อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 269 พบกับเวินซือเหยี่ยนอีกครั้ง
เมื่อเห็นท่าทางที่เจ็บปวดของเฉินฮวนฮวน หลิวอวี่ถงรู้สึกคลื่นไส้
ในความเห็นของเธอ เฉินฮวนฮวนก็เป็นแค่ของที่ใช้ซื้อขาย และบังเอิญเข้าตาตระกูลเฟิง ยังมาแสร้งทำเศร้าใจ เห็นแล้วขยะแขยง
หลิวอวี่ถงอ้าปากกล่าว: “คุณนายสาม เด็กที่คุณกำลังท้องเป็นหลานชายของนายท่าน ท่านก็ต้องมีความสุขมากสิ! ดังนั้น คุณต้องดูแลดีๆ เมื่อเด็กเกิดออกมา ครอบครัวตระกูลเฟิงคงจะมีชีวิตชีวามากขึ้น!”
เมื่อแม่บ้านหลี่ได้ยินคำพูดของหลิวอวี่ถง สีหน้าดูไม่พอใจเล็กน้อยและดุว่า: “อวี่ถง ลงไปล้างผักข้างล่าง”
หลิวอวี่ถงยังอยากอยู่ที่นี่ แต่เธอไม่คิดว่า แม่บ้านหลี่จะสั่งให้เธอไปล้างผัก เธอกัดริมฝีปากของเธออย่างลับๆ และไม่กล้าแสดงท่าทีไม่เต็มใจ เธอต้องทำตาม หันหลังออกจากห้องนอน
อาจเป็นเพราะมีคนน้อยลงในห้อง เฉินฮวนฮวนรู้สึกโล่งขึ้น
“ฮวนฮวน อย่าคิดมากนะ คุณคือลูกสะใภ้ที่นายท่านยอมรับและเป็นภรรยาของคุณชายสาม ทุกคนต่างตั้งตารอการมาของเด็กคนนี้” แม่บ้านหลี่พูดเบาๆ ตบหลังมือของเฉินฮวนฮวน พูดอย่างจริงจัง
เฉินฮวนฮวนพยักหน้าไม่พูดอะไร เพียงตอบสั้นๆ: “อืม ขอบคุณนะแม่บ้านหลี่”
“ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก คุณพักผ่อนก่อน ฉันจะลงไปทำอาหาร ถ้าเสร็จแล้วจะขึ้นมาเรียกคุณ”
พูดจบ แม่บ้านหลี่ก็รีบออกจากห้อง ปล่อยให้เฉินฮวนฮวนอยู่คนเดียว
เฉินฮวนฮวนยกผ้าห่มขึ้นและลุกจากเตียง หลังจากสวมรองเท้าแตะแล้ว เธอก็เดินไปที่ระเบียง ระเบียงกว้างขวางมาก มองออกไปไกลจากระเบียง มีต้นไม้เขียวขจีมากมาย และทิวทัศน์ที่สวยงาม
ในขณะนี้ บนถนนหน้าประตูคฤหาสน์ เธอเห็นเวินซือเหยี่ยนโดยไม่คาดคิด
เวินซือเหยี่ยนไม่ได้สังเกตเห็นเธอ แค่เดินผ่าน สวมเสื้อผ้าสบายๆ และถือถุงของต่างๆอยู่ในมือ โลโก้บนถุงคือถุงซุปเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ตรงทางเข้าคฤหาสน์
“เวินซือเหยี่ยน!” เฉินฮวนฮวนตะโกนอย่างตื่นเต้น
แต่ว่า หลังจากตะโกน เธอก็รู้สึกไม่น่าตะโกนเลย
เขาไม่ได้สังเกตเห็นเธอ แต่เธอกลับตะโกนเรียกเขา ถ้าเขาไม่ตอบกลับ ก็คงจะเสียหน้ามาก
อย่างไรก็ตาม ครั้งก่อนเวินซือเหยี่ยนใจดีนำทาง ยังไงก็เถอะ เธอเป็นหนี้บุญคุณเขา และเมื่อเธอเห็นเขาเดินผ่านมา เธอจึงไม่อยากแสร้งทำเป็นไม่เห็น
เวินซือเหยี่ยนได้ยินเสียงนั้นและมองไปรอบๆทันที แต่เขาไม่พบอะไร
เมื่อเห็นพฤติกรรมของเขา เฉินฮวนฮวนโบกมือและตะโกนอีกครั้ง: “เวินซือเหยี่ยน!”
เวินซือเหยี่ยนจับทิศทางของเสียงได้แล้ว เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาเห็นเฉินฮวนฮวนยืนอยู่บนระเบียงชั้นสาม
ยังคงใส่ชุดนอน ผมรุงรัง ยืนอยู่ภายใต้แสงแดดตอนเที่ยง มีอารมณ์ที่สุดจะพรรณนา เขาไม่เคยเห็นในวงการบันเทิง
แต่เมื่อคิดได้ว่าเธอแต่งงานแล้ว มีสามีแล้ว แววตาของเวินซือเหยี่ยนก็หรี่ลง
“คุณอยู่ที่นี่เหรอ?” เขาชี้ไปที่คฤหาสน์
“ใช่” เฉินฮวนฮวนตอบและพยักหน้า
“สวยดีนะ” เวินซือเหยี่ยนพยักหน้าและกล่าวว่า: “ถ้างั้นคุณพักผ่อนเถอะ ผมไปก่อน”
เมื่อเห็นเวินซือเหยี่ยนเดินไปข้างหน้า เฉินฮวนฮวนก็โบกมืออย่างรวดเร็วและกล่าวลา: “ลาก่อน! เรื่องครั้งก่อนขอบคุณนะ!”
“ยินดี” เวินซือเหยี่ยนหันกลับมาและโบกมือ
ในขณะนี้ มีเสียงร้องดังมาจากชั้นล่าง: “เวินซือเหยี่ยน กรี๊ด—”
จากนั้น ผู้หญิงในชุดกระโปรงชีฟองก็วิ่งออกไปที่ประตู
