อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 309 คนแปลกหน้า
เป๋าฮวนไม่เคยคาดคิดว่าเฟิงหานชวนจะน่ารังเกียจได้ขนาดนี้!
คาดไม่ถึงว่าจะทำกับเธอ…
“นี่คุณทำอะไรฉัน!?”เป๋าฮวนกรีดร้อง
“คุณเข้าใจผิดแล้ว”เสียงของเฟิงหานชวนนิ่งมากเขาเดินตรงไปที่ด้านหน้าของตู้เสื้อผ้า
เขาเปิดประตูตู้เสื้อผ้าและหยิบเสื้อคลุมออกมา แล้วเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
การกระทำของเขาทำให้เป๋าฮวนรู้สึกสับสนมากกว่าเดิม เป๋าฮวนใช้ประโยชน์จากที่เฟิงหานชวนไม่อยู่ โดยไม่ได้พูดอะไรสักคำและรีบสวมชุดเดรสอย่างรวดเร็ว
เมื่อเธอเพิ่งสวมชุดเดรสเสร็จ เสียงต่ำๆของเฟิงหานชวนก็ดังขึ้นมาจากในห้องน้ำ: “สะดวกไหมถ้าผมจะออกไป?”
เป๋าฮวนตกตะลึง เขามารู้มารยาทอะไรในเวลานี้?
เธอกัดฟันและพูดว่า: “ออกมาสิ!”
เฟิงหานชวนเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง
“สารเลว!”เป๋าฮวนจ้องมองเขา ในขณะที่เธอด่า เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเตรียมโทรหาจิ่งมั่ว
“ผมไม่ได้ทำอะไรคุณ”ใบหน้าของเฟิงหานชวนเย็นชาและเผยให้เห็นท่าทางที่ดูผิดหวังเล็กน้อย
เขาพูดเบาๆและอธิบายว่า: “ผมเพิ่งมาหาคุณและพบว่าคุณนอนหลับอยู่ในอ่างอาบน้ำ หลังจากที่ผมพาคุณไปที่เตียง เสื้อผ้าของผมก็เปียกไปหมด ผมเลยขอยืมห้องน้ำของคุณ”
เป๋าฮวน: “???”
ดังนั้นแล้วเฟิงหานชวนไม่ได้ทำอะไรเธอ เขาเพียงแค่อุ้มเธอออกมาจากอ่างอาบน้ำแล้วพาไปที่ห้องนอน?
แต่ว่า!
“คุณเข้ามาในห้องฉันทำไม? คุณ—” เป๋าฮวนกรีดร้องอีกครั้ง
“ผมมาหาคุณและพบว่าประตูมันไม่ได้ปิด”สีหน้าของเฟิงหานชวนนั้นเย็นชา เขาตอบเสียงต่ำ
เป๋าฮวนมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา เธอขมวดคิ้วและพูดว่า: “เป็นไปไม่ได้! ฉันแน่ใจว่าฉันปิดประตูแล้ว! ”
เธอคงไม่โง่ขนาดที่เธอเข้ามาในห้องโดยไม่ปิดประตูหรอก?
“นี่เป็นเรื่องจริง ไม่เช่นนั้นคุณสามารถโทรเช็คกล้องวงจรปิดทางเดินของโรงแรมก็ได้ เรื่องนี้ผมไม่โกหกหรอก”
เฟิงหานชวนเดินไปทางเป๋าฮวนด้วยท่าทางที่สงบพร้อมกับใบหน้าที่เรียบนิ่งของเขา
เป๋าฮวนกัดฟันกรอด เธอจ้องเขาเขม็งแล้วถาม: “ต่อให้ฉันไม่ได้ปิดประตู แต่ว่าคุณก็ไม่ได้รับความยินยอมจากฉัน คุณเข้ามาเองตามใจชอบ แถมยังเข้าไปถึงอ่างอาบน้ำ แล้วพาฉัน… ถึงฉันจะหลับในอ่าง คุณก็ไม่ควรพาฉันไปที่ห้องนอน! ”
“คุณ คุณออกไปให้พ้นสายตาของฉันนะ!”
เป๋าฮวนโกรธแทบตายแล้วจริงๆ นอกจากตั้งคำถามแล้วเธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อ
เธอต้องการเอาชนะเฟิงหานชวนอย่างมาก แต่ในสถานการณ์เช่นนี้เธอจะไม่สามารถเอาชนะเฟิงหานชวนได้อย่างแน่นอน
เมื่อสามปีที่แล้ว เธอไม่เคยเอาชนะเฟิงหานชวนได้เลยและเธอก็เป็นผู้แพ้ทุกครั้ง
“ขอโทษ ผมเรียกคุณที่หน้าประตูหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่มีคนตอบรับ ผมกังวลว่าจะเกิดอุบัติเหตุอะไรกับคุณหรือเปล่าผมเลยเข้ามา เรื่องนี้ผมต้องขอโทษคุณด้วย”
“พอผมเห็นคุณอยู่ในอาการหมดสติในอ่างอาบน้ำ ผมก็อยากช่วยคุณ ผมเลยอุ้มคุณขึ้นมา เรื่องนี้ผมก็ต้องขอโทษเหมือนกัน แล้วผมก็เพิ่งมาพบว่าคุณแค่หลับไปทีหลัง”
“หลังจากที่ผมพบว่ามันเป็นแบบนั้น ผมก็เลยใช้อ่างอาบน้ำของคุณอาบน้ำ”
เฟิงหานชวนอธิบายอย่างจริงจังอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เดินผ่านเป๋าฮวนไปและหยิบกล่องกำมะหยี่สี่เหลี่ยมจากโต๊ะข้างเตียงส่งให้เป๋าฮวน
เขาพูดอย่างเคร่งขรึม: “คุณเป๋า เรื่องเมื่อสักครู่ผมไม่มีมารยาทเอง และของขวัญชิ้นนี้ถือเป็นของขวัญแทนคำขอโทษของผม”
หลังจากนั้นเขาก็ยัดกล่องใส่มือของเป๋าฮวนแล้วหันหลังเดินออกไป
เป๋าฮวนรีบเปิดกล่องกำมะหยี่ในมือของเธอ อย่างที่คาดไว้ เธอพูดถูก ภายในกล่องบรรจุไพลินราชินีซีซาร์
เป็นของที่เฟิงหานชวนจ่ายห้าพันล้านแล้วประมูลได้มันมา
“เฮ้ คุณอย่าเพิ่งไป!”เป๋าฮวนเรียกเขาให้หยุด
เฟิงหานชวนหยุด
เป๋าฮวนเดินตามเขาและไปอยู่ข้างหน้าของเฟิงหานชวน จากนั้นก็วางกล่องใส่ลงกลับไปในฝ่ามือของเฟิงหานชวน
“ฉันจะไม่รับของที่มีมูลค่าเช่นนี้!”เป๋าฮวนพูดอย่างหนักแน่น
ยิ่งกว่านั้นเฟิงหานชวนเป็นเจ้าของสิ่งที่เขาประมูลมา และมันก็ถือว่าเป็นสิ่งของของเฟิงหานชวน เธอไม่ต้องการอะไรจากเฟิงหานชวน
“อัญมณีนี้ถูกผมประมูลมาเพื่อคุณ สำหรับผมแล้ว มันไม่มีค่าอะไร”เฟิงหานชวนมองไปที่เธออย่างเย็นชาและตอบอย่างเฉยเมย
จู่ๆเป๋าฮวนก็พบว่า เฟิงหานชวนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน?
เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้เขาหลงใหลในตัวเธอ และในงานประมูลนั้นเขาก็ทำเพื่อเธอ และเขาก็เกือบจะสู้กับอเล็กซ์อีกด้วย
ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นนี้? ความเย็นชาแบบนี้ ทำให้ใครดูกัน?
“คุณบ้าหรือเปล่า!”เป๋าฮวนด่า
“ใช่ ผมมันบ้าและปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นอีกคนหนึ่ง วันนี้ผมทำเรื่องหยาบคาย ไม่ว่าจะในห้องฟิตเนส งานประมูล หรือในห้องน้ำเมื่อกี้นี้ มันคือความตั้งใจทั้งหมดของผม”
เฟิงหานชวนดูผิดหวังและสีหน้าเศร้าสร้อยของเขาปะปนกับร่องรอยของความสิ้นหวัง
“คุณ……คุณกำลังพูดถึงอะไร “หลังจากที่เป๋าฮวนได้ยิน เธอก็ขมวดคิ้วแน่น
ดังนั้นแล้วเฟิงหานชวนในตอนนี้ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นเฉินฮวนฮวนแล้วเหรอ?
ทำไมจู่ๆเขาก็เปลี่ยนไป?
เธอเงยหน้าขึ้นและถามอย่างจริงจัง: “ในที่สุดคุณก็พบว่าคุณจำผิดคนแล้วใช่ไหม?”
“ใช่”เฟิงหานชวนพูดโดยไม่ลังเล เขายกกล่องกำมะหยี่ในมือขึ้นแล้วพูดว่า: “นี่มันเป็นของที่ผมประมูลมาผิด คุณเอาไปเถอะ”
“???”
เป๋าฮวนสับสน เฟิงหานชวนรู้ได้อย่างไรว่าเขาจำผิดคน?
“ฉันไม่สามารถรับมันได้หรอก คุณเอาไพลินนี้ไปให้ผู้หญิงคนอื่นก็ได้นี่”แม้ว่าเฟิงหานชวนจะต้องการให้ไพลินกับเธอเพื่อขอโทษ แต่เธอก็ยังไม่ต้องการที่จะรับมันอยู่ดี
อย่างไรก็ตาม ราคาของไพลินนี้สูงเกินไปสำหรับเธอ
“ผู้หญิงของผมไม่อยู่แล้ว ผมไม่มีแฟน ไม่มีแฟนเก่า ไม่มีเพื่อนที่รู้ใจ ภรรยาที่รักของผมตายไปแล้ว และไม่มีของขวัญที่คู่ควร”เสียงต่ำของเขาเอ่ยอย่างช้าๆ
ทันใดนั้นหัวใจของเธอก็ดูเหมือนถูกตีอย่างรุนแรง เป๋าฮวนรู้สึกหายใจไม่ออก
ภรรยาที่รักตาย?
ภรรยาที่รัก ภรรยาที่รัก เหอะ ผู้ชายที่เต็มไปด้วยคำโกหก
“งั้นคุณก็เก็บไว้เองสิ!”เป๋าฮวนไม่อยากรับของของเขาอีกแล้ว
ดวงตาของเฟิงหานชวนมืดลง เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “คุณเอาหนึ่งพันล้านมาให้ผมก็ได้ นี่คือราคาประมูลที่คุณวางแผนจะเสนอในตอนนั้น”
“???”
เป๋าฮวนไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนต้องการจะทำอะไร
“ในเมื่อคุณบอกว่าจำผิดคน แล้วยังจะมายุ่งกับฉันอีกทำไม?”เธอถามกลับ
“แต่เดิมอัญมณีนี้ถูกประมูลมาเพราะคุณ ดังนั้นหลังจากคืนมันให้คุณแล้ว ทุกอย่างก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเราเป็นแค่คนแปลกหน้ากัน”เฟิงหานชวนมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเขา ใบหน้าที่คุ้นเคย แต่เขาหาความเขินอายในอดีตไม่เจออีกแล้ว
คนแปลกหน้า……
ไม่รู้ว่าทำไม แต่อารมณ์ของเป๋าฮวนไม่ค่อยดีนักเมื่อได้ยินคำสามคำนี้
ตรงกันข้าม หัวใจเหมือนถูกบางสิ่งขวางกั้นไว้ เธอรู้สึกเซ็ง
“พูดแล้วไม่คืนคำ?”เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีแอปริคอทที่สดใสมองผู้ชายตรงหน้าเธอ
“ไม่คืนคำ”ชายหนุ่มตอบทันที
“ตกลง เอาบัญชีของคุณมาแล้วฉันจะโอนเงินหนึ่งพันล้านให้คุณ และไพลินนี้จะเป็นของฉัน”เป๋าฮวนแบฝ่ามือของเธอให้กับชายหนุ่ม
วินาทีถัดมา กล่องกำมะหยี่ก็ถูกวางลงบนฝ่ามือของเธอ
นี่คือไพลินที่เธอรอคอยมาเป็นเวลานาน แต่เธอรู้สึกไม่มีความสุขนักเมื่อได้มันมา
เฟิงหานชวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถามอย่างเย็นชาว่า: “เบอร์โทรศัพท์”
เป๋าฮวนไม่คิดเยอะ และบอกเบอร์กับเขาไป จากนั้นไม่นานโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
เธอกำลังจะรับโทรศัพท์ ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเธอก็พูดอีกครั้งว่า: “ผมเป็นคนโทรไป แล้วผมจะส่งบัญชีธนาคารให้คุณ”
“โอเค”เป๋าฮวนพยักหน้าแล้วทำท่าทาง “กรุณา” เธอยิ้มแล้วพูดว่า: “คุณเฟิงกลับดีๆล่ะ ฉันคงจะไม่ได้ไปส่ง”
ถึงแม้ว่าเธอจะดูสุภาพ แต่ในคำพูดของเธอก็ดูจงใจที่จะไล่เขาออกไป
“ส่งเพียงเท่านี้ก็พอ”เฟิงหานชวนพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เดินเลี่ยงเธอแล้วเดินไปที่ประตู
เสียง “ปัง” ดังขึ้น จากนั้นประตูก็ถูกปิดลง
เฟิงหานชวนไปแล้วจริงๆ เขาไม่ได้กวนใจเธอและเดินจากไปอย่างง่ายๆ
เป๋าฮวนจ้องมองไปที่ประตูอยู่เป็นเวลานาน
คนแปลกหน้า?
ไปซะเถอะคนแปลกหน้า!
ไสหัวไปซะเฟิงหานชวน เขาจำอดีตภรรยาของตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ
ดีมาก ถ้าอย่างนั้นก็จะเป็นคนแปลกหน้าตลอดไป!
เป๋าฮวนกัดฟันด้วยความโกรธ เธอหันหลังกลับแล้วรีบเข้าไปในห้องนอน แล้วกระโดดตรงเข้าไปในผ้าห่ม
“ปังๆ ปังๆ …….”
ในขณะเดียวกันประตูก็ถูกเคาะจากประตูด้านนอกอีกครั้ง
เป๋าฮวนอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กระโดดลงจากเตียงแล้วหัวเราะเยาะเย้ยเสียงดัง
เหอะๆ!
ไม่ได้พูดว่าเป็นคนแปลกหน้าไปแล้วหรือไง?
ทำไมผ่านไปแค่ไม่กี่นาที ก็กลับมาหาเธออีกแล้วเหรอ?
ความเยาะเย้ยเย้ยหยันปรากฏขึ้นในดวงตาของเป๋าฮวน เธอหันตัวกลับไปและเดินไปที่ประตูด้านนอกสุด
เสียงดัง “กริ๊ก” เธอเปิดประตูโดยไม่ได้ถามว่าเป็นใคร
“เฟิงหานชวน คุณ…ทำไมเป็นคุณ?”เป๋าฮวนตกใจ
คนที่เคาะประตูไม่ใช่เฟิงหานชวน แต่เป็นเทรนเนอร์จอห์น
“คุณเป๋า สวัสดีตอนเย็น!”จอห์นเลิกคิ้วและสูดลมหายใจพร้อมกับใบหน้าที่มันเยิ้มของเขา
เป๋าฮวนรู้สึกรังเกียจเล็กน้อย
“มีเรื่องอะไรเหรอ?”เธอถามอย่างเย็นชา
“คุณเป๋า ไม่ใช่คุณที่นัดผม…คิคิ คุณนัดผมให้มาเจอตอนค่ำไม่ใช่เหรอ?”จอห์นส่ายหัว การจัดแต่งผมด้วยมูสของเขาทำให้ผมไม่ขยับเลยสักนิด
เป๋าฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อยและตอบอย่างเหลืออดว่า: “ฉันเหนื่อยแล้ว”
“คุณเป๋า เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่เป็นไร ผมจะรับผิดชอบทุกขั้นตอนเอง ผมจะทำให้คุณ… รู้สึกมีความสุขทั้งกายและใจ “จอห์นกะพริบตามองเธอ น้ำเสียงของเขาดูคลุมเครือและทุกประโยคก็ดูสองแง่สองง่าม
เป๋าฮวนรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนเล็กน้อย ใบหน้าของเธอดูแย่ลง และเธอตอบกลับไปว่า: “ขอโทษนะ คืนนี้ฉันไม่สนใจ”
“เอ่อ นี่…”จอห์นแสดงสีหน้าผิดหวัง เขามีความกระตือรือร้นขนาดนี้ ทำไมหญิงสาวคนนี้ถึงไม่สนใจเขา?
เขานึกขึ้นได้ว่าเฟิงหานชวนเพิ่งเดินออกมาในชุดคลุมอาบน้ำ ทั้งสองคนทำอะไรบางอย่างงั้นเหรอ?
ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ เฟิงหานชวนใช้เวลาไม่นานในการเข้าไปในห้องเพรสซิเดนสูทของเป๋าฮวนแล้วก็ออกมา
แม้ว่าเฟิงหานชวนจะทำอะไรบางอย่างกับเป๋าฮวน เป๋าฮวนก็ไม่น่าจะเหนื่อยขนาดนี้
มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวนั่นคือ เป๋าฮวนไม่ได้สนใจเขา
เมื่อเทียบกับเฟิงหานชวน เทรนเนอร์ฟิตเนสอย่างเขาจะสามารถเทียบได้กับประธานของ R กรุ๊ปที่สูงส่งได้อย่างไร
ของล้ำค่าอยู่ตรงหน้า เป๋าฮวนก็เลยดูถูกผู้ชายธรรมดาอย่างเขา
อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดได้ว่าเวลาของเฟิงหานชวนที่เข้ามานั้นสั้นมาก และเขาก็มั่นใจขึ้นมาอีกครั้งในทันที
“คุณเป๋า คุณไม่อยากลองจริงๆเหรอ?”
