ยนกับเจิ้งจือหาวยืนพิงผนังอยู่
ในปากของทั้งสองคาบบุหรี่ไว้ ตรงหน้ามีแต่ควันล้อมรอบ
เจิ้งจือหาวเห็นเฉินฮวนฮวนก่อน เขาจึงรีบขยี้บุหรี่ทิ้ง แล้วยิ้มโบกมือกับเธอ ถือว่าทักทายกัน
เฉินฮวนฮวนก็พยักหน้าให้ แล้วยิ้มอ่อน
“บอกให้แกอย่ามอง ยังมองอีก!” เสียงเข้มของเฟิงเฉินเหยี่ยนดังขึ้น หลังจากนั้นหูของเจิ้งจือหาวก็โดนจับไว้
เจิ้งจือหาวรีบเอามือเขาออก สีหน้าไม่ค่อยดีมากนัก แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ใครจะรู้ว่าเธอเป็นอาสะใภ้สามของแกวะ ถ้ารู้แต่แรก ฉันไม่มองหรอก!”
เฉินฮวนฮวน: “……”
เธอเดินผ่านพวกเขาไปอย่างเงียบๆ ทีแรกคิดจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำหญิง แต่เฟิงเฉินเหยี่ยนเรียกไว้ก่อน
“ฮวนฮวน ขอโทษนะ ฉันบอกอาหาวแล้ว มันจะไม่วู่วามอีก” น้ำเสียงของเฟิงเฉินเหยี่ยนแฝงไปด้วยความรู้สึกผิด
“ไม่ ไม่เป็นไร พวกนายคุยกันเถอะ” เฉินฮวนฮวนรู้สึกทำตัวไม่ถูก จึงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำหญิง
พอเธอเข้าไปแล้ว เจิ้งจือหาวจึงถอนหายใจ แล้วพึมพำว่า “กว่าจะชอบใครสักคน แต่สุดท้าย……”
“พอแล้ว แกหุบปากไปเลย” เฟิงเฉินเหยี่ยนพูดเสียงเข้มอีกครั้ง
“รำคาญ!” เจิ้งจือหาวก้มหน้าลง แล้วเดินกลับไป
เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ขยี้บุหรี่ในมือให้ดับ แล้วตามไปด้วย
……
ห้องน้ำหญิง
เฉินฮวนฮวนนั่งอยู่บนชักโครก แล้วคิ้วก็ขมวดแน่น
ทำไมผ้าอนามัยสะอาดมาก ไม่มีอะไรเลย
ก่อนมื้อเย็นเธอเพิ่งเปลี่ยนไป ถึงตอนนี้ก็สองชั่วโมงกว่าแล้ว วันนี้ถือว่าเป็นวันที่สอง ทำไมถึงเป็นแบบนี้?
เมื่อก่อนรอบเดือนเธอปกติ ปริมาณก็ปกติ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
หลังจากฝึกอบรมครั้งนี้ ก็กลายเป็นแบบนี้ หรือว่าเป็นเพราะชอบทนหิว? ฮอร์โมนในร่างกายจึงไม่สมดุล?
ดูเหมือนว่าถ้าพรุ่งนี้มีเวลา เธอต้องไปถามหมอที่โรงพยาบาลแล้ว ไปเบิกยามาปรับสมดุล
แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะจะว่าเป็นเรื่องใหญ่ก็ไม่ใช่ เดี๋ยวบำรุงร่างกายก็จะกลับมาเป็นปกติ เพราะฉะนั้นเฉินฮวนฮวนเลยไม่ได้กังวลอะไรมาก แล้วเปลี่ยนแผ่นใหม่
ทันใดนั้น โทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่น เธอหยิบมาดู จึงเห็นว่าหลินอวี่หยางโทรมา
ตอนนี้หลินอวี่หยางอยู่ในห้อง ทำไมอยู่ๆถึงโทรมาหาตัวเอง เพราะเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า?
เฉินฮวนฮวนรีบกดรับโทรศัพท์ “หยางหยาง มีอะไรเหรอ?”
“ฮวนฮวน ปาร์ตี้เริ่มแล้ว เธอรีบกลับมาสิ ฉันรอเธอมาพร้อมกัน!” หลินอวี่หยางตะโกนอย่างตื่นเต้น
เฉินฮวนฮวนทำตัวไม่ถูก จึงรีบเอ่ยว่า “โอเค ฉันจะมาเดี๋ยวนี้เลย!”
พูดจบ เธอก็กดวางสาย เดินออกจากห้องน้ำ แล้วเดินไปที่อ่างล้างมือส่วนรวม
แต่ว่า วินาทีที่เธอเงยหน้าขึ้น คนในกระจก ทำให้เลือดในตัวเธอหยุดไหลทันที
สีหน้าก็ซีดขาวทันที
จนขาทั้งสองข้างก็เริ่มอ่อน แล้วขนลุกเต็มตัว
วินาทีนี้ ผู้ชายที่ล้างมือข้างเธอ คือฆาตกรข่มขืนคืนนั้น–หลิวตงรุ่ย
เขาใส่ชุดสีขาวชิลล์ๆ แล้วยังฮัมเพลง ดูอารมณ์ดีมาก
เขากำลังก้มหน้าล้างมือ เลยไม่ได้สังเกตเฉินฮวนฮวน
ทันใดนั้น เสียงดัง”ปึก” ผู้หญิงข้างๆล้มลงไปกับพื้น หลิวตงรุ่ยจึงรีบไปดู
ไม่ดูไม่รู้ พอดูแล้วจึงสะดุ้งตกใจจนสีหน้าเขาซีดขาว
“เฉิน เฉินเฉินเฉิน……เฉินฮวนฮวน……” ปากเขาเอาแต่สั่น นิ้วของเขาชี้เฉินฮวนฮวนที่นั่งอยู่ที่พื้น แล้วนิ้วก็เริ่มสั่นด้วย
ชีวิตเขาราบรื่นตลอด เป็นชีวิตที่สุขสบาย มีแค่เรื่องหนึ่งที่ฝังใจ ก็เพราะผู้หญิงคนนี้
ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ใส่ร้าย เขาคงไม่ทุกข์ทรมานแบบนั้น โดนซ้อมจนฉี่ราดกางเกง ใบหน้าบวมช้ำ สองสามวันก่อนเพิ่งกล้าออกมา เกือบจะเป็นประสาทแล้ว
จากนั้นเขาจึงคุกเข่าลงตรงหน้าเฉินฮวนฮวน แล้วขอร้องว่า “คุณหนู คุณปล่อยผมไปเถอะครับ อย่าตามมาหลอกหลอนกันเลยได้ไหมครับ? ผมขอร้องล่ะ……คุณดูแผลที่จมูกผมสิ ยังไม่หายดีเลย……”
เฉินฮวนฮวนกอดตัวเองไว้แน่นๆ รู้สึกหนาวจนตัวสั่น
เธออยากหนี ไม่อยากเห็นผู้ชายคนนี้ ไม่อยากฟังที่เขาพูด แต่เธอกลับยืนขึ้นไม่ได้ เหมือนควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย……” ดวงตาทั้งสองข้างของเธอพร่ามัว ก้มหน้าลงที่เข่า แล้วเอาแต่พึมพำ
