อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 3 ฉันชื่อเฉินฮวนฮวน

หลังจากการเจรจา เฉินฮวนฮวนก็ถูกพามาส่งที่คฤหาสน์เก่าแก่ของตระกูลเฟิง

หลังจากเข้าประตูมา หญิงชราท่าทางใจดีคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม “คุณคือคุณหนูจากตระกูลเฉินใช่ไหมคะ”

“ใช่ค่ะ ฉันชื่อเฉินฮวนฮวน” เฉินฮวนฮวนพยักหน้ารับ

“ฮวนฮวน เป็นชื่อที่ดีจริงๆ นายท่านเห็นต้องชอบแน่นอน” หญิงชรายิ้มแล้วกล่าวต่อว่า “ฮวนฮวน คุณเรียกฉันว่าแม่บ้านหลี่ก็ได้ค่ะ ฉันเป็นแม่บ้านของตระกูลเฟิง”

“แม่บ้านหลี่” เฉินฮวนฮวนเอ่ยเรียกอย่างเชื่อฟัง

“ฉันจะพาคุณไปที่ห้องก่อนนะคะ” เธอเอ่ยบอก แม่บ้านหลี่จูงมือเฉินฮวนฮวนเดินไปที่ชั้นสอง

เฉินฮวนฮวนเดินตามแม่บ้านหลี่มาด้วยความงุนงง เมื่อมาถึงห้องขนาดใหญ่ ภายในห้องมีหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน และมีห้องน้ำแยกเป็นสัดส่วน ดูหรูหราฟุ้งเฟ้อเป็นอย่างมาก

คาดว่า นี่คือห้องของเฟิงเฉินเหยี่ยน

“นี่ห้องหอของคุณกับนายน้อยค่ะ” แม่บ้านหลี่แนะนำอย่างกระตือรือร้น

เฉินฮวนฮวนเพียงพยักหน้าเล็กน้อย สีหน้าไม่เปลี่ยนเลยสักนิด เธอคาดเดาได้อย่างแม่นยำ ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจอะไรมาก

เมื่อเห็นว่าเธอไม่สนใจ แม่บ้านหลี่ก็ไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้อีก เธอปล่อยให้เฉินฮวนฮวนอยู่ในห้องนี้ตามลำพัง

เดิมทีเฉินฮวนฮวนจะเก็บสัมภาระของตัวเอง แต่เมื่อเธอเปิดตู้เสื้อผ้า ด้านในกลับมีชุดสุทผู้ชายเรียงกันเป็นแถว เธอไม่สามารถหาพื้นที่ว่าง เพื่อวางสิ่งของของตัวเองได้เลย

ดังนั้น เธอทำได้เพียงวางกระเป๋าสัมภาระไว้ตรงมุมห้องเท่านั้น

เธอนั่งยองๆ อยู่หน้ากระเป๋าสัมภาระ ก่อนกระซิบเสียงเบาว่า “คุณยาย ทนอีกหน่อยนะคะ ฮวนฮวนจะรีบพาคุณยายไปพบคุณแม่ค่ะ”

เฉินเจี้ยนหมินบอกว่า รอเธอทำให้เฟิงเฉินเหยี่ยนพึงพอใจ ตระกูลเฟิงจะเริ่มออกเงินทุนให้เฉินซื่อกรุ๊ป เขาจะให้เงินเธอทันที จากนั้นเขาจะย้ายออกจากคฤหาสน์ และโอนคฤหาสน์มาเป็นชื่อของเธอ

นั่นคือคฤหาสน์ที่แม่ของเธอซื้อไว้ เธอต้องเอาคืนมาให้ได้!

…

ตอนเย็นภายในคฤหาสน์หลังใหญ่นี้ มีเพียงเธอคนเดียวที่รับประทานอาหารมื้อเย็น

หลังจากเธอเข้ามาในคฤหาสน์ของตระกูลเฟิง ตลอดทั้งวัน เธอไม่เห็นคนของตระกูลเฟิงเลย

เธอรออยู่ในห้องเป็นเวลานาน จนกว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนจะกลับมา

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก…” ตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้ง

เธอรีบลุกขึ้นจากพื้น และรีบเดินไปที่ประตูห้องแล้วเปิดประตู

เดิมทีเธอคิดว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนเป็นคนเคาะประตู เมื่อเห็นว่าเป็นสาวใช้ยืนอยู่หน้าประตู เธอก็ถึงบางอ้อทันที

เฟิงเฉินเหยี่ยนเข้าห้องของตัวเอง ทำไมยังต้องเคาะประตูด้วยล่ะ

“สวัสดีค่ะ มีอะไรหรือป่าวคะ” เฉินฮวนฮวนมองไปที่สาวใช้ และถามด้วยความงุนงงเล็กน้อย

สาวใช้ชื่อว่าหลิวอวี่ถง ในใจของเธอรู้สึกอิจฉาเฉินฮวนฮวนเป็นอย่างมาก เธอเดินตรงเข้าไปในห้อง และวางถุงในมือลงบนเตียงใหญ่ที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนสีแดง

“ในนี้คือชุดนอนที่คุณต้องใส่ตอนกลางคืน และของที่คุณต้องใช้ตอนกลางคืนค่ะ นายท่านให้คนส่งมาให้คุณ” ท่าทีของหลิวอวี่ถงดูเกียจคร้านมาก และเธอไม่มีท่าทีเคารพเฉินฮวนฮวนเลยด้วยซ้ำ

“นายท่าน? ฉันถามหน่อยว่า นายท่านเฟิงอยู่ที่นี่ไหมคะ” เฉินฮวนฮวนออกจะกลุ้มใจอยู่บ้าง

ผู้ดูแลจางบอกว่า การแต่งงานครั้งนี้นายท่านของตระกูลเฟิงเป็นคนจัดการแทนหลานชายที่ไม่เป็นโล้เป็นพายของเขา ทว่าเธออยู่บ้านของตระกูลเฟิงทั้งวัน ก็ไม่เห็นนายท่านของตระกูลเฟิงเลย

“นายท่านพักผ่อนอยู่ที่ฮาวาย ไม่อยู่บ้าน” หลิวอวี่ถงตอบอย่างเบื่อหน่ายอีกครั้ง และรีบออกจากห้องไป

เธอไม่อยากเห็นเฉินฮวนฮวน ยิ่งมองเธอมากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกรำคาญมากขึ้นเท่านั้น ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ดวงดีแบบนี้นะ

เฉินฮวนฮวนถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก ในเมื่อนายท่านของตระกูลเฟิงไม่อยู่บ้าน เขาสั่งการจากทางไกลได้อย่างไร

หรือว่าเขารู้แล้วว่าหลานชายของตัวเองไร้แก่นสารจนคาดหวังอะไรไม่ได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงร้อนอกร้อนใจรีบหาผู้หญิงมาแต่งงานกับหลานชาย?

เฉินฮวนฮวนไม่อยากคิดมากแล้ว เธอหันหลังกลับเดินไปที่เตียง และเอื้อมมือเปิดถุงที่สาวใช้เพิ่งนำมาให้