อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 268 ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนดูแลคุณ

เฉินฮวนฮวนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

เธอจำได้ว่าเธอเคยคุยกับเฟิงหานชวนว่าให้เสี่ยวลี่มา แต่ทำไมหลิวอวี่ถงถึงอยู่ที่นี่?

ในขณะที่เธออยู่ในความงุนงง หลิวอวี่ถงเดินมาตรงหน้าเธอ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และนั่งที่ข้างเตียงอย่างคุ้นเคย จับมือเฉินฮวนฮวนด้วยมือทั้งสองข้าง

“คุณนายสาม ฉันมาที่นี่แล้ว ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนดูแลคุณเอง ถ้าคุณต้องการอะไร เรียกฉันได้ตลอดเวลา” หลิวอวี่ถงยิ้มอย่างประจบสอพลอ แต่จริงๆ แล้วเธอกัดฟันแน่นอย่างลับๆ

ตอนที่เธออยู่บ้านเก่า เธอรู้ว่าคนใช้ที่เฉินฮวนฮวนเลือกคือเสี่ยวลี่ แต่เนื่องจากยังขาดแคลนคน แม่บ้านหลี่ต้องพาคนใช้มาอีกสองคน เธอจึงตามแม่บ้านหลี่มา

ในเวลานั้น แม่บ้านหลี่จะพาคนใช้แก่มาอีกสองคน แต่เธอโน้มน้าวแม่บ้านหลี่และบอกว่าเธอกับคุณนายสามคุยกันถูกคอ และบอกว่าคุณนายสามอยากให้เธอมา แม่บ้านหลี่จึงตกลง

ดังนั้น เมื่อมองไปที่เฉินฮวนฮวนตรงหน้าเธอ แม้ว่าหลิวอวี่ถงกำลังยิ้ม แต่ในใจเธอเกลียดฮวนฮวนมาก

ตอนแรกเฉินฮวนฮวนรับปากว่าจะพาเธอมา แต่แล้วก็เปลี่ยนคำพูด เห็นได้ชัดว่าเพราะเธอยังสาว กลัวว่าเธอจะมาแย่งความรักจากคุณชายสาม

เพราะตอนนี้เฉินฮวนฮวนกำลังตั้งท้อง ไม่สามารถปรนนิบัติคุณชายสามได้ มีคนใช้สาวอยู่ในบ้านเธอจะสบายใจได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม เฉินฮวนฮวนไม่อยากให้เธอมา เธอก็จะมา ตอนนี้เธอก็ย้ายมาแล้ว เฉินฮวนฮวนคงไม่มีข้ออ้างที่จะไล่เธอกลับ ไม่งั้นเฉินฮวนฮวนก็คงต้องเสียหน้า!

“อืม โอเค แม่บ้านหลี่พาเธอมาเหรอ?” เฉินฮวนฮวนถาม

เธอนึกขึ้นได้ว่า ตอนแรกจะให้เสี่ยวลี่และหลิวอวี่ถงมาทั้งสอง แต่เฟิงหานชวนรู้สึกว่าหลิวอวี่ถงอายุยังน้อย ดังนั้นเธอจึงเลือกแค่เสี่ยวลี่

ตอนนี้หลิวอวี่ถงอยู่ที่นี่ คงไม่ใช่เพราะคำสั่งของเฟิงหานชวน แต่น่าจะตามแม่บ้านหลี่มา

“ใช่ค่ะ คุณนายสาม ฉันบอกแม่บ้านหลี่ว่าฉันคุยถูกคอกับคุณนายสาม ถ้าฉันมาที่นี่ คุณนายสามคงดีใจมาก” หลิวอวี่ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ แต่รอยยิ้มนั้นดูปลอม

ไม่มีความรู้สึกจริงใจเลย

“อืม” เฉินฮวนฮวนเพียงพยักหน้าเบาๆ

อันที่จริง เธอกับหลิวอวี่ถงเคยคุยกันไม่กี่ครั้ง และไม่มีความสัมพันธ์พิเศษใดๆ แต่เห็นได้ชัดว่าหลิวอวี่ถงสำคัญตัวเองมาก แต่เธอก็ไม่อยากพูดอะไรมาก

“คุณนายสาม ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว แม่บ้านหลี่กำลังเตรียมอาหารกลางวันที่ชั้นล่าง คุณมีอะไรอยากกินเป็นพิเศษไหม?” หลิวอวี่ถงถามอย่างกระตือรือร้น

ตอนนี้เธอต้องประจบประแจง ถ้าเป็นแบบนี้ เฉินฮวนฮวนก็จะไม่มีเหตุผลไล่เธอกลับ

“ฉัน… ฉันไม่มี กินอะไรก็ได้” เฉินฮวนฮวนส่ายหัว รู้สึกว่าเวลาผ่านไปไวมาก แค่พริบตาก็ผ่านไปแล้วครึ่งวัน

เมื่อเห็นว่าเฉินฮวนฮวนไม่ได้ต้องการอะไรเป็นพิเศษ หลิวอวี่ถงกลอกตาอย่างลับๆ และความอยากรู้อยากเห็นในหัวของเธอแทบจะควบคุมไม่อยู่ เธอจึงถามออกมาว่า:”คุณนายสาม ฉันได้ยินแม่บ้านหลี่บอกว่าคุณกำลังท้อง ไม่คิดว่าคุณจะท้องเร็วขนาดนี้ วันแรกที่คุณเข้ามาในบ้านตระกูลเฟิง คืนนั้นฉันเป็นคนเอาชุดนอนให้คุณ คุณจำได้ไหม?”

ในความเป็นจริง ในใจหลิวอวี่ถงไม่เข้าใจเล็กน้อย

คืนนั้น คุณชายสามไม่ได้แตะต้องเฉินฮวนฮวน และหลังจากนั้นเฉินฮวนฮวนก็ไปที่ค่ายฝึกเป็นเวลาครึ่งเดือน ไม่รู้ว่าเธอไปท้องกับคุณชายสามตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงท้องเร็วขนาดนี้?

เธอคิดว่ามันแปลก

“ฉันจำได้” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า เสียงของเธอเบาลง

สองวันก่อนวันนั้น เธอไปทำงานแทนหลิวเยว่เอ่อร์ที่บลูส์คลับ แต่…

มือเล็กๆของเธอซ่อนอยู่บนเตียงอย่างลับๆ กำหมัดแน่น แต่ไม่นานก็ปล่อย

เธอไม่ควรคิดถึงเรื่องเก่าๆ อย่างที่เฟิงหานชวนบอก ตอนนี้เด็กคนนี้เป็นลูกของพวกเขาสองคน

เมื่อหลิวอวี่ถงได้ยินเฉินฮวนฮวนตอบ หลิวอวี่ถงก็ขยับศีรษะไปทางเฉินฮวนฮวน เอามือปิดปากและถามต่อไปว่า: “คุณนายสาม เด็กในท้องเกิดจากคืนนั้นใช่ไหม?”

เฉินฮวนฮวนตกตะลึง ดวงตาของเธอแข็งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็ตอบอย่างรวดเร็วว่า: “อืม ใช่”

คืนนั้น เป็น “คืนแต่งงาน” ระหว่างเธอกับเฟิงหานชวน แม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาในขณะนั้น แต่ในสายตาของคนอื่นก็คิดว่าเป็นคืนเข้าหอของพวกเขา

คืนนั้นเป็นวันที่ใกล้กับวันที่เกิดขึ้นในบลูส์คลับ เฉินฮวนฮวนจึงตอบคำถามนี้

อย่างไรก็ตาม หลิวอวี่ถงสามารถเข้าใจรายละเอียดเล็กๆได้ดี เมื่อกี้เฉินฮวนฮวนเสียสติไปครู่หนึ่งและเธอก็จับได้อย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัดว่า เฉินฮวนฮวนกำลังโกหก

เธอทำงานในบ้านตระกูลเฟิงมานานกว่าหนึ่งปี และเธอรู้จักเฟิงหานชวนดี เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะนอนกับเฉินฮวนฮวนตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ

หลิวอวี่ถงรู้สึกว่าเด็กในท้องของเฉินฮวนฮวนนั้นแปลกมาก เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย คิดในใจว่าเธอต้องขุดความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ได้

“ดูเหมือนว่าคุณชายสามจะตกหลุมรักคุณนายสามตั้งแต่แรกพบ คืนนั้นเป็นครั้งแรกที่พวกคุณเจอกันใช่ไหม? ครั้งแรกก็…พวกคุณใจร้อนกันจัง!” หลิวอวี่ถงพูดติดตลกกลบเกลื่อน แกล้งทำท่าทางเขินอาย

ถ้านี่เป็นเรื่องจริง เฉินฮวนฮวนต้องอายมากแน่ แต่ตอนนี้เธอต้องพยายามทำตัวปกติที่สุด

ขณะที่เธอกำลังจะเปลี่ยนหัวข้อ เสียงของแม่บ้านหลี่ก็ดังขึ้นจากประตูห้องนอน: “อวี่ถง อย่ามารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณนาย”

เมื่อหลิวอวี่ถงได้ยินเสียงของแม่บ้านหลี่ เธอก็ตกใจรีบลุกขึ้นทันที ยืนขึ้นด้วยความเคารพ ก้มศีรษะลง และแสร้งทำเป็นให้ความเคารพ

แม่บ้านหลี่เดินเข้ามา เฉินฮวนฮวนที่ใบหน้าซีดขาว ยิ้มและทักทาย: “แม่บ้านหลี่ รบกวนคุณอีกแล้ว”

“ฮวนฮวน เกรงใจฉันทำไมกัน? ฉันดีใจมากกว่า!” แม่บ้านหลี่พูดอย่างตื่นเต้น: “นายท่านเพิ่งโทรมาบอกเมื่อกี้ ว่าถ้าคุณสะดวกเมื่อไหร่ให้โทรบอกท่าน ท่านจะมาเยี่ยมด้วยตัวท่านเอง”

“นายท่าน?” เฉินฮวนฮวนโบกมืออย่างรวดเร็วและพูดอย่างกังวล: “จะให้นายท่านมาหาฉันได้อย่างไร ควรเป็นฉันที่ไปหาท่านสิ”

“ฮวนฮวน คุณเป็นคนในครอบครัวตระกูลเฟิงแล้ว จะเกรงใจทำไม? นายท่านยังกระโดดโลดเต้นได้ จะปล่อยให้คนท้องไปหาท่านได้อย่างไร ต้องเป็นท่านมาหาคุณสิ จะได้มาหาหลานด้วย”

แม่บ้านหลี่ดึงหลิวอวี่ถงออกไป ยืนข้างเตียงเฉินฮวนฮวนจับมืออย่างมีความสุข และพูดเสียงดัง: “ไม่ต้องพูดถึงว่านายท่านตื่นเต้นแค่ไหน! ถ้าไม่กลัวจะรบกวนคุณ เขาคงบินมาที่นี่แล้ว”

“ฮ่าๆ” เฉินฮวนฮวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

เธอไม่คิดว่าแม่บ้านหลี่จะมีอารมณ์ขบขันเช่นนี้

หลังจากหัวเราะเสร็จ ดูเหมือนเธอจะนึกถึงอะไรบางอย่าง และรอยยิ้มของเธอก็แข็งนิ่งในทันใด

“ฮวนฮวน เป็นอะไรหรือเปล่า?” เมื่อเห็นว่าการแสดงออกของเฉินฮวนฮวนแปลกไป แม่บ้านหลี่จึงรีบถาม

“เปล่า แม่บ้านหลี่ แค่รู้สึกขอบคุณพวกคุณมาก ขอบคุณคุณ ขอบคุณนายท่านที่ใจดีกับฉัน” เฉินฮวนฮวนส่ายหัว น้ำตาคลอเล็กน้อย

นายท่านเฟิงมีความคาดหวังกับเธอสูง แต่ลูกในท้องของเธอไม่ใช่ลูกของตระกูลเฟิง…