อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 261 บำรุงครรภ์ดีๆ

“ฉันจะต้องคลอดลูกของศัตรูจริงเหรอ? ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ ทำไมถึงทำแท้งไม่ได้……” เฉินฮวนฮวนหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

สิ่งที่เฟิงหานชวนจะพูด กลับติดอยู่ที่คอ แล้วไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

ศัตรู……พอเขาได้ยินสองคำนี้ จึงรู้สึกปวดใจ เหมือนมีมีดมากรีดลงที่หัวใจเขา

ในใจเฉินฮวนฮวน ผู้ชายคืนนั้น คือศัตรูของเธอ

เพราะฉะนั้น ถ้าเขาบอกเรื่องคืนนั้น พวกเขาก็ต้องจบสิ?

ครั้งนี้เฟิงหานชวนถอดใจอีกครั้ง

“ฮวนฮวน เขาไม่ใช่ลูกของศัตรูคุณ เขาเป็นลูกของคุณ เป็นลูกของเรา” เขาทำได้แค่ปลอบใจเฉินฮวนฮวน แล้วปลอบใจตัวเองด้วย

“อาหาน ฉันกลัว……” เฉินฮวนฮวนกอดเฟิงหานชวนไว้ แล้วซบอยู่ในอ้อมกอดเขา น้ำเสียงก็สะอึกสะอื้นด้วย

เฟิงหานชวนยกมือขึ้น แล้วตบหลังเธอเบาๆ แล้วพูดปลอบใจเสียงเบาว่า “ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไร ขอแค่คุณจำไว้ว่า เขาคือลูกของเรา คือลูกของเราสองคน”

“แต่ว่า นี่ไม่ยุติธรรมสำหรับคุณ” เฉินฮวนฮวนร้องไห้ออกมา

ถึงเฟิงหานชวนจะยอมรับเด็กคนนี้ แต่ยังไงก็ไม่ใช่ลูกของเขา สำหรับเฟิงหานชวน การที่เลี้ยงดูลูกของคนอื่น นี่ต้องเป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมอยู่แล้ว

เฉินฮวนฮวนไม่รู้จริงๆว่าควรทำยังไงดี จนเธอรู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ เหมือนเป็นเรื่องที่ผิด

“ไม่ได้ไม่ยุติธรรมสำหรับผม ฮวนฮวน อย่าคิดอะไรแบบนี้ ผมชอบเด็กคนนี้ การมาของเขา ผมดีใจมาก” เฟิงหานชวนกอดเฉินฮวนฮวนไว้แน่น แล้วบอกกับเธอว่า การตัดสินใจของตัวเองมุ่งมั่นแค่ไหน

ความจริง การที่รักษาเด็กคนนี้ไว้ เฟิงหานชวนดีใจมาก เพราะนี่เป็นลูกคนแรกของเขากับเฉินฮวนฮวน

แต่ว่า ตอนนี้อารมณ์เฉินฮวนฮวนไม่ค่อยดี นี่จึงทำให้เขากังวล

“ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ฉันกำลังถ่วงคุณ คุณไม่จำเป็นต้องเลี้ยงดูลูกคนอื่น” ในหัวเฉินฮวนฮวนตีกันวุ่น ไม่รู้จะทำยังไงดี

“ฮวนฮวน อย่าพูดแบบนี้” ฝ่ามือของเฟิงหานชวนจับศีรษะเธอไว้ แล้ววางคางลงที่ศีรษะเธอ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นว่า “ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ลืมเรื่องเมื่อก่อนซะ แล้วบอกตัวเองว่า เด็กในท้องคือลูกของเราสองคน แล้วคลอดเขาออกมา”

“บำรุงครรภ์ดีๆ ส่วนเรื่องอื่นให้ผมจัดการ โอเคไหม?”

เฉินฮวนฮวนมึนมัว แค่พยักหน้าให้ แล้วตอบว่า “อื้อ”

……

เฉินฮวนฮวนรออยู่ในห้องรับรอง แล้วเฟิงหานชวนก็ไปปรึกษากับหรงจิ่นซิว ตอนที่กลับมา เฟิงหานชวนก็ถือถุงยาเต็มมือกลับมาด้วย

เขาเดินไปหาเธอ จับมือเธอขึ้น แล้วพูดว่า “เรากลับบ้านกัน”

เฉินฮวนฮวนเหลือบมองถุงนั้น เพราะเป็นสีใส เธอจึงว่าในนั้นมีทั้งยาแผนปัจจุบัน ทั้งยาแผนจีนโบราณ

เธอไม่ต้องคิดก็รู้ ยาในนั้นต้องใช้มาบำรุงครรภ์แน่นอน

กับเด็กคนนี้ เฟิงหานชวนไม่ให้เธอทำแท้ง เหมือนคิดว่าเป็นลูกของเขาเองอย่างนั้น

พอเฉินฮวนฮวนคิดได้แบบนี้ จึงรู้สึกแสบจมูก กางแขนออก แล้วกอดเอวของเขาไว้

เพราะอยู่ๆเฉินฮวนฮวนก็กอดเขา เฟิงหานชวนจึงยืนนิ่งอยู่กับที่ รอเขาตั้งสติได้ จึงรีบเอ่ยถามว่า “ฮวนฮวน คุณเป็นอะไร?”

เพราะความเห็นแก่ตัวของเขา เลยทำให้เธอทุกข์ทรมาน นอกจากปลอบใจเธอ เขาก็ทำอย่างอื่นไม่ได้เลย

“ขอบคุณนะ อาหาน” เฉินฮวนฮวนพูดสะอึกสะอื้น “ขอบคุณจริงๆนะ……”

“ฮวนฮวน ไม่ต้องพูดขอบคุณกับผม ผมเป็นสามีคุณ รู้ไหม?” ในใจเฟิงหานชวนรู้สึกไม่ค่อยโอเค แต่เขาก็พยายามควบคุมเสียงแล้วปลอบใจเธอ

“ฉันรู้ ฉันรู้” เฉินฮวนฮวนร้องไห้แล้วพยักหน้า แล้วพึมพำว่า “คุณดีที่สุด ดีที่สุดจริงๆ”

“เด็กดี เรากลับบ้านกันก่อน เดี๋ยวผมต้มยาให้” เฟิงหานชวนปลอบเสียงเบา

“อื้อ” เฉินฮวนฮวนรีบลุกขึ้นมา

……

ความจริงคืนนี้ พวกเขาจะกลับไปคฤหาสน์เก่า แต่เพราะเรื่องนี้ พวกเขาจึงกลับไปที่หมิงอวี่

นั่นเป็นคฤหาสน์ของพวกเขาสองคน

เฉินฮวนฮวนถูกพากลับไปถึงห้องนอน เฟิงหานชวนให้เธออาบน้ำพักผ่อนก่อน แล้วเขาก็ลงไปต้มยา

พอเฉินฮวนฮวนอาบน้ำเสร็จ จึงนอนลงบนเตียงกว้างๆ มือของเธอวางลงที่ท้องตัวเองเบาๆ

ในนี้ มีก้อนเลือด เป็นอีกชีวิตหนึ่ง เป็นสิ่งที่เธอคิดจะเอาออก

เธอถอนหายใจเสียงเบา อยู่ๆก็รู้สึกใจหาย

เฟิงหานชวนพูดถูก เด็กคนนี้ เป็นลูกของเธอ เธอเป็นแม่ของเด็กคนนี้

สำหรับพ่อเด็กเป็นใคร ตอนนี้สามีเธอคือเฟิงหานชวน เพราะฉะนั้นเด็กคนนี้ก็เป็นของเขาได้ แล้วเฟิงหานชวนก็ยอมรับเด็กคนนี้ด้วย

เพราะฉะนั้น เธอเลยไม่ได้ทำแท้ง แล้วอีกอย่าง ร่างกายเธอก็ไม่ให้เธอทำด้วย

เพราะฉะนั้น นี่อาจจะเป็นคำสั่งจากสวรรค์

แล้วตอนนี้ สิ่งที่เธออิ่มเอมใจคือ ไม่ใช่ว่าเก็บเด็กคนนี้ไว้ แต่เพราะเด็กคนนี้ เธอจึงมั่นใจเรื่องที่เธอจะแก่ไปพร้อมกับเฟิงหานชวน

มีผู้ชายแบบนี้คอยอยู่เคียงข้าง ไม่สนใจเรื่องอดีตของเธอ ไม่ติดใจเรื่องเด็กคนนี้ แล้วยังต้มยาให้เธอเองกับมือ แถมยังคิดว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของตัวเองอีก

พอคิดแบบนี้ สีหน้าที่ซีดขาวของเฉินฮวนฮวน จึงมีรอยยิ้มจางๆ

สถานการณ์แบบนี้ บวกกับเหนื่อยล้ามาทั้งวัน เฉินฮวนฮวนจึงหลับไปอย่างไม่รู้ตัว

ในความฝัน เธอฝันเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เธอมองเห็นหน้าไม่ชัด แต่เธอเห็นว่าเขากำลังเล่นชิงช้าอยู่ เธอกับเฟิงหานชวนยืนอยู่ข้างๆ แล้วช่วยเขาดึงเชือกไว้ด้วยรอยยิ้ม

เด็กผู้ชายตะโกนอย่างดีใจว่า”มามี๊ แดดดี๊” ทันใดนั้น ข้างหูเธอก็ได้ยินเสียงผู้ชายเรียกว่า “ฮวนฮวน ตื่นก่อน ควรกินยาแล้ว”

เฉินฮวนฮวนลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย เห็นว่าเมื่อกี้เป็นแค่ความฝัน เธอหันไป จึงเห็นเฟิงหานชวนนั่งอยู่ข้างเตียง แล้วมีถ้วยยาสีน้ำตาลวางอยู่บนหัวเตียง ในอากาศได้กลิ่นยาแผนโบราณลอยมา

“ฮวนฮวน เดี๋ยวผมช่วยพยุงคุณขึ้นมา กินยาถ้วยนี้ก่อนนะ” เฟิงหานชวนยื่นมือออกไป ข้างหนึ่งพยุงเอวเธอไว้ อีกข้างก็กอดไหล่เธอไว้

เฉินฮวนฮวนลุกขึ้นนั่ง แล้วพิงหมอนไว้ข้างหลัง สีหน้าดูซีดมาก

เฟิงหานชวนเห็นเฉินฮวนฮวนเป็นแบบนี้ จึงขมวดคิ้วแน่น ในใจเป็นห่วงมาก เขาจึงรีบช่วยเธอทัดผม แล้วยกถ้วยยานั้นมา

เขาหยิบช้อนขึ้นมา แล้วตักยา จากนั้นก็เป่าลมให้ แล้วยื่นไปที่ปากของเฉินฮวนฮวน

เห็นเฟิงหานชวนทำแบบนี้ เฉินฮวนฮวนจึงนึกถึงความฝันเมื่อกี้ เธอคอแห้งมาก จึงพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า

“อาหาน ฉันฝันถึงเด็กคนนั้น……เราสองคนเล่นกับเขา เขาเป็นเด็กผู้ชาย เขามีความสุขมาก เราก็มีความสุขมากเหมือนกัน ฉันหวังว่าอนาคตจะเป็นแบบนั้น……” เธอพึมพำ