อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 273 ยังเกี่ยวข้องกับคุณชายสามเหรอ

พอสงบสติแล้ว เฉินฮวนฮวนจึงโทรหากู้ไหว่ ตอบตกลงที่กู้ไหว่เสนอ

เธอขอบคุณกู้ไหว่มาก ถ้าไม่มีไอเดียจากกู้ไหว่ เธอก็อาจจะถอนตัวออกเลย แล้วก็จะรู้สึกเสียใจด้วย

พอคุยกับกู้ไหว่ไปสักพัก เฉินฮวนฮวนจึงลงไปชั้นล่าง แม่บ้านหลี่เตรียมยากับมื้อเที่ยงเสร็จแล้ว

เฉินฮวนฮวนกินยา แล้วกินมื้อเที่ยง อาจจะเพราะอารมณ์ดี วันนี้เธอเลยกินเยอะ จึงตัดสินใจจะไปเดินย่อยข้างนอก

แม่บ้านหลี่ไม่วางใจ จึงให้เสี่ยวลี่ตามเธอไปด้วย เพราะตอนนี้เธอไม่ไว้ใจหลิวหลี่ถงมาก

เสี่ยวลี่กำลังยุ่งกับการทำความสะอาด ทีแรกคิดว่าถ้าทำเสร็จแล้ว จะไปขอบคุณเฉินฮวนฮวน

แล้ววันนี้ก็มีโอกาสอยู่สองต่อสอง พอทั้งสองเดินออกจากประตูคฤหาสน์แล้ว เสี่ยวลี่จึงรีบเอ่ยขอบคุณ “คุณหญิงสามคะ ขอบคุณคุณมากเลยนะคะ! ต่อไปฉันจะทำหน้าที่ในตระกูลเฟิงดีๆ แล้วรับใช้คุณหญิงสามค่ะ”

“เสี่ยวลี่ ทำไมอยู่ๆเธอถึงขอบคุณฉันล่ะ?” เฉินฮวนฮวนรู้สึกงง

“คุณหญิงสาม คุณเป็นคนบอกพ่อบ้านจาง ให้ขึ้นเงินเดือนฉันเป็นสองเท่าไม่ใช่เหรอคะ?” เสี่ยวลี่ก็งงเหมือนกัน พ่อบ้านจางบอกว่าคุณหญิงเป็นคนสั่ง แต่ตอนนี้คุณหญิงเหมือนไม่รู้เรื่อง

“อ้อ เรื่องนี้เหรอ ฉันรู้สถานการณ์ของเธอ เธอขยันใช้ชีวิตขนาดนี้ ฉันรู้สึกว่าเธอควรได้รับเงินเดือนที่สูงกว่านี้” เฉินฮวนฮวนมองผู้หญิงที่ใส่เสื้อผ้าเก่าๆ ผิวคล้ำๆตรงหน้า รู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ดิ้นรนมาก

พอขาสามีพิการทั้งสองข้าง เธอไม่ได้เลือกที่จะหนี ไม่ได้เลือกที่จะหย่า จึงแสดงให้เห็นว่าเป็นคนที่ดี อย่างน้อยก็เป็นคนมีเมตตา

อาจจะเพราะชีวิตเมื่อก่อน ผ่านความลำบากมาเยอะ รอบข้างมีแต่คนใจดำ ตอนนี้เฉินฮวนฮวนจึงอยากรู้จักคนที่จิตใจดี

“คุณหญิงสาม ขอบคุณคุณมากนะคะ! คุณเป็นผู้มีพระคุณของฉัน บุญคุณของคุณ ฉันจะไม่ลืมค่ะ” เสี่ยวลี่ร้องไห้ไปด้วย แล้วคุกเข่าให้เฉินฮวนฮวน

เสียงดัง”ปึง”ชัดเจนมาก

เฉินฮวนฮวนรีบจับมือเสี่ยวลี่ไว้ พยายามดึงเธอขึ้นมา แล้วรีบพูดว่า “เสี่ยวลี่ เธออย่าทำแบบนี้ เธอแค่ทำงานดีๆก็พอแล้ว ไม่ต้องคิดอะไรมาก”

เห็นเฉินฮวนฮวนออกแรง แล้วคิดได้ว่าเธอเป็นคนท้อง เสี่ยวลี่จึงไม่กล้าคุกเข่าอีก แล้วรีบลุกขึ้นมา ใช้มือเช็ดน้ำตาตัวเอง “คุณหญิงสามคะ คุณเป็นคนดีจริงๆ! ขอแค่คุณต้องการฉัน ฉันพร้อมจะดูแลคุณอย่างดี จะไม่ขี้เกียจเลยค่ะ”

“ในเมื่อเธอพูดขนาดนี้แล้ว งั้นภารกิจของเธอตอนนี้ก็คือ ไปเดินเล่นกับฉัน เราต้องเดิน โอเคไหม?” เฉินฮวนฮวนต้องใช้วิธีนี้มาปลอบใจเสี่ยวลี่ ให้เธอหยุดขอบคุณตัวเองสักที

จากที่เธอดูมา ถึงชีวิตของเสี่ยวลี่จะลำบาก แต่ก็เป็นคนที่ขยันใช้ชีวิต ก็เหมือนเธอในอดีต

ก่อนหน้านั้น คุณยายป่วย เธอก็ต้องหางานทำ ตอนนั้นลำบากมากจริงๆ แต่พอร้านชานมของเกาเหวินรับเธอเข้าทำงาน เงินเดือนก็ดีกว่าที่อื่น แล้วยังอยู่ในมหาวิทยาลัยอีก จึงเดินทางสะดวกมาก

เพราะฉะนั้น พอรู้สถานการณ์ของเสี่ยวลี่ เธอจึงอยากช่วยเหลือเสี่ยวลี่ ไม่ได้คิดอะไรมาก

พอเสี่ยวลี่ฟังเฉินฮวนฮวนพูดจบ จึงพยักหน้าด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา แล้วทั้งสองค่อยไปเดินเล่นต่อ

เดินไปสักพัก เฉินฮวนฮวนเริ่มเหนื่อยแล้ว ข้างหน้ามีศาลานั่งพักพอดี เธอจึงให้เสี่ยวลี่ไปนั่งพักกับเธอ

ตอนนี้ ห่างจากคฤหาสน์มาสักระยะหนึ่งแล้ว เสี่ยวลี่มองหน้าด้านข้างของเฉินฮวนฮวน แล้วเม้มปาก เหมือนมีอะไรจะพูด แต่ก็ไม่พูดออกมา

สุดท้าย พอเฉินฮวนฮวนนั่งพักพอแล้ว กำลังจะลุกขึ้น แล้วกลับโดนเสี่ยวลี่ดึงมือไว้

เฉินฮวนฮวนหันไป แล้วถมอย่างสงสัย “เสี่ยวลี่ อะไรเหรอ?”

เสี่ยวลี่เม้มปาก สีหน้าดูลังเลมาก แล้วเธอก็พูดติดๆขัดๆออกมาว่า “คุณหญิงสามคะ ฉัน……ฉันมีเรื่อง……อยาก อยากพูดกับคุณ……แต่ว่าฉัน……ฉันไม่กล้า……”

เสี่ยวลี่กังวล ถ้าพูดเรื่องนั้นออกมา ถ้าเฉินฮวนฮวนไปโวยวายกับคุณชายสาม ตัวเองก็อาจจะเสียงานไป

เพราะยังไง คุณชายสามก็เป็นเจ้านายเธอ เฉินฮวนฮวนก็แค่คุณหญิงสามที่เพิ่งแต่งเข้ามาไม่นาน

“เสี่ยวลี่ เธออยากพูดอะไรฉันเหรอ? ทำไมไม่กล้าพูดล่ะ?” นี่ทำให้เฉินฮวนฮวนสงสัยกว่าเดิม จนอดถามต่อไม่ได้

“ฉัน……ฉัน……” เสี่ยวลี่หงุดหงิดที่ตัวเองใจร้อน แต่พอเห็นใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเฉินฮวนฮวน เธอก็รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวเกินไป

คุณหญิงสามดีกับเธอขนาดนั้น แล้วยังเพิ่มเงินเดือนให้อีก เธอรู้แต่ไม่บอก เหมือนเป็นคนทรยศเลย

“เสี่ยวลี่ เธออยากพูดอะไรก็พูดเถอะ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ฉันไม่ใช่คนที่แยกแยะไม่เป็น” เฉินฮวนฮวนคิดว่าเพราะเรื่องที่ตัวเองสั่งสอนหลิวหลี่ถง แล้วทำให้เสี่ยวลี่กลัว ก็เลยไม่กล้าพูดอะไรกับเธอ

เสี่ยวลี่ส่ายหน้า สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดเสียงเบาว่า “คุณหญิงสามคะ อีกหน่อยคุณต้อง……ระวังหลิวหลี่ถงนะคะ”

“อือ นิสัยเขาไม่ดี อีกหน่อยคุณห้ามฟังสิ่งที่เขาพูด แล้วเขาก็……เขา……” ตอนนี้เสี่ยวลี่ลังเลมากว่าจะพูดเรื่องนั้นหรือเปล่า

ตอนนี้คุณหญิงสามกำลังท้องอยู่ ถ้าอารมณ์ไม่ดี อาจจะกระทบเด็ก งั้นเธอก็ผิดเต็มๆเลยสิ

พอเฉินฮวนฮวนได้ยิน ที่แท้แค่เตือนให้เธอระวังหลิวหลี่ถง เธอยิ้มอ่อนแล้วเอ่ยว่า “ตอนเที่ยง ฉันสั่งสอนเขาไปแล้ว ฉันคิดว่าเธอรู้ ก็เลยไม่กล้าพูดกับฉัน”

“คุณหญิงสาม คุณรู้หมดแล้วเหรอคะ?” พอได้ยินว่าเฉินฮวนฮวนสั่งสอนหลิวหลี่ถง เสี่ยวลี่จึงเบิกตาโตอย่างตกใจ

พอเฉินฮวนฮวนได้ยินเธอพูดแบบนี้ ค่อยรู้สึกว่าผิดปกติ จึงรีบถามว่า “เขาทำอะไรใช่ไหม? แล้วเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับฉัน”

เสี่ยวลี่รีบปิดปากตัวเอง ที่แท้คุณหญิงสามไม่รู้ เธอพูดหลุดปากเอง

เธอแค่อยากเตือนคุณหญิงสาม ให้ระวังหลิวหลี่ถง ทีแรกไม่อยากพูดเรื่องนี้ แต่ตอนนี้……

เฉินฮวนฮวนเห็นเธอทำหน้าตกใจ จึงถามเสียงเข้มว่า “เสี่ยวลี่ เธอบอกฉันมาว่าเกิดเรื่องอะไรกันแน่? ฉันจะไม่บอกหลิวหลี่ถงว่าเธอเป็นคนบอกฉัน”

“คือ……คือ……คุณหญิงสามคะ นอกจากหลิวหลี่ถง คุณอย่าบอกคุณชายสามด้วยได้ไหมคะ? ฉันกลัวว่าคุณชายจะไล่ฉันออก……ฉันจะเสียงานนี้ไปไม่ได้……” เสี่ยวลี่ขอร้องอย่างหวาดกลัว

“อาหาน?” เฉินฮวนฮวนพึมพำอย่างสงสัย จากนั้นจึงจับมือเสี่ยวลี่ไว้ รีบถามว่า “ที่เธอจะพูด เรื่องนี้ยังเกี่ยวข้องกับคุณชายสามอีกเหรอ?”