อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 284 อธิบายชัดเจนแล้ว
เมื่อแม่บ้านหลี่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวบริเวณลานกว้าง ก็รีบคลุมเสื้อลงไปข้างล่างทันที จังหวะนั้นเฟิงหานชวนก็พาเฉินฮวนฮวนเข้ามาในห้องรับแขกพอดี
“คุณชายสาม คุณนาย” แม่บ้านหลี่ปรี่เข้าไปต้อนรับ
ชั้นล่างมีห้องแม่บ้าน 2 ห้อง เสี่ยวลี่และหลิวหลี่ถงอยู่ห้องเดียวกัน แล้วก็สาวใช้อายุมากอีก 1 คนชื่อว่าป้าหลิวอยู่คนเดียวอีกห้องหนึ่ง ส่วนแม่บ้านหลี่ถูกจัดให้ขึ้นไปอยู่ห้องพักแขกที่กว้างขวางบนชั้นสอง
“แม่บ้านหลี่ ต้มยาจีนเสร็จแล้วใช่ไหมครับ?” เฟิงหานชวนถามขึ้น
“ต้มเสร็จแล้วค่ะ คงจะเย็นแล้ว เดี๋ยวป้าไปอุ่นให้ฮวนฮวนนะคะ” แม่บ้านหลี่พูดขึ้นขณะที่กำลังจะเดินไปยังทิศทางของห้องครัว แต่กลับถูกเฟิงหานชวนเรียกดักไว้
“ไม่ต้องครับ แม่บ้านหลี่ไปพักผ่อนเถอะ ผมอยู่ทั้งคน” เฟิงหานชวนให้ความเคารพแม่บ้านหลี่มาก เพราะแม่บ้านหลี่สำหรับเขาแล้วเปรียบเสมือนแม่ของเขา
เฉินฮวนฮวนเองก็รีบพูดขึ้นว่า : “แม่บ้านหลี่ ไปพักผ่อนเถอะค่ะ เรากลับมาดึกขนาดนี้ รบกวนแม่บ้านจะแย่แล้วค่ะ”
“ไม่รบกวน ๆ เลยค่ะ ป้าต้องดูแลพวกคุณ ๆ ไม่ใช่เหรอคะ? ป้ารับเงินเดือนนะคะ จริงสิ พวกคุณไล่หลิวหลี่ถงออกเหรอคะ? ” แม่บ้านหลี่มองออกไปข้างนอก และเห็นหลิวหลี่ถงยืนอยู่บนลานกว้างเพียงแค่คนเดียว
เดิมทีเธอหลับไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะหลิวหลี่ถงร้องไห้คร่ำครวญออกมาเสียงดัง ก็คงไม่ตื่นหรอก
“เปล่าสักหน่อย เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ผมเคลียร์กับเฉินฮวนฮวนเรียบร้อยแล้วครับ” เฟิงหานชวนอธิบาย
แม่บ้านหลี่งุนงง ก่อนถามด้วยความสงสัยว่า : “เข้าใจผิดอะไรเหรอคะ?”
“แม่บ้านหลี่ ไม่มีอะไรหรอก ฉันทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เอง อีกอย่างวันนี้ตอนเที่ยงฉันก็หนีออกไปไม่บอกใครด้วย ก็เลยทำให้แม่บ้านเป็นห่วง” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าหลิวหลี่ถงคงจะลำบากใจไม่น้อย ก็เลยไม่อยากบอกแม่บ้านหลี่ เปลี่ยนประเด็นเป็นเรื่องอื่นแทน
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ต่อไปถ้าคุณนายจะไปหาคุณชายสาม บอกกับป้าสักคำก็พอค่ะ ไม่ต้องขอโทษหรอกนะคะ” แม่บ้านหลี่แค่คิดว่าเฉินฮวนฮวนอยากไปหาเฟิงหานชวน แต่อาย ก็เลยกระดากปากที่จะพูด
“ได้ค่ะ” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า
……
หลังจากที่แม่บ้านหลี่ขึ้นชั้นบนไปแล้ว เฟิงหานชวนก็พาเฉินฮวนฮวนมาตรงโซฟา จากนั้นก็จับไหล่ของเธอ กดเธอนั่งลง
“ผมจะไปอุ่นยามาให้คุณ คุณรอผมตรงนี้นะ ดื่มยาเสร็จก็ค่อยขึ้นไปชั้นบน” เฟิงหานชวนยกมือขึ้นมาลูบศีรษะของผู้หญิงตรงหน้าด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะหมุนตัวเตรียมเดินจากไป
เฉินฮวนฮวนดึงแขนเสื้อของเขาไว้ และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “ฉันจะไปห้องครัวกับคุณด้วย”
“อย่าดื้อ รอผมตรงนี้” เฟิงหานชวนพูดปลอบใจ จากนั้นก็แกะมือของเธอออก และก้าวเท้าตรงไปยังทิศทางของห้องครัวทันที
เฉินฮวนฮวนกระทืบเท้าเบา ๆ สองครั้ง จากนั้นก็นั่งบนโซฟาอย่างว่าง่าย ด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย ก่อนจะเปิดโทรทัศน์
ในโทรทัศน์กำลังถ่ายทอดข่าวรัฐบาลอยู่พอดี เฉินฮวนฮวนไม่ได้สนใจอะไร จึงปิดโทรทัศน์อีกครั้ง
ในเวลานี้ จู่ ๆ เธอก็เหลือบไปเห็นเงาคนลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ตรงหัวมุมผนัง เธอตกใจจนเกือบหัวใจวาย แต่เมื่อมองดี ๆ ก็พบว่าเป็นเสี่ยวลี่
เฉินฮวนฮวนรีบตะโกนออกไปทันที : “เสี่ยวลี่ เธอไปยืนทำอะไรตรงนั้น?”
เสี่ยวลี่ก้มหน้าและส่ายหน้าเบา ๆ ร่างทั้งร่างหลบอยู่หัวมุมผนัง ไม่กล้าแม้แต่จะเดินออกมา
เฉินฮวนฮวนรู้สึกแปลกใจ จึงรีบเดินเข้าไปหา เสี่ยวลี่ชำเลืองตามองไปยังห้องครัวด้วยท่าทางหวาดกลัว ก่อนจะถามขึ้นด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “คุณนายสาม คุณนายบอกคุณชายสามไปแล้วเหรอคะ? ฉัน…..”
เธอได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของหลิวหลี่ถงเมื่อสักครู่ จริง ๆ แล้วเธอก็เหมือนกับหลิวหลี่ถง จิตใจพะว้าพะวังมาตั้งแต่บ่าย เป็นกังวลกลัวว่าเฉินฮวนฮวนจะเปิดเผยเธอ
ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ เธอต้องถูกไล่ออกฐานฟ้องลับหลังนายจ้างแน่ ๆ
“เพราะเรื่องนี้เองเหรอ ไม่มีอะไรหรอก ฉันไม่ได้บอกเรื่องที่เธอบอกฉันหรอก อีกอย่างเขาและหลิวหลี่ถง ระหว่างพวกเขาสองคนก็ไม่ได้มีอะไรกันด้วย” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจให้กับเฟิงหานชวน ไม่อย่างนั้นเสี่ยวลี่คงจะคิดว่าเฟิงหานชวนและหลิวหลี่ถงต้องมีลับลมคมในต่อกันแน่ ๆ
“คุณนายสาม คุณนาย……มั่นใจใช่ไหม?” เสี่ยวลี่รู้สึกว่าบางทีคุณนายสามอาจจะแค่รักษาภาพลักษณ์ไว้ ดังนั้นจึงช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจให้กับคุณชายสาม
“คืนที่เธอเห็น ในงานเลี้ยงวันนั้น ใช่ไหม?” เฉินฮวนฮวนถามออกไปตรง ๆ
เสี่ยวลี่อึ้งงันไป ก่อนจะรีบพยักหน้า
“เขาไปช่วยยืมผ้าอนามัยจากหลิวหลี่ถงให้ฉัน ผู้ชายร่างใหญ่คนนั้นดันไม่เข้าใจ บอกว่าเป็นของใช้ของผู้หญิง หลิวหลี่ถงคิดว่าเป็นของเล่นอะไรแบบนั้น ดังนั้นจึงได้เห็นภาพอย่างที่เธอเห็นนั่นแหละ” เฉินฮวนฮวนอธิบายเหตุการณ์นี้ให้กับเสี่ยวลี่ฟัง
เสี่ยวลี่ตกใจสุดขีด เวลานี้ ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเบิกกว้าง สายตาของเธอมองเลยไปด้านหลังของเฉินฮวนฮวน
เมื่อเฉินฮวนฮวนหมุนตัวไปก็เห็นหลิวหลี่ถงยืนสีหน้าไร้ความรู้สึกอยู่ด้านหลังของเธอ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เหมือนกับผีสาว เกือบทำให้เธอหัวใจวายตาย
“คุณนายสาม ความจริงเป็นแบบนี้นี่เอง” น้ำเสียงของหลิวหลี่ถงเย็นเยียบ เธอพูดต่อว่า : “ฉันขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อนนะคะ เชิญทั้งสองคุยตามสบาย”
เมื่อพูดจบหลิวหลี่ถงก็ตรงไปยังห้องแม่บ้านทันที ราวกับผีดิบที่ไร้วิญญาณ
หลังจากที่เสี่ยวลี่ได้ยิน ก็ตระหนักได้ว่าตัวเองทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่เสียแล้ว ตอนที่เธอกำลังคิดจะไปขอโทษนั้น เธอก็เห็นคุณชายสามยกถ้วยยาเดินออกมาพอดี
“คุณนายสาม คุณชายสาม ฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ” เสี่ยวลี่กลัวเฟิงหานชวนมาก เธอรีบหายตัวไปไม่เหลือแม้แต่เงา
เฉินฮวนฮวนหมุนตัวไป เฟิงหานชวนก็เดินเข้ามาหาเธอ เขาวางถ้วยในมือลงบนโต๊ะน้ำชาตรงหน้าโซฟาพลางถามขึ้นว่า : “เมื่อกี้เสี่ยวลี่พูดอะไรกับคุณเหรอ?”
จริง ๆ แล้วเฟิงหานชวนรู้อยู่แล้ว มั่นใจว่าเสี่ยวลี่ต้องฟ้องเฉินฮวนฮวนแน่นอน เขาไม่พอใจกับการกระทำแบบนี้ของเสี่ยวลี่มาก
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของเฉินฮวนฮวน เขาจึงทำเหมือนไม่คิดอะไร
“ไม่มีอะไร ฉันอธิบายให้เธอฟังนิดหน่อย เรียกร้องความบริสุทธิ์ใจระหว่างคุณกับหลิวหลี่ถงค่ะ” เฉินฮวนฮวนโพล่งออกไป
แต่หลังจากที่พูดจบ เธอก็เพิ่งพบว่าเธอทรยศเสี่ยวลี่ไปแล้ว จึงรีบยกมือขึ้นมาปิดปาก พร้อมกับแสดงความเสียใจออกมาทางสีหน้า
“ไม่ต้องร้อนใจหรอก ผมรู้นานแล้วว่าเป็นเธอ” เฟิงหานชวนพาเฉินฮวนฮวนมานั่งลงตรงหน้าโซฟา จากนั้นก็ยื่นถ้วยยาไปตรงหน้าของเธอ
“อาหาน คุณอย่าไล่เธอออกเลยนะ เธอ…เธอบอกฉันก็เพื่อตัวฉัน” เฉินฮวนฮวนเขย่าแขนของเฟิงหานชวนเบา ๆ ช่วยเสี่ยวลี่ขอร้องอีกแรง
“ผมไม่ได้จะไล่เธอออกอยู่แล้ว” เฟิงหานชวนส่ายหน้าอย่างจนปัญญา จากนั้นก็ตักยาต้มขึ้นมาเป่าเล็กน้อย ก่อนจะยื่นไปตรงปากของเฉินฮวนฮวน
คำพูดนี้ของเขา ทำให้เฉินฮวนฮวนคลี่ยิ้มมุมปาก
“กินยา อย่ามัวแต่ยิ้มซื่อบื้อ” เมื่อเห็นเฉินฮวนฮวนหัวเราะคิคะ เฟิงหานชวนก็เหลือบไปมองช้อนยา ก่อนจะมองไปทางเฉินฮวนฮวนด้วยสีหน้าจริงจังอีกครั้ง และสั่ง
“อื้อ” เฉินฮวนฮวนเม้มปากกินยาอย่างว่าง่าย
เพราะมันเป็นน้ำ เฉินฮวนฮวนจึงกินเองไม่ได้ สุดท้ายก็กลายเป็นเด็กทารกตัวใหญ่ไปโดยปริยาย ให้เฟิงหานชวนป้อนเธอทีละคำ
“ขมไหม?” เมื่อเห็นเฉินฮวนฮวนแทบจะขมวดคิ้วเข้าหากัน เฟิงหานชวนก็วางถ้วยยาลงบนโต๊ะน้ำชาทันที
เฉินฮวนฮวนมองไปทางเขา และรีบพยักหน้า ก่อนจะพูดว่า : “ขมมาก ฉันอยากไปกินลูกอมข้างบนแล้ว”
เฟิงหานชวนซื้อลูกอมให้เธอ เก็บอยู่ในลิ้นชักข้างหัวเตียงของเธอ
เพียงแต่ หลังจากที่เธอพูดประโยคนี้ออกไป ฝ่ามือใหญ่ก็โอบรอบท้ายทอยของเธอ ตามมาด้วยเงาเลือนรางที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า
ริมฝีปากของเธอถูกวัตถุเย็น ๆ ประกบลงมา
เฉินฮวนฮวนเบิกตากว้างทันใด เธอ เธอ เธอ…..เธอถูกเฟิงหานชวนจูบ?
