อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 263 ต้องบอกนายท่านแน่นอน

การเคลื่อนไหวในการทำอาหารของเฟิงหานชวนดูมีความชำนาญอย่างมาก

เฉินฮวนฮวนค่อนข้างสงสัยว่า เฟิงหานชวนเคยทำงานเป็นพ่อครัวหรือไม่?

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้เห็นฝีมือของเฟิงหานชวน ไม่พูดไม่ได้ว่าเฟิงหานชวนทำอาหารเก่งจริงๆ

“อาหาน ตอนเช้าคุณว่าชำนาญการทอดสเต็ก เพราะว่าตอนเด็กๆคุณใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกา ตอนนี้มะเขือเทศผัดไข่ที่คุณทำก็เก่งขนาดนี้ ฉันสงสัยว่าคุณเคยเป็นพ่อครัวมาก่อนหรือเปล่า……”

เฉินฮวนฮวนยืนอยู่ข้างเฟิงหานชวน ถามขณะดูรูปร่างลักษณะที่เปลี่ยนไปในกระทะ

เฟิงหานชวนหัวเราะและพูดอย่างแผ่วเบา: “เรียนรู้เองโดยไม่มีครู อาจเป็นเพราะไอคิวสูงเกิน”

เฉินฮวนฮวน: “……”

เธอไม่เคยคิดถึงคำตอบแบบนี้

เฟิงหานชวนหันศีรษะมองที่เธอ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและมุมปากของเขางอขึ้น: “ไม่เชื่อหรือ?”

เฉินฮวนฮวนส่ายหัวและพูดว่า “เชื่อสิ! คุณดูเหมือนเป็นคนที่ฉลาดมาก”

“โอ้? นี่คุณชมผมเหรอ?” เฟิงหานชวนถามกลับและขณะเดียวกัน เริ่มวางมะเขือเทศผัดไข่ลงบนจาน

กลิ่นหอมรุนแรงมากขึ้น

เดิมทีเฉินฮวนฮวนไม่มีความอยากอาหาร แต่ตอนนี้เธออยากทานมาก อยากทานอาหารจานนี้มาก

เฉินฮวนฮวนพยักหน้าและพูดว่า “แน่นอนว่ากำลังชมคุณอยู่ ไม่รู้ว่าจะใช้คำไหนมาเปรียบเปรยคุณ รู้สึกว่าคุณเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลก”

เธอพูดอย่างจริงจัง เป็นคำพูดจริงใจที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ แต่หลังจากที่เธอพูดออกไป จู่ๆเธอก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ดูเหมือนว่าจะมี……การแอบเกลี้ยกล่อม

ร่องรอยของความเขินอายปรากฏบนใบหน้าของ เฉินฮวนฮวน วางมือทั้งสองข้างและรีบอธิบาย: “ฉันหมายความว่าฉันคิดว่าคุณเป็นผู้ชายที่มีฝีมือทำอาหารที่ดีที่สุดในโลก”

เมื่อเฟิงหานชวนฟังคำอธิบายของเฉินฮวนฮวน เดิมทีสีหน้าที่ผ่อนคลายค่อยๆขรึมขึ้น คิ้วของเขาแสดงออกว่าไม่มีความสุข: “ฮวนฮวน ผมชอบวิธีพูดอันแรกมากกว่า”

เขาดูออกชัดเจนว่าเพราะเรื่องของเด็ก ทำให้สถานการณ์ตอนนี้ของเฉินฮวนฮวนแย่ลง ยิ่งกว่านั้น กับตัวเขาเองก็ดูห่างเหินขึ้น

ก่อนหน้านี้ ทั้งสองเกือบจะสนิทสนมกัน แต่ตอนนี้เฉินฮวนฮวนกลับ……

“เอ่อ วิธีแรกในการพูดก็ค่อนข้างดี” เฉินฮวนฮวนเกาศีรษะ เหมือนไม่รู้ว่าจะวางมือเท้าของเธออย่างไร

เฟิงหานชวนทำตาเข้ม จับไหล่เรียวของหญิงสาวด้วยมือทั้งสองแล้วพูดเสียงทุ้ม: “ฮวนฮวน มองตาผม”

เฉินฮวนฮวนสบตาของชายหนุ่มทันที ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง ราวกับว่าเขาสามารถดูดเธอเข้าไปในกระแสน้ำวนสีดำได้

“ฮวนฮวน เราควรเข้ากันได้เหมือนเมื่อก่อน เด็กคนนี้เป็นลูกของเรา เป็นสิ่งที่ผมต้องการ ไม่ต้องคิดอะไรมาก” เสียงของเฟิงหานชวนอ่อนโยน ช่างอ่อนโยนมากจริงๆ

“อืม” เฉินฮวนฮวนหลับตาลง เพียงแค่พยักหน้าเงียบๆ

“ผมจะบอกนายท่านว่าคุณกำลังตั้งครรภ์ลูกของผม ดังนั้นลืมความลับทั้งหมดก่อนหน้านี้ให้หมด” เฟิงหานชวนต้องการที่จะฝังความจริงในอดีต

เฉินฮวนฮวนตกตะลึง ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นและเปิดปากพูด: “พูดกับ……นายท่านเหรอ?”

“เด็กโง่ พวกเรามีลูกแล้ว ต้องบอกนายท่านแน่นอน ไม่ใช่หรือ?” เฟิงหานชวนยกมือขึ้น บีบแก้มของหญิงสาว สัมผัสได้ถึงผิวบอบบางบนปลายนิ้วของเขา

เบื้องหน้าของเฉินฮวนฮวนพร่ามัวทันที เธอพยักหน้าและกอดเฟิงหานชวนไว้

“อาหาน คุณช่างดีมาก จริงๆนะ……” เฉินฮวนฮวนซาบซึ้งจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเป็นทุกข์ แต่เป็นเพราะซึ้งใจ

“พวกเราเป็นสามีภรรยากัน จำข้อนี้ไว้” มือของเฟิงหานชวนลูบหัวหญิงสาวอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงของเขาสงบนิ่งและดังก้องกังวาน

“จำได้แล้ว จำได้แล้ว” เฉินฮวนฮวนเช็ดดวงตาและมัวแต่ตอบด้วยการพยักหน้า

ไม่ง่ายเลยที่จะปลอบโยนผู้หญิงคนนี้ เฟิงหานชวนปล่อยเธอและเริ่มต้มบะหมี่ในหม้อ

เฉินฮวนฮวนเป็นเหมือนกระต่ายตัวน้อยที่น่าสงสารและหิวโหย ยืนอยู่ข้างๆอย่างเชื่อฟัง รอการกำเนิดของอาหารอันโอชะ

ความเร็วของเฟิงหานชวนเร็วมาก ไม่นานนัก มะเขือเทศผัดไข่ราดบะหมี่สองชามก็อยู่ขึ้นต่อหน้าเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนหยิบชามขึ้นมาทันที แต่เนื่องจากมันร้อนเกินไป ก็รีบวางลงอย่างเร็ว สะบัดมือในอากาศ แม้แต่ปากของเธอก็เป่าลมอยู่

“ผมจะยกชาม คุณเอาตะเกียบมา” ขณะที่พูด เฟิงหานชวนยกชามทั้งสองใบด้วยสองมือขึ้นมา แล้วเดินออกจากครัวไป

เฉินฮวนฮวนรีบหยิบตะเกียบสองคู่ แล้วเดินตามออกไปอย่างรวดเร็ว

……

ขณะทานบะหมี่ทั้งคู่ไม่มีใครพูด เฉินฮวนฮวนหิวมาก ดังนั้นเธอจึงทานอย่างเดียว ก้มหน้าก้มตาทาน

คิดไม่ถึง ชายหนุ่มตรงหน้าถามว่า “ไม่อร่อยเหรอ?”

เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้น “หือ?”

“คุณไม่ได้ชมผม เป็นเพราะบะหมี่ราดหน้านี้ไม่อร่อยใช่ไหม?” เฟิงหานชวนมองเธออย่างจริงจังและถามอีกครั้ง

เฉินฮวนฮวนชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวเหมือนกลองป๋องแป๋งและรีบปฏิเสธ: “ไม่ใช่ ไม่ใช่ อร่อยมาก อร่อยมากจริงๆ เพราะฉันทานอย่างใจจดใจจ่อเกินไป เลยไม่ได้พูด…”

อันที่จริงมีอีกประการหนึ่ง นั่นคือเฉินฮวนฮวนเหนื่อยมาก ดังนั้นจึงไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพูด

“งั้นก็ดี” เฟิงหานชวนเพียงแค่ตอบอย่างแผ่วเบา

“คุณ… สนใจรสชาติของฉันหรือ?” เฉินฮวนฮวนมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างระมัดระวัง เม้มปากและถามด้วยเสียงเบา

เฟิงหานชวนกระแอมและพูดว่า: “ใช่”

เฉินฮวนฮวนหน้าแดง

“งั้นคุณชอบฉันมากใช่ไหม” เธอถามด้วยความหัวร้อน

จากนั้นเธอแทบอยากจะกัดลิ้นตัวเอง

เฟิงหานชวนหัวเราะเบา ๆ เพียงเบ้ปากและมองที่เธอ แต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

เฉินฮวนฮวนรู้สึกประหม่าอย่างมาก หรือว่าเฟิงหานชวนไม่ได้ชอบตัวเธอเหรอ? แล้วเขา……ทำไมถึงดีกับเธอขนาดนี้?

ดีถึงขั้นต้องยกนิ้วเลยทีเดียว

ดีถึงขนาดที่ยอมรับลูกที่ไม่ใช่ของเขาเพื่อเธอ

“ฮวนฮวน ผมคิดว่าผมแสดงออกชัดเจนมาก” เขากล่าว

เฉินฮวนฮวนฟังเข้าใจแล้ว และได้ยินอย่างชัดเจน ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนมะเขือเทศขนาดใหญ่ รอไม่ไหวที่จะหารูเพื่อมุดเข้าไปให้เร็ว

เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆถึงถามคำถามแบบนี้ออกมา

“ฮวนฮวน นี่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของผม อยากใช้ทั้งชีวิตกับผู้หญิงคนหนึ่ง”

“ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องสงสัยอะไร หรือถามคำถามเหล่านี้กับผมอีก คำตอบของผมคุณน่าจะเข้าใจได้”

เสียงของเฟิงหางชวนเรียบๆ แต่หาไม่พบน้ำเสียงที่หงุดหงิดเลยสักนิด

“ฉันรู้แล้ว” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า แล้วใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีบอกชายหนุ่มตรงข้ามว่า: “ฉันก็ด้วย”

พูดจบ เธอก้มหัวและเริ่มตั้งหน้าตั้งตาทานบะหมี่ในชาม “เสียงซดบะหมี่” ดังก้องไปทั่วห้องอาหาร

ในไม่ช้า เธอก็ทานบะหมี่ในชามจนหมด และวางชามลงอย่างพึงพอใจ

“ขึ้นไปพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ ผมล้างชามเสร็จค่อยขึ้นไป” เฟิงหานชวนกล่าว

เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปาก ส่ายหัว และกล่าวว่า “ฉันรอคุณขึ้นข้างบนพร้อมกัน”

“ติดผมขนาดนี้เลยเหรอ?” เฟิงหานชวนลุกขึ้นพร้อมกับดึงเนคไท การกระทำอย่างต่อเนื่องนี้ เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชาย