อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 313 ไวน์แดงเก้าขวด
เป๋าฮวนมองผู้ชายตรงหน้า
ถ้าไม่ใช่เพราะเคยโดนทำร้าย โดนภาพลักษณ์ของเขาโกหก ตอนนี้เธออาจจะร้องไห้ฟูมฟายแล้วก็ได้
แต่ว่า เป๋าฮวนกลับพูดอย่างเรียบนิ่ง “ขอโทษนะคะคุณชายเฟิง ฉันไม่ใช่คนนั้นที่คุณคิด”
ความจริงก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
เธอไม่ใช่เฉินฮวนฮวนแล้ว แต่เป็นเป๋าฮวน บนโลกนี้ไม่มีเฉินฮวนฮวนอีก
เฉินฮวนฮวนตายไปเมื่อสามปีก่อนแล้ว
เพราะฉะนั้น เธอไม่ใช่เฉินฮวนฮวน ไม่มีทางเป็นเฉินฮวนฮวนอีก
“ฮวนฮวน คุณก็ยังไม่ให้อภัยผมเหรอ?” เขามองเธอ ตาแดงทั้งสองข้าง แล้วเหมือนมีอะไรติดคอ จนเสียงแหบมาก
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่ให้อภัยคุณ แต่ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่”
เป๋าฮวนถอนหายใจ แล้วพูดเสียงเข้มว่า “ถ้าเพราะว่าคุณเคยทำอะไรล่วงเกินฉัน อยากให้ฉันให้อภัยคุณ งั้นฉันก็จะบอกว่าไม่เป็นไร ดูออกว่าจิตใจคุณมีปัญหา ฉันให้อภัยได้”
ความจริง พอเจอเฟิงหานชวนอีกครั้ง เป๋าฮวนรู้สึกว่าความเกลียดในใจไม่ได้ลึกขนาดนั้น แต่ถ้าจะให้อภัยเขา เธอยังทำไม่ได้
“ได้ ผมเข้าใจแล้ว” เฟิงหานชวนเซถอยหลัง แล้วพูดว่า “ผมเสียมารยาทเอง ผมเอาแต่คิดว่าคุณเป็นใครอีกคน”
“ขอโทษ ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย”
เฟิงหานชวนหันหลังเดินไปทางประตู แผ่นหลังที่เฉื่อยชาของเขา ทำให้เป๋าฮวนรู้สึกปวดใจ
“คุณชายเฟิง คุณคิดว่าฉันเป็นใคร?” เธออดพูดพรวดออกมาไม่ได้
ฝีเท้าของเฟิงหานชวนหยุดลง น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความเศร้า “ภรรยาผม”
ภรรยา……
เป๋าฮวนนึกถึงสิ่งที่เขาพูดเมื่อคืน ภรรยาเขาเสียไปแล้ว
“ภรรยาของคุณเสียไปแล้ว” เป๋าฮวนพูดเสียงเบา แล้วแอบถอนหายใจอย่างไม่รู้ตัว
“ผมรู้ แต่แค่ไม่อยากยอมรับความจริง” เฟิงหานชวนหันกลับมา ดวงตาคู่นั้นมองเป๋าฮวน แล้วเอ่ยพูดว่า “หน้าตาของคุณเหมือนเธอ ผมเลยคิดว่า……”
“คุณคิดว่าเธอฟื้นคืนชีพ? คุณชายเฟิงคะ บนโลกนี้มีคนมากมายขนาดนี้ ยังไงหน้าตาก็ต้องเหมือนกันบ้าง เพราะฉะนั้น เสียใจด้วยค่ะ” เป๋าฮวนก้มลงไป หยิบแก้วที่เฟิงหานชวนเคยใช้ แล้วเดินไปที่ตู้เก็บไวน์
เธอเปิดขวดไวน์แดง แล้วเทลงแก้วจนเต็ม จากนั้นค่อยเดินไปทางเฟิงหานชวน
“คุณชายเฟิง ฉันให้คุณค่ะ” เป๋าฮวนยื่นแก้วในมือไปให้เขา แล้วพูดว่า “ไวน์เต็มแก้ว สามารถช่วยให้นอนหลับได้ค่ะ”
“งั้นคุณให้ผมยืม ไวน์แดงทั้งหมดในตู้นี้ได้ไหมครับ?” เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชา
เป๋าฮวนหันกลับไปดูตู้เก็บไวน์ แล้วขมวดคิ้วอย่างสงสัย “ทั้งหมด?”
เธอลองนับดู หนึ่งขวด สองขวด สามขวด……รวมกับขวดที่เหลือไวน์ครึ่งขวด ทั้งหมดเก้าขวด
“พรุ่งนี้ผมจะให้พนักงานโรงแรมมาคืนให้คุณเก้าขวดเหมือนเดิม” เฟิงหานชวนไม่ได้รับแก้วที่มีไวน์ แต่เดินอ้อมเป๋าฮวน แล้วเดินไปทางตู้เก็บไวน์
เขาเปิดตู้ออก แล้วหยิบออกมาทีละขวด แถมยังหาถุงในตู้มาใส่ แล้วหิ้วไวน์ทั้งเก้าขวด เดินไปหาเป๋าฮวนอีกครั้ง
“คืนนี้ รบกวนคุณอีกแล้ว ผมขอโทษนะครับ ขอโทษครับ” เฟิงหานชวนเอ่ยพูด แล้วเดินไปทางประตู
เสียงปิดประตูดัง”ปัง” เป๋าฮวนค่อยดึงสติกลับมา
นี่อะไรกันเนี่ย?
ทำไมเธอรู้สึกว่าอารมณ์ของเฟิงหานชวน เหมือนผิดปกติ?
แล้วอีกอย่าง เขาเอาไวน์ไปเก้าขวด พูดให้ชัดเจนคือแปดขวดครึ่ง แต่ก็ยังเยอะอยู่ดี
หรือว่าคืนนี้เขาจะดื่มให้หมดทุกขวด?
เป๋าฮวนเบิกตาโต เฟิงหานชวนต้องอยากดื่มให้หมดแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่เอาไปครั้งเดียวทั้งหมดแบบนี้หรอก!
เขาบ้าไปแล้วเหรอ?
ถ้าดื่มให้หมด เขาอาจจะตายก็ได้?
บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้วจริงๆ!
เป๋าฮวนคิดไปด้วย แล้วเดินไปมาในห้องรับแขก พอเดินจนเหนื่อย เธอจึงนั่งลงบนโซฟา
ทันใดนั้น เธอก็หันกลับไปมองโซฟา
เมื่อกี้บนโซฟา เธอกับเฟิงหานชวนจูบกัน ท่าทางที่เขาจูบเธอ เหมือนสามปีที่แล้วเลย
เป๋าฮวนเกาหัวแรงๆ เธอกำลังคิดอะไรเนี่ย?
เธอรีบลุกขึ้น แล้วเดินไปทางห้องนอน เธอจะเตรียมตัวนอนแล้ว เธอไม่อยากสนใจเฟิงหานชวนหรอก!
เฟิงหานชวนจะเป็นยังไง เกี่ยวอะไรกับเธอ!
……
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น
เป๋าฮวนนอนยังไงก็นอนไม่หลับ สมองตีกันวุ่น แล้วรู้สึกหงุดหงิดมาก
เธอกัดฟันแน่น แล้วลุกขึ้นนั่ง จากนั้นจึงไปเปลี่ยนชุดออกกำลังกาย แล้วไปที่ฟิตเนส
เธอไม่เชื่อ ถ้ารอออกกำลังกายจนเหนื่อยแล้ว เธอต้องนอนหลับทันทีแน่นอน
เธอเดินจากห้องสูทสองศูนย์ศูนย์สองของเธอ ระหว่างทางที่ไปฟิตเนส จึงเดินผ่านห้องสูทสองศูนย์ศูนย์หนึ่งด้วย
เป๋าฮวนแอบเหลือบมอง เธอรู้ว่าเฟิงหานชวนอยู่ในนั้น แต่เธอไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนกำลังดื่มไวน์หรือเปล่า
เธอดึงสติกลับมา แล้วส่ายหน้า จากนั้นจึงเดินไปทางฟิตเนส
ในฟิตเนส ตอนนี้ไม่มีคนอื่นอยู่แล้ว เพราะแขกสองคนของชั้นนี้ คือสองคนที่สามารถมาใช้บริการได้ คนหนึ่งคือเธอ แล้วอีกคนคือเฟิงหานชวนที่อยู่ในห้อง
เพราะฉะนั้น เธอเข้าไปแล้วไม่เห็นใครเลย เธอจึงรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ
แต่ว่า เธอเพิ่งก้าวขาขึ้นลู่วิ่ง อยู่ๆก็ได้ยินเสียงถี่ๆของผู้หญิง
“อื้อ~อ้า~”
“ออกแรงหน่อย……เร็วหน่อย……”
ฝีเท้าของเธอหยุดลงทันที เธอฟังเสียงของผู้หญิงคนนั้นออก เป็นอันนาเทรนเนอร์สาวสวยของที่นี่
แล้วอีกอย่าง เธอไม่ใช่ผู้หญิงไร้เดียงสา จึงฟังออกว่าอันนากำลังทำอะไรอยู่
สีหน้าเธอจึงเย็นชาทันที
เธอยังอุตส่าห์เป็นห่วงที่เฟิงหานชวนจะดื่มเยอะหรือเปล่า ไม่คิดเลยว่าเขามาที่ฟิตเนส แล้วมาพัวพันกับเทรนเนอร์สาวสวยตั้งนานแล้ว
เป๋าฮวนยิ้มอย่างเยือกเย็น เธออยากไปดูให้เห็นกับตาว่า เฟิงหานชวนกับอันนา กำลังสนุกกันแค่ไหน!
เธอเดินไปทางต้นเสียง เห็นแค่อันนาคุกเข่าอยู่บนเครื่องออกกำลังกาย มีผู้ชายที่ใส่ชุดออกกำลังกายยืนอยู่ข้างหลังเธอ……
ภาพเหตุการณ์ดุเดือดมาก
แต่ว่า เป๋าฮวนกลับยืนอึ้งนิ่งอยู่กับที่
เธอผิด เธอเดาผิด
ผู้ชายที่อยู่กับอันนา ไม่ใช่เฟิงหานชวน แต่เป็นจอห์น
เมื่อกี้เธอยังคิดว่าเฟิงหานชวนกับอันนากำลัง……
ที่แท้ ที่แท้ไม่ใช่เฟิงหานชวน
“อ๊าย!!!”
ทันใดนั้น อันนากรี๊ดเสียงดัง จึงทำให้เป๋าฮวนดึงสติกลับมา
เป๋าฮวนมองกลับไปทางพวกเขา เห็นแค่อันนามองหน้าเธอ แล้วสีหน้าหวาดกลัวมาก
“คุณหนูเป๋า ผม ผม ผม……” จอห์นค่อยตั้งสติได้ จึงเห็นเป๋าฮวนกำลังมองพวกเขาอยู่ เขาจึงรีบบังตัวเองไว้ แล้วอธิบายว่า “คุณหนูเป๋า ไม่ใช่อย่างที่คุณเห็นนะครับ เราแค่กำลัง……”
“พวกคุณแค่กำลังออกกำลังกายกัน?” เป๋าฮวนหลุดขำออกมา เธอรู้สึกตลกมาก
“ผม……”จอห์นไม่รู้จะอธิบายยังไง ก้มหน้าเครียด ไม่มีความดุเดือดเหมือนเมื่อกี้
เพราะเป๋าฮวนเห็นเขากับอันนามีอะไรกัน งั้นเป๋าฮวนก็อาจจะไม่เอาเขา งั้นเขาก็จะพลาดโอกาส”แต่งเข้าตระกูลร่ำรวย”
“พวกคุณเป็นแฟนกัน?” เป๋าฮวนยิ้มถาม ไม่ได้ทำตัวไม่ถูก เพราะการแอบดูเลย
ตอนนี้ หน้าของเธอหนากว่ากำแพงอีก
“ไม่ใช่ครับ!” จอห์นรีบปฏิเสธทันที
อันนาจัดเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เธอจึงส่ายหน้า แล้วรีบพูดว่า “ไม่ใช่ค่ะ”
“งั้นทำไมพวกคุณถึง……” เป๋าฮวนเลิกคิ้วอย่างทะเล้น
พอจอห์นโดนถามแบบนี้ จึงสำลักไอ แล้วทำหน้าอึดอัด พร้อมอธิบายว่า “คุณหนูเป๋าครับ ผมกับอันนาอยู่ในฟิตเนสทุกวัน ทำงานด้วยกันมานาน ปกติก็ไม่มีแขกอะไรด้วย ก็เลย……”
“ก็เลย พวกคุณก็เลยใช้เรื่องแบบนี้ มาฆ่าเวลา?” เป๋าฮวนรู้สึกว่าตัวเองหน้าไม่อายมาก แล้วเอาแต่ถามเรื่องนี้
“เปล่า เปล่าครับ เราไม่ได้ทำตลอด แค่ทำไปไม่กี่ครั้ง เพราะผมกับอันนาก็โตๆกันแล้ว แล้วเราก็ทำงานด้วยกันทุกวัน บางครั้งก็มีความต้องการบ้างครับ……”
จอห์นพยายามอธิบาย อธิบายไปในทางที่ดี พยายามฟื้นคืนภาพลักษณ์จากเป๋าฮวน
ความจริง ไม่ใช่แค่ไม่กี่ครั้ง แต่ว่าหลายครั้งเลยแหละ
เพราะเหมือนที่เขาพูด เขากับอันนาอยู่ในฟิตเนสตลอด ปกติก็ไม่มีแขกมาออกกำลังกาย จึงฆ่าเวลาแบบนี้
เทรนเนอร์อย่างพวกเขา ต้องรักษาหุ่นตัวเองตลอด แล้วนี่……ก็เป็นการออกกำลังกายอย่างหนึ่งด้วย
“อ๋อ~” เป๋าฮวนเลิกคิ้ว กอดอกไว้ แล้วพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“คุณหนูเป๋า คุณอย่าเข้าใจผิดนะคะ ฉันกับจอห์นไม่มีอะไรจริงๆนะคะ แค่เป็นอุบัติเหตุค่ะ” สีหน้าอันนาเลิ่กลั่กมาก แล้วรีบอธิบาย
หนึ่งคือ เธอคิดว่าเป๋าฮวนสนใจจอห์น กลัวว่าที่ตัวเองมีอะไรกับเขา จะทำให้เป๋าฮวนโมโห แล้วไม่พอใจเธอ
สองคือ เธอรู้สึกสนใจเฟิงหานชวน ถึงจะรู้ว่าตอนนี้เฟิงหานชวนยังไม่สนใจเธอ แต่เธอก็ไม่อยากให้เป๋าฮวนบอกเฟิงหานชวนเรื่องของตัวเองกับจอห์น
ถ้าเป๋าฮวนบอกเฟิงหานชวน งั้นโอกาสอันน้อยนิดของเธอ ก็คงไม่เหลือแล้ว
“งั้นพวกคุณทำต่อเถอะ อย่าหยุดเพราะฉัน เรื่องแบบนี้ถ้าหยุดลง คงรู้สึกไม่ค่อยดีใช่ไหม?” เป๋าฮวนรู้สึกอารมณ์ดีมาก จึงยิ้ม แล้วเล่นการ์ดห้องในมือ
“ไม่ ไม่ ไม่ เราไม่ต้องค่ะ/ครับ” จอห์นกับอันนาพูดพร้อมกัน
“ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันพูดจริงๆ พวกคุณทำต่อเถอะ ฉันไปก่อนแล้วกัน” เป๋าฮวนพูดอย่างจริงจัง แล้วหันหลังเดินไป
จอห์นกับอันนาพุ่งไปหาเป๋าฮวนพร้อมกัน ขวางทางเดินของเธอไว้
เป๋าฮวน: “???”
เธอยกที่ให้ทั้งสองคนแล้ว มาขวางเธอไว้ อยากทำอะไรกันแน่?
“คุณหนูเป๋าครับ ตอนนี้คุณต้องการให้ผมบริการไหมครับ? ถ้าคุณโอเค ผมจะไปล้างให้สะอาดตอนนี้เลยครับ” จอห์นพูดออกมาตรงๆ
“คุณหนูเป๋าคะ เรื่องวันนี้คุณอย่าบอกใครได้ไหมคะ อย่าบอกคนในโรงแรมได้ไหมคะ? งานนี้สำคัญกับฉันมาก ขอร้องล่ะค่ะ!” อันนาจับแขนเป๋าฮวนไว้ แล้วคุกเข่าให้เธอ
เป๋าฮวนมองสองคนตรงหน้า แล้วรู้สึกงง
“อาจจะเพราะสิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ เลยทำให้พวกคุณเข้าใจผิด” เป๋าฮวนปรับสีหน้า แล้วทำหน้าจริงจัง “ฉันไม่ต้องการให้พวกคุณบริการ ไม่มีเวลาไปร้องเรียนพวกคุณด้วย เมื่อกี้ที่ฉันให้พวกคุณทำต่อ เป็นความจริง พูดออกมาจากใจจริง”
จอห์น: “???”
อันนา: “???”
พวกเขามองหน้ากัน แล้วรู้สึกโล่งอก
“เอาล่ะ อย่าขวางทางเดินฉันเลย ฉันอุตส่าห์ยกที่ให้ พวกคุณก็อย่าทำร้ายน้ำใจฉันแล้วกัน” เป๋าฮวนยักไหล่ พอพูดจบ จึงเดินอ้อมทางสองคน แล้วเดินออกจากฟิตเนส
พอเป๋าฮวนไปแล้ว จอห์นจึงเซถอยหลังไป แล้วนั่งลงไปกับพื้น จิกผมตัวเองอย่างโมโห จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้น มองอันนาอย่างโกรธแค้น
“นายจะจ้องฉันทำไม? นายคิดว่าตอนนี้ฉันรู้สึกดีเหรอ?” อันนาเกลียดสีหน้าของจอห์นแบบนี้ แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“อันนา ถ้าไม่ใช่คืนนี้เธอตอแยฉัน เราจะโดนคุณหนูเป๋าเห็นเหรอ?” ตอนนี้จอห์นโมโหมาก
เมื่อกี้เป๋าฮวนเดินไปอย่างนิ่งเฉย แล้วยังพูดเล่นกับพวกเขาอีก ดูเหมือนว่าไม่ใส่ใจเขาเลย แล้วคงไม่มีทางมาหาเขาอีก
โอกาสดีๆแบบนี้อยู่ตรงหน้า แต่กลับเสียไปแบบนี้
“ฉันตอแยนาย?” อันนาชี้ตัวเอง แล้วยิ้มอย่างเยือกเย็น พร้อมถามกลับว่า “หลี่จื้อเฉียง อย่าลืมว่าตอนแรก นายเป็นคนมายั่วฉันเอง!”
“นั่นเป็นเรื่องเมื่อครึ่งปีก่อน ฉันหมายถึงวันนี้!” อยู่ๆก็โดนเรียกชื่อจริง หน้าจอห์นจึงเขียว แล้วตะคอกว่า “เฉินช่วยช่วย ถ้าต่อไปฉันแตะเธออีก ฉันจะไม่ใช้นามสกุลหลี่อีก……”
“ได้ ฉันจะรอดู!” อันนาโกรธจนกัดฟันแน่น
……
ห้องสูทห้องสองศูนย์ศูนย์หนึ่ง
มีร่างเล็กที่ใส่ชุดออกกำลังกายยืนอยู่หน้าประตู
เดิมทีออกจากฟิตเนส เธอก็จะกลับห้องเลย แต่ไม่รู้ทำไม เธอกลับหยุดฝีเท้าที่นี่
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก……”
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วอดเคาะประตูไม่ได้
ไม่มีคนตอบ
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก!”
เธอลงแรงที่มืออีก
ไม่มีคนตอบเหมือนเดิม
เป๋าฮวนจึงเริ่มใจร้อน หรือว่าเฟิงหานชวนดื่มจนไม่ได้สติแล้ว?
ไม่งั้น เธอเคาะประตูเสียงดังขนาดนี้ ไม่มีทางไม่ได้ยินหรอก!
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก……” เป๋าฮวนเคาะประตูอีก
แต่ว่า ไม่มีคนตอบเหมือนเดิม
เป๋าฮวนร้อนใจทันที จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้น แล้วโทรหาเคาน์เตอร์โรงแรม
ไม่นาน ผู้จัดการก็มาถึง แล้วยังโค้งให้เป๋าฮวนอีก
เพราะผู้จัดการรู้ แขกที่สามารถพักชั้นนี้ได้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน
“คุณหนูเป๋าครับ นี่……นี่ไม่ใช่ห้องของคุณหรือเปล่าครับ? ทำไมคุณถึงบอกว่าเปิดประตูไม่ได้?” ผู้จัดการมองป้ายหน้าห้อง แล้วรู้สึกงง
เมื่อกี้เขาได้รับโทรศัพท์จากเคาน์เตอร์ บอกว่าคุณหนูเป๋าห้องสองศูนย์ศูนย์หนึ่งแจ้งมาว่าเปิดประตูไม่ได้ แต่พอเขารีบเดินมา กลับเห็นว่าเจ้าของห้องไม่ใช่เป๋าฮวน
เป๋าฮวนเป็นแขกห้องสองศูนย์ศูนย์สอง แล้วแขกห้องสองศูนย์ศูนย์หนึ่ง คือคุณชายสามตระกูลเฟิง–เฟิงหานชวน
ทายาทบริษัทอาร์ชื่อดัง
“เขาอาจจะสลบไป ตอนนี้เลยต้องเปิดประตู เพื่อแน่ใจสถานการณ์” เป๋าฮวนรู้ว่าทางโรงแรมมีการ์ดสำรอง แล้วสามารถเปิดประตูได้เลย
“คุณหนูเป๋าครับ นี่……นี่ไม่ค่อยดีมั้งครับ! ถ้าคุณชายสามกำลังนอนอยู่ อยู่ๆเราก็เข้าไปแบบนี้……” ที่หน้าผากของผู้จัดการเหงื่อเริ่มออก
ถ้าขัดใจคุณหนูเป๋า เป็นเรื่องที่ไม่ดี แต่ถ้าขัดใจคุณชายสาม ยิ่งไม่ดี
ตอนนี้เขาลำบากใจมาก
“รีบเปิดประตู!” เป๋าฮวนตะคอกเสียงดัง สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
ผู้จัดการเริ่มกลัว ไม่กล้าขัดอีก จึงรีบเอาการ์ดห้องออกมา แล้วสแกนไปที่ประตู
เสียงดัง”ติ๊ก” ประตูจึงเปิดออก
เป๋าฮวนไม่พูดอะไรเลย ดันเปิดประตู แล้วรีบพุ่งเข้าไปทันที……
